
(433) 3. Sterna media, Horsf.
St. media, H o rsf. (nee Forst.), Trans. Linn. Soc. XIII. (1820) p. 199 (Winterkl.). — St. affinis,
Küpp. (nec H o rsf.), in Cretzschm. Atlas. (1826) p. 23. t. 14 (Sommerkl.). — St. bengalmsis,
L e s s ., Tr. d’Orn. 1831. p. 621. — P u c h e r., Reo. Zool. 1850. p. 342. — St. affinis, Temm.,
Man. IV. (1840) p. 454 ( Sieil.). — Malh., Faune am. Steile, p. 210. — Schleg., Rev. crit.
p. CXXIX. — St. Torrest, Gould, Rroc. 1843. p. 140. — id. Thalasseus Torresi, R. Austr. VII,
pl. 25. — id. Thal, bengaletms, Handh. H. p. 397. — Re ichb., Nov. t. 68. f. 2625—26 (Torresi).
id. t. 19. f. 267 (affinis, nach Rilpp.). — Sylochelidon affinis, Gray, List. III. p. 177 (syn.
St. arabtea, E h rb.) — id. St. affinis et Torresi, Gen. III. 658. 6 u. 23. — Thalasseus ma&urien-
sis, Licht., Nomencl. p. 98. — Sylochelidon affims. Rü'pp., Syst. XJebars. p. 139. — St. affinis,
Heugl., Syst. Hebers. Ho. 740. — id. Fauna d. Roth. Meer. No. 309. — id. Ibis. 1859. p. 350.
— König-Warthausen, ib. 1860. p. 127 (Ei), t. V. f. 1—3 (Eier). — St. velox, Hartl, (neo
Rüpp.), Madag. p. 86. — St. affinis, A. Brehm, Leb. d. Vögel, tab. f. 56 (Ei). — L. Brehrn,
Vogelf. p. 345. — Blas., J. f. Om. 1866. p. 82. — Blyth, Ibis. 1865. p. 39. — Jerd., B. of
Ind. HI. p. 843. — Schleg., Mus. P. B. p. 6. — Sehleg. u. Pollen, Rech. Faun. Madag.
p. 146. — Degl. u. Gerbe, Om. tur. II. p. 454. — Cab., t>. d. Decken, Reisen. HI. p. 52.
Diagn. Supra pulchre et dilute cinerea; pileo suberistato nigro; capitis
latenbus, collo toto, mterscapuho et gastraeo albis, plus minus isabellino-
lavatis; remigum pogoniis extemis canis, intemis prope scapum nigri-
cantibus, caeterum albis, scapis albis; rectricibus canis, extima tota, alba;
rostro flavo; pedibus nigrís.
J u n . Píleo nigro albogue longitudinaliter vario.
Long. circa 14",- rostr. 2" V “; al. l l ’/V'/ caud. 5" V “; tars. 11'“ ; dig.
med. 11"'.
3 a l t (im S om m e r). Ganzer Ober- und Hinterkopf nebst Nacken schwarz,
die Federn des letzteren schmal lanzettlich verlängert; Oberseite silberaschgrau
(incl. Bürzel und obere Schwanzdecken); Zügel, Kopfseiten und ganze Unterseite
nebst den unteren Flügeldecken weiss; erste Schwinge an der Basishälfte schwärzlich;
Schwingen 1. Ordnung an der Innenfahne neben dem Schafte. schwarz, gegen die
Spitze zn ins Graue übergehend, und dies scharf abgesetzt von dem breiten weissen
Eandsaume, der sich fast bis zur Spitze zieht; Schwingen 2. Ordnung aschgrau
mit weissem Endrande, am grössten Theile der Innenfahne weiss; Schwingenschäfte
weiss mit graulichem Spitzentheile; Schwanzfedern grau, mit weisser Basishälfte
der Innenfahne; äusserste Feder fast weiss mit silbergrauer Spitze; Schäfte weiss.
Schnabel horngelb; Beine, Füsse und Schwimmhäute schwarz. Im Leben:
Schnabel schön gelb; Iris tief braun ( J e rd .) ; Schnabel orangegelb, Fuss schwarz,
Iris braun (A. Brehm).
Die Beschreibung nach einem im Juni am rothen Meere erlegten 3 in der
Sammlung W illiam J e s s e ’s.
Ein anderes 3 (von gleichem Datum, 8. Juni) hat die Stirn weiss; den Scheitel
weiss mit schwarzen Schaftflecken; Hinterkopf, Nacken und Schläfe schwarz. Dies
ist das sogenannte Winterkleid.
Exemplare im August erlegt ähneln dem zuletzt beschriebenen, aber die Stirn
ist nicht rein weiss, sondern wie der Scheitel dicht schwarz gestrichelt.
Ganz ebenso ein Exemplar von Java im Bremer Museum.
Länge. Fl. Aeuss.Schw. M.Schw. F. Mundspl. L. M.-Z.
c. 14" 117t" 5"5'" 2"3"' 24"' 32'" 12"' 8'/2'" Java.
— 10"5'"-12" — — 21"'-25'" — — — Roth. Meer. (8 Expl.)
Von der vorhergehenden Art durch die geringere Grösse, das hellere Grau der
Oberseite und den weit schlankeren gelben Schnabel unterschieden.
Die Verbreitung erstreckt sich über das rothe Meer (am häufigsten in den südlichen
Theilen und im Golf von Aden: Ileugl., Brehm), die Somaliküste (Heugl.),
längs der Ostküste Afrikas (v. d. D e ck en ; Sansibar: S u n d e v . in litt.; Madagaskar:
S g an z .; Mayotte: P o llen ), und den indischen Ocean (Küsten Malabars, Meerbusen
von Bengalen: Je rd ., B ly th ; Nikobaren: Bl.; Ceylon: D ia rd ; Java, Sumatra, Celebes:
Leid. Mus.) bis zur Nordküste Australiens (Port Essington: Gould) herab.
Sie scheint sich einzeln schon bis ins mittelländische Meer verirrt zu haben,
denn nach M a lh e rb e wurde ein Exemplar bei Syracus, ein anderes an der algerischen
Küste erlegt. Temm in ck und später D e g la n d und G e rb e verzeichnen
sie, ohne irgend eine Autorität zu nennen, aus Griechenland, dem Bosporus, von
der Donau und dem kaspischen Meere, Lokalitäten, die dringend des sicheren Nachweises
bedürfen, ehe sie mit in den Verbreitungskreis aufgenommen werden dürfen.
Subgen. Haliplcma, Wagl.
(434) 4. Sterna fuliginosa, 6 m l .
S. N. p. 605. — Sooty-Tem, L a th . III. p. 352. — B e c h s t. III. p. 310. — St. fuliginosa, L ath.,
Ind. p. 804. — B e ch st. IV. p. 487. — V ie ill. p. 93. — St. infuscata, L ic h t., Doubl. 1823.
p. 81. — Onychoprion serratus (For'st.) et Planetis oahuensis, Wagl., Isis. 1832. —St. serrata,
F o rs t., Descr. anim. (1844) p. 276 ( = St. fuliginosa, L ic h t. Note). — id. St. guttata, ib. p. 211
(jun. = St. infuscata, L ic h t. Note). — St. fuliginosa, G ra y , List. III. p. 177. ||pid. St. fu liginosa
(pt.) et infuscata, Geh. III. 659. 14.15. — St. fuliginosa, Temm. u. Schleg., Faun. jap.
p. 133 (1842) t. 89 (ad. et jun. opt.). — Onychoprion fuliginosus, G o u ld , B. o f Austr. VII. pl. 32.
— id. Handb. II. sp. 611. — Re ichb., Gould's TJebersetz. No. 298. — id. St. serrata, Schvovmmv.,
Nov. t. 69. f. 2635—37 (nach Faun. ja p ). — id. ib. St. fuliginosa, t. 22. f. 828—29. — id. ib.
St. Gouldii, Novit, t. 60. f. 2267—68 (nach Gould). — id. Suppl. t. 30. f. 976 (jun.). — Tha-
lassipora infuscata, Rüpp., Syst. Gebers, p. 140. — St. infuscata, Heugl., Syst. Gebers. No. 741.
— id. St. fuliginosa, Ibis. 1859. p. 350. — id. ib. sp.? p. 351. — id. St. sp.? Faun. Roth. Meer.
No. 314. Anh. p. 32. 3. (descr. av. jun.). — St. fuliginosa, H a rtl., W. Afr. p. 254. — id. J . f .
Om. 1861. p. 273. — St. serrata, Gray , B . Trop. Isl. p. 59. — A. B re hm , Leben der Vögel.
1867. tab. f. 55 (Ei). — P e lz e in , Novara-Reise. Vög. p. 154. — Onychoprion fuliginosa, La y a rd ,
Ibis. 1863. p. 247 (Maurit.).|§| Newt., ib. 1865. p. 153 (Rodrig.). — Schleg., Mus. P. B . Sternae.
p. 25. — F in sc h u. H a rtl., Om. Central-Polyn. p. 225. — Naum., Vög. Deutschi. XITL p. 267.
t. 387 (Deutschi.). — Degl. u. G e rb e , Om. europ. II. p. 462.
Für Amerika.
Sterna fuliginosa, W ils ., km. Om. VIH. p. 145, — N u tt., Man. II. p¿ 284. — A u d u b ., Om.
Biogr. IH. 1835> p. 263. — L ess., Tr. d'Om. p. 622 (Malouinen). — id, Anous L'Herminieri,
- Descr. Mamm. et Ois. (1847) p. 255 (juu. Antillen). — St. fuliginosa, B a ird , B. N. Am.
p. 861. — Gun dl., J. f . Om. 1857. p. 233 (Cuba),. — Onychoprion fuliginosa, Newt., Ibis. 1859.
p. 371 (St. Thomé). — S a lv in , ib. p. 466 (Guatem.). — Häliplana fuliginosa, Coue s, Proc.
Ac. Phil. 1862. p. 557. — id. Ibis. 1864. p. 392. —.T a y lo r, ib. p. 172 (Westind.). — D r e s s e r ,
ib.'1865. p. 319 (Texas). — S a lv in , ib. 1866. p. 200 (Guatem.).