
 
        
         
		grünschwarz,  Schwingen  olivenbraunschwarz,  auf  der  Aussenfahne  olivenbräuniich-  
 grtin,  die  ersten  drei  am  Saume  der  Aussenfahne  ins  Grünlichblaue,  Deckfedern  
 der  1.  Schwingen  und  Eckflügel  an  der  Aussenfahne  deutlicher  ins  Himmelblaue;  
 Schwanzfedern  wie  die  Schwingen,  an  der  Aussenfahne  bräunlich-olivcngrün,  die 
 2.  mittelsten  Federn  ganz  so;  Kopf,  Kopfseiten,  Kinn, Schenkel  und After  schwarz,  
 Hals  und  übrige  Unterseite  dunkel-kobaltblau,  ebenso  die  kleinen  unteren  Flügeldecken; 
   grosse  untere  Flügeldecken,  Schwingen  und  Schwanz  von  unten  schwarz;  
 untere  Schwanzdecken  weiss. 
 Schnabel  röthlichhornbraun,  das  Stirnschild  dunkler;  Beine,  Zehen  und  Nägel  
 hornbraun. 
 Im  L e b e n :  Schnabel  scharlaehroth,  Stirnschild  blau,  Iris  roth,  Beine  gelb  
 (Thoms.);  Beine  dunkel  rosenroth,  Zehen  mennigeroth,  Iris  ziegelroth,  Schnabel  
 korallroth,  Stirnschild  braungrün  (v.  Heu g lin );  Schnabel  und  Beine  scharlaehroth,  
 Stirnsehild  erbsengrün,  Iris  roth  (Newton). 
 Das  beschriebene  Exemplar  stammt  von  Sansibar  (R u e te ,  Hamburg.  Mus.). 
 Ein  Exemplar  aus  Abyssinien  im  Bremer  Museum  zeigt  auf Mantel  und Schultern  
 den  olivenbraunen  Ton  nur  sehr  schwach,  Bürzel  und  obere  Schwanzdecken  
 mehr  olivengrünbraun  und  die  obere Mantelgegend  und  oberen  Flügeldecken  meergrün  
 angehaucht. 
 Schnabel  und  Beine  horngelbfahl  (durchs  Trocknen). 
 J u n g e r   V o g e l:  Flügel  grün,  gelblich  gerandet,  unterseits  bräunlichgelb  
 (Sundev.); Oberseite düster grünliehbraun, Unterseite düster gelblichweiss; Schnabel  
 gelblichbraun  (Cass.). 
 F. incl.  M u n d -. 
 Länge. 
 C.  11" 
 '  F l. Schw. Stirn sch. spi. .  ܧ Tib. M.-Z. 
 5" 9"' 2" V “ 18"' ll'/V " 27"' 12'" 24'" 
 5" 11"' 2" 5"' 18'" 11 Va'" 25'" 11'" 24'" 
 6" 2" 10"''.V l l '/ i '" 24'" ■4 
 5" 5"' 2" 4“ 16'" 1 D/a'" 2172'" 9'" 20'" 
 T1/^"  <J-  ad.  Sansibar. 
 6"'  „  Abyssinien. 
 —  (minutus,  Heugl.) 
 —  (//. porphyrio.  li artl.) 
 Das  kleinste  bekannte Purpurhuhn  und  zugleich  eine  deutliche  Uebergangsform  
 zu  Giallinula.  Eine  in  der  Färbung  beinahe  gleiche  Art  hat  Amerika  in  P.  marti-  
 nicana,  L.,  aufzuweisen;  letztere  unterscheidet  sich  in  der That  fast  nur  durch  den  
 blauen  Kopf. 
 P.  Alleni,  eine  Entdeckung  H e d e n b o rg ’s  vom  weissen  Nil  (1835),  wurde  
 seither  aus  den  entlegensten  Gebieten  Afrikas  naehgewiesen:  Senegal  (Brit.  Mus.),  
 Goldküste (Elmina: Pel),  Idda am Niger (Thompson), Gabon  (Verr., Du Chaillu),  
 Angola  (Anc hi e t a),  weisser  Nil  (Hedenb.,  v.  Heugl.),  Bahr  ghasal  (v.  Heugl.),  
 Abyssinien  (S ch im p e r,  Brem.  Mus.),  Sambesi  (T e te ,  P e te r s ) ,  Sansibar  (Rüte);  
 Madagaskar  (Hivondronafl.:  Newt.).  —  Die  Angabe  des  Vorkommens  auf Madeira  
 (H a rc o u rt)  scheint  uns  noch  sehr  der  weiteren  Bestätigung  bedürftig.  Ein  im  
 Jahre  1857  bei Lucca erlegtes Purpurhuhn,  welches C. Bo lle  (J.  f. Orn.  1858.  p. 457)  
 für  das  Junge  von  P.  Alleni  erklärt,  scheint  uns  nicht  genügend,  dieser  tropischen  
 Art  das  europäische Bürgerrecht  zu  erwerben.  Wer  bürgt  dafür,  dass  es  nicht blos  
 ein  dem  Käfig  entwischter  Vogel  war? 
 Nach  v.  H e u g l in   lebt  P.  Alleni  paarweis  im  dichten  Schilfe  und  nährt  sich  
 hauptsächlich  vom  Samen  des  Lotus. 
 Gemas  Gallínula,  Br is  s. 
 (408)  i.  Gallinula  chloropus,  (L.) 
 Gallínula,  Bri ss.  YI.  (1760)  p. 3.  1.1.  f. 1. — Fúlica  chloropus,  L.  p. 258. — Porphyrio olivarius (!),  
 B a r r  è r e ,  Ornith.  Spec.  Nov.  (1745)  p.  61.  —  PI.  enl.  877. —  Fúlica,  albiventris  et  chVoropus,  
 Sc op.,  Annus  I.  (1769)  p.  105 et 106.  —  Common  Gallinule,  L a th .  ID.  p. 258.  —  Be eh st.  III.  
 P*  227. ¿^Fúlica  chloi'opus,  Gml.  p. 698. — Gallinula  chloropus,  L ath.,  Ind.  p. 769. — B e ch st. 
 IV.  p.  470.  —  Vi e il 1.  p.  63. —  Gall.  minor,  B riss.  (nec  H a rtl.)  p.  6  (ex Aldrov. av. ju n .).—  
 Fúlica fusca,  L.  p. 257. — Gml. p. 697  (cum var.ß). — Brown Gallinule, L ath .  p. 260(cum var.A).  
 B e ch st.  III.  p.  230. —  Gall, fusca,  L a th .,  Ind.  p.  771.  ,^-r  B e c h s t.  IV.  p.  470.  -rr. V ie ill.  
 P-  64.  —  Rallus ghloropus, ~S a v i,  Om.  Tose.  III.  (1829)  p.  382.  Ì—  G.  chloropus,  Temm.  II.  
 p.  693.  IV.  p.  441. —  Naum.  9.  p.  587.  t.  2 4 oS -  G o u ld   pi.  342.fí- Malh.  p.  195.  |§ L i n -   
 derm.  p.  130. —  Keys.  u.  Blas.  p.  LXVIII.  —  Sc hi eg.,  Rev.  crit.  p.  CIII. —  id.  Vog.  van  
 Nederl.  p.  476.  —  G ra y ,  List.  in. p.  122.  —  id.  Gen.  o f B.  HI.  p.  599.  1. —  T homps.  2.  
 p.  326. —  Me  Gillivr.  IV.  p.  547§ f g ¡K ja e rb o ll.  p.  306.  —  R e ichb.  t.  110.  f.  1105—9. —  
 Stagnicola  septentrionalis,  minor  et parvifrons,  L.  B re hm ,  Vogelf.  p.  331.  —  G.  chloropus,  
 Gia dam.,.Naum.  II.  Heft  2.  1852.  p.  4  (Schonen). — Mo sch i.,  ib.  1853.  p.  305  (Sarepta). —  
 W a lle ngr.,  ib.  1854.  p. 260 (Skandin.). — S. M ü lle r ,  Faeroern.  Fuglef.  No. 71. — A. B rehm ,  
 J. f .   Om.  1858.  p.  233  (Span.). — F in s  eh,  ib.  1859.  p. 285 (Türkei). — Horn.,  ib.  1862.  p. 429  
 (Balear.).  —! Salvad.,  ib.  1865.  p.  281  (Sardin.).  —  P ow y s,  I b i s .   1860.  p.  349  (Jonisch.  Ins.). 
 — W rig h t,  ib.  1864.  p.  150  (Malta). — Moore,  ib.  1865.  p. 440 (Engl.). —  Sm ith ,  ib.  1868.  
 p.  455  (Portug.). —  Sch leg.,  Mus.  P.  B.  p.  45. —  Degl.  u.  G e rb e   II.  p.  263. 
 Für Asien. 
 Fúlica chloropus,  Pall.,  Zoogr. H.  p.  157 (Sib.). — Gail, chloropus,  B ly th ,  Calc. Rev. March.  1857.  
 Gail. Bumesi,  J. As. Soc.  XIII.  p. 736. — id.  Ibis.  1867.  p. 171. — G. chloropus et Burnesi,  Je rd ., 
 B.  o f Ind.  III.  p.  718  et  719.  —  Adams,  Proc.  1859.  p. 169 (Cashmir). —*  F i l ip p i,  Viagg.  in  
 Persia,  p.  345. —  I r b y ,  Ibis.  1861.  p. 246  (Oudh). — Swinh.,  ib.  p..56'(China).‘— id.  ib.  1862.  
 p.  307  (Formosa).  —  id.  ib.  1863.  p.  427  (Formosa).  — T r is tr .,  ib.  1868.  p.  327  (Palast.). —  
 M a r te n s ,  yJ.  f.  Om.  1866.  p.  29  (Lugon).  —  D y b ow sk y ,  ib.  1868.  p.  338  (Daurien). 
 Für  die  Sundainseln  (var.  orientali#). 
 Gallinola orientalis,  H o rs f.,  Trans. Linn. Soc.  XHI.  (1820) p. 195. — Raffi.,  ih.  p. 329 (Sumatra),-4-,  
 G.  ardesiaca,  V ie ill.,  Gal.  Ois.  H.  p.  173.  t.  268. —  G. orientalis,  G ra y ,  List.  III.  p.  123J¿£  
 id.  Gen.  sp.  2. 
 Für Afrika. 
 Crex  chloropus,  L icht.,  Doubl,  p. 79. — Gallinula  chloropus,  Rüpp.,  Syst.  Xiebers,  p. 128. — H a r -  
 c o u r t ,BAww.  u.  Mag.  N.  H.  1853.  p.  62  (Madeira). —  H eu g l. ,  Syst.  XJebers.  No.  671.  —  id.  
 Fauna  d.  Roth.  Meer.  No.  281.  —  id.  J. f .   Om.  1861.  p.  197  (Tigreh).  —  id.  ib.  1862.  p.  291.  
 408. —  id.  ib.  1863.  p.  28  (Abyssin.). —  B o lle ,  ib.  1855.  p.  176  et  1857.  pv  340  (Kanaren). —  
 B u v ry ,  ib.  p.  123  (Algier). —  H a rtl.,  W.  A fr .  p.  244.  | |  id.  Proc-.  1865.  p/88 (Benguela). —  
 G r ill,  AntecJcn.  p.  54.  —  G u rn e y ,  Ibis.  1859.  p.  249  (Natal). —  S a lv in ,  ib.  p.  321  (Zana). 
 —  God man,  ib.  1866.  p.  102  (Azoren).  —  N ew to n ,  ib.  1867.  p.  358  (Séschell.). —  D ra k e ,  
 ib.  p.  428  (Tanger).  -4  L a y a rd ,  B.  S.  A fr .  p.  341. —  Stagnicola mcridionalis  et  brachyptera,  
 L.  B rehm ,  Vogelf.  p.  331. 
 /  Für Madagaskar  (var. p y r rh o r rh o a ). 
 Gallinula  chloropus,  Temm., Man.  IV.  p.  441  (var.  dA fr.). —  H a r tl.,  Madag.  p,  81.  —  Newt.,  
 Ibis.  1861.  p.  116  (Maur.).  id.  G.  pyrrhorrhoa,  Proc.  Z.  S.  1861.  p.  18. MI  id.  Ibis.  Ì861.  
 p.  275.  id.  ib.  1863.  p.  174. —  G.  chloropus,  Sch le g .,  Proc.  1866.  p.  425.  —  Sch leg.  u.  
 P o lle n ,  Rech.  Faune Madag.  p.  136.  . 
 •  50*