
 
        
         
		(371)  17.  Ardea  podiceps,  (Bp.) 
 Ardeola podiceps,  Bp.,  Comp.  II.  (1857)  p.  134.  ^ H a r t l . ,   W.  Afr.  p.  2 2 4 ^ ,.» . Madag.  p.  75.  
 Id.  A.  Prnjesi,  (Verr.)  J. f .   Om.  1858.  p. 42.  —  id.  ib.  1861.  p. 270. —  A.  podiceps,  Gurn.,  
 Ibis.  1863.  p.  330. —  Newt.,  ib.  p.  457. —  A.  minuta  australis,  Schl eg.,  Mus.  P.  B . p.  39.  
 ,5.4'_  id.  Proc.  1866.  p.  425. <Ö  Schleg.  u.  P o lle n ,  Rech.  Faune  Madag.  p. 126.  iW G ran d id .,  
 Jtev.  u.  Mag.  Zool.  1867.  p.  26s,—  A.  pusilla,  H a r tl,  (nec  Vieill.),  Proc.  Z-.  S.  1867.  p.  827.  
 —; G u rn e y ,  Ibis.  1868.  p. 469  (Transv.). —  A y re s ,  ib.  1869.  p. 300. —  L a y a rd ,  B.  S,  Afr.  
 p.  310., —  id.  A.  minuta,  —  Ardeola, minuta,  L ic h t.,  Nomencl.  p.  89  (spec.  ex  terra .Caffr.). 
 Diagn.  Pileo,  dorso,  uropygio  et  cauda  nigris,  nitöre  virescente';  capitis  
 lateribus,  collo postico  et  laterali  alarumque  tectricibus  intense  rufis;  ga-  
 straeo pallidius  rufescente;  abdomine  medio  et  subalaribus  albis;  rpstro  
 flavo,  culmine  et  apice  Juscescentibus;  pedibus  flavo - vireniibus;  iride  
 laete flava.  | 
 Long.  circa  13";  rostr.  1"  9"';  al.  5 tars.  1"  5'";  dig.  med.  1"  8"'. 
 Ganz  wie  die  vorhergehende  Art  {minuta),  aber  die  Kopf-  und  Halsseiten  und  
 der  Hinterhals  tief  rostzimmtroth. 
 Wir verglichen  ein  altes  völlig  ausgefarbtes Exemplar  in  Dr,  K i r k ’s  Sendung  
 von  Sansibar.  Südafrikanische  Exemplare  im  Berliner  Museum  [s.  n.  minuta)  und  
 Leidener  Museum  (minuta  australis)  stimmen  ganz  überein. 
 J ü n g e r e r   Vogel.  Oherkopf  sehwarzgrün;  Kopf-  und  Halsseiten  dunkel-  
 zimmtroth;  Vorderhals  und  Unterseite  ockergelbbraun,  Bauchmitte  und  untere  
 Schwanzdecken  fast, weiss;  die  Federn  auf  der  Mitte  des  Vorderhalses ’mit  einzelnen  
 verwaschenen  bräunlichen  Strichen;  Federn  der  Schenkelseiten  mit  deutlichen  
 braunen  aber  sehr  schmälen  Schaftstrichen;  Kinn  und Kehle  weiss  mit  einem  rostbräunlichen  
 Mittellängsstrich;  Federn  der Kropfseiten,  welche  den Bug  decken,  tief-  
 braun  mit  breiten  ockergelben  Seitensäumen;  Mantel  und  Schilitern  dunkelpurpurbraun  
 mit einzelnen  sehr schmalen Seitensäumen; Bürzel und Schwanzfedern schwarzgrün  
 ;  Schwingen  schieferschwarz,  die  der  2.  Ordnung  an  der  Ausseniahne  mit  
 schwarzgrünem  Scheine;  die  letzten  Schwingen  2.  Ordnung  dunkel  kupferbraun;  
 Deekfedern  der  2.  Schwingen  hellbräunlichgrau  mit  ockertahien  Aussensäumen;  
 obere  Flügeldecken  isabelloekerfarben,  die •‘kleinsten  am  Buge  rostzimmtroth,  hier  
 einen  grösseren  Fleck  bildend;  untere  Flügeldecken  und  Achseln  weiss. 
 Schnabel und nackte Zügel  hornfahlgelb;  Firstenrücken und Spitze hornschwarzbraun; 
   Beine,  Zehen  und  Nägel  hornbräunlichgelb.  Im  Leben:  Schnabel  gelb,  
 oberseits  braunschwarz;  Beine  grüngelb;  Iris  gelb  (P o lle n ) . 
 Nach  einem  Exemplare  der  Bremer  Sammlung  vom  Kasamanse,  Typus  von  
 Pauesii,  J.  Verr.,  welches  ganz  jener Färbungsstufe  von  A. minuta  entspricht,  wie  
 sie  N a um a n n   t.  227, f.  2  (als Weibchen)  darstellt,  die  sich  aber  auf  ein  mittleres,  
 wol  zweijähriges  Kleid  bezieht;  keinesfalls  eine  besondere  Art. 
 Fl. Schw. F.  Mundspl.  Jj. M.-Z. H.-Z. 
 m w m 1"8"' 23"'.  —  21'" 1?'" ;-;D—: " ad.  Sansibar. 
 4" 10'"' l" 8 " r ' 21"'  28"<-  49"' 17'" 8'/*'" jun.  Kasamanse  (Payest). 
 4"ll'"-5 "6 '"  l"6 " ' 21"'-23'"  —  Í9'" 17'" -9 ui SÜdafr.  6 St.  Leid.  Mus. 
 ®j 10"' 1"9'" 20'"  —  18"' 17'" — Madag.  (nach  Schleg.) 
 A.  podiceps  scheint  sich  von  unserer  minuta  in  der  That  nur  durch  den  lebhaft  
 rostzimmtrothen  Ton  des  Hinterhalses,  der  Kopf-  und  Halsseiten  zu  unterscheiden;. 
  es  ist  indess  nicht  zu  vergessen,  dass,  wie  bereits  bemerkt,  europäische  
 Exemplare  diese  Theile  zuweilen  auch  ins  Rostfarbene  ziehend  haben,  jedoch,  wie  
 es  scheint,  niemals  so  intensiv  als  hei  podiceps.  J u n g e  V ö g e l sind,  n^ch S c h le g 
 e l,  von  europäischen  nicht  zu  unterscheiden. 
 Die  australische  A.  pusilla,  Vieill.,  ebenfalls  mit  lebhaft  rostzimmtrothen  Hinterhalse  
 und  Halsseiten,  weicht  nach  einem  uns  vorliegenden,  leider  jungen  Exemplare  
 von  Neu-Seeland,  durch  bedeutendere  Grösse  ab. 
 Nachgewiesene  Lokalitäten  für  A.  podiceps  sind:  Gambiagebiöt  (Kasamanse:  
 Verr.),  Kapkolonie (Leid. Mus.,  Knysna:  Verr.),  Kalfernland  (K re b s :  Berl. Mus.),  
 Natal  (A y re s ) ,  Transvaal  (A y r e s ) ,  Sansibar  (K i r k ) ;   Madagaskar  (B e r n i e r ,  
 Newt.),  Nossi-Bd  (P o lle n ) . 
 Bubgen.  Ny cticorax,  S te p h e n s .  - 
 ( 3 7 2 )   18.  Ardea  nycticorax,  L . 
 Nycticorax,  B r i  ss.  p.  493.  t.  39  (ad.  descr.  et  fig.  opt).  — id. Ardea  grísea,  p. 412.  t. 36.  f.  1  (av. 
 jun.  déscr.  opt.  fig.  bòn.)!  —  id.  Botaurus  naevius,  p. 462  (juv.  descr.  bon.). —  A.  nycticorax  et  
 grísea,  L.,  S.  N.  p.  235  et  239.  —  Bihoreau,  Buffi,  Pl.  enl.  758  et  759  (jnn.). —  A.  Kwakwa,  
 S.  G.  G ml.,  Nov.  còmmi Petrop.  XV.  ( 1770)  p.  452.  t.  14. —  Night  Berm,  L a th .  HI.  p.  52 
 (a  et  b).  —  id.  Spotted  Heron,  p.  70. —  B e ch st.  n i.  p. 29  et  44/-^-  A. nycticorax,  Scop., 
 Annus  I.  Hist.  nat.  (1769)  p.  35.  —  A.  nycticorax  et  grísea,  G ml.  p.  624.  625. —  id.  A.  maculata, 
   (nec Vieill.),  p. 645. —  A.  nycticorax,  L a th .,  Ind.  p. 678. — B e ch st.  IV.  p.  415.  t. 79ô.  
 (ad), ’5 ?  V ie ill.,  Enc. Mêth.  p. 1128. — ;id.L4.  australasiae,  p. 1130  (Australien).'—  Nycticorax  
 europaeus,  S te p h e n s   in  Shaw’s  Gen.  Zool.  XI.  (1819)  p. 609. MNycticorax  nycticorax,  B o ie ,  
 Isis.  (1822)  p. 560.11 Ardea  nycticorax,  Temm, Man.  H.  p. 577  (syn. emend.). — Wagl.  sp. 31- 
 —  Pall.,  Zoogr.  II.  p.  126. —  K aum ,  Vög.  Deutscld.  9.  p.  139  et  13.  p.  259  (Eier),  t.  225.—  
 G o u ld ,  B.  o f Har.  pl.  279.  —  Nyctiardea  europaea,  Sws.,  Class,  o f B.  H.  (1837)  p.  355. —  
 Nyctic.  Garden,  Bp,,  List  B.  o f Eur.  1838.  p.  48.  Ardea  (Scotaeus)  nycticorax,  Keys.  u.  
 B ia s .,  Wirbelth.  p.  LXXX.  —  L in d e rm .,  Vög.  Griechen!  p.  153.  —  S c h le g .,  Iter.  crû.  
 p,  XCVm. —  id.  Vog.  van Nederl.  p.  383. — Nycticorax  ardeola,  Temm.,  Man.  TV.  p.  384. —  
 Malh.,  Faune  om.  Sicil.  p.  176. — Nyctic.  Gardant,  Thomps.,  Nat.  Hist.  Irei.  H.  p.  173. 
 Me  G illiv r.,  Brit.  B.  4.  p.  433.  —  Nyctic.  europaeus,  Keichh.  t.  88.  fi  482—483  (jnn.). —  
 Nyct.  griseus,  badius  et meridiowdis,  L.  B rehm ,  Vogelf.  p.  296.  —  A.  nycticorax,  K ja e rb .,  
 Danni. Fugle,  p .267. — Temm.  u.  S ch i,,  Fauna  jap.  p. 116. — Nyctic.  griseus,  Gray ,  List.III. 
 p. 84.    id.  Gen.  o f B.  IH.  558.1.  —  id.  Nycticorax  australasiae,  No. 4. —  N.  griseus, B ly th , 
 Cat.  B.  Mus.  Calcutta,  p.  281. — Bp.,  Consp.  p.  140. —  Nyctic.  nycticorax,  L i c h t ,   Nomencl-  
 p.  90.  —  E rb .,  Naumann.  1858.  p.  13  (Cyklad.),  —  F in s c h ,  J. f .   Oni.  1859.  p.  386  (Turk.). 
 —  Horn.,  ih.  1862.  p. 243  et  423  (Balear.). — W ic k e ,  ib.  1864.  p. 77 (Brutgesch.). —  Salvad.,  
 ib.  1865.  p.  317  (Sardin.). — M a r te n s ,  ib.  1866.  p.  28  (Manilla). —  I rh y ,  Ibis.  1861.  p.  245  
 (Oudh).  —  Swinh.,  ib.  1861.  p.  344  (N.  Chin.).  —  id.  ib.  1863.  p.  423  (Form.).  —  id.  Proc.  
 1863.  p.  320. —  N.  Gardeni,  S p e r i.,  Ibis.  1864.  p.  287  (Malta).  —  N.  griseus,  W r ig h t,  ib.  
 p. 143  (Malta). —  T r is tr .,  ib.  1868.  p. 325  (Palast.),  Sm ith ,  ib.  p. 453  (Portug.).  —  Je rd .,  
 B.  o f Ind.  HI.  p.  758. —  A.  nycticorax,  S c h le g .,  Mws.  P.  B.  p.  56. —  Nyctic.  europaeus,  
 Degl.  u.  G e rb e ,  Om.  sur.  II.  p.  312. 
 Unrichtige  Beschreibung.