tur, ut vita melioretur : & dum vita prolongatur, A
mors dcterior acquiritur. Utrobicjue anguftia. Cùm
(um in corpore, peregrinor à Domino ; & ne mihi
propter peccata mea extra corpus pejus fit , exire de
corpore pertimefeoi præfèntiâ Dei privari doleo ; 8c
abfentiam corruptibilis corpoiis } fine qua præfentiàb
Dei fociari non'poflunv, fubire pei timefeo. Quid efK
Domine, quid eft, qyod cor hujus p’eccatoris intue-
tui*, & verbis explicate non fuöicit. Ccrtè, bone Je fii,
difïblvi & tecum éfle multo magis optimum eft. Qua-
ie ergo non defideratur quod optimum elle probatur.
DilTolvi à mortaH corpore & elle cum Chrifto, bea-
titudo eft ; ligari corpore*, ■& abeilè à Clirifto, miferia
eft : ut quid igitur miferia timeturamitti, & beatitudo
non defideratur haberi ? Sed hæe eft caufa y quare à
nobis à corpore diflo'lvi non äppctitu* ; quia poft dif- B
fblutionem utrùnv cum Chrifto elle contingat dubita-
tur. Acper hoc commoratio in carne idcirco utiiis ’
elle judicatur > qui dum in ea vivitur, melloratiovi-
tæ fperatur. Væ peccatis hominum, quorum meiito
agitur ut ipfà vitæ humanæ miferia utiiis judicctur !
Nonne tota præfens vita miferia 3 & tarnen hæc miferia
nonnuöiquam ipfisetiam juftis utiiis eft, propter
boni meriti augmentum : injuftis àutem maxtfnè ne-1-
ceftaria propter poenitëntiæ mediCamentum. Tunc
verb hæc eadem miferia præcipuè bonis méntibus lu-
gend*a efle videtur, quando ab infipientibus nimis perï-
culosè amatur. Quia cùm in ejus amore perfeveratur,
per ipfafti eandem mifèriam.ad æteinam miferiam per-
venitur, fitque modo miferabili per miferiam .ad miferiam
tranfitus ; dum & præfens miferia expenditur in q
cupiditatum labore, & hinc fuccedens æterna mifèria
fuftinetur in fempiternô dolore. Sed & ijpfa miferia,
Sterna eô utique erit àcrior ad vindidfcam, quôpræ-
ftntis vitæ miferia à mifericorde Chrifto diutiiA fueric
dilata propter poenitèntiam. O Pater, qui verè es,
quoniam fummè es i.quia tu ipfè es 8c anni tui non
deficient, fùccurremihi miferia opprèfib. Si ipfa,
quam patior , mifèria difponente mifericordiâ tua
propter majorem miferiam devitandam , quod poeni-
tenciæ ftudio fieri folet, differtur : quare vel ipla mi-t
feria àmatur ? Quare amo quod me neceflc eft citiùs
amittere; & illud non defidero quod me præfêntis
vitæfinitâ miferiâ polîet beatificafe?,Sibeacitudinem , £)
quam te diligentibus promittis, pro ut mihi cxpediréc,
amarc non valeo : quare faltem fupplicia , quæ con-
temptoribus tuis minaris, ex quibus proh dolor ego
fùm unus, riôfa expavefco ? Si enim ea expavefeerem ;
aiiquâ ex parte me ipfitm emendarem , fierecque mi- *
fèricordiâ tuâ prSftante ut per timorem ac ^orrep-
tionem pervtnirem aliqùando ad amorem» Quaje
autem judicia tua non timeo ; nifi quia dé eis néglige
cogitare: ? Ne verb de eis frequentiùs*vaîeam co-
gitare, vitia meà letiferis àmoenitatibus & yoluptati-
bus mini blandientia me impedire non defînunt. Ö
Domine , Domine, efcce ego feryus tuus & filius an-
cillæ tuæ. Quia et fi pêccàtor, tarnen filius fanâæ
• Ecclefiæ tuæ. Sed quid dixi, qùâ audaciâ præfumpfi £
nominare fervum tuum % cym fèrvum nie non irnid-
xarem peccatotum ï Ômnis enim qui facit peccatum ,
fèrtfus eft peccati} ego aiitem indefinenter peccare
non defifto : fervus ergo furix peccati : qiiomodo ergo
me fum aufus nominare fervum tuum ? Non utique
hoc dicerem, nifi quia de tua inefïabili miferatione
præfumpfi ut hæc dicere aùderem , quia etfi îèrvüs
peccati fum propter infirmitatem , quam fuftineo
ex iniqmtate : tamén fervus tuus fum perdefiderium ,
quod mlhi præftitum efleigaudeo ex tua venerabili bo»
< nicace. Servus etgo tuus fum, Domine, & fi non
opéré & converfatione , ceftè affedtu & voluntate.
Sed in hoc miferabilis fum, & valdè deflendus : quia
cum me fèrvum tuum cflè cognofcam j hpnorem Domini
, fient mihi èxpediretV tibi deferre non ftudeo*
Si enim hoc agei.em ; nih'Ü utique'effet quod !xnè à n^-
moria tui, ac defideiio te intclligciidi , à beata tui
amorisdulcedinexevocaret.* Domine meus, Domiiic
meus, quave tu cum fis Dôminus meus, non vivo fi-
cut débet vivçje fçrvus tuus ? Te Deum meumeo-
gnofço, & fervus tuus cfTe defidero. Quarc vitam fer-
vi tui veri converfatione tenere non valeo ? Sed çur hu-
jus miferiæ me’æ caufam quæro ; quando meam ini-
quitacem hanc promëruilfe non ambigoîHeu mihi,
ut quid vivo,? quare tamdi\ivivo, qui ta m mal è vivo?
Idcirco mihi vivere conceditur, ut moxsevada-
tur : & vita ïpfa deterior morte invenitur, Concedis
fnihi, fortnator meus fapientiffime, ut mead contem-
plandam pulchritudinèm tuam ftudeam præparare : &
ego me curpiorem non cefio quotidie exhibere. Quid %
Dçus meus, quid tuâ inenarjabili claritate pulchriùs,
8c quid mea iniquitate turpius ! O tocum cor meum ,
fufpiriis dcledlare, quorum ftudio & tua pulchritudi-
ne illumihetur, be ad fupernæ lucis çlaritateai con-
templandam tuus interior oculus faciliùs erigatur! Ô
tota anima mea, jam omnes tuas depone, vagationes,
foli diyino fpléndori intende, ex ejus defidcïio opulen-
fos lachryma^um imbïes effunde, quarum inundatio-
ne & tui inenumerabilcs coenofi reatus diluantur, &
naturalisdecor, quem tibi bonus univerfprum contu-
lit artifex , ejus præfulafite miferatione tibi reparare-
turf O , inquam, omnîa intima mea fùmite Vires , to-
tum veflrum exërite conatum ad quærendum illud fin-
cérum, fimplex ,æternum, & folum beatûm bonumi
cujus lux tenebraà veftras repellat, cujus fons limpi-
diïïîmus veftra côntagia abluat , cujus libertas eos
quibus fub vitiôrum dominio confiringimini veftros
hexus abfolvat, cujus fortitudo jmbecillitatem ve-
ftram corroborét, cujüs fapientia ftultitiam veftram
evacuet , cujus vita ab æterna vos morte eripiat, &
fuæ immortalitati confociet ! O bonum quod fuperat
omnia bona ; quia à te & in te omnia bona : Tu es
enim omnia bona. Confiteor quia nimia finit mala
mea, quia nimis multa& graviafunt peccata mea, &
fineménfura multipjicata vitià mea, quia eis mifèra-
biliter intenta haélenus extitit anima mea; O mala
mea, quare fuper me tam crudeliter irruiftis, ut me
àb omni bolio àlietfum efficeretis? O, peccata mea,
'qtiorôodo me tam immifericorditer nodis veftris irre-
titum tenetis, ut.nullam juflitiæ Iibertatem me adiré
permictatis? O vitia mea, ut quid letiferis illecebris,
ficut gliris haftulam fiiam tenacitate ihfetftam viricere
lolet, animum meum vobis agglutinatis, ut ullo con-
ftitutüm itinère, vel * rependo , me incçdere finatis.
Mens mca , anguftiare : cor meum , dcfice : anima
mea, exhorrelcc : oculi me:, plerando deficite. Quid
enim iwe in çm'ni ftatu mifèrabilius inycniri pbteit?
Omnia conftitutum fibi ordinem^inviolabilitër fer-
vantj ego qiiotidie violo. Sed qui peccantem tàmdiii
tolérât'j pàfnitentem non fufeipiet ? Hoc fieri non po-
teft, nifi ut me vivere permittat. Adibo. ergo patrem
meum, tametfi indignus filius: adibo ilium poftdif-
fipatam ab illo raihidatam innocentiam, poft i\ytur-
nam coeleftis éloquii, qiiam tolero, famem» Etdicam
ei : Pater jàm faon fum dignus voçàri filius tuus, non
cum fil iis de dignitate præflimo certare, fed.cum fer-
vis mifericordiam quæro ; & ideo fac me ficut unum
ex mercenariis tuis : prædicabitur inde, pie Pater j
dementia tua, ncc miniientur divitiæ tuæ i fi mihi ad
te cupienti, redire oçcurras, fi me mifcrico,rdiæ tuæ
brachiis amplcâaris, fi me fïdei annulo & ftolâ jufti-
tiæ veftiri præcipias, fi de me Angelis turs dicere di-
gneris : gaiiderenos oportet, quoniam hic filius meus
moriuus fuerat, 8c revixit ; perierat, & invefitus eft.
Sed quis, ô Pater optime 8c admirabilis j quis dabis
mihi de vitulo illo faginato digno .fidei ac fanélitatis
affectu comedAe, quem pro mea redemptionë in ara
crucis immolari præcepifti?, & qiiis ifte yitulus cari
adimmolaniium.tamfalubris adiotnedendum.'A netn mihi negabo confolationdm, folo de abfmtia
, „,e tuus proprius ac un;genKus cui non percifti
fed pr° nobis Omnibus illum tradidirti; Irtc
5 ' Domine, ifte eft, cujus dulcedine refici' defiderat
cor meum : hic eft , quem prae omnibus amare afidac
I mcns raea, Ifte eff , ^ cujus abfentia non fine magnis ge-
1 niitibus feparari conqueritur anima.mea : fed dum Fi-
.jiomdefideio, numquid Patrem negligo! Abfit. Hoc
enim auomodo fieri poteff : ctlm non fit aliud Pater,
^ultus tui linftu me vindicaho. O vultus fplendide !# ^
o facies Dei luminofa ! quamdiu * non videbo te, MS. v ü rto .
manebit anima mca tenebrofa, O dura, ó amaraabfentia
vultus Deiquamdiu me cruciabis ? O molefta
vit^ hujus fkculi vani, quamdiu infelicem tua inhar .
bitatione animam meafai in tuis vanitatibus, tamquam
carcerc, inclufam tenebris ? O anima mea, qui tê in
hac yita mortali deleétat ? Cur non feftinas ad feliciqui
genuif, quàm qui genktis eft, Filius, fed hoc tatem divinæ vifionis pervenire, à qua culpae merifo
fie Pacer, quod Filius ; licet non ipfe fit Pater, qui Fi- fepararis ? Quarç non horres peregrinari à facie Dei,
jigs.- Sed quomodo pofium défiderare Patrem & Fi- & vitæ hujus luculenpis vinculis irretiri ? Quare non
hum, remoto amore Patris 8c Filii, qui non eft aliud , tan,to afFeâru concupifcis illius bcatæ vitæ gaudiis interquàm
quod éft Pater & Filius i tametli alius fit, quàm clTe i & hujus obfcenæ.vîtæ fpurcitiis abelfe ? Cur non
Pater & filius ? Nullâ utique ratione. Die ergo, anima R iftam fugis, & in ii’lam curris ? Si tibi ifta vita ad inniea,
die fabtori tuo Patri &F ilio& Spiritui fan<5to , 0 ducias præftaturj quare cardas ? Quare Deo talem firtihg.w*
u n i Deo, <jH<efii)i vultitrn tuum ; vultum tuum Domine, citb poenitèntiam*11, ut peccatis tuis indulgeat & te mi- da‘ reddeK
naki'a>'K Ecct, Domine, ecce quæro , peto, & pul- fericorditer ad fe affumat ? Sed ad te converfiq mea ; ut
fo : quando inveniam, quando accipiam , quando me refpiciat mifericordiâ tua , 8c mentem meam in
m ih iaperietur? T ib i. Domine , patent fecreta cordis' defiderio vultus tui confirmet, & perfeverantem redmei
: tu. vijdes quia fola præfèntia vultus eft fpes dat dementia * tua ; credo, enim quia à beatitudine ria
conf ïlationis meæ. Heu m ini ! quàm longé fum pro- non ero alienatüs, fi defiderabdo te non fuero fatigatus.
• n . . - u ; i u vran ^ ir» n r ^ n r i æ i ll i u s m in e . Defideret glorkmvultûs'tui jugiteranima mea, amét.
earn mens mea, intendat in illam cogitatio mea, fuf-
pirecad illam totus affèdluscordis mci, loquatur dcea
lingua mea, occupetur in amore illius tota fubftan-
tia mea : tantùmmodo jubeat me pietas tua, dum hoc
mortale corpus gero, 8c peregrinacionis meæ nexus
fuftineo,* in timore elle tuo fundaçum, in amore
jeclus ab Ulo ineffabili gaudio præfentiæ illius : quo’
modo ergo confolabor? Numquid , nifi ilia, Domine,
piiichr,icudo-vultûs tui appareàt, in qua fpes uni^-
verfæ confolationts meæ fufpenditur ? Deficiant ergo,
Deus meus , deficiapt oculi mei in eloquium tuum ,
dioences quando çônfolaberis me. Attende ergo,
Déus meus,-ad fifagülare defiderium animæ meæ ; ao
tende gemitum cordis mei, 8c pone lachrymas meas C tuo magnanimum, in lege tua eruditum, in præin
confpeftu tuo , quas fundo ex dolore quo affieitur
i anima mea propter abfentiam vultûs tui * deficiens :
1 • quoniam defecit in dolore vita mea, 8c anni mei in ge-
mitibus. Miferere mei, Domine, mifèrere mei i opor-
tunè importuné clamabo ad te : nec derelinquam te ,
donee de piæfencia vultus tui lætificaveris rae, omceptis
tuis devotum, in promiflïs tuis defiderandi
feryentifïimum, vitiorum calcatorem 8c virtutum
cultorem : Qtubus ornatus & tibi fèmper placerc ,
& ad te quantocius felicicer pervenire valeam, ubi
eft tibi gloria fine fine, laus fine termino, honor in
fiecula, Amen.
■ i l l itdi t E X C I T A N S A N I MA M AD QJU Æ R E V-DUM
E T I N V E N I E N D U M D EU Mi
Flat faune homuncio, fuge paululùm occupatio- D
nes * tenenas, abfconde te modicum à tumul^
tuofis cogitationibus tuis ; abjice nunc oncrofas cu-
infio.ras * tu®s » & poftpone laboriofas1’ diftenfiones tuas»
y aca diquantulùm Deo, & requiefce aliquantuliim
in eo. Intra’ iii cübiculum mentis tuæ ; exclude om-
nia'præcer Deum, 8c quæ te juvant ad qu*rendum
enm; & claufb foftio quære eum : 8c die nunc, co-
No turn cor mcum, * die nunc Deo : Quæro vultum
tuiini j vultum tuum , Domine, requiram.
Eia nunc‘ ergo, Domine. Deus meus, *,dóce cor
llan; meum u;bi 8c quomodo te * quæ rat, ubi & quomo-
inmi. te* inveniac. * Domine, fi hïc non esj Ubi te
1 quarram abfgxtem. * Si autem ubique es, cur non te
aiu- video.] præfenttm? Sed certè habitas * lucem inac-
lux Ce^fiikm : Et ubi eft * 1 ux inaccefïibilis ? aut quo- E
a iu. niodo.accedam ad * lucem inacceffibilem ? aut quis
:am nic^uc.et in illam*!1 uC videam * te in ilia ? Deniquc
quibus fignis^qua facie te quæram ? Nunquam te
wdi » Domine Deus meus , non novi faciem tuam»
Quid faciet, Altiflime Domine , qoid faciet ifte
tuus longinquus exul. Quid faciet férvus tuus ah-
xiusamore tui, & longé proieélus à facie tua ? À11-
«clat videre te ; 8c -nimis .abeft illi fiicies tua. Ac-
«edcre ad te defiderat; 8c inaccefïibilis eft habitatio
tua. Invenire te cupit ; & nefeit locum tüum. * Quæ»
rere te afteftat ; 8c ignorât vultum tuum»
Domine, Deus meus es , 8c Dominus meus es, 8c
iïitnquam te vidi. T u me fecifti, & refecifti ; 8c
omnia bona , quæ habeo, tu mihi contulifti ; * 8c
nondum novi te» Deniquç ad videndum te faiftus
film; * 8c nondum feci propter qubd fadtus fum»'] tmit
O mifèra fors hominis, cùm hoc perdidit homo, ad
quod &<ftus eft ! O durus, ô dims cafus ille ! Heu
quid perdidit , & quid invenic ? Quid abfceffic,
8c quid remanfit? Perdidit beatitudinem ad quam
fadfcus eft; & invenit miferiam, propter quam fa-
<ftus non eft. Abfceffit fine quo nihil feiix eft ; &
remanfit quod per fe non nifi miferum eft. * Man- . ® an<la'
ducabat-tunc homo panem dolorum , qiiem tunc «/, quo
nefeiebat»
Heu publiais luctus * hominum , univerfalis plan-
élus filiorum Adæ I llle* eruébabat faturitatem ; nos «/ eruâabac
fufpiramus*efuriem. Ille* abundabat; nos mencuca-
mus. Ille féliciter tenebat 8c mifèrè deferuit : nos *i. abuada-
infeliciter egemus, 8c mifcrabiliter defideramus; 8c v,t‘
heu vacui remanemus. Cur non nobis cuftodivic,
cùm facile pollct, quo tam graviter caremus? (^rare
fic nobis obferayit lucem, 8c obJuxit nos tenebris
? Ut quid nobis abftulit vitam , & * induxit <•?- inflixU
Hh