meam ad hoc paftorale officium 5 propter te Sc nomen A norem , & gloriam nominis tui : Sc quia fcriptum eft,
tuum fac me idoneum ad hoc minifterium, Sc fapien-
ter domum tuam regam , & in omnibus fèciindùm vo-
luntatem tuam gregem tuum pafcere valeam,, Tribue
pro pietate & bonitate tua, lit efficiar in domo tua lu-
ccrna ardens Sc lucens 5 concede propter honorem Sc
gloriam nbminis tui, ut cum multo bono rirudu fra-
ternæ focietatis, mercar p’ervenirc ad gloriam tuam :
non eft tibi enim quicquam difficile, non aliquid im-
poflibile. Veile tuum, facere > voluntas tua, opus eft.
£t ideo corde credo, Sc ore confiteor qubd tu potes
& vis opus illud magnifies adimplere per me tantil-
lum : fcio, & certus film quod tu vales frudus bonos
& magnos fàcere de grege tuo per me exiguum Sc in-
firmum. Parvülus quippe fum, Sc nullius virtutis
nemo militant Deo impltcat fc feculanbus negotiis y Sc
ab omnibus curarum cu.multibus fèparas animas fer.
vientium tibi, ut tibi fbli Domino vacent die ac node-
da fruduofum & fpiritale otium abrenuntiantibus
mundo j ut ipfo cordis palato guftent Sc fapianc quo-
niam dulcis Sc fiiavis es, Domine, ficut tuaferiptura
admonet, dicens , Praeatey.& videte , quoniam ego
[um Deus. Ec alibi, S'-ipisniiam difiiie in tempore
otii t & cf ui minorât ur aüu ipfe percipiet cam. Sed Sc
lacratiffima fententia tua ore tuo pio prolata pleniùs
informât nos,.& à mundanis curis prorfusprohibet,
.dicens ,non poteftis Deo fervire, & A Îdmmona. Et
l'urfum, nemo mittens manum fuam ad aratrum gr
afpiciens retro , aptus eß regno çotlorum : & alibi nos
homuncio, nihil habens in me quod expédiât, vel g evidenti exemploretrahere dignaris, dicens : A4emen-
. a:-:-. : J ^ . •: tf)te uxoris-Lot&f
§ Gratias tibi ago, mifericordiflime Domine, qui me
mifçrum multumque negligentem peccaterema prin-
cipio, Sc à cunabulis' per univerfa penè vicia Sc peccata
decun en tem, benignè Sc patienter adhuc ad pçeni-
tentiam expedas, nolens me perdere cum peccatis, vi-
tus, culpis, Sc negligentiis meis; Si enim mihfi Domine,
fecundùm peccata mea facere vofiiiftcs j olim me
terra vivum abforbere. debuifïçt. Sed rogo, pie Domine,
ne tua in me expedatiofit vacua, fitqnod ab-
fic, infrudtuofiu Tu qui non vis mortem peccatoris,
da mihi de præteritis malis meis indulgentiam, depræ-
fentibiis concedc'emendg,tionem , de fucuris verb largue
jugttcr cuftodiam atquc cautelam. Da locum &
fpatium ad dignos poenitentiæ frudus. Aperi oculos
cordis mei per Spiritum fàndum tuum , ut videam 8c
p plangam omnia peccata mea. Domine, tefnpus eft
^ acceptabile, Sc dies funtfalutis. Mifcrcre mei, Domine
, Sc ne perdas me cum peccatis meis , ne referves
maUtmea puniendain ilia futura vita^ in illis inférna-
libus fuppliciis, in illo tremendo examine tuo. Propter
magnam clementiam tuam folve omnium peccatorüm
meorum vincula, priufquam ab hac vita egrediar. Da
mihi cor contritum & humiliatum, da mihi gratiam
lacrymarum. Da lumen in corde, da vires in corpore ;
ut qoæ agenda funt videam, & ad ea implenda, quæ
videro, fbrtiterconvalefcam cundtis diebus vitæmeæ.
Miferere mei, Domine, mifèreremei. Non permictas
hanc animam^peccatricem, pro quà Sc nafei de Virgi-
ne, & mori in cru ce dignatusesj non jubeas, quæfo,
feparari earn ab hoc mortali corpore, priufquam me
quod dignum fit tanci officii, idcircodefperans omni-
modis de parvicate, non refpiro nifi in fola miferi-
cordia tua.
Sed licet fis magnus in magnis, gloriofiîis tarnen o-
peraris magna in minimis. Erit certè tua laus dul-
cior, Sc copiofior in ore hominum, cum per me tan-
• tillum operari dignatus fueris magna de grege tuo.
Mitte ergo in auxilium meum fan dfcum Angel um tuum
de coelis, qui me adjuvans in omnibus, profperari
lftud opus fiiciat in manu mea : ita ut glorincecur no-
men tuum benedidbum in me mifero peccatore. Dives
in mifèricordia, largus in muneribus, qui omnibus
omnia tribuis, Sc nihil perdis , da mihi coeleftia &
terrena fubfidia ad omnem fufficientiam : tat habeam
unde gregem tuum poffim pafcere, Sc fuftentarc tam
fpiritualiter, quàm corporaliter , atque venientes in
tuo nomine fufeipere abfque ulla hæfitatione, fimul
que loca commilïà ordinäre, Sc prarparare ad quie-
tem Sc falutem fratrum , ficut decet , Sc oportet.
Omnia à te hæc poftulo, Domine Deus nofter,
quia cundba bona noftra, dona tua fimt. Non enim
aliunde poffumus tibi fervire neque placcrc, nifi de
tuo munere. g
At fi non fortè eft in confilio æternæ voluntatis tuæ,
ut fàcias per me de ovibus tuis frudbum bonum Sc magnumj
obfecro &iuppliciter rogo, dillolvçme à nc-
xu tanti officii, modis quibus tibi videtur, ordine quo
tibi placet. Scisenim omnia, & potes omnia. Quid
hîc facio ? Quid moror in his tumultibus, fi fadhirus
non fum per gratiam tuam aliquid boni de fracrum
lalute ? Duo à te peto : unum horum pro tua clementianedeneges
mihi. Rogo te peromnes miferationesD ^ac‘as plcnè & perfedlè poenitere, & plangeré omnia
tuas, da mihi confalionem tuam cceleftem in mul-
tis tribulationibus meis. Pondus enim iftud gravifli-
mum ,quodimpofitum eft fuper cervices meas, ferre
non valeo, deponere timeo : anguftiæ mihi funt undi-
que, & quid eligam ignoro. Adjutor omnium in te
Iperantium Deus, ne me déférât pietas tua, ne me
derelinquat gratia tua. In te fperantem Deus, Sc in tua
milericordia folummodb confidentem adjuva mej
quia fine te tibi placerenon valeo. Qius unquam fpe-
ravit in te, Sc dereli&us eft? Non elt auditum àfie-
culov Deus tires optimus infinitae pietatis, Sç immen-
fx bonitatis i qui in te fpcrames nunquam çonfuevi-
fti relinquere. Oftende quæfo mifèricordiam tuam in
Tf. 83. v. 17 . me, quia ad te confugi -, ut videant, qui me oderunt >
& confundantur t quoniam tu Domine adjuvißi me
& confolatus es me.
Gratias tibi ago, pomine, quia pie & à vanohujus
mundieonfortio fèparafti , & ad tuum fändum officium
perduxifti, nuliis meis mentis, fed fola digna-
tione mifericordiæ tuæ. Bènedico te, Domine Deus
nofter, qui mihi das indigno fervorum tuorum focie-
tate & charitate perfrui. Da mihi quietem % Sc falittem
corporis & animæ , . fimul que opportunam âd te va-
cationem. Libera me à vaniflimis hujus mund’i im-
plicacionibus ad profedum animæ meæ, proptér hopeccata
mea quæcumque cgi poft bapcifmumab ipfis
cunabulis meis, five feienter, & nefeienter ; fivefûper-
bè, vel negligenter : ita ut in die exitusmei, emunda-
tis diledis omnibus, & bene corredis moribus, fècu-
rus & gaudens videam dulciffimam Sc pulcherrimam
faciem tuam cum lætitia & exültatione propter tuam
nimiam mifèricordiam Sc bonitatem.
Gratias tibi ago iterum, iterumque, omnipotens Sc
raifèricors Chrifte, qui immeritam exiguitatemmcam
propter te, Sc nomen fandum tuum, de raultis an gu?
ftiis, tribulationibus., calamitatibus, Sc ihfîrmitatibus;
de j mu Ids foveis , laqueis , feandalo, & -pcçcatis j de
muftis infidiis vifibilium, & invifibilium inimicorumj
de muftis malis, & gravifïïmis periculis hadenus li-
. berare dignatus es, dirigens mirabilicer & mifçriçordi-
' ter vitam meam inter adverfa Sc profpera} ita ut riée
adverfa me dcjicerent ,nec profpera excollcrent. Po-
fuifticnim frænum tuum in ma*illismeis, Sc non de-
teliquifti me pehitus in manu arbitrii mei“, habens cu-
ram mei paterna pietàte,^& non permittens ampliùs
tentari fiipra id quod potero fuftinere. Ubi locus fuit
peccandi, q^iandoque non fuit voluntas i vel quando
voluntas, non fuit locus. '
Sit itaque tibi laus, fit benedidio , fit gratiarum â-
diojDômineDeus meus, pro umverfis tuis donis & datis
» & pro omnibus beneficiis tuis, quæ animæ Sc cor- i
pori meo largiris , Sc femper largitus es ab iplis. cuna-
[ bull? , pro pietate tua, Sc bonicate, nullis meis meritis I cri^cntibus, imb peccatis meis graviffimis non obftan-
[ tibus. Sed rogo, Domine, rogo ne finas me ingra-
! mm eflè tantis beneficiis , Sc indignum tam muftis
I rnifèrationibiis. Non mihi, non diabolo , non mun-
I do non alicui rerum , non cuilibet hominum liceat
i in me tua dona fubvertere : quia totum eft fragile,
f quicquid tibi nititur obviare. Pone, quæfo , magis
; niagifque frænum tuum in maxillis meis, Sc trahe me
I poil te tanquam manfuetum animal, in nullo tuis
M juftionibus recalcit^antem} fed plano moderatoque
I jneelTu, te Dominum meùm portantem, & voluntati
( tuæ in omnibus obtemperantem. Excita, Domine,
I torpprem meum tuis ftimulis , Sc fac me tötö corde
\ totaque virtute quærere faciém tuam cundis diebus
f vicæ meæ. Attrahe me ad te, yirtus falutis lioftræDeus, I
i furno poteritis gratiæ tuæ } Sc non finas me propria
f voluntate in arbitrio proprio ev.agari. Imaginem tuam
i non finas in me obfcnrari 5 quæ fi te græftante defen-
E datur, fèmper egregia, nobilis j & perfpicua eft. Mi-
f fèrere, Domine, mei miferrimi.& indigni.fcrvi toi j
I quia non fum ficut innumeri & multïplices famuli tui,
I qui tibi ab ipfis cunabulis devotiflimè fèrvierunt.Non
g ficut illi quij poft publica fkgitia pcenitendo, tibi mc-
f ruerunt elfe devoti. Non fum .ficut nonnullæ Chrii
ftiatiæ foerainæ' viris cönjuna*, qu* tibi (crjîuiu in
adtifcus miTciicor.dia: cam fum a devocione. Non fum
ficut & nnulci iliorum, qui in oeniis hominum tan-
quam iniqui‘& perverfi eflevidemûr; fed multh ali-
terie habent in confpcdu tuq ; Tit emm feins r s o j i i s . «.
carda filiorum hamistsim. Si quid tarnen. Domine, “ •
boni facio, aut fecero, tuaigrati'a lurgiente; quo fins
boc iaciara , qiaave diftridione à te penfetur, ignoro.
Unde, Deus tel ribilis in confiais fuper filioshomi-
num , tuam fandiam & immenfàm Inpplex & mul-
tum premens deprecor clementiam, ut qui neminem
vis perire, fed omnes falvos facere, non mç dcrelin-
quas in manu Confibi mei, neqtie in jud'ièib arbitrii
met, neque m poteftàte auïtentatione dæmomjm , nc-
que m errante judicio aut noxio confilio hominum j
led pro bonitate aç pietate tua , juxta fuam benignjffi-
mam, qùæm fui difpöfitione fallii nou pbteil pro-
5 vldentlam , dlfpone hîc & ubiquo, nuuc & femper
dies vitæ meæ in beneplacito tuo, & dirige per Spiritum
fandum tuum cor, lingaain , ädLifque meos fe-
cundùm voluntatem tuam in tua mifiricordia ; ut te
redore, te duce ilia fenfper ftudeam cogitate, loqui
& agere quæ tibi placent, per gratiam tuam in veri-
tate; & me tandem ad vitam perducant æternam , te
mtferante, & doriantç, qui es largitor oinnium bonorum,
& qui es Deu» benedidus cum Pâtre, & Spipitu
fando in fæcula farculbrum. Amen.
M ED I T A T I O XIX
DE DULCEDINE DIVINÆ MAJESTATIS,
E T D E A L I I S M U L T I S ,
i- I I .
f * Admiratio de in<ffabUi bonitate Créa tor is , & de (
. magna rniferia creati hominis,
Dllm cqnfidero’quid fit Deus, quàm dulcis naturâ
pùàm amabilis, quàm bona, quàm ineffabilis ,
quàm admirabilis » quantum ab omni creatnra vene-
I randa & adorandaj Sc iterum video Sc intelligo quid
t fit hqmp, quem îpfè Deus fecit ad imaginem Sc fimili-
Rptcrca tudinçm fuam : quemque * pr£$erea talcm creavit, ut
I ficlit femper in le exprimeret imaginem creatoris fui}
I “ c femper in memoria haberet voluntatem ejus Sc di-
■ a 'eiftionem, * qui eum talem creavit : miror multùm ,
I ^ qbftupefco Sc de inæftimabili bonitate Dei creato-
f I1Sfî ^ ffiifèria creati hominis. *
De ineflàbili bonitate Dei miror quod çùm fitipfè
Ïonbi on|ln'Pol:ent:^ fmus & juftiffimus , patitur hominem
H “ ’ ve^ a,d horam vivere, quem propterea voluit tam f. ho-
H .. nôrabilcm crearej ut ficut iplè homo hönorabiliot
K IS c,Jec >' cæteris eveaturis, honorabilius cæteriscreaturis
^iveret fèmper fecundùm voluntatem fui creatoris :
dpfe miferrimus & infeliciffimus per contrarium
, qubd çùm omnes aliæ creaturæ femper concor-
[ v.cnt Cum voluntate creatoris fui j ipfe femper aut ferè
emper refiftit illus .voluntati. De immenfa verb mi-
B ,cr la--h omin ism i ror quomodo fènfum fie perditum ha-
^ eat , fie quafi pecus quod fènfum non habet, * vivat j
I 11C Pnquam oblivifcatur creatoris fui, * qui fui ipfius
«û Jî0tn poyeft oblivifci. Puto pifi infknus fit, nunquam
S « îphùs * cft imrncmbr} ut npn intelligat fe.efie
I ^ E in t e i l ig e r e . Hæc autem omnia homo fein.- S ce ?enS " a^ere > Tnftandum eft Sç multùm obftupef-
I WÊu,m ^llbmodo unqi^m ipfius oblivifcatur, cui
complacmt fibi omnia ifta dare.
Quantum hojno ab homine diligatur ; & quare Deus
plus debeat diligi, quant ali qui s homo.
HOmo* itaque, cui a b alio homine àliqudd bo7 <•/. namque
num in hoc fæculo datur fæpius tam ferventer
ilium folet diligere, * qui fibi hoc bonum fecit, f i e - quia
que jugiter fe præfentare in ejus * obfequium } ut fi *1. obfequii*
eau fa illius benefadoris fuis exigat »mortem etiâm fæ-
piùs incurrerc pro illo non metuat ; * & tamen nul- éi. moii, ae
lum, quod unquam homo in hoc fæculo poflit habere,
vel * quod alius alii poflit dare, nullus eft tâm parvi w. #»»«,
fènfiisqui non intelligat fè non in pcrpetinim retinerej
fed vel antequam finis ei eveniat, vel fi non ante i fal-
tem tune cum finis ei àdvenèrit, dimittere. * niud a-
Qiiod verè) Deus homini in ,hoc ficulo dat, âut taie Portcbit-
eft , quod nunquam * amittat, & nunquam ei * aii- «Lamiuatur;
quis auferàt; aut talé eft, iit etiamfi homo illud perdat, wftraturU™
per illud tamen * promereri poflit, finitâ præfenti vitâ, Tait.inquâ,
ut in æternum fit cum creatore fuoin beata vftà. Dat 4? Provid«e
autem Deus homini fæpiùs in hoc fæçulo fècundùm
rationcm vivere ; Sc creatprém fuum ficut 'îpfè præci-
pit, & juftum eft, diligere j præceptis ejus fine ullâ
contradidione per omnia obtemperare j Sc hoc bonum
nullus hominum, nifi ipfc folaTua voluntate dimittat
poteft auferre. Pécuniam temporalem, velit nolit homo,
neceffe ei- erit dimittere jTed dum earn habec, fi
largitur earn ficut Deus fuus præcepit, * merebitur fic,4/.memi>tf»
faciendo ad perpetuam vitam pervenire. po»ettfic
O immenfa creatoris noftribonitas ! ô inæftim'âbi-
lis mifèricordia ! Ipfè* in nullo unquam egens homine,
hominem tamen pro fola bonitate lira creavit,
creando * rationalitate exornavit 5 ut felicitatis ejus Sc «/.
æternitatis poflet elle particeps, Sc fie cum co gau-
> G g iij