*3 8 S A N C T I A N S E L MI
diiim &, Iætitiam in perpetuum * polfiderc. AdhucA anima, fcilicet, & carne ; alimentum , unde fècundùm
carnem vivit, accipit à crèatura; unde verb lèçun-
dum animam vivic, accipit à creatore ; led tamen lë
trumque à cfeatore. Vivic aucem homo hîc intérim le- n|j
cundùm carnem, dum alitur cibis humanis : vivit verb
fècundjiui animam , dum volnntatem 8c præccpta
£reatoris fui euftodit. Et ficut moritur Içcundùm carnem
, fi non fiiiftentatur cibis humanis > ficmoricur lè-
pnndùm animam , quando non obtempérât præccptis
divinis. Homo itaque qui confiât ex anima & carne»
faciendo quæ jubet Deus, vivit in carne & in anima ;
quia in hocagcndo promerecur ut féliciter vivat cum
creatore füo in vita alterna. Si vofb ab agendo quæ
* jubet creator fuus, deviare * conatur j & magis ap-
B petit lècundùm çarnis.defideria vivere : quod verè non
Uavilfime 8c dulcilfime * Jefu Chrifte, qui efipius eft vivere, lèd fibi infelicicer vitam auferre : fi quis di-
:1rnnrm' knmiw.tr» t'—:—'‘(K*--------j--------- ligenter intueretur-, videret in iilo non figuram illius
hominis, qui frnfcus eft ad imaginem Dei > lèd figuram
pecudis, cujus& mores fatagit imitari. Et tune verè
poteft* alïèri quia eft mortuus, mortem æternam fine *i
dubio fubiturus ^fi in hoc ptrlèverarîs finiatur.
etiam cùm homo in muleis contrariiisei exiftat; ftmlta,
quamqùarn ei difpliceant, leiens, volenfque faciat :
monet tamen eum ut redeat, & milericordiam creator
s fiii requirat * nee pro ullp commüTö tametfi gravi
delpçr^fe pr&fumat. Eft enim fons pietatis, & milèri-
■ cordiæ : & omnes,, quacumquè maculâ peceati* fint
Fccdati, defiderat mundare j mundatis pereçnis * vita:
Iætitiam redderc.
•Quod omnia bona Deus fecit, '& quod Joins ipje
efientialiter bonus fit.
a', macula-
at. informate
In quo firnilis eft homo creators fito.
FEcit autem Deus creator hominem ad imaginem
& fimilitudinem fuani, quia fecit eum ratiönalem.
kjvamator hominum , * ac benignilfimus redemptor
peccatorum, te 4 adoret anima mea, tibi fèrviat om-
nis vita mea , tedefiderent omnia interiora mea. Vult,
piifilme Domine , vult* mea milèra anima cogitate de
te , tua mirabilia inlpiceie, & quàm bonus & miferi-
cors fis erga peçcatores intelligere j ne propter mea
peccata defperans, .à bonitate tua ( heu milèr) me
velim alienare ; ut fie cogitans, & tibi qui veritas es,
credelis, jam aliquandoàbiniquitatibus polïîm celïà-
re, & ad reéta facienda animum meum malis operi-
bus & peccatis * incurvation * reformare.
Ecce fcio, Domine, quia omnia quæ lu ht, de ni-
nilo fecifti. Id ,eft, non erant, & ea fecifti ; lèd tu ip
~ I c ~ T' " J -------- . . . » :,.vu« * it« imp- E t ficut Deus voluntate bonus eft j lie homo ad cjus
le qui ea fecifti, lèmper 5mper fuifti,fuifti , & nunquam * fui
fuitr“* fimilitudinem'faéfus-, * voluntate bonus eft : in h É
Ciuando fnpric : Aiifti r,fr\ Lm .» o, r_ ^ ----, - -- I__,___t_____ « I
quando fuerisj fuifti verb lèmper bonus,. & lèm-
per otnnipotens ; & propterea omnia quæcumqüe fecifti
, bona fecifti. Tu ergo qui fèmper fuifti, & es,
fimîlis ereatori, quia creator voluntate bonus, * homo
voluntate bonus : lèd in hoc differens, quia creator
æternaliter à fe iplb eft bonus, & elîèntialiter;
Ôceris, & non qui de non elîè ad ellè veniftij ficut
tibi Temper çfie fuit, ita tibi Temper bonitas & omnipo-
tentiafuit. Et propter hoc non tibi eft aliud elïè.ntia,
quàm bonitas & omnipotentiaj * fed qu* eft tibi elfen-
pa, eadem eft bonitas {te omnipotentia. ] Et ideb non
potes elfe , nifi bonûs & omnipotens, & omnia ilia
quæ fimiliter de te dicuntur & creduntur.
,|TU- verè es, Si non eft aliudnifi tu., & non eft
tibi nifi unumeft : ] quia non-quod modb es, modo
non es : 1^4 quod modb es, lèmper es. Creaturæ àu-
cem, cur non femper elfe fuit, iëd quæ de non elïè ad nem
e e ® ven,f^ per te & à te cui lèmper ellè fuit, non eft na.utpoft in æternùm volùntati creatoris lui adhæ-
ea êm euentia t quæ bonitas & qüæ potentia : lèdDreac» hèc jam ampliùs ab ea divelli queat. Et ficut
quân o bong eft, & quando bona facere poteft ï à te poftea femper erit, quod erit j fie femper qupdcunque
homo verb * ideb bonus, quia imitator eum qui æter-4,1
naliter & elTentiàliter à le ipfo eft bonus. Eft autem, teuS*
ficut dixi, creator voluntate bonus, Ÿhomo ad fi.
militüdinem creatoris faftus voluntate bonus j lèd
in hoc ditFerens,, qubd creator non vulc nec poteft
ellè, vel vêlle aliud , quàm elïè bonus j voluntas enim
Sc potentia eft illi elfentia. Homini vcib eft aliud voluntas
& potentia , qùàm elïèntia. Si tamen concordat
cum voluntate Dei, & idem vult quod Deus j exprimât
in fe imaginem Dei. Et fi- in hoc ufqtie in fi-
f perfçverat, meretiir opérant,? milèrat-ione divi-
ha elt, & a te bona fàçere poteft, qui elTentiàliter volucrit erit. Et ficut ereatori non eft aliud * elfentia
es onus & omnipotens. Fecifti autem omnem creatu- quàm voluntas, nec aliud voluntas quàm elfentia :
am bonam j fed tamen non omni creaturæ, licet fit fie homini in + iplà felicitate jam exiftenti, lècun- *i. m
ôna adta à te , dedifti*rationem intelligendi te. Et . dom fuum modum tam immutabilis erit, döno créa-
q îatnVis^omniscreatura te laudet, te creatorem fuum toris fu i, voluntas quàm elïència : quæ tam fine du-
& gubefriatoremieife* reclamet ; tamen non omnis L:' ----- ! ’ ’ ’ “
creatura te intelligit, nifi tantummodô rationalis , &
quam fecifti ad imaginem & fimilitudinem tuam.
'Quod omnis creatura fuum laudet creatorem.
^ o poterit quicquid voluerit., quàm fine dubio feli-
ater exiftens félix elfentia erft. Et tune homo habebit
liberum arbitrium verè ab.ontni malo ex toto libera-
tum, fecundùm quod hîc.interim dum vivit, opérante
Dei gratiâ, * yuk quæ Deus præeepit facere, qua:
véro probibetdimittere. ^
boni qt* >
V I . ,
T Andat te etiam ilia creatura, cui donum intellij_^
gcntîæ nqn dediftij quando rationalis creaturaE Quod homo exiftat in duabtts n a tetris, quarum una
m te creatam böham Dukhrénuf» n^inW,m erigitur- a i fitmma, . s bonam pulchreque oydinatam conf- altéra deprimitur ad ima.
- picit: & hoc eft ab * illa te laudari-, ä rationali crea-
fchicet , intelligi te eam bonam fecilfe, puf-
chreque ordifinlle. Hurpanam verb naturam, quam
rätionaiem fecifti j & illam naturam , cui intelligen-
* tia: donum .non dedifti } fic diftinxifti, ut * humana
natura, propter quam aliam creacuram fecifti, il-
Jam lecundum ^uam. yoluntatem di^ipneret; & ex
ipla, te. concedente, alimentum unde fe fuftenta-
ret, acciperet.
Sed quia- homo ex duabus naturis conftat, ex
Ohftat autem homo ex duabus naturis | ex na- l!-
\_vtura anirhæ * &-ex natura carnis. Natura autem
animæ , quia anima *.fpirka!is eft , naturaiieçr tendit
ad luperiora. Natura autem' cariiis, quia carp cx;defi-
derio* in carnales appetitus exit, quafi naturaliter ad
iiifirha tendît Eft verb idler has duas'natur4s ex cpii-
bus homo conftat, voluntastquafi niedia habens li-
béfùm arbitrium. Quo librroarbitrio file junxeric ciim
anima quæ naturaliter tendît ad fuperiorai tunc animal '*
MEDI t A T l O N E f 23P
5,3 voluntas ( opitulante tamen divinâ gratia ) carnem A creatura fieres ? Cujüs cor tâm durum, tam ferreum,
. 3 , ; ^ fcfefis Sc intèlligehstantamdilttdiorltm tuamergahoininem
quern creafti, non poteft emolliri, & totum
liquefieri in gratiam & venerationem tuæ dulcedinis ?
Verè , anima mea, verè cor meum, & omnia intima
mea mirum eft fi unquam tàntæ çharitatis tantæque
pietatis Creatoris veftri poceftis oblivifci. Ecce, mi*-
fer'homo, quid fecit Creator tuus, quid fecit Dominas
thus. Ipfe* cui femper elfe eft, & lèmper cf- <
lè fuit ,* immutabilis 8c in.vifibilis, inæftimabilis & 4
incompréhenfibilis, * miro & ineffabili modo fuum elfe r
non dimittens,.pro te fe exinanivit, cùmpro te creath-
ra fieri voluic î ut te qui dé non elfe ad elfe venifti, àd lè
qui non de non elfe àd elle venit, lèd cui lèmper.elîè
fuit, fimiliârius reconciliàret ^ reconciliatum , & çx
toto' in {iriftinam dignitatem reformatura ad luum
B; elféreduceret ; uti felix lèmper & lætus in æterna fua
gloria fecum in æternum gauderes.' Ecce, Deus meus
& Creator meus , ecce vides * qub cogitaiido perve-<
ni'; & tamen hoc cogitando, quantis adhuc vànitati-
bus & ftultitiis infelix anima mea fubjebta fit. Si ali-
quando gratiâ tua refpe&us incipio cogitare f qùoino- «
dopettineat ad aliqitam utilitatem animæ meæ j infta-
bifis mens mea, & ferè âb omni bono vacua citb îabi-
tur ad inania & noxia, veluti pajea quàm leviffimus
fla'tus venti éxlufflàt de area.
Cernens ergo, Creator meus, tantam inconftanr
tiam mentis meæ, tam torpentem & defidiofam ad
cogitandum’ ea quæ funt utilia j tam ferventem &
ftudiofam ad ea quæ fünt noxia j * non relpicias ad -
hoc qubd peccator fiim. Fateor, * fateor , peçcator ‘
fum, indignus fum , ^ immundus firm j & tamen non
fiirfum ad excelfa fécumélevant, & in reterna felicitate
fine fine vi&urarii locaht; ut jam amplius non fit inter
carhem 8c animarn-ulla repugnantia , fed lemper'
idem arnor i éadenique voluntas. Et tune erit una vö^-
luntas créatoris; 8c creati hpminis,quem creavitad
u imaginem & fimilicudinèm fuam; *cum Deus omnia
in omnibus êrit. Si verb modern libero arbitrio fe ’jun-
xerit defideriis carnis, ^qiiJe quafi naturaliter ad infi-
ma tenditj tunc voluntas inalè utehs libero arbitrioI 8c
caro aftimam fuperno auxilio deftitutam ad inferiora
trahunt: & peccata hominis totum ipfiim hominem,
fcilicet; aiiimam, 8c carnem, in perditionem mergunt,
uod ut jam amplius non habèat nifi malum, * vel quod pa-
*-®r fiatur hifi torméntum..
{iic orat homo Deunt, ut non permittat eum matè uti
0 . * * libiro arbitrio.
O Dulcilfime Domine 4 o piilfime Deus meus,
creator meus, falus mea , vita mea , Ipes 8c
eonfdlatiö.mea , refugium meum, per gratiam tuâm,
& per piilTimam miféricordiam tua guberna & fuftine
liberum arbitrium mcum, ne illo malè utendo polfim
offendcré te dulcilfimum Creatorem meum : 8c quo-
tiefcumque malum mihi placet., antequam illud opere
perficiath , * deftrue 8c confonde omne malum defi-
derium mcumt Malo* à te , .dulcilfime Pater, vel
invitus trahi, vel etiamcatenis ligatus in.aliquo angu-
lo domus tuæ projicij quàm à te fepararij ubi etfi
!. uumeid
il. fcmnium
4 ,J «1. pufares
nöh piilfimum vultum tuum poffim propter peccata çrccedo à te , dulcilfime * Jefu Chrifte, velis ro-
rriea refpicere, faltem lætitiam & gaudiumillorum qui lis, non dimitto te, etfi infirma manu teneto te, nec
tibi famulantur valeam aüdire. . . . .........................
Quis, dulciflime Creator* homirium , poteft æfti-
mare ineffabilem bonitatem-tuam, * qua in tantum hu-
manàm naturam dilexifii} ut non folùm eam *.creares
eum non eilet, fed tu iplà Creator ejus pro amore ejus
recedes à me, donee ab omhi cogitatione peccati ab-
lölyas me. Verbera me, emenda me, 8c corripe me ,
& tandiü câftiga fervum tuum, * donee per ineftabilenj
bonitàtem tuam pérducas me ad gloriam tuæ contem-
platibnis.
MED IT A T IO XXQucrimonia,
de abfentia, Dei.
"KTOn fufficit, Domine , non fufficit peccatrici A cam apparere coram te. Iniqnitates enim iheæfuper-
Biiki.Thna- I 1 àinntimhiæs 1 mmpecæp qnnuXb.d1 e. vx abundantia ineffabilis de- * r . . . . . . _____ r.
mehtiæ tuæ fua fibi lperat rclaxari peccata : nifi dolorem
fuum , quem patiturde abfentia vultus tui, queri-
rnoniâm fuam falterh coram te exponendo, quoquo
modo ftudeat relaxari. Peregrînatur enim à te ; & hoc
proptèr iniquitat'ésTuas. Ubi ergo mihi caput fermo-
nis* occurretur dolorem meum intend© cpnlolari j 8c
cuni intueor acquifitâ conlolatione augmenta». Ipla
enim ihquifitio confôlationis menti menoriam repræ-
fentat doloris. Confolationcm namque de dolore non
qùærerem, nifi me dolere meminilïem : quia ex memoria
doloris quæritur reftigium conlolationis, & ex
appétitif cônfo|^tionis augetur memoria doloris : &
grellæ hint caput meum, 8c fiçuc onus grave gravatæ
lunt fupeî me : mens mea maliciæ felle inebriata eft,
& ânifnâ mea pondéré fcclerum incurvata eft, animus
meus vitjorum luto fædatus eft, 8c cor meum injuftitiæ
tabé replctum eft : anima mea, peccatorum nexibùs ir-
retita eft , 8c tota fubftantia mea mole criminum op-
pielfa tft. Quis ergo mihi in tanta milèriarum prq-
funditate conftituto fubvënietî Quis manum porriget î
An ego,quod verum eft, tanta iniquitateDcum lor
lus exacerbavi » ut nec iplè, * nec aliqua creatura fua 4. »
me ulteriùs jure debeat intueri. Heu mihi ! quare vel ne9
una hora poftquam natus fui in hoc mundo manere
debui, ut tanta à'me rhala contra Dêum deberent
■
on' f •' 1 I X . O * • --------- “ ‘ ^ utuu»,«U «.un*«. « *“■>« ywutu ucucrent
1 u æpius dolor menti reprælèntatur, eb majori aug- ß exerce» î Quare mihi vita tam diu conceditur, quæ
p M cuttiulatur. Quid igitur facio? an ipfa expo- ------ • |
itio doloris qualecumque dat èmolumèntum conlola-
tionis? Expandamergo, Domine, coram milèricordia
tua amaritudines animæ meæ, quibuscircumdata eft ex
a undantia iniquitatum iiiarum \ proptereafilem enim
huquitatès âmaram patitur ablcntiam pulcberrimæ fa-
j le.1 Uhic itaque, Deus meus, hinc eft lumma
oons mei, .quia cogoofco. me clementiam tuam
«jea iniquitate graviter ôffendilïc; 8c ocplos cordis
tJ f1.° ean£lem iniquitatem, ne defiderandæ clâritatis
uæ lumen aÇpiciant, cæcatos fuilTe. Fecifti me,ut gau-
rem de te : & ego tam turpem me feci, ut erubeftota
vitiofis afféftibus dilfipatur ? Sed dilationem vit®
cur deploro j quandb me per cam ad peenitentiam k
Deo invitari cognofco * An ignoras 3 ait Apoftolus, tom
quia patiënt ia Vei ad poenitemiam te adducit: Tu autem
fecundum duritiam tuam -y& Cor ïmpcenitens the-
fiauri^as tibi irarn in die ira & revolutions jufti judi-
ciiDeif Ad hoc ergo mihi vita prxftatur, ut cadem
emchdetur. Cur igitur non fiat ifta ? fi propter pceni-
tentiam vita differtur, quare pcenitentia iplalimula-
tur? Si Deus anima: mea: parcic, ad tempus lubfiften-
do j quare ipfa fibi non parelt, peccata dimittendo ?
O inlènfibilis duritia cordis mei! ob hoe mors differ*