zitien, maar welke zöö op andere vormen gelijken of daaraan zöö nauw
door overgangen zijn verbonden, dat de natuuronderzoekers er niet aan
denken ora hen als afzonderlijke soorten te beschouwen en te rang-
schikken — zijn in vele opzichten voor ons het belangrijkst. Wij heb-
ben alle recht om te gelooven, dat velen van die twijfelachtige en na-
verwante vormen voortdurend hun kenmerken hebben behouden, in hun
geboorteland en sedert langen tijd aaneen, niet minder dan, zoover wij
weten, echte en wäre soorten doen. Meestal ziet men, dat als een na-
tuuronderzoeker twee vormen door overgangsvormen met elkander
kan verbinden, hij in dat geval den eenen vorm beschouwt als een ras
van den anderen, en wel zöö dat hij de meest voorkomende soort
of ook wel somtijds slechts die welke het eerst is beschreven, als
de soort, en de andere als het ras of de verscheidenheid beschouwt.
Doch er zijn sommige gevallen, waarin het zeer moeielijk valt den
eenen vorm voor een verscheidenheid van den anderen te verklären,
al zijn zij nauw door overgangen met elkapder verbonden -
gevallen waarin ook de veel aangehaalde bastaarden tusschen de over-
gangen de zwarigheid niet oplossen. Evenwel wordt in vele gevallen de
eene vorm als een verscheidenheid van den anderen beschouwd, niet
omdat de overgangen zijn aan te wijzen, maar omdat de analogie den
waarnemer noopt te onderstellen öf dat zij ergens zullen bestaan, öf
dat zij voorheen hebben kunnen bestaan. Dat er hier een wijde deur
voor gissingen en twijfelingen wordt geopend, is vrij zichtbaar.
In dezen toestand van zaken nu, schijnt er in de bepaling van wat
voor een soort en wat voor een ras moet worden gehouden, geen andere
leiddraad te bestaan dan het gevoelen van zulke natuuronderzoekers,
die een groote ondervinding en een gezond oordeel bezitten. Ja, in.
vele gevallen moeten wij zelfs bij meerderheid van stemmen der natuuronderzoekers
beslissen, want er zijn weinig wel bekende en wel onder-
scheidene rassen op te noemen, die niet door bevoegde rechters als
soorten zijn genoemd.
Dat zulke twijfelachtige rassen verre van zeldzaam zijn, behoeven wij
niet te zeggen. Vergelijk de verschillende flora’s van Frankrijk, Engeland,
de Vereenigde Staten en andere landen, door verschillende planten-
kenners beschreven, en zie welk een menigte vormen door den een
echte soorten en door den ander slechts verscheidenheden zijn genoemd.
Om een voorbeeld te geven: de heer H. V. Watson, aan wien ik de
grootste erkentelijkheid voor allerlei soort van hulp ben verplicht, heeft
mij gezegd, dat er 182 Engelsche planten zijn, die algemeen als rassen
worden beschouwd, maar die ook allen door kruidkundigen als soorten
zijn genoemd, en bij het opmaken van die lijst heeft hij nog vele minder
belangrijke, maar reeds door den eenen of anderen kruidkundige als
soort opgenomen verscheidenheid overgeslagen en eenige zeer veelvor-
mige geslachten geheel buiten aanmerking gelaten. Onder geslachten,
met inbegrip der meest polymorphe vormen, noemt Babington 251 soorten,
en Bentham slechts 112, een verschil van 139 twijfelachtige vormen!
Bij de dieren, die voor elke dracht paren en die niet aan een vaste
plaats zijn gebonden, kan men zelden binnen zekeren bepaalden omtrek
zulke twijfelachtige vormen vinden, die door den eenen zööloog als
soorten en door den anderen als rassen worden beschreven — maar in
van elkander gescheidene gewesten is dit des te meer het geval. Hoeveel
vogels en insekten van Noord-Amerika en van Europa, welke slechts
zeer weinig van elkander verschillen, zijn door den eenen natuuronder-
zoeker voor echte soorten en door den anderen voor verscheidenheden;
of, zooals zij veelal worden geheeten, voor geographische rassen ver-
klaard! In verschillende belangrijke verhandelingen, welke Wallace on-
langs over de verschillende dieren, in het bijzonder de vlinders van den
grooten maleischen archipel heeft uitgegeven, toont hij aan, dat men
ze in vier groepen kan verdeelen, namelijk in veranderlijke (variabele)
vormen, in locale vormen, in geographische rassen of onder-soorten en
in echte vertegenwoordigende soorten. De eersten of de variabele vormen
varieeren aanmerkelijk binnen de grenzen van een en het zelfde eiland.
De locale vormen zijn op elk bijzonder eiland vrij constant en bepaald:
vergelijkt men echter alle dergelijke vormen van de verschillende eilanden
met elkander, dan blijken de verschillen zoo gering te zijn en zoo on-
gemerkt in elkander over te gaan, dat het onmogelijk wordt, velen dezer
vormen te bepalen of te beschrijven, hoewel de uiterste vormen scherp
zijn bepaald De geographische rassen of onder-soorten zijn volkomen
vaste en geisoleerde locale vormen; daar zij echter niet in sterk sprekende
en belangrijke kenmerken van elkander afwijken, »zoo is het niet moge-
lijk te bewijzen, welke daarvan als soort en welke als verscheidenheid
moeten worden beschouwd, maar moet men zieh daaromtrent door zijn
persoonlijke opvatting laten leiden.” Vertegenwoordigende soorten eindelijk
nemen in de huishouding der natuur op elk eiland de zelfde plaats in als de
locale vormen en onder-soorten; daar hen echter een grootere mate van
verschil, dan dat tusschen locale vormen en onder-soorten, van elkander