Tot den tijd waarop ik met behulp van den heer Berkeley eenige
proeven nam, in hoe verre het zaad van planten weerstand kon bie-r
den aan den nadeeligen invloed van het zeewater, was dit een vol-
komen onbekend onderwerp. Tot mijn groote verwondering bevond ik,
dat er van 87 soorten van zaden 64 ontkiemden na een verblijf van
28 dagen in zeewater, en dat zelfs eenige na 137 dagen nog voor
ontkieming vatbaar waren. Het is opmerkelijk, dat sommige families
veel sterker worden aangegrepen dan andere. Zoo nam ik proeven met
peulvruchten (Leguminosae) en met eene uitzondering weerstonden zij
den invloed van het zeewater siecht; en zeven soorten der verwante
families der Hydrophyllaceae en Polemoniaceae waren na een maand
allen dood. Voor het gemak nam ik slechts proeven met kleine zaad-i
korrels, zonder de zaaddoos of de vrucht, en wijl allen binnen weinige’
dagen zonken, bleek het, dat zij niet ver in de zee konden worden
vervoerd, ongeacht zij al of niet door het zoute water in hun kiem-
vermogen werden aangetast. Vervolgens beproefde ik eenige groote
vruchten, zaaddoozen, peulen enz., en sommige daarvan dreven gedurende
een zeer langen tijd. Het is wel bekend, welk een groot verschil er
is in het drijvend blijven, het vlotten, vän groen, dat is Van nat hout*
en van droog hOut. Ik kwam op het denkbeeid, dat planten of boom-
takken wel door den stroom konden worden weggevoerd en op banken
nedergelegd, waar zij dan konden drogen, totdat een volgend hoog
water hen weder in zee spoelde. Daardoor kreeg ik aanleiding oiq
stengels en takken met rijpe vruchten van 94 planten te drogen, en
die vervolgens op zeewater te leggen. De meesten zonken weldra, doch
eenigen, die slechts zeer kort dreven als zij groen waren, bleven veel
langer drijvende als zij gedroogd waren. Rijpe hazelnoten zonken b.v.
oogenblikkelijk, maar als zij gedroogd waren, bleven zij gedurende 90
dagen drijvende; en als zij vervolgens in den grond werden gelegd, ontkiemden
zij. Een aspergeplant met rijpe bessen dreef 23 dagen, maar
als zij gedroogd was, 83 dagen, en de zaden ontkiemden naderhand.:
De rijpe zaden van Helosciadium zonken binnen twee dagen, maar gedroogd
dreven zij langer dan 90 dagen, en ontkiemden naderhand. Van
de 94 gedroogde planten dreven 18 langer dan 28 dagen, en van die
18 bleven eenigen nog veel langer vlottend. Zoodat, als ö4/87 zaadkorrels
ontkiemden na 28 dagen in zeewater te hebben gelegen, en als 18/04
planten met rijpe vruchten, nadat zij gedroogd waren, langer dan 28
dagen drijvende bleven, dan mögen wij — als er uit zulke sprekende
feiten iets mag worden afgeleid — besluiten, dat de zaden van /100
planten eener landstreek gedurende 28 dagen door de stroomen der zee
kunnen worden vervoerd, en haar kiemkracht toch kunnen behouden.
In Johnston’s Physical Atlas vindt men, dat de gemiddelde snelheid van de
stroomen van den Atlantischen Oceaan is 33 mijlen in een etmaal, van sommige
stroomen zelfs 60 mijlen in het etmaal bedraagt in die verhouding
kunnen de zaden van u/100 der planten eener landstreek door de stroomen
der zee 924 mijlen ver van het eene gewest naar het andere worden
vervoerd, en als zij stranden en door een landwaarts waaienden wind
op een günstige piek aanlanden, kunnen zij ontkiemen.
Eenigen tijd na mijn proeven nam Martens dergelijke, maar op een
veel betere wijze; want hij deed de zaden in een doos, en plaatste die
in de zee zelve, zoodat zij beurtelings nat en aan de lucht blootge-
steld werden, gelijk planten, die waarlijk in zee drijven., Hij beproefde
98 zaden, meestal verschillend van de mijne; doch hij koos vele groote
vruchten en ook zaden van planten, die nabij de zee groeiden, en dat
zal den gemiddelden duur van het drijven verlengd, en haar weerstand-
bieden aan de schadelijke werking van het zeewater, hebben begunstigd.
Aan den anderen kant, hij droogde de planten of takken met vruchten
niet te voren, en dit, gelijk wij hebben gezien, zou veroorzaakt hebben,
dat zij langer hädden kunnen drijven. De uitkomst was dat 18/98
van zijn zaden gedurende 42 dagen dreven, en dan nog in Staat waren
om te ontkiemen. Doch ik twijfel niet of planten aan de golven bloot-
gesteld, zouden veel minder lang vlottend blijven, dan die, welke wij
tot onze proeven bezigden, en die dus voor hevige beweging des waters
waren beschermd. Derhalve zal het misschien het veiligste zijn te stellen,
dat de zaden van ongeveer 1/10 der planten eener flora, na te zijn gedroogd,
kunnen drijven längs een afstand van 900' mijlen, en dan nog ontkiemen.
Het feit, dat groote vruchten veelal langer vlotten dan kleine, is zeer
merkwaardig, wijl planten met groote zaden of vruchten nauwelijks door
andere middelen dan door het drijven op zeewater kunnen worden vervoerd.
Alph. de Candolle heeft bewezen, dat het gebied van zulke
planten meestal zeer beperkt is.
Doch het kan ook gebeuren, dat zaad op een andere wijze wordt
vervoerd. Op de meeste eilanden wordt drijfhout aan wal gespoeld, zelfs
op die, welke midden indenwijden oceaan liggen: de inboorlingen van de
koraaleilanden van den Stillen Oceaan verkrijgen de steenen, waarvan zij
önderscheidene werktuigen maken, eeniglijk uit de wortels van drijvende