
 
        
         
		C  A  P   U   t   XXXII. 
 De  virts  eccleßaßicis qüi tioftra ¿täte florUerunt,  
 &  quinam  ex  ipßs  ftßqxe  ad  cverßotient  
 eccleßdrum  fuperfucrint. 
 Hucrtfer ✓'Xu A  tempeftate cum  Felix  quinqüe an-  
 nis  Romaham  gubernaífet  ècclefiam,  
 34.35,36. Eutychianus  in  ejus  locum  fucceffit.  Q,ui  
 37«  v ix   decem menfibus in  epiicöpatu  traniatäis»  
 Caio  qui  noftra*  aetate  v ix i t ,  federn  fuam  
 reliquie.  H ic   cum annis  circiter  quindecirii  
 ecclefi*  praefuiifet, fucceflorem  habuit Mar-  
 cellinum  :  in  cujus  etiaitt  tempora  incidit  
 perfecutio.  Iifdem  temporibus  Antiochena  
 ecclefiae  poft  Domnum  Timaeus  praefuit  :  
 cui fucceffit  noftra memoria  Cyrillus.  Sub  
 Dorotheas  hoc  Dorotheum  virum  do&iffimum,  An-  
 Htiraici  tiochenae  tune  ecclefiae presbyterum  cogno-  
 doftus.  vimus.  Qui cum  ftudiofiffimus  effet  fàcra-  
 rum  feripturarum,  Hebraicam  quòque  lin-  
 guam  addidicit,   adeo  ut  ipfos  etiam  Hebraicos  
 códices  peritiffime  legeret.  Erat  
 hic  ingenio  admodum  liberali,  &   humani-  
 oribus  difciplinis  apprime  eruditus  :  cete-  
 rum  ab  ipfo  matris  utero  Eunuchus.  U n cle  
 &   Imperator  tanquam  miraculo  obftu-  
 pefa&us,  eum  in  familiaritatem  fuam  ad-  
 feivit,  &   baphii  quod  eft  apud  Tyrum  
 Procuratorem  conftituit.  Hunc  nos  facras  
 feripturas  in  ecclefia  non  infeite  exponen-  
 tem  audivimus.  Poft  Cyrillum  Tyrannus  
 epifcopatum  Antiochenfis  ecclefiae  fufee- 
 K E $ A   A A I O N   AB'. 
 ï l e d  TGtfp  Jtctö’  etvTöi  Sj&'Xpi'l'Ci.vTM  ix x \y -  
 OtcLWXM  AvSpcSf  'u n s   Tfi  CCvToSv  r v s   r ®v 
 ìx.x\>\cnoùv  yroÀiopx ioç  ifi&wcui. 
 5  Ü I &   $   'Pco/Uälav  fQ & ÇW TU .  e x -   a 
 i'Ttm  W u i )   b EuTi^etvos  2ficpSix~  5   
 req'  ovP  o\ois  Sì  'pmmi  yros  Sin#,  i 
 r QUO  TcS  K*0’  Jut&AeiTm  rov  xAvlpov'  *W 
 *  TtfTV  ípí<P¡  Tel  TTeVTtVOuSsK#.  éTT]  'ZSÇfÇU7-  C  
 IO  TDÍJ  McLpXé\ÁÍV0$  Kft'TBÇ»  OP  $   CLUTQV  0 
 Sicoy/ßos  K ^ T 6iA)j(pe.  T¿<rSi  n iïs   'Avr to^cov  e-  
 'm tn eom is   |t¿a©  Ao/xvov  úyucra/ro  T j/ ¿ o u© ',‘   oy  o  
 xctô*  yiftcLs  S ièSt^ o n o   K t ie xA Aos*  x c t0’  oy  1 Acopó-  Z   
 0eoy  'n'pia-Cels  r y   J t p   ’A v T o ^ e ia y   at/djjov  t Í P   
 1 5   'z ic u fí& S t   Aoyiov  cLvS&t.  ’l y m ß p .   <î>iÀoxaÀoi  S '   v -   
 •705  'sfei  r è i  JiïcL  yty>YO)S)  ¿   t t ¡$  'EG&cicov 
 yAá'íJíjs*  eos  ¿   cLuTzus  ‘EC^VxocTí  
 jçclQous  76fowi¿ova>$  óv 'wy’xtmv.  Ico  y   ktd$-  3 r   3  
 fJXLXiÇCL  1a & 0Í&U07,   '&£?7IZLl$ïict$  Tï  TÜS  X.CtO*  gA- 
 20 x h u c t t   c h e   ètfioipos'  t Ico  <P¿mv  S i   e tw a s  Aíyouy 
 o íy   OUTtù  7rt(pUKC0$  \¡■*  C LV T ÏÎS  ytViOVCOS’  (OS  ¿ 
 oiAest  A ¡ & t u t o   oiov ti <0.y^cSb^ovy  clutvv  ohceiaxroc-  
 cQmit  ^ TtpCYKroÚ  y e   ’Qct'TÇQ'Xvj  t Íí í   Tópov  d¿- d 
 Aapy>S ßajpvts•  t « t v   (JUêTçiôoi  tocs  yça(pa.$  \in  £ 
 25  Cv.xAíjoto^  SitiyS/cá/tt  xctTHXöW/^v.  ßC   S)g  Ku-  
 C/ïXov  T v& iv v o s  T iis  *AVTioygav  rm.p01v.ict4  t U o   'Ç fa * 
 ValesiI  Annotationes. 
 1  Mi}«»  buot«  Six«.  ]   Immo  Eutychianus  annis  o iiö ,  
 menfibus  undecim  Romanam  rexit  Ecclefiam,  ut  eft  in  
 vetere  libro  de  Pontificibus  Romanis,  in  quo  anni  Ponti-  
 ficura  ä  Callifti  Pontificatu,  ut  jam  dixi,  optime  digefti  
 funt,  per  Confules  fub  quibus  federe  cceperuntj  &   iub  
 quibus  defierunt.  Eufebius  igitur  o 6to  annos  ademit  
 Eutychiano,  &   X yfto  eos  perperam  largitus  eft,  ut  fu-  
 pra  notavj. 
 z   AuQtj)w~\  Baronius  in  Notationibus  ad  martyrolo-  
 gium  Romanum,  hunc  Dorotheum  .presbyterum  Antio-  
 chiae,  eundem  efle  credidit  cum  Dorotheo  T y r i  presby-  
 tero,  cujus  mentio  fit  die  5.  menfis  Junii.  Quem  Ba-  
 ronii  errorem  jam  notavit  Blondellus  in  Apologia  pro  
 iententia  Hieronymi  pag.  274'.  Sed  dum  alium  reprehen-  
 dit  Blondellus,  riiultö  gravius  ipiemet  erravit.  Dorotheum  
 enim  Antiochenfem  presbyterum,  de  quo  hic  loquitur  
 Eufebius,  confundit  cdm  Dorotheo  (Subiculario  Imp.  Dio-  
 clctiani,  cujus  martyrium  defcribitur  ab  Eufebio  in  lib. 8.  
 Ego  verö  non  dubito,  quin  duo  fuerint  Dorothei;  alter  
 presbyter Antiochenfis;  alter  cubicularius  Eunuchus  Dio-  
 clctiani.  Idque  certiffimis  argumentis  adftrui  poteft.  Pri-  
 mo  enim  presbyter  ille  Antiochenfis,  martyr  non  fuit.  
 Certe  Eufebius  id  de  illo  non  dicit,  neque  in  hoc  loco,  
 neque  in  lib. 8.  cap.  i  3.  ubi  Ecciefiafticos  Viros  receniet  
 qui  ilia  periecutione  martyrium  fubierant.  Et  tarnen  
 Lucianum  Antiochenfem  presbyterum  illi.c  nominat:  non  
 omifliirus  utique Dorotheum  magiftrum  fuum,  fi  is martyrium  
 pertuliflet.  Deindc  presbyter  Antiochcilus  Dorotheus, 
   v ir  fuit  nöbilis,  &   niagiftratum  geffit  antequam  
 presbyter  fieret.  Alter  verò  Dorotheus  fcrvilis  fuit  con-  
 ditionis,  utpote  cubicularius  Eunuchus.  Denique  prior  
 ille Dorotheus  presbyter  fuit ( temporibus  Cyrilli Epifcopi  
 Antiocheni.  Cyrillus  autem  federe  coepit  ab  anno  4.  Imp.  
 Probi,  manfitque ad  annum  uique  17.  Diocletiani.  Pona-  
 mus  igitur  Dorotheum  presbyterum  fui fie  circa  exordia  
 Epifcopatus. Cyrilli,  id  eft  fub  Probo aut.  fub  Caro.  Fieri  
 non  poteft,  ut  idem  poftea  fucrit  cubicularius Diocletiani.  
 Neque  enim  ex  presbyteris  flunt  cubicularii  :  cùm  ncc  
 Ecclefiaftica  regula,  nec  ratio  ipfa  id  ferat.  QuJppe presbiteri  
 fiebant  matura  jam  »tate.  Ad  cub'iculum  antera  
 principum  pueri  aut  adolefcentes  formoli  eligebantur.  
 Quod  fi  dixeris Dorotheum  principati!  Diocletiani  faftum  
 effe  presbyterum,  eadem  manet  difficulfas;  quomodo  ex  
 presbytero  faftus  fit  cubicularius.  Quippe  ex  Eufebio  
 aliifque  conftat,  Dorotheum  dum  eilet  cubicularius  8c  ih  
 aula  principum  verfàrétur,  fubiifle  martyrium.  Fefellit  
 Blondellum,  primò  quidem  fimilitudo  nominum:  deinde  
 quòd  uterque Eunuchus ;  uterque  carus  Imperatori  fuiiTe  
 dicitur.  Verùm  animadvertere  debuerat  Blondellus,  fieri  
 non pofTe  ut  idem  fimul  effet  Presbyter  8c  Cubicularius :  
 fimul  facras  literas  in Ecclefia  exponeret,  &   ih  aula  principum  
 verfaretur. 
 3  T2v  /AuXifu  eXcvB-igwr]  Magis  placet  ea  leflrio  quam  
 in  codice  Med.  8c  Maz.  reperi  ìXvf)ie/.mt  id  eft  libern-  
 lìter  educatus.  Sic  certe  legitur  edam  in  codice  Fuk. 8c  
 Saviliano. 
 Variorum. 
 a  «NjAiiöt  mtn  mm ]   Felix  qui  die  X X V I I I   Decembris  
 anni  C C L X lX   Pontificatum  fufeeperat,  anno C C L X X IV   
 ad  Deum  migravit,  die  X X I I   menfis  Decémbris.  Sedit  
 annos quatuor,  menfes  undecim,  dies  viginti quinque.  va-  
 cavit  fedes  dies  tredecim.  Ant. Pari ad  arm.  274.  ».  II. 
 b  EÒTvyfemòi  ¿J[‘   «Aei«  /Airnv  h x c c ]   Cùiii  Eutychianus  
 die  V I I   Decembris  anni  C C LX X X I I I   è  vivis  excefTerit,  
 refte dicitur  fediflè  annis  V I I I ,  menfibus  X I ,  diebûs  III,  
 ejufque  initium  die V   Januarii  anni  C C L X X V ,  qux  feria,  
 tertia fuit, omnino  contigit. Pagi  ad  arm.  283.  ».  IX .  Se-  
 des  o£to dies  vacat.  
 c   Tara  m   mmtmihtM  mi] Caius,  qui  die  X V 
 Decembris  anni  C C LX X X I I I   Pontificatum  iniit,  8c ufqiie  
 ad*diém X X I   Aprilis  anni  C C X C V I   Ecclefiam  guberna-  
 vit,  fedit  annos  X I I ,  menfes  IV,  dies  VII,  die  fcilicet  
 emortuali  in  fummam collato. Ant, Pagi ad ann. 296. ». III. 
 d  'AAepyS  ßx<P>k]  Id  eft,  purpurea  tinclura.  Eft autem  
 Baphium,  Bafuey,  officina  infeétoris,  qui  veftibus, purpurà  
 8c  cocco  tingendis  operam  dabat.  Hujufmodi  multa baphia  
 8c  in  Orientis  8c  in  Occidentis  parti bus  Imperato res  habe-  
 bant;  q u x   fub  difpofitione  Comitum  fàcrarum  largitlo-  
 nuin  in Notitia  Romani  Imperii  pojiunüur.  Prxponebantur  
 autem  baphiis  Procuratorcs,  ut  eadem  Notitia  oftendit.  
 S nicer us  Thefaur.   Ecclef. an voce  ß u ft7er.  ^ 
 e v o t f lu f 
 pit  :  cujtis  tempore  eccleiiarum  vaftatio  Sæc.'  
 maxime  viguit.  Apud Laodiceam  vero poft  II I .  
 Socratem  epifcopüs  fuit  Eufebius,  domo Eufebius  
 Alexandrinus.  Caufam  ex  patria  mierandi^ Anat0-. 
 à i      -r,  ,•  «  ~  lius  AleffhQTcUò  
 SieSigcLTv'  xct0’  07 m/Mitrzv  ti  rrfyf  IxxAij-  
 mcòV  CToAtopjtict.  t tìs  S   . ò t  AccoSwticfj  mpoiviat  
 ìryy,\au.rn   / v   S a x g jtT Ito  EìioiGiog,  '¿bra  rtis  *AÀeì 
 t f u p b   jÌM a s .  cÙTÌa.  » ’   a.ir<S n s   fu -   ei  ^r*bui't~neg^Ìum“ ^ ; " S a m S f o .   
 'mvcLguotoi  vinipfyv,  71  toi»  rictuAox  «C^jiiOe-  5  Cujus gratià  cum  in  Syriam  veniiflet,  ab  r,ni  
 ats*  07  t h ì   S u d i c i   j  rr fy f  TÌj<Tis  coeieftiuitì  rerum  amore  illic  flagrabant 
 -z«fe} Ta.  3 ,e<ct  èaTCuSòcvÓTUVy  t Yis  o’ixccSi  'TTopeUdS  domum  redire  prohibitus  eft. 
 p r  B   qp/>  V-  cJuldem  n°ftra  memoria  amabilis  quir 
 e a   w & w   W W *   dam  religionis  thefaurus  fuit,  quemadmo- 
 TipcdS  yivo/Xtyjos9  cos  udì1  X,  ^<7ni  T V   /a^TsOetaaV  dum  ex  verbis  etiam  Dionyfii  fuperius al-  
 j   Aiovuma  (Pco'/cov  A fa y v oivot}  pcLSiov.  l ’AvccmAios  ccv-  io   .^ac^e  co&n°i'ci  poteft.  Huic  deinde  
 r<S  <J>*aÌ7  M I   i l i   B m  Anatolius,  bonus  quod  ajunt 
 I   H H H i   m m t m   y   “   jpfe  quoque domo  A - 
 yivos Mo  A H * v d pW '  Aoyov  S  mv.<t  x,  lexandrinus.  Hic  tura  in  liberalibus  difei- 
 TmiSiicts  TU5  EAA>ivfi>7  <$>iÀo<ro(pÌa.$  t e j   rm>  plinis,  tum  in  philoiòphia  principem  inteir 
 /uaAtfa  v& S '  vfidi  Sotupccùvxrav  a,7mlcuiy-  doòtiffimos  rioftri  temporis  viros  iocum  fit 
 t io i ,  l - n k i d i a b t m   ì   v i w v t e   ¿ ^ « « 5  m d S ’S 
 v,  t 7is  aAAus  ^SPAix.'nus  fn   te   Qvtnws Bea-  que  Aftronomiae ;  adh&c  ad  Dialeaicae  &   
 pyroctiuòv t s   au  (¿ccQTipul'mv  eXyjXctìtài  eì$  «x-  P hy fic * i c   Rhetbrics  fupremum  faftigiuni  
 Z  xpòv*  m'musi)  V)  Tìis  \tc  ’AAe^etvdceias  * ’A ^ r v e n i f T e t .   Qiia  de  caufa  rogatus  fuiifè  
 «  a»  Ai  \  n  /■  »  9  aititur  ab  Àlexandrinis,  ut  Ariftotelicié 
 ■ ■   T  ■   ¡ * ?   ■*>*  Tucceffionis  fcholam  ibidem ì H H M 
 t   T ^ ^ T r eA iTO ^ au g jia a cQ T X /   ctuTor  ctgia0Ì«;oq. yeti/-i 0  rim®  quoque  res  ab  eo  praeclare  geftaé  
 tW   fàp  citò  r y S i  19  ktXcu;  cccatbUs  ¿9  t u   xs^t’  Alexandri*  in  obfidione  Briichii  refetun-  
 3 a ’AAe2*7i/joetct7  3 a T y   nvpuytiu  TroAiopxia,  tivy/nov^-  tur  quippe  qui  inter  civitatis  proceres 
 8017*  COTE  T   Ò v   TEAet  fZì&VOpticLS  ÈjoUpgT«  °m n ium  c h g j   ^ wmmm m m h h   mmBm  ,•  W BBBBm i   e  V   V   i   ^   taxat  facinus  exempli  grana  commemo- bermu 
 C h m & w m -   r v   iiupoSy  <paoi3  wAibpx.*.  25  raboi  Cum  frumentum,  ut  ajunn  obfeffis 
 V a l e s   1  i 
 A n n otatio n e s . 
 1  ’A kastoAio«  Hic  eft,  hi  Fallor, Anatolius,  cujus  me-  
 minit  Eunapiùs  in  vita  Iamblichij  ubi  dicit  lamblichum  
 auditorem  initio  fuiile  Anatolii,  qui  tunc temporis  in  philoiòphia  
 fecundum  à  Porphyrio  locum  obtinebat.  our@- 
 AvcCtbAiìj  Taf  IJoptpi/g/oy m   A v iigjs  <pcgo[/jlya> myftvó/Àivos, 
 mXuyt  ìiriatjxt  tcj  ti?  ’¿ x y y   (piXtxn>q>(ctt  ìixtf#,nv.  Certe Anatolius  
 qui  hic  ab  Eufebio  commemoratur,  iifdem  temporibus  
 vixit  qliibuS  PorpHyriuS j  8t  ih  ornili  generé dodtri-  
 n x   perinde  ae  ille  verfatus  eft.  Quippe  Eufebius  diferte  
 teftatur,  èum  non  folùm  in  philofophia  ac  mathematicis  
 difciplinis,  fed  etiam  in  Rhetorica  cunftos  fui  temporis  
 longo  intervallo  fbperailc. 
 2  'Ae^srfAj<«  &]&&%%]  Cum  Anatolius  in  omni  genere  
 philofophix  eflèt  exercitatiffimus,  rogatus  eft  ab  
 Àlexandrinis,  ut  Ariftotelicx  fucceffionis  fcholam  inftitu-  
 éret,  inftar Platonica fucceffionis,  cujus  celeberrima  fchola  
 jampridem  Athenis  erat  inftituta.  Hic  eft  fenfus  hujus  
 loci,  quem  Chriftophorfonus  nullatenus  intellexit.  Multa  
 hic  poflem  dicere  de  fchola  Platonica  philofophia,  q u i   
 Athenis  fuit.  Hujus. fchola  magiftri,  diceban-  
 tur,  8c  decreto  publico  ad  ejus  magifterii  locum  promo-  
 vebantur,  ut  docet  Damaicius  in  IiìdOri  vita  ¿pud  Pfio-  
 tium  pag.  1066.  Habebat  autem  h a c   fchola  reditus  an-  
 nuos  non  mediocres,  ex  pradiis  qu a   à  viris  ftudiofis  ei  
 fchola  donata  fuerant  ac  legata,  qu a  s]&Sì>xixct  diceban-  
 tur,  ut  docet Olympiodorus  in  Alcibiadem  Platonis,  praxi  
 r y .  in  fine,  8c  Damafcius  in  Ifidori  vita  pag.  io f8 .  Ve-  
 rùm  locus  Damafcii  integrior  extat  apud  Suidam  in  voce  
 nXaCTUr.  IlXum» ò  <ptXÓin<p<^  nitrii  tjv,  ¿j  [jyiov  ròv  eh  k>@.-  
 btfAÌce. ¿xtx'm 'è  xifWav  05  fAfgof tXthgstv w  t2 2^g,h>%ucciv,  & c -   
 Ad  exemplum  fchola  illius  Athenienfis,  inftituta  poftmo-  
 dum  ex  Alexandria  philofophica  fchola,  cui  prxfuit Hie- 
 rocles  celeberrimus  ilìe  philofophus,  ut  fcribit  Damafcius  
 ibidem^ 8c  Aineas  Gazenfis  in  Theophrafto,  initio. 
 3  TSnvgsX(,'n nroXiópy.,'ù]  In  codice  Regio legitur n fa-  
 ^£i».  ad  marginem  tarnen  eadem  manu  adnotatur  fcriben-  
 dum  effe  Uv^ein;  Sed  nihilominus  refte  fcriptum  erat  
 npnpsiif.  Sic  enim  dicitur  in  vita  Apollonii  D vicoli: 
 ÒkCa  rri  Tipétto, «S&  r  S yp o t,  eh  TÌrraoti™ 
 7rtt  Ate%cttfyeicu>, tr%   Porro  hac  Bruchii  expùgnatio  
 contigit  Aureliani  temporibus,  ut  fcribit Amai.  Mar-  
 cellinus  in  fine libri  22:  ubi  de Alexandria  loquitur:  Aure-  
 liano Imperium  agente,  civìlibus jurgiis  ad  certamina  inter-  
 necina  prolapfis,  dirutifque  moenibus ami f it   regìonum  maximam  
 partem,  qua  Bruchium appellabatur.  *   In  Chronico  •  
 tarnen  Eufebii  id  refertur  anno  2.  Ckiidii.  Alexandria  
 Bruchium,  quod  pel  multos  annos  fuerat  obfeffum,  tandem  
 deftruitur.  Ad  quem  locum  Scaliger  Eufebiura  reprehen-  
 dit,  &  Aureliani  temporibus  id  accidiffè  contendit,  fretus  
 fcilicet audtoritate  Amra.  Marcellini.  Veruni  Eufebii  fèn-  
 tentiam  equidem  fequi  malimi  Etenim  dum  Bruchium  
 obfideretur  à  Romanis,  Eufebium .virum  fantäiflxmum,  8c  
 Anatolium  adhuc  Alexandria  fuiflè teftatur Eufebius,  nec  
 nifi  poft  fòlutam  Bruchii  obfidionem  in  Syriam  migra-  
 vi ile.  Atqui  Eufebius  in  Syriam  profedtus  eft  ad  Syno-  
 dum  Antiochenam  quam  anno  2.  Claudii  coadtam  fuiflc  
 fupra démonftravimus.  Et  dum Antiochia  rediret,  à Lao-  
 dicenis  detentus,  &   Epifcopus  ejus  loci  faétus  eft  anno  
 primo  Imp.  Aureliani,  ut  opinari  licet.  Itaque reite Eufebius  
 in  Chronicò  ad  annum  2  Aureliani  fcribit,  Eufebius  
 Laodicenus  infignis  habetur.  Quòd  fi  Bruchium  Aureliano  
 regnante  captum  eft,  quomodo  Eufebius,  qui  obfidionis  
 tempore  erat  Alexandria,  Antiochiam  migrare,  Se  Concilio  
 intefeflè,  8c  Epifcopus  Lao'dicea  fieri  potuit? 
 V   A 
 R  I O R u Mi 
 *   Intelligehdu?  eft  Ammianus  de  alia  feditione,  qua  
 poft  eam  anno Chr. 269. Claudii  Imp. 2,motam,  contigit.  
 Ant, Pagi ad ann.  269.  ». XI. 
 a.  mXtegKix]  Erat  Bruchium  inftàr  vici  fùbur- 
 Bahi,  occafione  feditionis  Alexandrinx  obfidione  cinitum,  
 inquit  Ant,  Pagi  ad  ann.  269.  ». V ili.  Epiphanio  B  
 ftribitur,  libro de pond. 8c  menf.  QiXuhxtp®*,  ¿«  es&tifti-  
 TOf»  <piXorytXÓ$  71«  ¿wjp  rfit  ^lAoAÓy©-’ ytfftirrinq,  ¿s»«  /¡iGXu-  
 ytirtlu/  rtct(guncdjMms  »V/  rS«  otóriif  'AXt^ctytyis  tróXstuf,  e i  tzS 
 xù,Xéf/jiyòr  xXÌf/jx  «fi  t Stv  tik  ctùriii  wÓAs««  rpti/^t  
 nùtut  vzrupfty,  Philadelphus  bibliothecam  in  urbe  Alexan-  
 ■  *r .conftr**%}*>  m  regione  Brachio  appellata,  qua  pars  eft  
 tjufdem  urbis  nunc  deferta.  Valefius  autumat,  Eufebium  
 poft  6am  obfidionem  faétum  effe  epifeopum  Laodiccnum 
 anno  Io.  Aureliani,  Eufebiumque  Hiftoricum  erraffe  dum  
 fcribit,  Anatolium,  cum  ad  Synodum  Antiochenam  polì  
 eam  obfidionem  profeétus  e ft,  Laodicenum  Epifeopum  
 creatum  fu.íTe.  Sed  cum  Eufebius  fcribat,  utrumquè  poft  
 fupradtSli  belli  tempora  ex  Alejandrina  urbe  in  Syriam  
 migrafle,  liquet  Bruchio  fub  finem  anni  269  expugnato,  
 Eufebium  8c  Anatolium  fimul  Antiochiam  perrexiflb,  8c  
 poft  celebratam  fub  hujus  anni  fìnèm  fecundara  Synodum  
 Antiochenam,  Eufebium  à  Laodicenfibus  détentum  
 eoriim  Epifeopum  rcnunciatum  effe 5  ac  poft  ejus  mor-  
 tèm,  poft  annum nempe fecundum  Aureliani  Imp.  Anato-  
 lidm,  qui  fimul  cum  Eufebio  Laodiccx  detentus  fuèrat  
 ih  ejus  lòcum  fubrogatum  effe.  Ant.  Pagi  ibidem.  * 
 A  a  a