2<? 6
S Æ C . su
Hue reft
Nicephor.
cap. 19.
lib. ; .
C A P U T X X X I I .
Onot (fr qttos Orígenes Cafare<e in Palaßina
Comment arios feripfit.
Per hafcc témpora Orígenes in Efaiam fi-
mul & Ezechielem commentarios com- ^
pofuit. E x quibus in tertiam quidem par-
tem Efai'sBj ufque ad viiionem illam qua-
drupedum in iölitudine, triginta ad nos Volumina
pervenerunt: in Ezechielem vero
quinqué & viginti, praeter qu« in univer-
fum hunc Prophetam nihil feripfit. Interea
cum Athenis moraretur, commentarios qui- 10
dem in Ezechielem abfolvit: inchoavit au-
tem expoiitionem in Canticum Canticorum,
quam ad quintum ufque librum ibidem a-
gens produxit. Deinde Caefaream reverfus,
opus illud decem omnino libris comprehen-
fum ad exitum perduxit. Verum quid at- 15
tinet hoc loco omnium hujus v iri librorum
accuratum indieem texere, cum id proprium
opus defideret ? jamque ä nobis prae-
ilitum lit in libro qüem de Pamphili qui
noftra aetate presbyter idem ac Martyr fuit,
Vitá confcripfimus. U b i cum probare vel- 2Q,
lemus quantum Pamphili ftudium erga divinas
literas fuifíe t, Índices librorum tum
Origenis, tum aliorum ecclefiae feriptorum
quos ¡lie undecümque collegerat, exhibui-
mus. E x quibus quicumque voluerit, eer-
tiífime poterit cognofcere, quaenam ex O -
rigenis operibus ad nos ufque pervenerint. 2 5
Nunc veroad hiftoriae feriem redeamus.
K E Í A A A I O N ABf.
Tivol y£lpiyívv\s òv Kcuoccpuef, t IlctActtçivys
>)iaw/70,
A» 'S lp r y tm 5 t b t o v rov xpovov r ò t eìs to *
'H o a ia v * 09 'ra .b r cS 3 39 T c t els rov ’Ie£eXt>jA
a iw e fg t'iì¿ lo' av ù s /ndp T o t & t o v (¿epos t S ‘Ho-oc*tt
Wásmüi. V içcfi,aicùs T T iT ç ^ r t o S lu v t 09 t ì j epyj/ua, %
rg jc c x o rtoc. eìs vifiais TregiìjAQov r ó fm i' eìs Se to\» *Ig-
fca u ïiA r tev r e ^ eixoaiv' ó s . 39 ( ¿ m i s s is t •mzv'icn 7c z -
rtpotymyv» yívofjdjjos S ì rdu/\'Hçt!Sï òv *A0>j-
vausy 7ctgcóyii % t o . g Is toV ’Ie^gJuaA* t Ss beìs to' b
à o x t c t t c to j ttaT O v a /Q é T c q , 39 nrpoeiai y s e tvróùt
( ¿ ix p t T 8 7t¿ (¿ '£ ís ov y Jgp /y x c tTD S ' e - m n h ü w <T¿
erti t lui KcuaoopeicLVy 39 'reúnen eìs Tripas Sixct
ovien toV cLp¡0/¿ov ay<j. rrí Sii t Áoyrn rctvSpos Itti
TV 7rapóvrros Toy áxpiCn xctfeXoypy 770i&Tí^, ¡SÍus
Siójcá/jov <%oXy\s j 1 oy 39 ¿ y e y £ p 4 & A ^ v , p i t w t v j
net//(pÍAa ßlov t v x aS -’ «¿toes * tepoJ* f¿<¿prnipos 2#
y e t ^ c t ^ * ey f T T T s e i T e l 3-éTct a r t t í S l c o V IT e t / z -
<piA8 otfÓow 'ns yiy>ví\ 7ietpi<t&vTes, rn\s cuuetyQei*
ans a Ù T a f t T g *£lpiyíms ¿ ¿M a y g x x \» í< n c t -
91x0V ovyJpcL<péedv ß iQ \ ióQÍims r é s 'rtívax.cts 7rupe-
Je [¿ho' g£ coy o ra Q>i\ovy 7mpe<tiv 3 gyTgAgça^t 3
T3 ? / ’í l g i y g y o ^ T r ó vM T e l e í s í^uetV e \Q ¿ V T O , 2 ^ -
y S c c f . viw ] Se 'm p ä jr eo y ¡7n try¡v tj¡s ¡<¡v¿(cls a -
xoAsóícty.
V a l e s i i A n n o t a t i o n e s .
1 40» é eVi Is îT ïlcipQÎXK ßk~] Très libros
de vita Pamphili xmrtyris feripfit Eufebius, & quidem
clegantifiimos, u t teftatur Hieronymus in Apologetico 1.
àdveriùs Rufinum, ubi etiam fragmentum ex tertio ejus
operis libro adducit. Eorundem librorum meminit in
Epiftola ad Marcellam. Porro in tertio libro de vita Pamphili
martyris, indicem Origenis librorum retulerat Euiè-
bius. Hieronymus in Apologetico 2, adverfus Rufinum :
Numera, inquit> librorum ejus indices, qui in tertio volu-
mine Eufebii, in quo fer ¡bit v it am Pamphili, continentur:
& non dico fe x millia, fed tertiam partem non reperies.
2 ‘Itgü /¿¿png®* ~J Re ite , meo quidem judicio, codex
Medicæus & Fuk. feribit una voce wç®-. Sic au-
tem Graeci vocant eos, qui Sacerdotes fimul & martyres
fuerunt, ut patet ex Græcorum menologiis. Cùm ergo
Pamphilus presbyter idem & martyr fuerit, merito
HÿipTKç appellatur. Sic etiam in fequeati capitc feriptum
habet codex Med. & Fuk. Græci quatuor habent mar-
tyrum genera, ut ex eorum menologiis colligitur. Quofdam
enim fittyocXof^cnças vocant, id eft magnos martyres,
qualis eft Demetrius, Georgius ac Theodoras. Alios
vocant ànof&fnçcts, verbi gratia Niconem & alios. Alii
vocantur h çg f& fnçz i, martyres fcilicet qui Epifcopali
apice decorati iunt. Interdum tamen presbyteros fie appellant.
Certe io T yp ic o faniti Sabæ, die 22. Màrtii an-
notatur feftum S ’ »yus Uçt)[4#,pTvç(&' ßttoiXita orfta-Çtmen.
Reliqui fimpliciter martyres dicuntur à Græcis. Eft etiam
apud eos titulus fsr çy% [^ a v^ , qui communis eft Stephano
ac Theclæ. Nam ut inter viros primus Stephanus
; fie prima inter feminas Theela martyrio coronata
eft. Ceterùm quanto fint elegantiores Latinis G ræ ci,
vel ex hoc apparet, quàd apud Graecos finguli Saniti füa
habent epitheta, quibus quafi titulis ornantur ac diftin-
guuntur.
3 ’ÊvteA£îb5§6 3 Adverbialiter pofitum eft more Græccr-
ruifij quod tameii nec Mufculus nec Chriftophorfonus
animadverterunt.
V A R I O R
a Me££ì t>k ¿^ftssui "f t ìv T>j ìfi/joaTj Hoc
eft, ad verfum fextum capitis 30 Ifairc ; qui ita incipit
juxta LX X : i ey/tins 7t'i$otvróSl» h ri} ¡pipai. W. Lowith.
b.E»s rp ctry/d t èir/fiumt J Commentarios quos nunc
habemus in Cantica Canticorum, non eftè Autoris alicujus
Latini, fed ex G tx co Origenis latiné verfos, fusè & era-
ditè contra Erafmum, Dallaeum, aliofque probat clarifli-
mus Pearfonus in Vindiciis Epiftolarum Ignatian. Parte
Ia. cap, VII.
K E $ A -
S Æ c
K E $ A A A I O N A I ’'. C A P U T X X X III. I I I .
n « e x •? B t jp vW a t s> ^ L 7ç o '7n ii-
De errorf Berilli.
T > H/juAAoí 0 (¿ixpcS 'QÇjoffvt SiSnXapd/tos Bo-
^ 9P®y * A ç p iQ ic ts e i c io x o T n S y T o v c v .x .A > | (n ü - _____ _
<nxov Ttapixtçe'mv x& vovcl, gì¡y* wcL t ns 'Xi'ncus 5 fP,fcoPus> ecclefîafticam pervertens regu
TuÑc temporis Beryllus de quo fuperi- Hue refer
us dióèum eft, Boftrorum in Arabia ^‘ceP^or. ;
lam, nova quaedam & aliena ^ fide Catholica I
inducere conatus eft; aufus aflferere Domi-
niim ac Servatorem noftrum antequam inter
hbmines verfaretur, non fubftitifle in propria
perionae differentia: nec propriam led
paternam duntaxat divinitatem in ie refidenmpeiotpépfuv
è7rupcL7ü’ roy Kve/ov n-
I ¡¿¿¿y Aeyety roXfiSv fin 'tzçjvtpeçwcq ‘ ^ t * ÎSicuy
HÔlcLS 'Ü$èrt%>&<p1lô i r&ç) Ti\s eïs CivQpCùrttSS
à [¿leu,' *(¿y\Se (¿leu SeoTnfa ¡Slav g^eiy, ¿AA* ¡/¿-
m w i& U P t tw r lilt m x v x ir . eTriloiem habere. Cunique eâde re plurimiepìt
v tû ) 'TCXwim ì6ki<rx.órmv ty ru irjs 39 2d&\óyss ffopi quæftiones ac difputatìones adverlus
f& çjs t avSçc/L 7re’7niti/Ldj[)QVy (ju$ e r i pay cnrhucA v\- ,m babuiflent, rogatus una cum reliquis
Geis 1 x Ì m & i ¡ l u t i " TO> « a l f e
p . f a n ~ . V . . , , s » r m er colncntm e ft , ut qasndtn eflèt i t ì .
T ÿ a.,àpi,mct K M iyci 'xmmfutOpo!- as S th a minis fententia exploraret. Poftquam vero
% %0, 77 iCStjyas jjM Aû>v!£î//r 5 liquido cognovit quid diceret, errorem
5 boa sreitms XS4 * ivaÀaCày b au7cy, tìj ejus coarguit ì allatifque rationibus ac dem
È t 5 I H B W Ü H imi my H - l i — “ "Viaum hominem quafi
< Ü H M / manu apprehendefts, ad ventatis viam per-
« ¡ ¡ a 'n & y w x, Qepim, yt duxit, & ad priftinam fanamque fententian»
ùavn nw tyf(y.<pa. t 3 ut ByjpuAAs x, Tris Si’ a i - revocava. Exilant hodieque tum Berylli,
tvv yw)fJdjn\s anuoSa, o/toS m s ’Çïçjytms t z ç js 20tUm ^ynoc^ ipfius causà congregate edita
Mal y t i \ \. « / » ^ ~ > p m°numenta ; in quibus & quæftiones ad verttvTov
Q ìt h c ìSj 39 Tens Xey8èicrecs e r t i r n s clvtoò r „ i, r W Ê Ê S i Ê K m ^ m
B M I Ü „ "7 W m È m fus k B propofitæ ab Origene, & difputaa
y a m ; S N « S e W T S T tot, vravtfx.y- tiones in Ecclefia ejus habi( ® & fi ,aP
#*«y -steie^yra. x, ctAAot ^ 0 e tti fw & n i ì e i - tuncgefta funt continentur. Sed & alia de
4- yeyns 4rteci [¿vnftn «©■^J'ldbacn T $ f 3(^9 »IMS Origene quamplurima memoriæ tradita funt
oì rtpe<r£urnpoi* à x, Tiapnoiv (¿01 <JWT, ov rns 096- 2 ç à fenioribus noftræ ætatis presbyteris : quæ
'çzéans txp/Jdpet rtç^Îixa.'nlds. oaet S i ¿yctyxeact t quoniam ad præfentis operis inftitutum nihil
5> 'tèêi ctÙToy Qlcpyvcitvaq leu\ 'renuien xaj s 61c TÎis ^aciunt> omitténda effe duxi. Quæcumque
xmSÊÊm «r c ~ v p . , vero neceffe eft de ilio cognofcere, ea peti
ctuTocJ Ta) poffunt ex Apologetico qui à nobis & fa-
V a l e s i i A n n o t a t i o n e s .
1 K * r ¡Slm ¿ditti ■zfetypcpifa» ] Mufculus vertit fecun-
dum propria ac feparata fubßantia circumfcriptionem non
extitijje. Male ut apparet. Itaque Chriftophorfonus vo-
cem illam feparata expunxit; cetera autem retinuir. itntts
•cfexypcf.<pn nihil eft aliud quam fubftantfe differentia, unde
Gregorius Nyìlènus in libro de differentia eifentiz & lùb-
fiftentis, fubiiftentiam ita definit i to n$iyóf 71 >(jj coeSii- y$tcx\of co Taf tiw Tcptcy fbctlt, t tm'pctinofiSflm ìoioie^f-
•m» vQtsum 1$ 'zfet^utpisem. Et paulo ante dixerat rèt 'j t
tauft» l&tupuétm» tct A* a» ¿% « j6ow«tijs >? . tPu<nus ciijtaigtmti rtS pitfylt, ■xpf.yf/jtcrii yiv<§h 'zf&t-
V£*<P>b & c . Et initio libri de Arianis ita fcribit : -ri*
*r vamfBtnm %jtf.<popcf,v, vià ^ .tu. roti ¿ditti rdka^ttfr,»
tìoztyivm». Eadem verba leguntur in Epiftola 43. Bafilii
ad Gregorium Nyffenum. Quam quidem Epiftolam Gregorius
Nyflènus in eo quem dixi libro totam fere tran-
fcripfit. Porro videtur Beryllus ¿dttu> accepiflè pro per-
fona; more ixculi fui, quo ¿aiet & vzoifttm inter iè con-
fundebantur. Errabat igitur Beryllus, qui Chriftum ante
incarnationem, nullam propria perlbns differcntiam ha-
builfe dicebat. Sed quod idem aiebat. Dominum noftrum
non habere propriam Deitatem, fed tantum paternam in
ipfo inhabitantetn, in eo quidem reifte fentiebat. Neque
enini propria eft divinitas patris, propria filiijièd una ea-
demque eft trium perfonarum divinitas. Alioqui tres eflent
Dii, non unus Deus. Ita fi iènfit, excuiàri poteft Beryllus.
Quod fi exiftimavit filium non elle proprie Deum, fed
tantum appellative ac participative, in eo hallucinàtus eft.
Certe cùm ante incarnationem filium perfonaliter non
fubftitifiè dixerit, fèquitur ut divinitatem e» quoque abro-
gaverit. De hac hierefi Berylli intèlligendus eft Origenis
locus ex Commentariis epiftola; ad Titum, qui fic habet;
Sed <§» eos qui hominem dicunt Dominum Jefum pracogni-
tum & pradeftinatum, qui ante adventum carnalem fubßantialiter
& proprie non extiterit, fed quod homo natus
Patris folam in fe habuerit Deitatem, ne ipfos quidem fine
periculo Ecclefia numero fociari. Habetur hic locus in
Apologetico Pamphili. Meminit etiam Gennadius in üb.
de Dog. Eccl. cap. 3. Neque hic efi patus ex Virgine, ut
¿0 Divinitatis initium homo nafeendo acceperit, quafi antequam
nafeeretur ex Virgine, Deus non fue rit: ficut Arte-
man, ¿0 Beryllus, & Marcellus docuerunt.
2 "Oti x iy i ] Mulculus 8c Chriftophorfonus adver-
bium efle exiftimarunt, cum tamen legendum fit disjun-
ftim 0, 7t, quemadmodum in codice Regio diferte feri-
ptum inveni. In Maz. 8c Med. feriptum eft Xtpt, perinde
ac in Savilii libro.
3 ‘AvttXctoov tturoy Hujus verbi vim optime expoiuit
Nicephorus in libro 5. cap .22. cujus verba fcholii vicem
prxftabunt. Tl *§ wnui cot?mvttx.rufS/AGb", At Mufcu-
lus 8c Chriftophorfonus verbum ¿tvetXa^a» conjungunt
cum voce XsnSti^.
4 IJigt /AjuifAvs"J Dudum conjeceram feribendum efle
'il&tfjoisi nie* f/jviyjvj mtpaatfötttn. Tandem verö in Medi-
e xo ac Maz. Fuk. 8c Savil. codicibus ita diftintfte feriptum
inveni.
y ’Ex f ¡¿nXofitts] Scripferat Eufebius fex libros ^»»Ao-
jiott xssrtp "Sie*yivisi ut fcribit Hieronymus tum in Cata-
logo, tum in Apologetico 1. adverfus Rufinum. Horum
primum librum interpretatus eft Rufinus, 8c fub nomine
Pamphili martyris edidit. Quo quidem nomine graviffime
reprehendicur ab Hieronymo, quöd librum Eufebii, quem
Hieronymus femper haereticum nominat, prxfixo Pamphili
martyris titulo evulgaflet. Sed reipondere potuit Rufinus
id quod hic ab Eufebio dicitur, Apologjam illam pro Ori-
gene ab utroque fimul elaboratam fuifle, tarn a Pamphilo
martyre, quam ab Eufebio. Quod teftatui etiam Photiug
V a r i o r u m .
I pag- 28. DeBei^Ilo vide plura ad cap. X X .h u ju s libri.
Slit i l i i y r f r » poft=a. Sabeliu b « ¿ r ., ] Forte reddendum: Hmimm a t ,r-
* m Judicio Ecclefia Catholica 8cc. I rore revocatum ad veritatis viam perduxit. W .L ow th .
P p i i/aas