S æ c .
HL C A P U T XIL
De Ser aponeì & de ejtis qui exflaHl
libris.
Hue refer
Ntcephor. p 0 R R ó Serapionis rtiulta quidem alia
tìì.’ 4.17' **- doârinæ monumenta, penes alios e x -^
Ìlare credibile e il. Ea tamen ad nos dun-
taxat perveneruntj quae fcripiìt ad Do-
mninum quemdam qui periècutionis tempore
à fide Ch riilì ad Judaeorum fuperfti-
tionem defciverat : Item illa quæ ad Pon-
K E Í A Á A I O N Iß '.
TIís ) Mct&tTriQVOS i¿f T W typO/$/lûûV CLVTö
Evantrelì tium & Caricum ecclefiailicos viros exa- . , I
Z / m , : rav it: ali* quoque ad alios epiftolæ. P ra-™ e x o r n a «
Á o ya v.
sh f * o S *) a 'Zoçfitrtiavos ' s è i k<nuh<n- j ¿
-*• oùÇj X) aAAet ¿dp eixós cto^êc^ -mp mgois
ús inftcLs Se ¿u.oy«t xctTÍíAÓa t ¿ * 7r§os ^
Aopiñvov ¡X T reT rlan coTO . n v c i 7 ra & t t o v re Siayptou
xouçov ^7T8 eis X&çov m&as erri Tito *IaSìtt-
vlut eQíÁoQpt¡a-x.zicLV’ X) Tel <zsç}s nóvmov x) K a.çj.xot
% AÂAcq fzaçfis erépas im -
çdAcu. ß7ipos re <ruorêictyjuévo$ au ro f Aoy>s nf&t
T a Xey>pSfja ;££' ïle r p o v Q jcty fé\ia , oy 7re7roí^Tco¡
terea liber de Evangelio P e tr i, quae in
eo faifa erant coarguens. Quem quidem
l ib m m c om p o fu it in g ra tiam q u o r um - t o ) ' ci. a ò r a f S d J .
d am e x R h o f f e n i i p a ro e c ia , q u i ó c c a lio n e / ^ » y t ,• ■ , / r *
i l l iu s e v a n g e li: a d d o f t r in am à r e d a f id e « T ? * a ™ _ P » “ ™ r o p ow ie t , vrgoipamj -i>
a lie n a ci d e c lin a v e ra n t . N e c v e r o a b fu rd um 1 5 eipìiffyjys eis eTtpoSb^as i l t t a c x c tA iO i ^bra -
fu e r i t p a u ca quaedam v e r b a e x e o lib r o c óm - x e Ì A e u W a.’f ' vii SÜKoyn ß & .-W t o t r a « : 0 é ¿ C A e -
m em o ra r e , q u ìb u s il le q u id d e f i lo eV a n g e - r ». * *- a » c ' r o /=*-./ / , /„
- - - • ■ hunemodum. Nos ^ ^ * lio fentiret, exponit in &£a<ö ym p ù# rr^onQ^
enim fratres, inquit, & Petrum & reliquos
Apoilolos, perinde àc Chriftum ipfum fùf-
cipimus. Sed quas nomen illorum falso in-
fcriptum prseferunt, ea nos utpote gnàri ac 2
periti repudiamus j quippe qui compertum
nabemus ea nos à majoribus minimè accepiife.
E g o quidem cùm. ad vos veniiTem, exiftima-
bam omnes reólae fidei callem tenere. E t
aiv oura yq<L<p®y. y/x£s yeig kh\(f>oì, x, [ J h ?oy xj
rès cLwos ’Amqóh.as as X tx ^ r
3 4t o èe òvoputrì clvtcùv '\*vh'7nye?.(pa.) a$ e/xrrei- 4
pòi rccLpcUTa/MQa.' yima'mres on rat rvicLtjTct où
■mpi\i£ò/Ap- h à >ag yivópdjj& ?ra{ vpuv,
vmvooiuj TOVS 7TCLVTCLS ÒpQìf VnTtl rtpotrtpipicfrzf.
cùm evangelium illud quod Petri nomine 3^ fxr\ $leA0o)y t 0 I n clvtcJv regoQwófjùjjov ovo. '
infcriptum ab iis offerebatur, non perlegif- n* r . u ^ *> » ~ /
fem / d ix i : fi quidem hoc f i d a mi quod2 5 ^ m . Tura' %
fimultatem parit inter vos, legatur. Nunc f*ovov ro vpiv rrape^eiv puKgo-^vy'iav, clvolverò
cùm ex iis quae mihi d id à funt, planè yuao-xe&a. vtw S ì ptahm I n alpeo-j nvì ó vovs
perfpexerim quòd mena iUorunV haeréfim # ,T ~ ^ . g ,
tunc occultam tegebat, iterum ad vos ve- f t , ^ V a nire
properabo. Proinde fratres brevi me ex- StLoto 7rct\iv yive^vti ‘Zff&s vpius. a>7s kSeA -
'fpeftate. Chm autem deprehenderim cujusjoipoì pie c i TaVei. i m ù i Sì i h \ . u
opinionis & feélae fuerit Marcianus, qui & r t /%. * / f D
libi ipiè repugnabat non intelligens q u * di- ‘ ^ot ^ a c t 0710104 Ito cupe<reco$ 0 s Motg- ^
ceret, ile ut cognofcetis ex iis quaé ad vos Movosy eocuraf wctvnoSro fòt voav et eActAei j
ftripta funt. Mutuati enim fupradiaum e- ¿¡, ¿¿T, ,
Vangelium ab ns qui illud didicerant & » ,/ qP/5 > r , \ ~
continua exercitatione verfaverant, hoc e il f ^■65V ct<TXMattyTOy auro tovto Tq
à fucceiforibus eorum qui Marciano prse- ^‘)6òo,Jyt\ioy, 7V7191 Tra^t *7^/ 2^.So^>v T $ f xct~
ìverunt, quos SovnTrcktsS V' OCamuS (( qquuiippppee r e tP ^ e t t f i l .m c t ì iT a . c SbVMT^.e i / s f \ u / A n f
Vales 11
Ä U T ö , as c SbXMTcLS xetXaßp ( t ¿ c
A n n o t a t i o n e s .
i TS tv iv 2 tytir(6>v(& ] Codex Maz. & Med. icri-
ptum habent r» Sxgpmaivoi. Quomodo edam legitur in
Fuketiano. Serapionis nomen G r z c i per x efferre iolent 5
quippe cùm & "Zx^mv dicant quem Latini Serapin. Nec
aliter unquam fcribitur in codicibus Maz. Med. & Fuk.
* n fòq AófAvov J In codice MaZ. legitur a d ì AopvTvov,
& iìc codex Med. & Fuk. Honoriug Auguftoduneniìs &
Trithemius habent ad Domnionem.
3 Kcstk ’Ptvarèv] Urbs eft Ciliciæ, ad dextram intrantibus
IiTìcum iìnum. & alii quidem cum Amplici c . fcribunt,
inter quos eft Stephanus de urbibus, & Theodoritus in re-
ligiofa hiftoria, cap. 10. & 1 1 . Corruptum eft nomen hu-
jus urbis apud Plutarchum in Demetrio, ubi Seleuci ac
Demetrii colloquium refertur: w img¿o>n Íb¡ <blxu« r «
yjvcux.0ç, (cützS «ÿ«ç ‘Oçe/Gtov ct-mmtm ZtXdjx.©-’. Item in 7«
Synodo Aftione 4. ubi hæc referuntur ex vita fanéti Sy-
mconis c i Puntirlxn J KjXixtetf.
4 Tic <5S ¿vo/Aec&J Scribendum puto ovo^tt, nt fdribi-
tur in codice Maz. Med. Fuk. & Savil. Atque ita legif-
fe videtur Rufinus. Sic infra loquitur idem Serapion vi
■¿er ccimv T^tpt^ß/jov ovof(cfU Tlt^u tuatftXtoy. Hujus por-
ro Evangelii fccundüm Petrum, mentionem facit Orige-
nes in commentariis in caput 13 . Matthxi. Fratres autem
J e fu putant nonnitlli, ex traditione Hebr&orum, fumpta oc-
cafione ¡sjgjj Evangelto quod titulum habet ju x ta Petrum,
vel ex libro Jacobi, ejfe filios Jofeph ex priore uxore qua
convixerat ipfi, antequam duceret Mariam.
$ Mccpxtavas pyy] Scribendum videtur Magxieweq,
& c . Atque ita legerunt Rufinus & Mufculus. Scd Chri-
ftophorfonus videtur IegiiTe w ¿4, & c . Savilius in libro
fuo emendavit rme, iewnS ivcwltSro.
6 A ftpjiimt&s] Codex Maz. Med. & Fuk. primam
vocem non agnofeunt.
A R I O R U M.
a Zx(cf.muv&' ] De hoc Serapione plura lib. V . cap. 10,
FaÄus eft autem Antiochix epifcopus an. Chr. CXCJ*,
Cömmodi Imp. X . Epiicopatum tenuit ufque ad an. Chr.*
C C III, Caracallas Imp. I . SucceiTorem habuit Antoninum,
epucopum Antiochisp ab Apoftolis nonuxn- L , E» Du-Pin.
I« Serapione«
b Hf/jtìi bt cthx<pot, xci<ffi.huGófAiítot ] Scntentia imperfecta.
W. Lowth.
c Aokh-jtis] Primi H x retici, quicunque de perfona Domini
Jefu falfi aliquid commenti funt, omnes in duas claf-
iès dilpertiri poilunt. Alii humanam tantum in Domino
naturam agnofeebant, ut Cerinthiani & Ebionxi. Alii con-
Wk
yx'g r e \Mva. (ppov'fi/tctroty txeümv e<n £ SlSbto -x a -
1 A lets ) 1 ¿ éb/)eîy
too /$ J yrAeioyo. to o òpQa Aoya rou Sa>Tìipos‘
nvÒL Se TTgoo-cheçttA/^ost} à x¡ U7ci‘fe£ctfj&p v¡juv.
£ ro tu r o t /td/j Tel ^ o .ç^ .7eicùvos.
K E $ A A A I O N i r ' .
T le e } T $ f K \ ii/ iä jjr o s ouy{^tpqu>a.rav.
>T*^Oíí ^ KAYljtdjjros ftpCúfJfiiTiís 0! 7lCtVTSS OXTO 7lZtp’
2, y/MV <m>£ovTcq• » s Xj roiGLUTHS 1 f i a c r e r Q Ç jyçct(
pii$. T iT d $Actu¿8 KAÍ/M^wtds T $ f t Icu
2 ot,A»]ôîî tyiÁotroQictv ymnxQV f\jmpv/ì]iJt,ó.rtùv 3 çpa-
fiutrus. ¡<TC¿eA^ptoí TE T ¿ 7VIS Ùoìv OI >¿hjeí^t/t/^¿0l
V7roru7izi>woûv a u r a A o y n ’ cyy ois ovoptotn ces S i -
A ìòtOTtcÍAoü Ta na.vm.iva {jlvv\(ju¡vQo\ , 4 C^Soyls re
o l v t S yçx<pav 3(3^ a¡^¡ftSÓ<r{s e x n ^ íp ó p o s . e n «Té
a oT ú tf 39 tb ç js ‘ E A A Ía / c ts A oy>s o fZSÇ^Tçen^ixos'
rçëis re oi T a 'G faytyçcLfijifyjB 7taiStxyûyS' x¡ ris
0 Q tù tó ^ o s n A s in o s , aras *éfayça.(pets erepos a ò -
T a \oy>s' To% t e nf&t T a im /yo <ju*fâcf.pifAa? xj
efyus yjjÇEiai ¿ 'Æ l KstÎgtActAio.s' ¿ ó
5> * iüjç^eiAixos eis U7n>¡uovlto y¡ izsçjs Tas vean ß e-
a Go.’xhoptêvotç' x, 0 ^Chysf^tpipievos * v&vav exx.\v\<nex
horum fchola pleraeque illius opiniones s j e c .
fluxerej legendi copiam nadi fumus: & de- m .
prehendimus multa quidem in ilio evangelio
cum re&a Servatoris noilri fide confentire :
nonnulla verò diferepantia à redae fidei ra-
5 tione adjunda effe, quae & veilrà causa fub-
jecimus. Atque haec de Serapionis libris.
C A P U T x i i r . .
De Clementis operibns.
Q u o d vero ad Ciementem attinet, ex- Huc r*f»
ilant ejus odo. <jpo»putriav libri quos NicePhor»
IQ ipfe fic infcripfit : T i t i Flavii Clementis d
vera philoibphia Commentariorum qui ad
feientiam pertinent qp^ptatreis. Sunc & alii
totidem ejus libri umruTmoeav titulo in-
fcripti, hoc e il inilitutionum : in quibus
Pantaenum magfilrum fuum nominatim ap-
j-pellat, quxeunque ille à majoribus accepiflec
& traditiones quas pofteris reliquiffet expo-
nens. Exftat etiam ejus liber ad Gentiles
• exhortationem continens. Praeterea tres communi
Pasdagogi titulo comprehenfi: Alius
item liber fic infcriptus : Quis fit inter di-
vites qui falutem confequatur. E t opufeu-
0 lum de Pafcha : & diiputationes de jeju-
nio. Item de oberedatione. E ft etiam ex-
hortatio ad patientiam, fcripta ad Neophy-
tos. Denique liber ille qui ecclefiaftica
V a l e s i i A n n o t a t i o n e s .
1 Idem eft quod mutuati, vel commodato
ufi. Ait enim Serapio, iè Evangelium illud Petri commo-
■ datum accepiffc à fucceflbribus quorundam hxreticorum
qui bixt]ru\ dicebantur, quorum hxrelìm fettabatur Marcianus.
Nihil hoc loco viderunt interpretes. De Doce-
tis hxrcticis qui Chriftum non v e r e , fed opinione tantum
incarnatum paflumque eife diccbant, Clemens Ale-
xandrinus in lib. 7 . Stromatci, 8c Theodoritus in libro
divinorum Decretorum cap. 1 1 . Hujus lè t tx princcps
fuit Julius Calfianus, ut docet Clemens in lib. 3. De his
Methodius in convivio pag. 1 10 . ¿4 ò 'Aprtpcii £ oi h>-
ximj etòrov ìóntpuvóifo/jot mQvxtvtq. Eufèbius in libro i . de
Ecclefiaftica Theologia cap. 7* Hieronymus in cap. 1
& 4 Epiftolx ad Galatas: Subrepunt hoc loco cetera hare-
fes, qua putativ am Chrifti carnem vindicantes, De um aiunt
Chriftum effe, non hominem. Hujufmodi hxreticos Latini
Phantafmatarios vocarunt, teile Prudentio. Hieronymus
in caput V I Epiftolx ad Galatas, Tatianum hujus Seétx
facere videtur au&orem. Tatianus, inquit, qui putati-
vam Chrifti carnem introducens, omnem conjunBionem ma-
fculi ad feminam immundam arbitratur, & c . Sumpfit autem
hanc. loquendi formam Hieronymus ex Tertulliano,
qui initio libri de carne Chrifti ita dicit: Sed & qui carnem
Chrifti putativam introduxit, aque potuit nativitatem.
quoque phantafma confingere, ut & concept us, & pragna-
tus, & partus Vtrginis, & ipfius exinde infantis or do, ro
¿Wsiv haberentur. Hieronymus adverius Joannem Hicrof.
pag- z 45. & ante illum Origenes in commentariis Epiftolx
ad Titum, ut refertur in Apologetico Pamphili. -Vide
P . Halloixium in vita Serapionis. «
2 'H\lons* ‘cS&xctfiìiìy In codice Regio, Maz. Med. Fuk.
Se Saviliano legitur <a&%*<Pns retftius. Idem eft ac fi di-
xiflèt KTipf«<pÌ4. Idem vocabulum repetit infra in hoc
capite.
3 Rufinus interpretatur opus varie conte-
xtum, non male, ut equidem cenfeo. Sic Plutarchus rpv-
V a r i o
tra, divinam quandam ei naturam tribuentes, humanam
prorfus ipfi detraxerunt j .Chriftum’ putative tantùm inter
homines ut hominem converfatum, paflum ac mortuum
tuiflè affirmantes: qua in hxrcfi fuere Simoniani, Mcnan-
driani, Saturniniani, aliique, quos propterea omnes hy-irmi
Se q>o4ifycoutftii pofterior xtas appellavit. Dn. BuUus in J u -
dicio Ecclefia Cat hoi. cap. i , 2. Ad hos hxreticos non incommode
referri poflunt verba Joannis Epift. II. v.
7. ^¿uoniam multi feduilores exierunt in mundum, qui
non confitentur Jefum Chriftum venijfe in carnei hic eft fef&
n~í historíeos & poéticos fcripferat, qui in indice li-
brorum ejus recenièntur. Sed 8c Origenes Clementis
exemplo libros poftea fic infcriptos elucubravit. Certè
Eufebius ob multiplicem rerum varietatem ita infcriptos
fuiife hos libros tradit in ièquentibusj ubi etiam
rpuoiv mmvoTcq dicit, alludens ad titulum librorum. Porro
hi Clementis libri adeò celebres exftiterunt, ut ab iis
Clemens ipfe Stromateus cognominatus fit. Ita Theodoritus
in libris hxreticarum fabularum, Georgius Syn-
cellus in Chronicp, & Nicephorus Calliftus eum cognomi
nant.
4 »4 3 Langus dittata vertit. Mufculus ad verbum
exceptiones. Rufinus verò expofitiones. Chriftophor-
fonus commentarios in facras fcripturas interpretatur. Sed
nullus eorum proprietatem hujus vocis intellexit. ¿xh>%M
funt fenfus & interpretationes ià crx fcripturx. Utitur hac
voce Origenes in lib. 4. de principiis cap. 2. ubi de duplici
ienfu facrarum fcripturarum loquitur, literali fcilicct ac
fpiritali. Ac primum quidem fenium fèu intelleftum, aie
prodeflè fimplicioribus, ¡tiro ¡¿tv & rp tonfimi **&>$<; *£
xct-m rSro utpadsom» ovct&cq, /^ignpsT rù òaiiijn.
Óre. Et paulo poft oùiyomv 8c ippoi/rtluo pro eodem ufur-
pat. Methodius quoque in libro de refurreótione ita uiùr-
pat apud Epiphanium pag. y j y . & Dionyfius Alexan-
drinus apud Eufebium in lib. 7 . pag. 273, editionis no-
ftrx . Porro de libris Clementis hypotypoièonv> vide
omnino q u x notavi fupra ad caput 1 1 . lib. y . Rufinus
hoc loco informationum feu difpofitionum libros inter-
pretatur.
f Tipos issnfj&vva «i« rès.] Dudum conjeceram icriben-
dum eflè irgyrftirlixoí sif ven/^vn» ¡oes4 rus, ó°c. E t fic
in codice Regio icriptum poftea inveni. In codice tamen
Maz. Med. & Fuk. legitur *<s ¿snpt$m, 4 nqòi rìsi,
Óre. quomodo legitur apud Nicephorum. Fuit igitur duplex
titulus hujus libri. A t Rufinus & Chriftophorfonus
dúos libros fecerunt.
duttor ó> Antichriftus. Vide Cyrilli Hicroibl. Gatechefin
p. y i . Oxonii editam anno 1703. à Dn. Thoma Mille*
nunc Vaterfordix in Hibernia Epiicopo, qui plurima vete*
rum loca de Docetis ibidem adduxit.
a Kcttuv hty-M-ctw^ j Sic & D . Hieronymus in Catalogo,
Ciementem fcripfiflè refert, De Canonibus Ecclefìafticis, fa
adversum eos qui Judaorum fequuntur errorem. Adnxc Pho-
tius inter libro? ejufdem Clementis, unum rccenfet adè* x%-
vovuv ixxPiiioutitxav. Bibliothecà, cap. C X I . Unde Bevcregius
fufpicatùr, Ciementem Alexandrinum canonibus Apoftòli-
M m * nxos,