
 
        
         
		“  rent etiam Baronio, cum  eju-s  femper  utatur in  citando  
 « Eufebio verdone.  Ita  fit,  ut aliis  alios  iòquentibus,  nec  
 « fontes Grascos  examinantibus ,  primi alicujus  interpretis  
 “  errores  ad  quamplurimos  fcriptores  ,  qui  fola  nituntur  
 “  priorum  auótoritate|  in  immenfum  diifundantur.  Ex  
 cc quo  etiam, quanta  fit  lingule Gracas neceflìtas,  in  prom-  
 “  ptu  eit cognofcere.”  Idem  in eodem  capite,  pag.  731.  ait  
 fe  libenter  adnotare  errores  qui  occurrunt  in  verfione  
 Chriitophorfoni,  ne  ejus  verfione  lectores in  errorem  in-  
 ducantur.  Ac  malum  quidem  ipfum,  ut  videtis,  multi  
 animadverterant,  damnumque  illud  publicum  dolebant,  
 quod  tam  utiles Antiquitatis  Ecclefiailicas  libri, &  fcriben-  
 tium &   Interpretum  culpa  ac  negligentia  adeo  depravati  
 legerentur.  Quidam  etiam  pro  virili  parte remedium  ad-  
 hibere,  certis dumtaxat  locis  tentaverunt.  Sed  nemo ad-  
 huc  exititit,  qui novam  Eufebiani operis  editionem  emen-  
 dationemque  fufciperet ;  feu  quod  laboris  magnitudine  
 plerique  deterrebantur ;  feu  quod  fcriptorum  exemplari-  
 um  copia  &  otio  ac  reliquis  fubfidiis  quse  ad  id  opus ne-  
 ceilària  funt,  deftituerentur.  Donec  vos  pro  veltro  in  
 rempublicam  literariam  itudio,  id  opus  aggraffi  eitis,  no-  
 vamque  Eufebianse  hiitorias  editionem  curandam  atque  
 adornandam  mihi  commifiilis;  ut  amotis  luperiorum edi-  
 tionum  vitiis  atque  mendis,  planior  deinceps  via  ad  cer-  
 tilfimam  rerum  Ecclefiaiticarum  notitiam  lectoribus  iter-  
 neretur.  Quo  nomine  lludiofi  certe  omnes vobis  pluri-  
 mum  debent,  quorum  commodis  utilitatique  noitra  opera  
 confultum elle voluiitis.  Ceterum praster  has cauiàs quas  
 jam  commemoravi,  quas  vos  ad  novam  Ecclefiaiticas  hi-  
 iìorias  editionem  impulerunt,  fuberat  etiam  alia,  nequa-  
 quam, ut arbitrar,  pr$tereunda;  quod  fcilicet  Eufebio  de  
 vobis deque  Gallicana  Ecclefia  optime  merito  gratiam  re-  
 ferre ftuduiilis.  Nemo  certe  eli  ex  antiquis  Ecclefias  fcri-  
 ptoribus,  qui  tot  Ecclefite  Gallicana^  laudes;  tot  infignia  
 atque ornamenta fcriptis filis  intexuerit.  Nam  fi  antiqui-  
 tatem  ipectes, quod  prtecipuum argumentum  eit  nobilita-  
 tis;hic  eit  qui  Crefcentem  Pauli  Apoitoli  difcipulum  in 
 Gallias 
 Gallias  venilfe  teftatur,  ibique  Evangelium  prasdicaífe.  Si  
 Antiílitum  fanctitatem contemplemur ac do¿trinam,Pothi-  
 num  nobis atque  Irenteum Lugdunenfes Epifcopos proferì.  
 Quorum  illc cum Ecclefiam  fuam optimis exemplis  ac do-  
 cumentis diutiifime  rexilfet, tandem  nonagenario major vi-  
 tam  illuitri  martyrio terminavit.  Hic  vero fidei Chriilianse  
 aflertor  fortiffimus, adverfus omnes  hseretes luculentillimis  
 libris decertavit.  Jam  fi Martyrum  fortitudinem &   lincerà  
 eorundem paffionis  A£ta defideres, nulla  certe Ecclefia hac  
 in  re Gallise  noitra anteferenda  eit-  Epiltolam  enim Vien-  
 nenfium ac Lugdunenfium  llatim  proferemus,  quod  pul-  
 cherrimum  eit atque vetuitiifimum  totius  Ecclefise  in  hoc  
 genere monumentum.  De cujus laudibus  cum multa jam  
 dièta  fint à   multis, nemo  tarnen  pro  illius  dignitate hacte-  
 nus  eit  locutus.  Adeo  ejus  Epiitolas  meritum  ac  pondus,  
 omnem  dicendi vim  fuperat. Atque  id  fatebuntur quicum-  
 que eam  fopius  legerint.  Quo plus enim  legitur, eo femper  
 videtur  effe  prailantior.  Hoc,vero  tam  infigne Ecclefias  
 veitra monumentum,  uni  Eufebio  acceptum  ferre  debe-  
 mus.  Qui  nifi  hiftoriarum  fuarum  libris  illud  intexuiilet,  
 tanto  antiquitatis  Ecclefiaiticas  thefauro  nunc  fortafle  ca-  
 reremus.  Quod  fi  fidei  finceritas  ac  fimplicitas  qusera-  
 tur,  Gallos  noitros  Eufebius  in  his  libris  hinc  pracipue  
 commendai;  dum  ait  perfecutionem  Diocletiani  in  Oc-  
 cidentis  partibus  ac  prafertim  in  Gallia,  cito  effe  com-  
 preffam, Deo  illis propter  fidei  finceritatem  benignius  indulgente. 
  Jam  vero, quse Ecclefias Gallicana non poitrema  
 laus  eil,  perpetuam  illius  jam  inde  à  primis  temporibus  
 cum  fede Romana  confenfionem,  in  his Eufebii libris  
 non femel  licet deprehendere.  Primum quidem  in Epifilla  
 martyrum  Lugdunenfium,  quam  illi  adhuc  in  carcere  
 potiti,  ad Eleutherum  fcripferunt  tune  Romanas urbis E-  
 pifcopum.  Nam  cum Afiani literis  ad  Lugdunenfis  Eccle-  
 fise fratres datis eos confuluiffent,  quid  fentiendum  efiet de  
 nova prophetia,  quse  tunc  apud  Phrygiam recens  exòrta  
 graviifimos tumultus per  totam  Afiam  excitarat, Gallicani 
 * *   mar