S jE c . u t i tu r v e r b i s . N e q u e e n im d e d ie fo lum
I I * c o n t ro v e r f ia e f t , fe d e tiam d e fo rm a ip fa
je ju n i i . Q u id am e n im e x if t im a n t u n ic o d ie
i ì b i e ffe je ju n an d um : a l i i d u o b u s , a lii p lu -
r ib u s : n o n n u lli e tiam q u a d r a g in ta h o r is d i -
T T Y I S Y lfA ty S iW Yl CLfJLQia&YITYKJtSy ' äMä X) I
r y ei'Sos a t / r y 1 ta s 3ol /,âfi ydp z 3
oiWoq * (¿lour yipte&v Siiv clvtbs * oì S ì ^ ^
Suo, o¡ ¿e % T^eMvdi' 6o\ Se 'ncxrapáxovTcc copas 6
V a l e s i i A ñ n o t a t í o n e s .
1 *AXX* <è -afe* t S Bthsi aùrS vjistkcs^] Duplicem ait Irenæus
tunc temporis fuiflè diflènfionem in Ecclefia: pri-
mam de die Pafchæ, alteram de forma jejunii. Non dicit
diflènfionem fuiflè de jejunio, fed tantum de jejunii forma;
id eft quot diebus eflèt jejunandum, ut poftea ex-
plicat Irenæus. Omnes enim, tam ii qui Pafcha die Do-
minico celebrabant, quàm illi qui cum Judæis quarta-decima
luna fcftum illud peragebant, in eo quidem conve-
niëbant, quòd ante Pafcha jejunarent. Quod jejunium ex
tràditione Apoftolica fufceperant perinde ac feftuiu Pa-
fchale. Certe Eufebius in libro fecundo, capite deeimo-
ièptimo, teftatur Chriftianos in Ægypto temporibus beati
Mirc i Evangeliftx, Pafchale jejunium celebraflè. Ac licet
fortaflè quis conceflèrit Eufebium illic. falli, qui Thera-
peutas illos de quibus Philo in libro de vita contemplativa,
Chriftianos fuiflè crediderit: Illud tamen . ex eo loco col-
. ligitur, Pafchale jejunium ufitatum fuiflè temporibus Apo-
ftolorum juxta Euièbii ièntentiam. Idem quoque ex Epi-
phanio licet colligere.
2 T«s »»mieti J Très apud veteres Chriftianos fuere je junii
fpecies. Primum fuit jejunium quartæ & fextæ fe-
riæ, quod iolvebatur horà diei nona, poft fìncm ftationis
feu nwét\iui. Quare à Tertulliano vocantur ftacionum
fèmi-jejunia.. In T ypico monafterii fan&i Sabæ dicitùr
»»isti» Is ciyeé-njç. Secunda fpecies fuit jejunium Quadrage-
fimale, quod iub vefperam iolvebatur. Nam hora nona
fiebat Synaxis, 8c poft miflarum folemnia vefpertinum
canebatur officium, ac deinde populus dimittebatur, ut
doccnt Epiphanius, Amalarius & concilia Anglicana. Ter-
tium genus jejunii fuit omnium ftriètiffimum, quod u t
que ad galli cantum 8c primæ lucis exortum produceba-
tur. Quod idcirco "¿aiffiav, dicebatur, latine fuperpofitio.
Hæc tria jejunandi genera aperte diftinguit Epiphanius in
cxpofitione fidei Catholicæ. quæ legitur ad calcetti libro-
rum illius contra hærefes. Poftquam enim de jejunio
quartæ & fextæ feriæ, itemque de jejunio quadragefimæ
locutus eft, tranfiens ad jejunium Pafchalis hebdomadis,
ait fideles per earn hebdomadam iolo pane' & aqua veici
ad je ip e iÿm . Additque àula ol mmhtibi ¡hxXoti <P tqs-
irXcti nç/j 7tl^xXeti \X3sflffiaoi, òxJvj rUu iGh/Aceht
“■Xexi ùXiKTçvovuv xXctyyÿç. Id eft: Verùm hi quifiudiofi
funt, biduum etc triduum f e quatriduani fuperponunt: quidam
totam hebdomadem ufque ad galli cantum. Dionyfius
quoque Alexandrinus in Epiftola ad Bafilidem, vrmlcw &
ysrtpjan» aperte diftinguit. Poftquam enim dixit, per fcx
illos jejuniorum dies qui Pafcha antecedunt, non ex æquo
■ab omnibus jeiunari, fubdit h x c verba: o lf i rmm^xssnfU-
h-ictffi» agirci iXvvrti, 01 jj hio,. el jj 7ÇÎÎ5, el jj rlosaças’
° l p ubi [A ut», tÿ raTi f i 7itt»v SjygovYffivnv eh ruTc, rinrtp^imaiv,
tira 'XhnxMfAxtn [asvovx tuuXnmstn, ovyvu/Ait £ ruxynQys
yurta? e! h nvii ¿% otw? ¿% •¿^¡fri'fipS/soi, à>Xa fjfS i »¡mu-
•rtunti, fe e . Id eft : A lii quidem totum fex dierum fpatium
fuperponunt, jejuni perfeverantes : alii vero biduum, quidam
triduum, nonnulli quatriduum: alii nre unum quidem diem
fuperponunt. Et iis quidem qui multttm in fuperpofitioni-
bus defedarmi, ac deinde fejfi propemodum deficiunt, indulgendoeft
celerior refect'to. Si qui verò non modo non
fuperpefuerunt, fed ne jejunarunt quidem, & c . Vides je -
jtmium à fuperpofitione hic diftingui à Dionyfio : & xssrtp-
tjm» quidem fumi pro abftmentia à cibo ufque ad galli
cantum; jejunium verò pro" inedia ufque ad vefperam.
Tertullianus quoque très agnofcit fpecies jejunii. Primam
penitus fublati cibi : fecundam diminuti ; tertiam demo-
rati. Primam fimpliciter jejunium folet appellare : fè-
cundam verò ^Iicubi vocat portionale jejunium & Xero-
phagiam: tertiam, ftationum fèmi-jejunia. Cùm très erg
o fuerint fpecies jejunii, qux ri non immeritò poteft, de
qua loquatur liîc Irenæus. Ac primùm confiât Irenæum
non hic loqui de jejunio quartæ 8c fè x tx feriæ, feu de
jejunio ftationum. Quippe Irenæus hic manifefte loquitur
dé jejunio diei fblidi, non autem dimidiati. Ait enim
cl f i oiovrcq /aiov ÿftjlçctv iftîi aùrtlf »»fftu&y, fe e . At je-
junium quartæ & fèxtæ feriæ, non erat plenum jejunium,
nec diei lolidi, ut fupra dixi. ' Quare locus Irenæi de hoc
jejunio intelligi non poteft. Reftat ergo ut vel de jejunio
quadragefimali quod iolvebatur ad vefperam, vel de fu-
perpófifione locum hune accipiamus. Ac Dionyfius quidem
Alexandrinus 8c Epiphanius in locis fupra memo-
ratis fuadere videntur, ut de. fuperpofitione potius intel-
ligamus. . ; .
3 Oi f i t f oie»rUf fjhlav i/Atget» ] Hæc Irenxi verba varie
à variis accepta funt, dum pro fuo quifque ftudio Irenæum
ad fuas partes trahere conatur. Bellarminus quidem de
quadragefima locum hunc intellexit, id eft de quadraginta
dierum jejunio ante Pafcha. Itaque cùm Irenxus feribit
quofdam unum diem jejunaflè, id Bellarminus ita intelli-
gir, ut diem unum, verbi gratia fècundam feriam, abique
ullo tranfègerint cibo, ac deinde mòdica refezione corpus
curaverint. Idem deinceps tertià feria, idem quarta, quin*
ta 8c fèxta fecerint, donec totam quadragefimam explef-
fent. Verùtn hæc explicatio, & à verbis 8c à fènfu Irenæi
penitus abhorret. Nonnullos vidi qui hunc Irenæi locum
de quadraginta quidem dierum jejunio acciperent, fed ita
explicarent, ut quidam uno die, quidam biduo aut triduo
jejunarent per fingulas quadragefimæ hebdomadas. Quæ
quidem expofitio priore illa multò videtur probabilior.
Alii, inter quos eft Cardinalis Perronius, Irenæi locum aor
cipiunt, non de tota quadragefima, fed de hebdomade
Pafchali, quæ incipit à fecùnda feria majoris hebdomad^.
Confirmât hanc ièntentiam Dionyfius Alexandrinus in
Epiftola ad Bafilidem, his verbis, wnì ¡m h r «5 t »»ITtiZ»
h/Asçetç îm>i, fAt)di ôy$(aç m v iti 2j&[Ai»isei»' ctXX’ el f i tà vm-
(7K? •¿nsspVjittm», & c , ut fupra. Non ovum ovo fimilius
eft, quàm funt inter fè fimilia hæc duo loca, Irenæi ac
Dionyfii: adeò ut Dionyfius cùm hæc fcribejet, Irenæi locum
in mente habuifle mihi videatur. Tertius his adjungi
poteft locus Epiphanii in expofitione fidei Catholicæ, fuprà
jam à nobis commemoratus.
4 Mieto i/Atççf.»'^ Sine dubio intelligit Irenæus fextam
feriam majoris hebdomadæ. Cùm enim de jejunio Pafchali
loquatur, 8c quofdam uno duntaxat die jejunare diòat,
quem alium diem intelHgere pofeft quàm dièm Pafchx?
Sic enim vocabatur dies ille, ut ex Tertulliano jamprì-
dem ab alijs obfèrvatum eft. Quo quidem die, communis
& publica jejunii religio efar, ut fcribit Tertullianus
in libro de orationé. Qua de re infignis eft Methodii
locus in convivio virgitiurn, ..orationé tertia qui hic me-
retur adferibi, Zaxrig i l 715 c i ìfAtpei tS
»¡ìTiictc iTnrQctXai. »omtX^Jofijitf <sr&ob<pigi rÇocpli», ijy ¿yJxóu'z
S jlrb Jj ètâlvuuv '¿¿riffawtm&cq t ï t o » 'r iaÇsT<ptçQ[i)fei», Xt-
y>»' a5 ctpef. re [aìv ctXv&mc,, à «r©0 , «giXoy, hpffi» atrxip
h yf/a r,¡.'jus, xett trs ¡(gpirjiZi 2jg./Atiycti/fa,, rZ» ctôrZ» [Aifo-
XttQuv' cizrTìyópàbntf yi eijpe>tç^y u L Iv iì tm/A»>i<&iivctj rè ov»o-
Xov. Jd eft : Nam quemadmodum f i cui periculosi eegrotanti
die Pafcha ac jejunii, cibum■ aliquis porrigat, jubeatque ut
ob corporis infirmitatem deguflet aliquid ex iis qua porri-
guntstr, ita elicens: bonum revera effet 0 amice: oportebat
te quoque, ficut & nos, fortit er perfeverantem eadem perei
pere. Hodie enim penitus interdiîlum eft ullam cibi men-
tioneni facere. E t hoc eft .jejunium quod in canonibus T i-
mothei Alex^ndrini vocatur i »w»« s rm^et. De ejufüem
diei folcirmi' jejunio Tertùllianus ih libro de jejunio ita loquitur:
Cur fiationibus quart am ejr fextam fabbati dica-
mus, & jejuniis Parafcevem? Quippe hie dies è%è%ni>
dicebatur Parafceve. Cyrillus Hieröfolymitanus in cateche-
;<ï 18. afe' t t&tiSifav T aff&fivéffyjov vfAiv ffî re t8 ùv*p-
jeoeui t8 viiitieif t8 mtpÿ.mtéJii'i, t5 ctjévmuctc, tyc. Id eft:
Ob laborem vero antecedentem, turn ex fuperpofitione je ju nii
Parafceves, turn ex pervigilio, 8cc.
5 0/ 3 Sio] Parafcevem feilieet 8c fàbbatum magnum.
His enim diebus Catholici omnes, nifi quibus morbus caufà
eflèt, jejunabant. Tertullianus in libro de'jejunio. Certe
in Evangelio illos dies jejuniis determinates putant, in
quibus ablatus eft fponfus ; 8c hos eflè jam fblos légitimes
jejuniorum Chriftianorum. Et infra capite 13. ejufdem
libri; Ecce enim convenio vos 8c præter Pafchæ jejunari-
tes, citra illos dies quibus ablatus eft fponfus. Deniaue
in cap. 1.4. eos dies Parafcevem fuiflè & fabbatum fignin-
cat his verbis: Cur ftationibus quartam Sc fex tam /abbati
dicamus 8c jejuniis Parafcevem ? Quamquam vos etiam
fàbbatum continuais: fi quando, nunquam nifi in Pafcha
jejunandum fecundùm rationem alibi redditam.
6 Ol 5 rtosetpótns»^ 3 Antequam hunc locum expona-
mus, ftabilienda eft ejus leóìrio. Chriftophorfonus quidem
8c Savilius hunc locum ita legerunt ac diftinxerunt :
ol /Ai» yb olovraj /Aict» i/AÎçcp» dii» etòrìif yyfsó&y ol Sio‘ ¿1
3 ufi/ 7rXM»otf ol i ì nosct^ngyizt' vçytt re v./At
»vxrr&trctç ov/A/Atrpouoi, rii» i/Aig%y uòrZ». Cui lcélioni fa-
vet Rn fini interprétât io. Sic enim vertit Rufinus: Q u idam
enim putant uno • tantum die obftrvari debere jejunium,
alii duobus : alii verò pluribus ; nonnulli etiam quadraginta
; ita ut horas di uni as noftttrndfque compilantes, diem
ì)pUcibVcLi
EommodoS; E C C L E S l A S T I CÆ H I S T O R IÆ Lib. V. î4 *
M ureis a c nofturniV computatis diem fùum S æ c .
aùraï. ¿ •annuhia. t em n fm u lnm , met'ul>tur. Atque haec in obfervàndo je- II
¿ ^ ^ ^ ^ ^ ”o n Ä Ä r s
V a l e s i i A n n o t a t ì ò n è ì .
fiatuant. Eandem le&iônem fecutus eft Joannes Langus,
qui Nicephorum interpretatus eft. Verùm huic leftioni
omnes noftri codices refragantur. Certe in codice Maz.
hic locus uno^ tenore ita infcribitur, ol j, Ttoret^»^,
il/ASQsycti re stj »ti*m&»ct$ n/A/AerpSoi rii» H/Atytv ctùrZv. In
Medicxo verò & Fuketiano poft vocem ¿f&9, apponitur
virgola. ^Regius autem codex ita interpungit « rtasctçfiiQvm
uçcf.s i/Ae&vuç è vvx.Tse/.»ciç, m/A/AerpSm ri,» i/Atpy.
» ctirZ». Quod fi poft vocem n o s e t^ v r u diftimftio-
nem affixeris, nullus jam erit fenfus. Quo enim referen-
tur vei ba illa quæ fèquuntur ¿¡pyi i/Ae&t»ctç, fee. utrum
ad illos qui unum diem, an ad hos.qui quadraginta dies
jejunant ? Ad hos certe referenda potius videntur, utpote
ultimo loco pofitos. Jam verò fi ad hos retuleris, illud
• necefiariò confèquetur; eos qui quadraginta dies jejuna-
bant, foto ilio tempore nihil proriiis comediffe: quando-
quidem horas tam noéhirnas quàm diurnas jejunio depu-
tabant. Deinde cùm Irenæus jam dixerit aiios uno die, alios
biduo, alios verò pluribus diebus jejunare, quid neceflè eft
addere alios quadraginta diebus jejunare: cum in eo quod
plures dixit, quadraginta fatis comprehendantur? Verior itaque
eft noftrorum codicum fcriptura, quam Mufculus in
interpretatione fua fideliter expreffit hoc modo.: Sì quidem
alii unum fibì diem jejunandum ejfe putant, alii duos,
alii plures ; alii quadraginta horas diurnas f e notlurnas
computante!, diem fu um flatuunt. Conftituta jam legione
hujus loci, ad illius expofitionem venîamus. Ait igitur
Irenæus quoidnm quadraginta continuis horis diurnis fi-
fiiul ac noàurnis jejunaflè. Sunt qui exiftiment, hoc quadraginta
horarum jejunium ab illis celebratum fuiflè in
memoriam fpatii illius, quod à morte Chrifti ad ejus re-
furreélionem interfuit. Id autem fpatium fuit horarum
circiter quadraginta: ab hora feilieet fexta Parafceves, ufque
ad diluculum primæ ferix. Ego verò illud quadraginta
horarum jejunium ab his potius celebratum eflè credide-
rim in honorem ac memoriam quadraginta dierum ac
noélium, quibus Chriftus in fblitudine jejunavit. Nam cùm
veteres illi Chriftum omnibus modis imitari ftuderent,
jejunium illud quadraginta dierum, quod fupra humanas
vires erat, hoc falrem quadraginta horarum jejunio xmula-
bantur. Tria igitur ex hoc Irenxi loco colligimus. Pri-
mum eft, jejunium ante Pafchale jam inde ab Apoftolicis
temporibus femper in Ecclefia ufitatum fuifle. Alterum, je junium
illud in honorem Quadragefimæ Chrifti fuifle celebratum.
Poftremò, varie à variis fuiflè jejunatum.Semper
autem meminiflè debemus, Irenæum hic loqui de jejunio
fuperpofitionis, quod per magnam hebdomadâ à Chriftianis
celebrabatur. Ceterùm femel admiflb hebdomadis Pafchalis
jejunio, etiam Quadragefima admittenda eft. Nam heb-
domas Pafchalis, pars eft Quadragefimx. Ac interdum quidem
jejunium illius hebdomadis diftingui videmus à jeju-
nio Quadragefimæ, ut apud Epiphanium in expofitione fi-
dei; apud Clementem in conftitutionibus Apoftolicis. Sed
8t vetus auétor. in traélatu contra Græcos quem edidit Petrus
Steuartius in tomo fingulari infignium audtorum pag.
599' de Grxcis ita fcribit. Nec Quadragefimam celebrant ;
cum Quadragefima f it jejunium quadraginta dierum. Ipfi
vero majorent feptimanam à numero Quadragefima fecluden-
*es, /ex hebdomadis. Quadragefimam claudunt. Tot enim
funt a prima eorum feptimana, ufque ad Sabbat um quod
palmar um ramos pracedit. In quo univerfaliter ab illis can-
tatur : Q u a anima uti lis eft complemus Quadragefimam.
Verba funt ex officio Cræcorum in fabbato ante Dominicain
Palmarum Verum neque hic auétor, nec pleriqùe
ahi recentiöres fatis mtellcxiflè mihi videntur. cur hæc
magna hebdom^s interdum diftinguatur à Quadragefima.
Non enim ita diftinguitur, quafi revera non pertincat ad
Quadragefimam. Verùm ab illa, diftinguitur, ut pars,à
toto. Cur autem à Quadragefima interdum diftinâa
fuerit, duplex ratio afferri poteft. Prima, quòd diftriâriôfi
jejunio celebraretur, fuperpofitionis feilieet ut fuprà often-
dimus. Secunda ratio, quod hæc hebdomas proprie ad
Pafcha pm.net., Feriæ enim hebdomadis denominantur à
fèquente Dominica, 8c ad eam pertinent, ut alibi demoii-
ftrabitur. Quare cum hæc hebdomas Dominicain Pafchà-
lem proxime antecedar, merito etiam ad cam pertinet.
Hinc eft quod hebdomas p iy ix * dicitur. Cujus vóca-
buli caufas affert Chryfoftomus Homilía 30. in Gcnefim.
Sed vera illius vocabiili ratio eft quam dixi. Cùin enim
hæc fit hebdomas Pafchæ, dies autem Pafchæ appelletut
* /AtycXv S’ rrt^cc, refte etiam hæc hebdomas fanòta
8c magna cognominatur. In Typico fa n â i Sabæ, fingali
dies hujus hebdomadis fanéti 8c magni vocantur hoc
modo : » *ycc sp /Atyix», hvdçy, & fie deinceps. Incipie-
bat autem hebdomas illa à feria fecunda, ut difcimus ex
Theophilo 8c Cyrillo in homiliis Pafchalibus, 8c ex Epiphanie
m Aeriams. Porro quamvis à Quadragefima nonnun-
quam diftmgueretur ob eas quas dixi caufas, revera tamen
conjuncta erat Quadragefimx, ejufque extrema pars erat
..?.omP . tum‘ ^crte id manifefte colligitur ex hòral,
P a f c h aH b u s Cyrilli; in quibus hæc feptimana perpetuò
diftmfta legitur à reliqua Quadragefima; & feptimana
Pafchæ vocatur. Eadem tamen Quadragefimæ contribui-
tur, quippe quæ quadraginta dierum numerum adimpleat.
Denique illud etiam obfervandum eft, quod fcribit Socrates
in lib. y . cap. 1 1 . veteres Chriftianos Pafchale fuum
jejunium vocaffe Quadragefimam, quamvis non totis qua-
dragmta diebus omnes jejunarent. Ejufque vocabuli varias
a variis caufas afferri dicit. Mihi quidem Quadragefima
dièta videtur eodem modo, cuo Quinquagefima
quæ eft poft Pafcha. Nam ut Quinquagefima feu Pente-
cofte, proprie quidem eft djes ultima de quinquaginta illis
diebus Pafchale feftum fubféquentibus; tamen late fumptò
vocabulo, interdum fignificat totum illud fpatium dierum,
quod eft à Pafcha ad Pentecoften: ut apud Hieronymum
ìu Epiftola ad Marcellam, apud Caffianum 8c complures
alios. Sic etiam Quadragefima, proprie'quidem eft dies
unus de quadraginta: dies feilieet Parafceve, qui quidem
apud Alexandrinos erat quadragefimus, ut ex Cyrilli ho-
miliis Pafchalibus confiât. Latins tamen fumpto vocabu
lo , defignat etiam quadraginta dies jejuniorum qui
Pafcha antecedunt.
i fv/AfAirçSoi 7-La i/Atçav ctùrZv] Miror tot homines
eruditos, qui hunc Irenæi locum in fuis libris expofuerunt,
ejus vitium non animadvertiflè. Quis enim eft fenfus hò-
! ru™ verborum? aut quis unquam credat fuiflè homines,
qui quadraginta horarum fpatio diem metirentur. Atqui
quadraginta ho rx biduum jejunantibus efficiunt. Equidem
non dubito, quin Irenæus ita fcripfèrit: ol j rtosctçfiwfc
oi^ctf tifAS&tvccç 7c ^ vvxn&t»oti av/A¡AtrfZtn rbà »¡jsrictv. Qua
fcriptura nihil planius eflè poteft. Quare aut Irenxus
omninq ita fcripfit, aut certe ita fcribere debuit. Sed
antiquarii, vocabulo ex fuperiore linea hue tronfiato locum
corruperunt.
V a r i o r u m .
a Ev/a/aív/xci tm» i/Atgc» ] Beveregius in hunc locum
animad v ertit, emendationem Valefii »usila» pro h/Aspy»
fubftituentis, violentam eflè, 8c contro unanimem omnium
codicum confènfum. Ample&itur ergo Grx ci textus di-
ftinftionem à Chriftophorfbno 8c Savilio fèrvatam, juxta-
que eandem, Rufini verfionem. Quibus verbis ait nihil
aUud indigitari, quam quod hi uno, illi duobus, alii plu-
n b us , nonnulli etiam quadraginta diebus jejunárunt :
omnes autem unamquamque diem quam jejùni perege-
runc, per noèturnas xque ac diurnas horas ementas effe;
n nuJ?- ve^ ^,e* noftis, ufque ad numeri dierum,
quos ubi conftituerant, exitum, jejunium folverent. Contro
n e c e lS fò r Cm H" VaIefius duo °bjicitc 1°. quòd hinc
■’ filo Í fèqueretur, eos qui X L dies jejunabant, to-
hnrac a Prorfus comediflè ; quandoquidem
Reíbonden ^uam d’urnas jejunio deputabant.
Reipondeo, mhil minus quam hoc ex dièta expofitione
confequi. In jejuniis enim celebrandis, prxfertim hoc Pafchali,
non ab omni prorfus alimento, ut cuique notum
eft, fed à carnibus tantum, vel aliis fortaflè nonnùllis ci-
borum generibus abftiiiebant; at reliquis vefei lìcebàr.
Hoc egregie confirraatur ex C o n d ì., Laod. Can. yo. Al-
terum quòd òbjicit, eft; quòd cum Irenæus dixerit, alios
uno die, alios biduo, alios vero pluribus diebus jejunare,
quid neceflè eft addere, alios X L dies jejunare? cun? in
co quod plures dixit dies, quadraginta fàtis comprehendantur.
Refpondeo, quòd étiamfì nonriullos plures quam
duos dies jejunare dixerat, non tamen fuperfiuum erat,
eorum etiam qui X L dies jejunabant, mentionem facere.
Cum enim à minimo jejunio , videlicet unius diei, incé-
perit, guidili in màximum quoque exprefsè defincret, ut
maximus dierum numerus quem quifpiam in jejuniis ob-
fervabati æque ac minimus innotefeeret ? Beveregius alino
t. in Can, Apojl. LX IX . pag. 34,
I Ì ioy