S iE c . Igitur cum Paulus à reóta fide fimul & e-
I I I . pifcopatu excidiiTet, Domnus ut dicium eft,
Paulus adminiftrationem Àntiochenfis ecclefiae fu-
Aureliani £cepit. Sed cùm Paulus è domo ecclefi»
rTtate*?0' nuHatenus excedére vellet ; interpellatus
Ecclefia Imperator Aurelianus reótiifime hoc ne. 5
gotium dijudicavit, iis dojnum tradi p rs-
cipiens, quibus Italici Chriftians religio-
nis antiftites & Romanus epifcopus fcribe-
rent. Hoc modo v ir fupra memoratus cum
fummo dèdecore per fscularem poteftatem
ab ecclefia exturbatus eft. A c
ejeHui
T8 S Ì oidi rictuXb allò X) Tì} oc mas opQoSbpiq,
\r7n<rMrrxs tx.TPVTcìcoxjQ'Tosy Aóp.vo$} as
t Itu Xetrovpylav Txs AVTio^em èx.xA*l<na.$ Sit-
S ì ^ clto. ¿ M e t $ 1 /¿ t i S O L f ia s tx q x v o u j t S Y I oiÒ X b 1
* T8 TXS ex,xXx<nas oix,B J-.eXovTos’ @a.aiX&j$ òr- a
t (Sj X Geli AupxXtctvos, odoicùTcùcL aòèd t b TegaxretB
SieiAxQ? tbtois ydficc\ <zsçypx/ftav t oixov, oTs av oi
t lu> ’irctAictv X) T leu Pa/ioyav TtoXiv tarîaxottoi
roef Siyfiaaos eTTVîtXXoiea. out® Sx Ta 0 Tppon
_ „ _ c u m cl “ 1" 1 0 S x X a Q ô s a v x p / J $ t x s to v c L T Y iS d o / i i v Y i S j r\ j m £
dem erga noftros fie affectus erat Aurélia- ~ ~ ,
0 • 1- 1 1 • x o o u . i x . x s T f e Y X S t r t X a i c u t T o u txs t x x X x a i a s . r o i -
nus. Proceflu vero temporis aliter de nobis mm 01 r * -? \ « / <\ o S « ~ c »
fentiens, quorumdam cqnfiliis coepit im- W m Ê W Ë l i
pelli ut perfecutionem adverfus noftros com- Paavos'jepoÎBCXS S ccutoJ ^ ï ^ X xsy aXXoiov m
moveret. Jamque ea de re multus ubique tbça X[ioùv (PpovxaocSj xS'x Tvn (èaXciïs as àv Slrumor
Ipargebatur. Sed eum paratum jam, 15 Qypw k&S xficov eytipeita avtximTo' aroXvs Tt xv
& compofîtis contra nos ediótis ut ita dixe- 0 Ttaçjc. acaai ad&i t b t h Àoyos. ¡¿éfXovla. S Ì xSÿ
rim fubfcribentem, ulta eft divina juftitia: xj %tSov ei7wv td7$ x.aô’ ti/oav'^d/ijuacnv ’\jzjoaxquafi
conftri&o cubito conatum ejus repri- /¿eiB/^uov, S tia fitTetoiv S iw ¡¿ovovbX \ g£ ayxAmens
: -fimulque omnibus apertiffime often- T~s \yX a frn a i a i T '„ ¿bnStopoSm- Aa/zdens,
nihil unqnam hujus mundi principi- q S ; t£ ^ ~ ¿ s
bus adverfus C h n lti ecclelias licere, mil •/ » ,\ « / ~ « n/ »/ qpp v-
. ~ , j y tv o iT a v p a ç a v x t o i s t b [ ¿ ib a p y B o i v T N t y J Q
propugnatrix De i dextera arcano quodam ac • p , ~ \ \ ~ ,
Aureliani coe le f t i judicio ad caftigationem & emen- W È Ë B È Ê È ^ ™ H
mors. dationem noftram, quibus ipfi vifum eft & ovpavia arctiSiias tvtxa ÿ tTn'ìpotpxSy
temporibus id fieri permiferit. Porro cum xctô’ ss âv a ìn ì SbxiptdZoi xcupòs, t b t tanTtAu-
Aurelianus iêxennio imperium tenuilfet, in 2 5 cQo] avJ^apBUxs- cIw i youu xpaT/iaocvJa rov c
V a l e s i i A n n ot a t io n e s.
Paulum Samofaténum. Vides profelfionera illam fidei ad-
verfus Paulum Samoiàtenum, aficribi Synodo Nicænæ,
non autem Antiochena. Itaque non video, quid Baro-
nium impulerit ut profeifionem illam Antiochenæ Synodo
adferiberet; nifi forte mendofos codices naftus eft; aut
pro Nicæna Synodo Antiochenam reftituéndam putavit.
Certe in Synodo Nicæna hæc non leguntur. Sed quis
neicit cunfta fere Afta illius Synodi intercidifiè? Videtur'
tarnen mentio fieri illius defìnitionis in canone 19. Con-
_ cilii Nicxni, qui eft de Paulianiftis: -sfe< t TiaoXicuiimvmv
é'gjs cìwi9»ról» & c . * Jam igitur expungenda eft ex Aftis
Antiochenæ Synodi, profefiio ilia quam Baronius eumque
iècutus Binius Antiochenæ Synodo falsò adfcripièrunt. Et
hæc quidem de Synodo 2. Antiochena quæ adverfus Paulum
Samofàtenfèm congregata eft. Scripfit præterea ea-
dem Synodus Epiftolam ad Paulum Samofatenfèm; in qua
Patres fidem fuam de Chrifto ipfi fignificant, & utrum
eadem cum ipfis fentiat feifeitantur. Extat hæc Epiftola
in to rn o 1 1 , Bibliothecæ Patrum, feripta à Synodo inter
initia confèfsûs, antequam Malchion presbyter adverfus
Paulum diiputaflèt. Verùm Baronius hanc Epiftolam
priori Synodo Antiochenæ, quæ anno 12. Çallieni ad vertus
eundem Paulum coafta eft, perperam attribuii, quod
vel titulus ipfè illius Epiftoiæ aperte convincit j Exem-
plum Epiftola mijfe Paulo Samofatenfi ab orthodoxis Epifcopis
priufquam deponeretur. Atqui confiât Paulum Samo-
fatenfem in fècunda demum Synodo Antiochena depofi-
tum fuiflè. Nam in priore Synodo deceptis per fimula-
tionem Epifcopis, indemnis abfceflèrat. Sed & nomina
V a r i
* Binius, ac poft eum Labbeus, eandem profeifionem
Antiochenæ Synodo II in colleftione Conciliorum falsò
attribueront, inquit Ant. Pagi ad ann. 2 7 1 . ». VI.
a T 8 ¡KKAwiaf eiKisJ Per Ecclefia domum hic intelli-
gendus eft ipfe locus Sacris concionibus & officiis dedi-
catus, non autein Epifeopi lares, ut quidam autumant.
Sic enim mox fefè Eufebius explicat, ubi ait : hoc modo
v ir fupra memoratus fummo cum dedecore ab Ecclefia exturbatus
eft. Sic poftea loquitur, lib. 8. c. ult. lib. 9. cap. 9. Jofephus Medus Oper um lib. II. pag. 333. Ejeftuseft
Paulus anno C C L X X I I I , quo Zenobia, cui Antiochia
parebat, quæque Paulo impensè favebat, ab Aureliano capta
eft; non verò eodem anno quo celebrata eft II Synodus
Antiochena; ut videtur exiftimafiè Baronius, deceptus
verbis initio capitis X X IX , quibus nihil aliud Eufebius lignificai,
quàm Paulum jam in I I Concilio Antiocheno,
Claudio regnante coafto, conviftum & condemnatum Au-
Epifcoporom illi Epiftoiæ præfixa, fàtis indicant id quod
dixi. tìymenaus, Theophilus, Theotecnus, Maximus, Proclus,
Bolanus, Paulo in Chrifto falutem. Ncque enim Hymenæus
in priore Antiochena Synodo præfedit, fed Firmilianus.
Porro hæc verba mom p, Mrzo/fóC xiu&a abiunt' à tri-
bus noftris codicibus Mazar. Med. & Fuk. nec habentur
in verfione Rufini.
1 MiiSu/aSì ¿¡«pintf rS UkoXx J Paulus poft depofitionis
ièntentiam adverfus ipfum prolatam, aliquot annis Ecclefiam
fuam retinuit, nec Epifcoporum decreto paruit, fre-
tus icilicet potentia Zenobiæ Reginæ, quæ tunc temporis
in Oriente dominabatur. Hujus enim patrocinio tegeba-
tur Paulus, ut fcribit Athanafius in Epiftola ad Solitarios.
*1 isAticc ¡¡v ZlwoQId, TlccuAis ns&s<pi r S Zd/^gmriai i
oiShxs rici dxxAv««5 'InAuoif sii mu/ccycoycii. Sane Paulum
feedè adulatum effe Zenobiæ ' Reginæ, ejuique gratiam
omnibus modis captaflè, fcribit (Theodoritus lib. 2. hære-
ticarum fabularum, 8c ex ilio Nicephorus in libro 6.
cap. 27. Cujus verba perperam interpretatus eft Langus
hòc modo : Paulus porro ifie curare Zenobiam in religione
Judaixantem volens, plurimümque opera in ea convertenda
ponens, in Artemonis harefim impegit. Quæ quidem prava
v e r fio , non fine caufa Baronium conturbavit. Atqui
hoc loco non eft curare nec con vertere, fèd adu-
lari 8c obièguiis gratiam cujufpiam promereri. V iâ â demum
Zenobiâ, Catholicæ religionis Antiftites Aurelianum
adierunt, pofeentes ut Paulum qui cum Zenobia adverfus
Romanos confènfèrat, ab Ecclefiæ 'Antiochenæ fède re-
moveret, quod contigit anno tertio imperii Aureliani.
O R U M.
reliani temporibus, poft Zenobiam videlicet debellatam, ab
Ecclefia Antiochena exturbatum fuiflè. Ant. Pagi ad am.
2 7 1 . ». III, IV.
b *12« ètv Stay ¡non md? i/na» tyi'p&svj Quinquennalium
occafione Perfècutio in -Chriftianos decreta : Verùm
illi ne perficere quidem qua cogitaverat, licuit, fed protinus
inter initia fu i furor is extinSus eft, ut inquit Laétan-
tius libro de morte Perfècutorum, cap. 6. Ant. Pagi.ad
ann. ». I . Qui fupra, anno 272 contra Dodwellum
oftendit hanc Perfecutionem revera fuiflè inchoatam, eam-
que ab Auguftino, qui fèculo poft Aurelianum vixit, no-
nam eflè appellatam, lib. 18 de civ. Dei, cap. y2.
c ”Emn y S» *§] Interfeéliis eft Aurelianus inter Con-
ftantinopolim 8c Heracleam, die tertio nonas Aprilis anni
27y. poftquam imperaverat annos quatuor, 8c menlès cir-
citer quatuor. Eufebius aliique, qui annos fèx ei tribuunt,
annos Julianos u trinque incompletos numerant, Sequutum
AugijAictvov,
A vpxXidvoVi A j& S iX Tiq Tl$ó£os' X) tbtov SÌtcb ejus locum fucceffitProbus.Qui totidem annis Chec
r?v7s fans tTUzcL^L^ov^, Kdpos (ifictt Toi$ Tfouoì irnperii admimftratione perfunólus, Carum j j j
i R t iW Ì ' m W M a j M É T- Ó.Z Numeri®, filiis fuccdTorem
i ’ V'/n 1 \ ^ ^ ~ reliqurt. H i cum ne tnenmum quidem in
xj tbtwv f à X o i s TiMJiv oriceoTois O ^ V cV o ^ V y principatu expleffent , rerum fumma delata
yJiTtxaiTd t xyt/UovUs eìs AioxXvpncLvlv xaj t b s 5 eft Diocletiano, iifque qui poftea ad imperii
x ueT clvtov doTmwfìivìcLS' t<p w ‘ ó jtctS-* xfiks ft)Cietateip adiciti funt. Quorum temporibus
' « . » » ' _8P.P ’ maxima illa noilrorum perfecutio, fimulque
w r t t o i W w c c c le f ia (um ever£|o e f t_ C e K * m
xaliajfÉOTS. ttMtt >ag fiapiT t b t v irp>- paulo ante h s c tempora mortuo Dionyfio
a Tèpov to y eirt fa/tata emmomv 3 Awruo-toa ’Ìt&tiv finì novem annis Romans urbis epifcopa- romanut
c i,s a T tù Aenvpx'o,, i o ' “ 11! adniiniftrarat, Felix in ojus locum
ftitutus eft.
C A P U T X X X I.
B e Manìchtarum errore qui tune wirnum
exorttts eß .
K E $ A À A I O N A A ;.
rieei òxs tqv Mavi^òw eregoSb^B 2^<^otpx$
kpTt totì Òg£a.fjdjjy\$.
b j C N tbt(ù X) o fteutus tcl$ (fcpevciSy t7r&vv/ió$ T e T * i s d e m temporibus ille merito didus Ma- -
3 *** t 3 SòLi/ioviàovs cáptateos, t y Xoyiaj¿oZ yea.- 15-*- nes> ^ eft furiofus > qui dæmoniacam M^phor.
pcL7Ç07THv x.a.QayrXlftTo' tb Sui (¿ovos aura SÌttb b^^fiia nominisfui condidit; armatus in -lib. 6.
p a /■. „ « \ ~ \ „ rs. iania* ab adverfano Dei Satana ad multorum cap. 31.
T S a l a t a a ra Aopt« raA A a r . To, a , ip a hominum perniciem produ£tus eft. H i c in 3a
'TepoQtQXxtfk**- Ba.pQa.pQs SK to. tov ßiov aùroT Xo- univerfa vivendi ratione cùm fermone ipfo ^ litv iñ
y u X) T porta, T lev T t tyúoiv SóLi/t¿ovixós n s w xj tum moribus barbarus, & fuopte ingenio fu-
(¿a.vioaSxs' oxqXb9o. tbtois èyX e*p£>Vy X&tçov O.V- 20 r^°i"us ac daemoniacus ; his confentanea agr
i , B S l I M I m i ^ T Î, orafa- gfeffus> feiPf“m ch rift™ iuftituit.
mm i « » ' c \ E t nunc quidem ' Paracletum fe* ipfumque
X\)lTOy X) O.VTO TO LlVlAiUCL T 9 O.MOV CLUTOS tOLVTOV c f xx cr j - i
, /o ' ¿ ^ o / » \ i». y Spiritum ianctum elle prædicabat ì prseter 4 a,a*aipuflm, sa, yt ara t? ^ ¡n%lkm fuperbk etkm datus Nun^ vero
totì S í ota. Xgjços, (¿aSjY\Ta.s StoSixa. xoivwbs txs quafi Chriftus, duodecim difeipulos novi
xcUvoTopctas ottpB/fì/jos' Sby/¿dla. yt ¡¿xv ^uSit ¿25 dogmatis confortes eligebat. Cum igitur
y aGect ex. ¡¿u£/.cov T V atpoaeaXa] s cc?naCxxLjw faifa & impia dogmata ex variis hærefîeupéatcov
av/¿7it(p<ipx¡iS¡ja xsòìvcnx.s, Còl Txs Tìep- ^uS jampridem exftindis hinc inde colleda
<mv I tt) t x¡¿a s oìxB/jdjliUu coaarép 7iva. Sa- confarcinaifet, ea tanquam lethale quoddam
va.TX<pópov lov e^copdpH’a.To' a.<tf y Sx To Mayi^tícov V*1US or^em Romanum effu-
&JOS&ÌS n roT$ ttoAXoTs W M vuo W È B Ê ?0dit- Ex qu° ' “ Piu® Manichæorum .nomea
v / m ^ r ~ H M M exortumj multis m locis ad hunc ufque
£ 01W ” ™ ^ n l í a d k m e x u b e r a t . E ju fm o d i f u i t o r i J a l.
yvcoatcos 'xjswvtais, ^ t bs Sî SîîXco/^/joiç <\jara- terinæ illius dodrinæ, quæ fupra memoratis
(pvevns fifaçovoiç. temporibus emerfit.
V a l e s i i A n n o t a t i o n e s .
1 Nfs/nsejxvtS z]&Sg%Mti] Ultima vox abeft à tribus
noftris codicibus Maz. Med. 8c Fuk. 8c reifte fubaudiri
poteft cùm jam præceflèrit. In iifdem codicibus, perinde
ac in Saviljano fcriptum inveni -meuny Kxq/soi £ N«-
füee/euiçf fine articulo. Item H sr» non K vu.
2 O »0*3- itfAas dtuyfùoi, & c . ] Reâius in codice Med.
8c Maz. Iegitur Quomodo etiam fcriptum habet
codex Fuk. 8c Savil.
3 Aut/wuahi eciftatus ] In codice Regio' ícribitur
eitifyovámii, ut monuit etiam Rob. Stephanus. Sed in ve-
tuftilfimo codice Mazarino fcriptum inveni ponant,
V a r i
eft interegnum fex menfium. Turn Tacitus Imperator
renunciatus eft. Eoque ducentefima Imperii die apud
Taríum vel interfeélo, vel febre fublato (incertum enim
e ft mortis genus) Probus in Illyrico, 8c Florianus Romæ
Imperatores diifti. Horum pofterior poft LX X X IX dies
apud Tarfum a fuis interficitur. Probus, exaeftis in Imperio
annis fex 8c tribus integris menflbus, dùm per II-
lyricum iter fàceret, à militibus fuis per infidias interem-
tus eft circa initium menfis Augufti, anni 282. Caros Imperator
fulmine fublatus eft annp 284. .Numerianus per
infidias occifus eft, fed non ante Septembrem anni 284.
occifus eft Carinus anno *8y, tertium Imperii. Auguftei
annum ingreflus. Ant. Pagi ad fupradiälos annos.
a Aiotociov *n<n» sWcc] Dionyfius die X X I I menfis Ju-
lii anni C C L IX ordinatus fuit : dieque X X V I menfis
Decembris anni C C L X IX fu.premum diem obiit: fieque
fedit annos X , menfes V , dies IV , emortuali nempe ex-
clufo. Ant. Pagi ad ann. 2 7 1 . ». IX.
b Mewii?TO's Mapetis Perfæ, al^as Cubrici diàri hiltonam
bene complcxus eft Socrates cap.X X II lib. I. Inter
alias innúmeras, eafque pcrquam infulfas fiibulas,Duo rerum
quomodo etiam Iegitur in codice Fuk. ac Saviliario.
4 Tvipúffyjóí y. ivi r¡¡ ¡ñusíecj Hunc locum non iritelle-
xerunt interpretes. Rufinus quidem vertit & elatus infanta.
Sic enim habent manuícripti codices. Nec aliter
Mulculus 8c Chriftophorfonus.
y ’AvurStiKifSv »¡fiato» ] In codice Maz. Med. 8c Fuk;
fcriptum eft xj eie yjvfiav T aofivuAui ùma^viìtó-mv ùAsut
ecfiata» av/AmÇ>og7i/Aettc. Nec aliter legiflè videtur Rufinus
qui lie vertit: Dogmata fluita & impia k. diverfis
hareticis, qui jam prius exnncli fuerant, mutuata dijfe-
minans.
O R U M.
omnium principia effe docuit, Sterna pariter, atque intei
fè inæqualia, Deum nempe Se Diabolum ; ab ilio bona
omnia, ab hoc mala quæcunque exoriri ; ilium virtutis àc
Teftamenti novi, iftum peccati 8c Inftrumenti veteris autorem
eflè; illi nos animam, huic corpus acceptum ferre.
Hanc hærefin Pearfonus retrahit ad .Gnofticos, indèque ad
Ethnicos Philofbphos ; facilè ergo Manes eandem arripere
potuit, utpote vetérom in Perfia Magorum dogma, quod
teftatur Ariftoteles à Diogene Laerto citatus in procemio :
Ag45®7fA)j5 sr vfarai vóqa qHAoojxpmç •vfur%vrifUi (mit
MÚyus) tiret] rav Afyjzflíav, qfit ait uf\‘ ctôrus tîrxj edpyfti,
íyxffir Sulfata <£■ >(gc>($r huysm. Hæc hujus erroris deri-
vatio bene notatur à Timotheo presbytero Conftantinop.
qui fie de Manete loquitur : vetpet Si M»guUir®* rat
arfa ixtiru cttypoveiuv Soos&Sr, rù tS» rteem lit fuiste y f -
y>» ¿<popf//ctç kcdoa» Styycyntfi Sia ¿¿josç. Imô habuit &
Mar don (ut ait Tertullianus ) Cerdonem quondam informato-
rem fcandali hujus, quo facilius duos deos ceci exiftimaverint.
Pearfon. Expf. Symboli Apoft, p. 64. Cave in Manete.
Ant. Pagi ad ann. 2-77. 8c 1821
K - E $ A -