koorlijke afwisseling geeft, terwijl zijne groote, kogelvormige,
saprijke vruchten, ofschoon zuur van smaak, den dorstigen rei-
ziger een gewenschte lafenis reiken.
Yan de eentonige alang-wildernissen onderscheiden zieh de
met körte grassoorten bedekte weiden, die deels in de vlakte
en aan het benedenste deel yan zacht glooiende hellingen de
plaats van yroegere cultuur hebben ingenomen en een overgang
vormen tot de bebouwde en bewoonde deelen des eilands, deels
zieh met eenige wijziging voortzetten in den onmiddellijken om-
trek der dorpen, waar zij de beemden vormen waarop de met
een houten klok omhangen buffel zieh nedervlijt of zieh al grazende
een smal pad baant door de struiken, die allerwege ver-
strooid opschieten en het veld door den rijkdom hunner bloemen
versieren. Hier en daar verheft zieh een enkele vruchtboom,
een doerian of mangga, boven het omringende heestergewas,
waarvan melastomen en onderscheidene cassia’s , benevens Calo-
tropis gigantea de hoofdbestanddeelen vormen. Gelijk laatstge-
melde struik de aandacht trekt door de paars-blauwe bloesem-
tuilen, die tusschen zijne groote, bleek-kopergroene bladeren
prijken, boeit Cassia alata het oog van den-reisiger door hare
prächtige, goudgele bloemtrossen. Minder aangenaam is het
brandende bladerenweefsel van verschillende urtica’s en de vuile
stank, als van verrottende dierlijke overblijfselen, die door de
anders fraaie bloemen der aroideeen van het geslacht Amorpho-
phallus verspreid wordt. De grassoorten die tot voeder worden
gebezigd .en ten behoeve van de paarden van Europeanen en
inlandsche hoofden worden gesneden, zjjn meestal soorten van
Paspalum en Poa, en worden door de inlanders onder de na-
men djoekoet of roempoet samengevat.
Het heete, droge heuvelland van den neptunischen, vooral
kalkhoudenden bodem heeft eene eigenaardige vegetatie van in
hoogte zeer ongelijke, doch over het algemeen laag groeiende,
bij afwisseling uit groepsgewijs voorkomende boomen en struiken,
doorgaans met ijl gebladerte, bestaande boschjes. Ook deze boschjes
bevestigen, dat de opmerking, meer dan eens door Wallace ge-
maakt, dat in de keerkringslanden de bloemen schaarsch zijn
en door hare kleurenpracht weinig tot verlevendiging van het
landschap bijdragen, op Java niet toepasselijk is. Niet slechts geeft
hier het witachtige loof van de bintinoe (Yisenia Indica) eene aan-
gename afwisseling in de algemeene kleur van het bladerendak,
maar in Augustus prijken er de goudgele bloemen van Cassia
fistula naast de rozenroode bloembladen en purperroode kelken
van Cassia Javanica; en als in October de boengoer of Lager-
stroemia reginae bloeit, schijnt het geheele bosch in een bloemtuin
herschapen, daar dan de kroonen dezer boomen, die boven alle
andere uitsteken, beladen zijn met de heerlijkste paars-blauwe
bloemen, die reeds op een afstand de blikken der reizigers tot
zieh trekken, terwijl men, in het woud blikkende, waant groote
zwermen kanarievogels te bespeuren, tot men naderbij tredende
bemerkt, dat het de groote goudgele bloemen zijn die de wijd
uiteengespreide, in den bloeitijd bladerlooze takken van de sempoer
tjai of Colbertia obovata versieren. Onder de merkwaardigheden
dezer boschjes behooren ook de verbazend groote kokervruchten
van Kickxia arborea, die aan paren groeien en eenige voeten
lang worden.
De wanden der steil oprijzende kalksteenbanken en der hier
en daar zieh als torens verheilende kalkrotsen zijn omvlochten
met de houtachtige stengels van verschillende piperaceeen, de
zware ranken van velerlei cissus-soorten en onderscheiden andere
slinger- of klimplanten. Haar groen, dat op vele plaatsen van den
rand der rotstorens als im guirlandes afhangt, vormt met de witte
kalksteenwanden een liefelijk contrast, en wordt opgeluisterd door
de fraaie bloemtrossen van Entada scandens en door de bloemen van
Argostemma’s en andere kleine doch saprijke planten, die in de
holten van den kalksteen wortel schieten. De sehedel dier kalkrotsen
is doorgaans gekroond door prächtige vijgensoorten, wier
schaduwrijk loof zieh ver over den rand der rotsen heen uitstrekt,
en terwijl de slingerplanten fegen de rotswanden opklimmen, ziet
men de kronkelende luchtworteis dier vijgeboomen van den top
afdalen, het gesteente omklemmen, in alle reten en gaten dringen
en die bij toenemenden wasdom met onweerstaanbare kracht
openscheuren, zoodat dikwijls kolossale stukken, reeds van de
10