hoog opschietende alang-alang of eri-gras (Imperata arundinacea),
hier en daar vervangen door plekken van andere even hoog of
nog hooger opschietende grassoorten, vooral van het beruchte eri
gede of glagah (Saceharum spontaneum), dat eilandjes te midden
der graszee vormt, die zieh tot eene hoogte van tien k twaalf
voet verheffen. Soms echter vormt ook de glagah alleen uitge-
strekte gras-wildernissen, waardoor men zieh met meer moeite
een weg haant, dan door de dichtste oorspronkelijke wouden.
Nergena bieden deze dorre wildernissen een verkwikkende lom-
mer, een verfrisschenden dronk; geen enkele hloem zelfs gedijt
op den harden, kleiachtigen, vaak rooden en ijzerhoudenden
grond, waarop het alang-gras te huis is. Eene enkele uitzonde-
ring maakt eene soort van gentiaan (Exacum sulcatum), die zieh
nu en dan, schoon zeer zelden, eenzaam, hoogstens in groepen
van 5 ä 10 individu’s, in deze graswoestijnen vertoont, en door
hare fraaie, hemelshlauwe bloemen op den reiziger door het
alang-veld een nog aangenamer indruk maakt dan de inla.nd.sp.ho
gentiaan-klokjes op onze heiden.
Het alang-veld schijnt in de meeste gevallen de plaats te hehr
ben ingenomen der oorspronkelijke wouden, door menschenhan-
den geveld en een tijd lang voor de cultuur van voedingsgewas^
sen gebezigd; want deze hatelijke grassoort staat steeds gereed
om de door het woud en de cultuur verlaten plekken in te nemen,
en verstikt tusschen hare dikke zoden de zaden van schier alle
andere planten. Als in October en November het alang-gras in
bloei staat, dragen de bij millioenen naast elkander opgroeiende
halmen aan hunne toppen wollige aren, waaruit het lichte zaad
gemakkelijk losgeschud en , door den wind opgenomen, naar
alle streken verbreid wordt, en dus overal opschiet waar het .een
bodem vindt die voor zijne ontkieming geschikt is. Intusschen is
het alang-gras niet geheel en al nutteloos. De jonge bladen worden
gaarne door het rundvee gegeten, het gedroogde gras wordt
veelvuldig tot dekking van huizen gebezigd, de wortel vormt ,e,en
hestanddeel van een gewoon geneeskrachtig aftreksel.
Behalve de graseilanden van bet glagah komen in de alang-
velden ook woud-eilanden voor, bestaande uit dicht sainengepakte,
ten hoogste 30 voet bereikende struikwildernissen, die als een
bijzonder plantengebied kunnen worden aangemerkt, te meer
daar soortgelijke boschjes ook niet zelden een gordel vormen om
de oorspronkelijke wouden, ter plaatse waar deze in hun laagste
gedeelte aan de bebouwde streken grenzen. Hier vindt men ,
behalve andere bamboesoorten, vooral de stekelige bamboe
doeri, die somtijds zelfs alleen geheele boschgroepen vormt.
Daarnevens groeien een aantal andere stekelige planten, tot
de apocyneeen, rubiaceeen en rhamneeen behoorende, die het
boschje volkomen ondoordringbaar maken. En alsof dit nog niet
genoeg wäre, omvatten tal van convolvulaceeen en andere
slingerplanten het geboomte met hare ranken, terwijl zij het
bosch in alle richtingen doorvlechten. Hier ontwaart men de
zwavelgele bloemkroonen van Ipomaea vitifolia en peltata,
elders spreidt Argyreia mollis hare paars-blauwe bloemen ten
toon, ginds hangen Modecca obtusa en cordifolia hare fraaie
scharlakenroode vruehten aan het geboomte o p , waarheen zij van
een aanmerkelijken afstand hare fijne, licht onopgemerkte ranken
nitstrekken. De laatste hand aan het vlechtwerk legt de bamboe-
liame (Nastus tjangkorreh), wier dünne rotanvormige ranken in
alle richtingen door het bosch dringen, om aan zijn rand haar
prächtig loof in bogen te doen afhangen. Midden in het boschje
verheffen zieh de breedbladerige en andere pandanen, en aan
zijn rand, waar het woudgeboomte aan de graszee grenst, ver-
toonen zieh kleine licuala-palmen, bosvormig in groepen vereenigd.
Er zijn echter ook eenige weinige boomen die in de alang-
velden te huis behooren en verstrooid op eenigen afstand van
elkander daarin voorkomen, vooral de ploso-boom (Butea fron-
dosa), die, in weerwil van zijn lagen, krommen stam en ijl ge-
bladerte, in den bloeitijd het sieraad der alang-wildernis uitmaakt,
die hij alsdan allerwege met zijne vlindervormige, in trossen
groeiende, vuurroode en als kolen gloeiende bloemen als be-
stippelt; en vooral de Malaka-boom (Emblica officinalis), die de
standvastige begeleider is van het alanggras, waarin zijn knoes-
tige stam tot eene hoogte van 15 ä 20 voet opgroeit, enwaaraan
zijn fraai, fijn gevind en fluweelachtig bladerenweefsel eene be