warde wortels vasthouden, bijdraagt om de toenemende verslijking
der Segara te bevorderen. Het bestaan der bewoners van de
gemelde dorpen is schier geheel van de simping afhankelijk. Het
weekdier wordt met groente gekookt als spijs genuttigd, en in
de schelpen vinden zjj een soort van parelen, zoo groot als een
gierstkorrel, die voor geringen prijs aan de Chineezen verkocht
worden. Op de banken dezer schelpen schieten weldra de rhi-
zophoren wortel, en zoo ziet men de Segara Anakan van jaar
tot jaar in omvang afnemen.
Aan het zuidwestelijk uiteinde der Segara Anakan, tegenover
Tandjong Penigoan, de noordwestpunt van Noesa Kambangan,
ontvangt zij de wateren der uit de Preanger körnende rivier Tji Tan-
doei, en wordt de reede van Sehel gevormd, die eene aanmer-
kelijke diepte heeft. Yandaar znidwaarts varende komt men on-
middellijk in het kanaal waardoor de Segara gemeenschap heeft
met de Penandjoeng-baai. Het slingert zieh tusschen het westeinde
van Noesa Kambangan en den ver vooruitspringenden hoek Sirah
(xaloe of Duivelsberg, den zuidoosthoek der Preanger, door, en
wordt, wanneer men dien voorbij is , door het rotsige en dicht be-
groeide eilandje "Were of Waroe in twee vaarwaters gesplitst,
waarvan men het westelijke Tji Sehel, het oostelijke Tji Tandoei
heet. Yooral het laatste is zeer gevaarlijk, maar ook in het eerste
moet men voorzichtig zijn en het midden houden, om de klippen
ten westen van Oedjong Sirah Graloe te vermijden.
Het eiland Noesa Kambangan, dat eene uitgestrektheid van
56 vierk. palen, eene lengte van 28 palen en eene zeer afwisse-
lende breedte heeft, vormt door zijn geheele voorkomen een
sterk contrast met het halfslachtige land en water waarlangs
het zieh uitstrekt. Het vertoont vele sporen van vulkanischen
oorsprong, zooals een kokend meer en een mofet of wel van
stiklucht, gelijk er ook op Java zoovele voorkomen; maar draagt
toch op zijne oppervlakte meestal kalkrotsen, met een prächtige
vegetatie getooid en vol grotten en vogelnestklippen. De merk-
waardigste grot ligt aan de noordzijde bij de kampong Ma-
nondjaja en het zuidoosteinde der Segara Anakan. Zij bestaat
geheel uit kalksteen, heeft eenigermate het voorkomen van een
Stempel, is meer dan 50 schreden diep en omtrent half zoo breed ,
en is met druipsteen in de zonderlingste vormen behängen. In
haar binnenste vertoont zieh een breede steenklomp, die eenigszins
den vorm heeft van eene legerstede, daarnaast een tweede, die
zieh voordoet als een opgehoogd graf, en een weinig verder een
derde, die op een doopbekken gelijkt. De Javanen noemen deze
grot Mesigit Sela, desteenen moskee, en gelooven dat zij de be-
graafplaats is van een heilig man, die het gansche eiland over de
| baren herwaarts gevoerd en als het wäre voor de Segara Anakan ten
anker zou gelegd hebben. Men brengt deze legende in verband
met den naam, die door vlottend of drijvend eiland kan vertaald
worden. Onder de merkwaardige planten die op dit eiland voorkomen,
verdient de Eafflesia pätma vermelding, eene soort van
het monsterbloemig geslacht der Rafflesia’s , die men lang als
uitsluitend aan Noesa Kambangan eigen beschouwd heeft, maar
die later ook in Banjoewangi is gevonden.
De bodem van Noesa Kambangan is zeer geschikt voor de
teelt van rijst, suiker en koffie, de bosschen leveren er fraaie
i houtsoorten en veel was en de wateren een overvloed van visch.
Het zou dus eene talrijke bevolking kunnen voeden, en toch vindt
men er weinig meer dan de hutten van eenige tijdelijke bewo-
I ners. Het is in het belang der verdediging dat het eiland zoo-
veel mogelijk woest blijve, en de bevolking van ruim 1500
! zielen, in 80 kampongs verdeeld, die er vroeger werd aange-
troffen, is daarom grootendeels of geheel naar den wal van Java
overgebracht.
Nabij de zuidoostpunt van het eiland stijgen twee kleine rots-
| eilanden uit zee, die Karang Bandong genoemd en als het man-
nelijke en vrouwelijke onder scheiden worden. Op den schedel
I dezer rotsen, die zieh als torens omhoog helfen, groeit eene struik-
I aclitige tweehuizige plant, die naar het gevoelen der Javanen
I nergens elders ter wereld wordt gevonden. Ook beweren zij dat
I de mannelijke bloem alleen op het mannelijke, de vrouwelijke
I i op het vrouwelijke eiland voorkomt. Deze bloem is de beroemde Wi-
I djäja Koesoemä, welke alleen de Soesoehoenan van Soerakarta
I mag dragen, die erzieh op dendagzijner kroning medeversiert.