5 palmen hoog en 7 £ in doorsnede, met zoo dünne tralies, dat
het gezicht er weinig of niet door belemmerd wordt. De strijd,
hoe heftig ook, blijft bloedeloos en bepaalt zieh tot pikken, bijten
en worstelen. Als de strijdsters behoörlijk gepaard, de wedden-
schappen aangegaan en alle toebereidselen getroffen zijn, worden
twee gemaks, na vooraf gedrenkt en met eenige droppels water
onder de vlerken bekoeld te zijn, juist op hetzelfde oogenblik
in de pengadon geplaatst, opdat geene iets op de andere zoii
voorhebben. Pier heffen zij de kopjes omhoog, met de gele
pootjes krabben zij den vloer, de vlerken worden uitgezet, met
sehitterende oogen zien zij elkander aan. Inmiddels naderen zij
elkander meer en meer, tot zij met de opgezette borst elkander
raken, en pikken naar elkander, terwijl zij beurtelings voor-
waarts dringen of achterwaarts gedrongen worden, met afwisse-
lenden uitslag. Altijd zijn de slagen op het hoofd, vooral op de
oogen en ooren gemunt, totdat eindelijk de beide bekjes in
elkander zijn geslagen, en zij, al trekkende en duwende, elkander
op den grond pogen te werpen. Die valt sleept de andere mede
en te zamen wentelen zij zieh eenige malen over den vloer, totdat,
door afmatting, de eene de andere loslaat, waarna beide weder
opstaan om den strijd te hervatten. Doorgaans herhaalt zieh dit
tooneel eenige malen, tot eindelijk eene der gemaks de vlucht
neemt, waardoor zij zieh overwonnen bekent. Daarop worden de
vogels onmiddellijk door de eigenaars uit het strijdperk genomen,
en onder toejuiching voor de overwinnaressen en berispingen en
vermaningen voor de overwonnenen, na op nieuw met water
verkwikt te zijn, weder in hare eigene kooitjes geplaatst.
Ik meen hiermede het verkeer van den Javaan met de ge-
vederde geslachten, het nut en genoegen dat zij hem aanbrengen
en de schade die zij hem somtijds berokkenen, in de hoofdtrekken
geschetst te hebben. Mij rest nog kortelijk aan te wijzen,
hoe sommige soorten van vogels door haar aantal en fraai
gevederte het landschap verlevendigen en opluisteren, hoe andere
door merkwaardige bijzonderheden in hare levenswijze de
aandacht verdienen te trekken.
r Yerplaatsen wij ons in gedachten bij de strandmoerassen en
rhizophoren-wouden. In wij de kringen zweeft hoog boven ons
de zeearend (Haliaëtos leucosternos) door de lucht, den bespie-
denden blik onafgebroken op het water gericht houdende, waarop
h ij, zoodra hij een visch bespeurt, met. pijlsnelle vaart ter neder
schiet. Sneeuwwitte reigers, Ardea nigripes, zitten in tairijke
scharen op het loofgewelf der worteiboomen, turende op de
dieren die de wijkende zee op den bodem heeft achtergelaten.
Ooievaars (Ciconia capillata), onder den naam van Dominé be-
kend, waden met deftigen, afgemeten tred längs het strand.
Zetten wij ons in de verbeelding, bij ter kirn neigende zon, in het
dorpsboschje voor de woning des landmans neder, dan zien wij de gë-
latiks van de rijstvelden, waarboven zij des daags rondfiadderden,
in tallooze scharen terugkeeren, en zieh op enkele bijzonder daartoe
uitgelezen boomen nederzetten, terwijl hun luid getjilp een tijd lang
de lucht vervult. Bij toenemende duisternis zien wij, nevens
de vledermuizen, de van insecten levende nachtvogels, uilen (Strix
flammea) en geitenmelkers (Caprimulgus affinis), hunne doorgaans
wèl beloonde jacht aanvangen. Uren lang ziet men den
Caprimulgus in kleine kringen, op eene opene piek tusschen
het geboomte, zonder van plaats te veränderen, rondvliegen. Treft
hij eene piek waar juist een termieten-zwerm in gevleugelden
toestand het onderaardsche nest verlaat, dan zijn hem een tien-
tal kringen genoeg voor een maal dat hem volkomen verzadigt.
Stellen wij ons de sawahs voor den geest in het tijdperk waarin
z e , als zoovele kleine meren, met een schier rimpelloozen water-
spiegel bedekt zijn, wij moeten er tevens de velerlei reigers en
ooievaars (Ardea speciosa, Tantalus lactéus, Ciconia leucoce-
phala en capillata) bijdenken, die hier en daar staan te loeren op:
het aas dat haar door tal van kikvorschen wordt geboden, alsmede de
wilde eenden (mëliwi’s) en snippen (Scolopax stenura), die zieh
nu en dan uit de ruigte der poelen met snelle vlucht verhelfen.
Nog overvloediger vertoonen zich.de steltloopers en watervogels
bij de wäre meren en grootere moerassen, waar de overvloed
van visschen hun een grootere ruimte van voedsel biedt. Hier
vertoonen zieh de mëliwi’s in tallooze vluchten, of bespeurt men,
längs den oever, den Pelecanus Philippensis, terwijl de slanghals