buigt de keten zieh zuidwestwaarts om tot aan den Tjikorai,
wiens uitloopers met die van den Pepandajan als ineensmelten.
Yan de drie plateaux die zieh hier ten zuiden der vlakte van
Bandong naast elkander uitstrekken, is dat van Graroet het grootste
en sehoonste. Het is een bloemrijke tuin, afgewisseld door lachende
rijstvelden, waarmede de nijvere hand des Javaans dit
lustoord heeft getooid, zonder zieh te laten storen door het don-
derend geraas der vulkanen, die van alle zij den dood en verderf
dreigen.
De Tji Manoek ontspringt aan den voet van den Pepadajan
en doorsnijdt het plateau van Graroet in zijne geheele lengte met
noord-noordoostelijke richting, tot zij tussehen den Roejoeng en
den Sida Keling door het gebergte heenbreekt. Tallooze beken,
die ter wederzijde van het gebergte afvloeien, störten zieh in de
rivier, die daardoor aan dit plateau dezelfde dienst bewijst als
de Tji Taroem aan dat van T.egal Badoeng en van Bandong en
de Tji Sangkoewi aan dat van Pengalengan. Kon men de poörten
toesluiten waardoor deze rivieren zijn doorgebroken en het water
afvoeren, de dalketels, door steile rotsen ingesloten, zouden her-
schapen worden in meren. Zelfs nu nog zijn op al deze plateaux,
maar vooral in de groote rawa’s van dat van Tegal Badoeng, hier
en daar groote plassen van stilstaand water overgebleven.
Ha het dal van Garoet verlaten te hebhen, stroomt de Tji Manoek
door een hoogland dat zieh links tot aan den Roejoeng, rechts
tot aan den voet van het bergjuk Sangjang Penteh nabij de
grenzen van Tjeribon uitbreidt. Midden door dit hoogland slin-
gert zieh de Tji Manoek door eene honderden voeten diepe, woest
romantische kloof, met loodrechte hellingen en een op vele plaatsen
door de kleinere zieh in haar uitstortende heken diep ingesneden
rand. Het hoogland zelf, vroeger waarschijnlijk een vlakke of
komvormige dalgrond, schijnt ten gevolge der verbrijzeling van
den voormaligen vulkaan Sida Keling eenige honderden voeten
met vulkanisch puin te zijn opgehoogd.
Bij Pawenang, aan den voet van het hoogland, treedt de Tji
Manoek uit de geheimzinnige rivierspleet te voorschijn, om zieh
van hier, eerst in een verbreed stroomdal door de vlakte van
Pawenang, dan door een heuvelachtig terrein waarin zij de uit
het westen körnende Tji Pèles opneemt, steeds in noord-noord-
oostwaartsche hoofdrichting, naar de grenzen van Tjerihon te
spoeden en daar de vlakte van Karang Sambong te betreden.
Juist op de grensscheiding vereenigt zij zieh met de Tji Loetoeng,
die op den oostwaarts gelegen vulkaan van Tjeribon, den Tjermé,
ontspringt. Yan Karang Sambong af tot aan de monding, een
afstand van 27 uren, is de Tji Manoek, die hier geheel vlak land
doorstroomt, voor aanzienlijke prauwen bevaarhaar, waarom op
genoemde plaats groote koffiepakhuizen zijn opgericht. In hären
loop door de residentie Tjeribon, die steeds dezelfde hoofdrichting
bewaart, snijdt zij de particulière landen van Kandang Hawor
en Indramajoe van het overige der residentie af, terwijl zij zieh
bij den hoek van Indramajoe met drie armen in zee stört. Het
invaren der laadprauwen wordt zeer bemoeilijkt door eene zandbank
die voor hären mond ligt.
Het gedeelte van de keten ten noorden van het plateau van
Bandong, dat zieh van den Boekit Djarian tot den Roejoeng
uitstrekt en door Jughuhn het Gërimbi-gebergte genoemd wordt,
zendt, behalve eenige lagere ruggen, twee längere dwarsarmen naar
het noordoosten af. De oostelijkste slingert zieh ten noorden om
de vlakte van Pawenang heen en vormt het heuvelig terrein
waardoor de Tji Manoek heenbreekt; de andere maakt de zuid-
grens uit van de schoone, vruchtbare en volkrijke, met welige
kokosbosschen bedekte ketelvlakte van Soemedang, die door de
kloof der Tji Pèles doorsneden wordt. Ten noorden van deze
vlakte breiden zieh in alle richtingen de uitloopers en voorbergen
van den uitgebranden vulkaan Tampomas uit, naar welken de
tweede dwarsarm van de Gerimbi-keten, zieh aan gene zijde der
kloof van dé Tji Pèlès voortzettende, in gedurig hooger wordende
heuvelen opstijgt. Ten westen der vlakte van Soemedang ligt de
Boekit Toenggoel, waarmede de Tampomas verbonden is door
een terrasvormig terrein, van geringe verheffing wel is waar,
maar hoog genoeg om als waterscheiding de Soemedangsche vlakte
van de uitgebreide tot aan het strand strekkende vlakten ten
noorden geheel af te zonderen.