orn later in de rivier geworpen te worden. In beide gevallen
moeten daarbij tot aan de genezing van den navel lichtjes branden,
om den invloed van kwade geesten, waaraan het kind in
dit tijdperk bijzonder onderbevig i s , te weren. Gtedurende dat-
zelfde tijdvak worden door den vader elken avond maaltijden
gegeven.
Inmiddels worden met het kind onderscbeiden symbolische of
tot bescherming tegen booze invloeden strekkende handelingen
verricht, waarvan ik alleen het ngadanni en ngamatti vermeld,
omdat dit door sommige schrijvers verkeerd is voorgesteld. Het
is geen gebed, maar het is het influisteren der Arabische formule
van de adan of oproeping tot het gebed l) aan de knapen, en
van de slechts weinig verschillende formule van de kamat (Ar.
iqämat) of voorbereiding tot het gebed in de moskee s), aan de
meisjes. Dit is een algemeen gebruik in de Mohammedaansche
landen, en hangt samen met de bewering der rechtsgeleerden,
dat de adan a l l e e n door mannen, de kamat o o k door vrou-
wen mag worden uitgesproken. Ook offers van toempeng en
groenten worden ten behoeve van jonge kinderen gebracht, t. w.
op den 5den en op den 359terL dag na de geboorte. Maar van
meer gewicht is het feest dat gevierd wordt, wanneer het kind
den ouderdom van zeven maanden bereikt heeft. Men noemt het
oedoen siti, het op den grond zetten, omdat men het kind eerst
op dien ouderdom met de voeten op den grond mag zetten om
het loopen te leeren. Het offer bestaat uit koekjes en lekkernijen,
toempengs en groenten, en er hebben daarbij, behalve een maal-
tijd en een wajangpartij, symbolische handelingen plaats, waarvan
de Javanen zelven de beteekenis niet meer kennen. Het kind
wordt namelijk eerst een poos geplaatst in de kooi waarin men
gewoonlijk de vechthanen houdt, terwijl men het daarna laat
klimmen op een ladder van suikerrietstokken vervaardigd 3). Bij
aanzienlijke Javanen is deze dag een groot feest, dat door de
!) Zie bl. 374.
2) In het Jav. Hwdbk. van Prof. Roorda, bl. 295, is dit woord niet juist verklaard.
3) Volgens T. v. N . I . I I I . 2. 244, hebben deze handelingen ook wel in omge-
keerde orde plaats.
tegenwoordigheid van vrienden en magen en tal van priesters,
allen in groot kostuum, wordt opgeluisterd, en waarbij noch ga-
melanspel, noch kanonschoten ontbreken. Een nieuw offer van
toempengs en groente wordt gebracht als het kind een jaar oud
is. Voor een meisje brengt men nog een offer bij het eerste adoes
kel, d. i. het bad dat de Islam na iedere maandelijksehe
zuivering voorschrijft, en zjj wordt van dat oogenblik als meer-
derjarig beschouwd. Het eenige offer dat buiten het offer van het
groote feest en de zoenoffers de Islam bepaaldelijk vordert, ik
meen de ’aqiqah, door de Javanen kekah genoemd *), wordt
door hen alleen voor knapen en niet, zooals de oorspronkelijke
iüstelling is , op den zevenden dag na hup geboorte, maar
eerst veel later gebracht. Het offer behoort namelijk bij de be-
snijdenis, en wordt door de Javanen te gelijk met deze uitge-
steld 2) tot het tijdstip dat de knaap meerderjarig wordt.
Het offer bestaat in een buffel, rund, schaap of geit en
een belangrijke hoeveelheid rijst. Een en ander wordt, met
toevoeging van eenig geld, tot den pangoeloe gebracht, die het
oflferdier slacht, de huid voor zieh behoudt, en het vleesch met
den offeraar en eenige genoodigden nuttigt. Zeer dikwijls gebeurt
het echter dat het ofiferdier niet geslacht, maar slechts bij de
kudde van den pangoeloe gevoegd wordt, en de offeraar zieh
vergenoegt met de belofte dat hij voor zijn zoon bidden zal 3).
Er heerscht onder de Javanen eene gewoonte die hetidentifi-
eeren van personen nog al bemoeilijkt en bij de invoering
van registers van den burgerlijken stand vrij wat bezwaar zou
opleveren. Ik bedoel het van tijd tot tijd verwisselen van naam.
In de hoofdzaak vinden wij die verschillende namen ook in de
voornamen, konjah’s of van kinderen ontleende namen, nisbah’s
of namen van oorsprong (die dikwijls in familienamen overgaan)
en laqabs of eervolle titels der Arabieren terug, maar de Ja-
vaansche gebruiken hieromtrent zijn toch eenigszins verschillend.
De voornamen, die spoedig na de geboorte door de ouders aan
de kinderen gegeven worden, en die men de kindernamen zou
') Zie bl. 324. ; 2) Vgl. bl. 387.
3) Over de kekah zie Meded, X. 25. Het overeenstemmende Arabische woord is
niet haqqah, zooals Prof. Eoorda meent (Jav. HM bk. 251), maar ’aqiqah.