Eenige maanden later, toen de oorlog aan China verklaard was,
maakte de behoefte aan een militairen postdienst het noodig, om
veld-postkantoren voor de correspondentie van de troepen der expe-
ditie in China in te stellen. Dezen waren gemachtigd, om brieven-
malen te verzenden, postwissels af te geven en spaarbank-deposito’s
in bewaring te nemen.
Formosa werd eene Japansche bezitting krachtens het vredes-
tractaat met China in 1895, en het poststelsel werd daar in April,
1896, georganiseerd.
In 1895 werden landbouwzaden, met het doel de verzending ervan
aan te moedigen, waarop de port opnieuw tot op de helft terug-
gebracht werd, in de nieuw-gemaakte vjjfde categorie der paket-
post gerangschikt.
In 1896 werd het extra-port op paketten, buiten de gemeente-
grenzen bezorgd, afgeschaft, de afstandsgrenzen werden grootelijks
uitgebreid zonder evenredige verhooging van kosten, en het maxi-
mum-gewicht voor paketten werd verhoogd. In hetzelfde ja a r werd
een Japansch postkantoor gevestigd te Soetsjou, Hangtsjou en
Sjasji (China) en in het volgende jaar te Mokpo (Korea).
Het post-tarief voor den Internationalen Dienst werd in 1897
veranderd, ter gelegenheid van de aanneming van den Gouden
Standaard door de Regeering. Er werden Japansche gedelegeerden
naar het Internationale Congres te "Washington gezonden, en de
conventies en overeenkomsten aldaar gesloten, werden in Januari
van het volgende jaar van kracht.
In 1898 verhoogde men de grens van afmeting voor paketten
voor den binnenlandschen postdienst.
Postkantoren en Post-Agentschappen.
Bjj de oprichting van den postdienst waren de postkantoren
niet in klassen verdeeld. Eerst in 1873 werden zjj in vier
klassen gerangschikt en in 1873 werd er nog eene klasse aan
toegevoegd.
In 1895 werden deze postkantoren opnieuw in vyf klassen verdeeld.
Want daar de steden verschillende kantoren hadden, werd
er een aangewezen voor Hoofd-Kantoor, en de andere voor hulpkan-
toren. Deze rangschikking werd wederom aan eene verandering
onderworpen, toen in 1886 het aantal klassen tot slechts drie
beperkt werd, met de hulpkantoren. Deze indeelingis nog in wezen.
In hetzelfde jaar werden, nadat de samensmelting van post en
telegraaf aangenomen was, de post- en telegraafkantoren, in
dezelfde stad gelegen, langzamerhand vereenigd, beginnende met
de belangrpkste plaatsen, waar de behoefte het grootst was. In
de postkantoren, die nog niet van een telegraafdienst voorzien
waren, werd deze ingevoerd, waarna zy hervormd werden in post
en telegraafkantoren.
Post-agentschappen werden in 1875 gevestigd in districten, die
verafgelegen waren van postkantoren voor de ontvangst van aan-
geteekende voorwerpen; en brievenbussen sedert den aanvang van
den postdienst opgericht, om het bezorgen van brieven op de post
gemakkelyk te maken, namen toe naar gelang de postdienst zieh
ontwikkelde.
Het aantal postkantoren, dat slechts 180 bedroeg aan het einde
van het eerste jaar na de invoering van den dienst, was aan het
einde van het dienstjaar 1898 geklommen tot 5.325. Deze groote
vermeerdering was toe te schryven aan de uitbreiding van den
dienst, welke in 1871 beperkt was tot de drie voornaamste steden
van het Keizerryk — Tokio, Osaka en Kioto g tot de vijf
havens open voor buitenlandschen handel — Jokohama, Kobe,
Nagasaki, Niigata en Hakodate — en tot alle dorpen aan de
postroutes tusschen de bovengenoemde steden gelegen.
Tegenwoordig zyn er over de 5000 postkantoren en meer dan
1800 telegraafkantoren met een 23.000 ambtenaren en ruim 66.000
employe’s. Er worden jaarlijks omstreeks 150.000.000 brieven en
350.000.000 briefkaarten verzonden. Acht-en-zestig percent van de
ontvangsten wordt gebruikt voor de uitgaven ten behoeve van het
onderhoud van het Departement. Er is geen centraal Rebuten-
Kantoor — met zulke zaken belast men zieh te Jokohama, Kobe,
Nagasaki, Tokio en Sapporo.
Postroutes, die in Japan bestaan uit gewone wegen en spoor-
wegroutes, werden in den beginne verdeeld in hoofd- en bewegen;
maar sedert 1883 zyn zy verdeeld geworden in drie klassen; de
eerste klasse, die de groote routes omvat, welke de verbinding
vormen tusschen de groote steden, de voornaamste havenplaatsen
en andere zeer belangryke plaatsen en die den grooten hartader
van het verkeer vormt; de tweede klasse, die de secondaire routes
omvat, welke zylynen zyn van de eerste-klasse-route; en de derde
klasse, die alleen dient voor de communicatie tusschen twee of
meer plaatsen van minder belang.
De jaarlyksche toename van stukken door de post verzonden in
Japan is opmerkelyk. Het aantal brieven, dat gedurende het eerste
ja a r van het Europeesch stelsel slechts 565.934 bedroeg, was in
het daarop volgende jaar geklommen tot 2.510.650. Dit was het
gevolg van het feit, dat de postdienst in het eerste jaar beperkt