ongeluk. Dit is voor vreemdelingen die Japan bezoeken eene zeer
gewichtige zaak, waarop zy steeds bedacht moeten zyn. Het is
wenschelyk, dat vreemde bezoekers niet hard over onze politie-
agenten oordeelen op grond van dat verschil uit een Westersch
gezichtspunt beschouwd. Het is volstrekt niet myne bedoeling te
zeggen dat ons stelsel in eenig opzicht beter is. De Westersche
manieren en gebruiken hebben hunne goede zyden. Zy zyn zeer
nuttig en passen goed by de behoeften van hun land. Ik wil alleen
zeggen, dat onze zeden en gebruiken in deze opzichten anders zyn.
De politiemacht in Japan in hare hedendaagsche gedaante werd
eerst geformeerd na de afschaffing van het feodale stelsel, gelyk
men wel vermoeden kan, hoewel zy menige evolutie doorgemaakt
heeft. Toen was het een tyd dat duizenden der jonge Samoerai’s
hun betrekking hadden verloren, en het waren hoofdzakelyk zulke
Samoerai’s, die by de politie-macht ingelyfd werden. De standaard
hunner maatschappelyke positie en verstandelyke ontwikkeling was
van een vrywat hooger peil dan die van hen, met wiezy dagelijks,
in aanraking moesten komen. Die omstandigheid heeft men nooit
uit het oog verloren. Zelfs thans worden alleen diegenen, die een
zeker speciaal hun voorgeschreven examen met goed gevolg afleggen,
aangenomen, en dat examen is niet zeer gemakkelyk. Daar dit het
geval is, zal het niet moeilyk wezen, de oorzaak van het tusschen
de Westersche en de Japansehe politie bestaande verschil tebegrypen.
Hier wil ik de aandacht vestigen op eene byzonderheid van eenig
aanbelang. Het is de gestadige wensch van onze autoriteiten, dat
he politie inzonderheid beleefd en verplichtend zy jegens vreemde
bezoekers, maar ik vrees dat somtyds ongelukkige voorvallen zonder
-opzet voorkomen. Ik heb eens in een nieuwsblad gelezen, dat een
politie-agent in een landstadje op eene vreemde dame toestapte,
die den Kroonprins en de Kroonprinses opwachtte, terwyl dezen
voorby gingen, en haar verzocht den hoed af te nemen. In Japan
is het de algemeene gewoonte dat mannen by zulke gelegenheden
den hoed afnemen. Natuurlyk, onze vrouwen dragen niets op het
hoofd. De politie-agent in kwestie kende de Westersche gewoonte
betreffende dameshoeden niet, vandaar het verzoek om den hoed
a f te nemen. Daar was geene kwade bedoeling by. Een andermaal
hoorde ik van een voorval, dat plaats gehad had met een vreemden
Prins, incognito, die in stryd met de wet duiven schoot in eenen
tempel. Een politieagent zonder te weten wie by was, en wetende
dat hy niet dan zyn plicht deed, trachtte hem te doen ophouden.
Deze beide gebeurtenissen waren zeer ongelukkig, maar natuurlyk
werden zy spoedig op bevredigende wyze verklaard en de zaak was
uit. Wy hopen dat vreemde bezoekers altyd eenige rekening met
de omstandigheden mögen houden, gedachtig dat zy in een vreemd
land zyn, en dat zy ook van hun kant zieh de moeite zullen
getroosten om kalm eene verklaring te zoeken liever dan boos te
worden. Ik kan hier nog byvoegen, dat onderscheid van behandeling
naar de maatschappelyke positie van iemand, met wien men in
aanraking komt, in den regel eene zeer moeilyke zaak is in Japan,
vooral van de zyde van lieden als politieagenten. Daarom moet
men ook hier rekening houden met de omstandigheden. Onnoodig
te zeggen, dat afgescheiden van de politiekwestie, er veel dingen
zyn, welke maatschappelyk geoorloofd zyn in het eene land en niet
in het andere, en veel dingen juist vice ver sa. Het is daarom
wenschelyk voor vreemde bezoekers deze feiten altoos in gedachte
te houden, en in zulke gevallen eenigszins toegeeflijk te zyn.
Maar om op ons onderwerp terug te komen. Hoewel de Japansche
autoriteiten zieh beyveren om het peil der politie hoog te houden,
heeft de neiging van de laatste jaren getoond, dat het eene moeilyke
zaak is, in zooverre de bezoldiging niet voldoende is, voor mannen
van denzelfden rang als in vroeger dagen om dienst te nemen of
om lang in dienst te blijven. De salarissen zyn onlangs eeniger-
mate verhoogd geworden, maar zy zyn met dat al gering, want
zy wisselen af , tusschen 9 en 15 jen per maand, en dit houdt
nauwelijks gelyken tred met de algemeene ontwikkeling van het
land. De vermeerdering der plaatselyke uitgaven verhindert echter
iedere verhooging van beteekenis. Er is een pensioenstelsel voor
politieagenten, die een langen diensttyd hebben, en voor degenen,
die by de uitoefening van hunne ambtsplichten lichamelijk onbe-
kwaam zyn geworden. Er is eene bepaling aangaande belooningen
voor uitstekende door hen bewezen diensten, en enkele aanlokselen
van anderen aard; maar dit alles vermag niet het oude peil te
handhaven.
Nog een paar woorden. Er is een College in Tokio, het Politie-
•en G-evangeniscollege geheeten, onder toezicht van het Ministerie
van Binnenlandsche Zaken. Het is geen College in eigenlyken zin.
Het is eene plaats waar politie- en gevangenisbeambten opgeleid
worden voor de uitoefening hunner bepaalde verplichtingen, zoowel
ln de theorie als in de practyk. ledere Gouverneur kiest een zeker
aantal van de meestbelovende beambten uit de politiemacht van zyne
prefectuur uit, en dit zyn de politiebeambten die naar het College
gezonden en daar geoefend worden. Wanneer zy klaar zyn en
naar hunne prefectuur teruggaan, onderwyzen zy op hunne beurt
anderen op het oefenstation van hunne respectieve prefecturen.
Dit College werd gesticht in het jaar, toen de oude tractaten met
■de Westersche Mogendheden herzien werden, en is gebleken zeer