A
•J" TDT/KU
TfeiOTO,-
(Tfttt.
Ï ÄW7UJ-!
XttflC.
B
c
D
3 * 4
busobnoxias expellunc atqûereijciunt, nonnullitpfos
quo queaffedus amp utant .Et rei j cit quidem eos aliquis,
aut Pfalmorum cantilenis,aut precatione,aut reramlub-
limium contemplationc , aut alia quapiam f locali dif-
tradione. Ipfos autem affedusabfcindit, rebus illis con-
teranendis,quarumaffedududtur. ',e; ' "
49. Rfes,per quas affedus cohfcquimur,ferè illæfunt,
nimirum mulier,opes munera & id genus alia.Âc mulie-
rem tuncaliquis poterit contemnere, curapoftfécèflum
corpus etiâm,vt par eft, temperantiae frenis macerauërit.
Opes autem cum rationem accogitationem perfiiaferit,
y t in omnibus rerum t fiifficientia contenta fit. Gloriam,
cum occultarn/virtutum operationemamareincoeperit,
& Deo foli apparentem., Et fie de alijs fimiliter iudican-
dumeft. Porro ifta omnia contemnens, neque in odium
cuiufquamvnquamincidet.' ^ i . ’
I j o . Quicunque rebusvaledixit,videlicetmulieri , &
diuitijs, & id genus alijs , externum hominemfecit mb-
nachum, non veioritidem etiam internum : at qui affe-
duofishorum çogitationibus internum hominem , qui
eft animus. Et externum quidem hominem haud difficult
er aliquis facie moriachura, modd adfit voluntas &
animus: cæterum haud mediocre certamen eft,internum
hominem faccre monachum.
51 Qui^ergoinhocgenereeffepoffit, quiaffeduofis
çogitationibus per omnia liberatus fit, ac pura omni-
que materia libera precatione dignatus. Quod interni
monachi arguméntum eft.
52. Multi affedus in ahimonoftrooccultatifunt, qui
turn déprehenduntur, cum res ipfæ apparuerint. - -
53, Poteft aliquis nequaquam conturbariaffedibus,
rebus non prçiéntibus,pàrticularem ahquamconfèquu-
tus affectionum carentiam. Rebusautem apparentibus
. illico affediones men tern diftrahunt. -
'54. Ne exiftimes ab folutam afledionum carentiam te
habere, re non præfènti : qua apparente, fi immobilis ad
ipfam, eiufque poftea rei recordationem, poftquam ani-
mum fubierit, permanferis, turn feias teipfum eius fines
ingreffum elle. Vetumtamen,nehic quidem cpntemnas,
quoniam vixtus certa mora perdurans , affedio interir
mit, at cum eius nulla habetur ratio, eofdem iterum excitât.
5j. QuiChriftum diligit, eundemquoqueprovirili
imitari ftudet : nempe Chriftus hominibtis benefacere
non ceflauit : idemque mulcipliciter offrtifns ingratitu-
dine& blafphemijs lbnganimitatempbtinuit: cumque
verberaretur ab illis &'occideret.ur;, patienter & omnia
fuftinuitj nemini prorius male cogitahs. Hæc àutem tria
charitatis erga prQximumçolendæ funt opera,. fine qui-
bus qui dixerit fe amare Çhriftum,aüt regnum ccelorum
confequuturum,feipfum decipit. Nequeenim quidicitmi-
bi,in quit, Domine,Domine, ille intrabit in regnum ccejorum^ fed
quifacit voluntatempatrit met. Et itéra m -, Qui diligit me,pra-
cepta meaferuaVitz&reliqua.
56. VniUerfus fcopus præceptorum feruatoris noftri
eft , vt abmtemperantia&odiomeritemliberet, &ini-
pfiUs charitatem & proximi nos inducat. Exquibusna-
lcitur lum en fandæ cognitionis,quæ otiofà nbn eft.
57. Particiilarialiquacognitione à Deo dignatus, ca-
ue charitatem & continentiam negledtuihabeas. Illaee-
nim concupifcibilem partem expurgantes > yiam ad co-
gnitionem (ubindetibi planiorem faciunt.
58. Viaadcogniti^iempcrducensreftâffèdiuumca-
rentia&humilitasjCitraquasnempDeum videbit.
5 9 • Quoniam ira c.omparatum eft,vtcognitio inflatos
reddat, charitasautem aedificet ï^cpniunge cognitioni
charitatem, &.carebis omni filperba.iqflâtione, erifque
fpiritualis ædiheator, cum temetipfum, turn omnes tibi
appropinquantesædificans.
| 60. Ex hoc fieri folet vt charitas ædificet, cpmnecfue
inuidiæ morbo corripitur,neque erga inuiden tes exacer-
batur animo , neque quod inuidiæ obnoxium eft, per
oftentationeni publicat, neque reputatfeipfum iam con-
fequutum efie, ôc earum rerum quas neicit, imperitiàm
ingenuè confitetur. Sic fiet v t o m nem faftum & infoientiam
à mente abigat, ac femper in vberiori cognitione
proficiat. ’ • • - /• ■
61. Cognitionem quodam dudku naturæ opiriio con-
fcquitui\&: inuidia in preemijs maximè. Opinio quidem
interné folum,inuidia verb & interne & externè. Interne,
aduerfiis cognitionem habentes : externè, ab haben-
tibus. Gharitasergo triàfubuertit, opinionem,quoniam
non inflatur ; inuidiam'intefnam, quoniam non cftas-
mula t ’externam quoque, quoniam longanimis eft &
beriigna, Itaque heceflc eft eum qui cognitiotie eft
prxditus ; vt charitatem quoque fufeipiat, quo men-
tera ab omni vùlneré itiuiolabilem per omnia confer-
uet.
4 a* Cognitibnis dono dignatus , &doloremaut ob
iniuriarüm memoriam vlceratum erga aliquem inimitm
obtinensi'fimilis eft fpinis & tribulis, animum compun-
genti. Quapropter cognitio neceflario charitati con-
iungendaeft.
ÿj. Ne omne ftûdiumtuumimpendascarni,iêddefi-
nito illi quam potes exercitationerfi, &totammentem
tuamad internaconuertè. Siquidem corporalisexercitatio
parumprodefi, atpietasadomniavttlis: &reüqua.
6 j . Qui indefinenter in rebus in ternis perueftigan-
dis & contemplandisver{atur,modeftùs eftflonganimis
eft, benignuseft,humilis eft: qüinetiam feruit contem-
plationibus, &theologiæ ftudio incumbit &precatun
Et hoc eft, quod inquit Apoftolus, Spiritu ambulate, &c.
6j . Spiritualem viam ingredi nefeius , cogitationes
affedkus générantes nulla cura confiderat, vêrum totam
vacationem curandæ carni impend it , aut gulofitàti Si
crapulæ indulge ns, autluxuriæ: triftatur quoque & irat
feitur, &iniuriarum memor eft, &inde animum obnubilât:
autimmoderata exèreitatione vtitur, acmentem
conturbat.
6 6 . Nihil return d Deo nobis in vfiim daturum feri*
ptura toll it, fed immoderatum vfum caftigat, & rationi
non confentaneum emendat. Nimirum non prohibet
edere, neque procreare liberos , neque opes poflidere,
rem domcfticam reétè adminiftrare : verum crapulari
> perhibet, tumfcortarij&reliqua. Qüinetiam neque ilia
I cogitarc prohibet, nam in hocipfum resfimt conditæ,
fed cumaffedu cogitare. | ;
* ;6 j . Quæd nobis fecundum Deum fiutit, partim ex
præceptofiunt, partim non expræcepto : fed quafialiquis
diceret yoluntaria oblatione ifta fieri. Nimirum ex
præcepto fit, vt Deum & proximum diligamus, vt ini,mi-
cos amemus, ne adulteHiim cômmittamus, ne quem ne-
cidemus, &id genus alia, quæ tranfgiedientes conde-
mnamur. Gæterum non ex pi'æcepto eft , virginitas, cce-
libatus f pâupertâs, vitaeremitica, & id genusplura alia.
Hæc donorum rationem habent, vtfi qua præceptaex
j infirmitate implerinequiuerimus, per dona optimum ilium
do minum placate ftudeam us.
<5 8 . Q^ii ccelibatum aut virginitatem honorât , èiné-
; celle eft vt habeat lumbos præcinétos , &lucernam ar-
j dentem, per precationem & contemplationem & fpiri-
tualem charitatem.
69., Quidamé fratribus exiftimant feipfos a Ipiritus
fanèti donis al ænos & immunes elle. Neque eninnnoue-
runt per negligentiam operationis præceptprum Dei,
quod qui legitimamin Ghriftum fidem habuerit, ille o-
mnia diuina dona vno fimul fafee comprehenfain feipfo
polfide’at. Quoniamenim per focordiam iohgè ablu-
mus ab efficaci inDeumcharitate , quæ nobis diuinos
thefauros in nobis often.dit ablconditos : inde fi tvt non
iniuria nofmetipfos extra omnia diuinà dona elle exifti-
raeraus.
: 70. Si Chriftus in cordibus noftris per fidem habitat,
fecundum diuinum Apoftolum , omnes autem thelauri
fapientiæ& cognitionis inipfofunt abfconditi ; omnes
igitur thelauri lapientiæ & cognitioni* etiamin cordibiis
noftris funt abfconditi. Manifçftantur autemcordi fecundum
proportionem vniufcuiufque mundationisper
præcepta. . ^
I 71. Hic eft thefaums in agro cordis tui abfconditus,
quem
.............................. ......................... - SH
inuenilh. N am fi inufe-i faltem vtnemincm odio habeas: Atquinehocquidem
poterisj.nifi res humanas omnes cx aqüb contèm'pfequem
nondum obftante pigritià inuenilt
nilTes,hauddubie vendidilTes omnia,&polTediiresagtum
ilium'. Nunc autem reliCto agro , quæ circa àgrumiunt,
confedaris, in quibus nihil aliud jnuen itur, niu mer* fpi-
:&tribuli. x m ■- f " |
71. Eam ob caufam dicitSeriiatör noftenBeatimun-
do corde, quoniamipfiDeumvidebunt.TuncMLtemyitebunt
eum, atque etiamin eo ipfo thefauros, cüm per charitatem
& continentiam femet ipfos muridauerunt ; at-
8j. Grauiter aliquis & cnormjter blafphemauic, ne
blafphemantem odio habeäs,fedipûm blafphemiam, &
dæmonem illi authorem blafphemiæ. At fiblafpheman-
tem odio profequutus fueris, hominem od#) profequu-
tps cs,Sé præceptum trarifgreflùs, & quod ille verbo fecir,
hoc tu facis opéré. Si veto præçeptu leruas, qüæ charitati s
fu n t facito. Et fi quid potes, fer illi fupperias, ^t à malo li-
beretur.
^ 84. Non vult Chriftus, vt vllum hominem odio
liabeas, aut aliquem iracundia, aut dolore, aut iniuriarum
qüe hoc impenfius quanto ipfi fe diligentius mundaue-
' it. sjÉ.. v.; .
73 Propterea iterum dicit: Vendite omnem fubflantiam
yefiram, &dateeleemofynami &ecceomnia vobis mundaerunt,
tanquam non amplius rebus quæ ad corpus pertinent
memoria prolèquaris, male eidem cogitando qüa-
vacantibus, fed ad mundanum ab odio & intemperan-
curnque de caulà, aut ob qualemcumqué rem temporalem;
tia animüm ( quem Dominus cor appellat ) properanti-
& hoc palfim ad omnes quatuor clamàfit euange-
bus. Hæc enim animum fordibus cöntamiriatum , non
lia.
permittunt, vt Chriftu videant in ipfis habitanteraprop-
85. Multi fumus qui dicimus,pauci quifacimus,Atqui
ter gratiam fandi baptifmatis.
lermqnemDei nemo debebat adulterare proprer fuam
74. Vias feriptma virtutesnominat , omnium autem
negligentiam, fed luam ipfius imbecillitatém çonfiteri;
virtutum maxima eft charitas. Inde eft quöd dixit Apo-
nequaquam vero Deiyeritatémabfeonderè, nevna^æ-
ftolusj Adhuc & excellentiorem viamvobis oftendam,quafaciet
ceptaDei tranfgrédièntés etïam verbldiuinifalfæinter-
vt omnes res humanas contemnatis, ac temporaneis aterna bona | pretationisreifiamus,
pnponatis. 8 (5 . Charitas & temperahtia animum ab adfedioni-
7j. CharitasergâDeum,refiftitconcupifcentiævolu-‘, bus'libérant, tedio & cohtemplatio, mentemabjgno-:
ptatum. Perfuadet enim animo yoluptatumtemperan- ! fantia aliénât: atprecationisfçdulitas, ipfiDeoeandetn
tiaip. At ea quæ eft eriga proximum, repugnàtiracundiæ, commendant,
indudt enim gloriæ & opum contémtum. Et'hæc funt | 87.- Gumviderintdæmonesrésmnndahasnoshabere
illiduo denarij, quos-feruator nofter dédit hofpiti, vt j concemtui, vt härum gratia homines odio non habea-
tuicuram haberet,fed ne appareas ingratus comungens |*mus>àtqueichan^è"WônèVibidamus:;''tii&tiitimnias'
te latronibus, nequando rurfiispercutiaris, & non am- & obtredationes aduerfus nos excitant^ quo dolbris fin*.
plius femimortuus , fed prorlus extindus inuenia- patientes, eos à quibiis'calunia adfe#i fiimus, ödio auer-
7 6 . Purga mentem tuam ab ira & iniuriarum remin;-
feentia, & foedis çogitationibus, &tunepoteris cogno-
feere inhabitantem in te Chriftum,
77. Quis te iliuminauit infidélàndæ & confubftantialis
& adorandæ trinitatis? Aut quis te in cognitionem
perduxit vniuS in fandatrinitateincarnati? Quis do cuit
te rerum ineorporearum rationes? aut rariönes de ge-
neratione, & confiimrhatione futura vifibilis mundi?
aut de refurredione ex mortuis, & vita æterna î aut
de gloria regni cælorum, & terribili iudicio î Nonne
gratia Chrifti quæ in te habitat, quæ eft arrabo landi
Ipiritus ? Quid maius hac gratia? aut quid hac fapien-
tia & cognitione. præftantius ? aut quid promilfis fu-
blimius ? Porro fi nos pigri & négligentes füinüs, ne*
que nos iplos purgamus ab adfedibus,qui partim no-
bis obftant, partim animum noftrum excæcant, vt foie
clarius rationes harum rerum intueri queamus, nos ipfi
accufemus, & gratiam in nobis habitantem non nege-
müs. ’■ • i ,. * ^ . ■
78. Deus quiæterna bona tibi pollicitus eft,& Ipiritus
arrabo nem in cor tuum dédit, præcepittibi, vtvitæra-
tionem habeas, vt internus homo ab adfedionibus libe-
ratusjin hoc fæculo.bonis frui incipia t.
79. Diuinis & lublimibus çontemplationibus dignatus
, magnam rationem charitatis & continentiæ ha-
bendam puta, vt pattern an i mæ;adfedib us obnoxiam
inconturbatani conféruans, indeficientem animælucem
habeas.
80. Animæ partem iraeundiæ obnoxiam charitate
frenare velis, & eiufdem concupifcibilem continentia
macerare, & eius rationalem precatione in fublime toi-
las.ita futurum eft,y t mentis tuæ lumen nunquam obfcu-
retur.
8r. Charitatem foldentia hæcfere firnt, nempe igno-
minia, contemptus, illati damni iniuria: fycophantia,
quæ fit aut in fidem, aut in yitam? verbera, & vulnerà, &
alia. Ethæc, fiaut ipfi accidunt, autalicui cognatorum
eius, autahneorurm; Gæterum, qui horum gratia chari-
tacem loltiit, nondum'tognoùit, quoniam fcopus fit
Ghrifti præceptorum.
h, 8a. Stude, quod' çius fieripotéft, omnem homi-.
neni diljgere. Si autem hoc nondum priteris, cura
Biblïoth.Vei.Patr.Tom.-
femur>
'88. Non eft labor animæ grauior, quam lycqphantia,
fiue quis ob fidem, fiue ob vitam lycophantias perpeflus
fuerit. Et nemo h$nc poteft contemnere, ijifi ille folus,
qui in Deum intent os habet óculos, (’velutiSufanna Q
qui folus poteft fidentèsin fèè periculislibetare,fiçut &
illâm : nec non homines çertos facére, veluti etiam de ilia
innocenter condemnatà, &animambonafi>cconfoJari
atque erigere,
89. Qüo veheméntius pro fycophantis & dela-
toribus precams fiieris, t'anto mâgis etiam Deus calum-
niæ fcandalum oftenfos innocentiæ tuæ cerciores faci-
ct.
9ÓV Natura folus Deus bonum eft, animo autem
folus' Dei imitator. Siquidem eius fcOpiis eft illi qui
natura bóniis eft,improbos çoniungere,vt etiam ipfi boni
fiant. Quapropter ab illis prpbrofèimpetitus, benedicit:
infedationem patiens,tôlerar.blafphemias audiens,c6n-
folatur : fi perimitur, oratproocciforihus. Qinniafàcit,
quo minus àfeopo charitatis excidat,
, ! 91. Præcèpta Domini docent nos rebus medijs rede
vti. At rerum mediarum y fus redus & rationi confetîta-^
neusf animæ conditionèm purgat, & difcretîonem procréât.
Difcretio autem adfeduum parit carentiam, ex qua
deinceps perfeda charitasnafcitur.
• 92. - Ille non caret'adFedibus,-quipfôpterincidentem
rentationem amicidefedüm*ffiué is reuera fit, fiue effç
videaturjdifiimulare non poteft. Nam adfedus animæ
infiti, fi'conturbentur, inteliedum excæcant, & non
finunt veritatis radios perfpici, neque è détérioré quod
melius eft difeerni. Proinaefiequetalis pèrfedam charitatem
confècutus eft, omnem metum iudicij exclu-
dentem.
93. Amicus fidüs res eft iricomparabilis, quoniam
amici calamitates fuas eflè exiftimat, amicOque compa-
tiéhs, vfquein moftem, duram eius vice m & forrem vna
tolérât.
• 94. Multi funt amici', fed rebus fecundis ac profperis
; cæterum centationis tempôrë, vix vnum inue-
nies.* ■
95 Qmnis homo ex animo amandus eft, in Deum
autem folum omnis fpës & fiducia noftrà collocan-
da^&ïlle tota yirtute & omni robore côlendus.Quandiu