boorlingen waren hier niet te zien; met de vlet werd nu zoo
dicht mogelijk de oever genaderd, kniediep waadde S a u m daarop
door de modder naar land, wuifde eenzaam uit de verte met
een grooten rooden lap de sloepen voor het laatst nog eens toe,
en weldra was het oude heertje voor goed in het dichte bosch
aan het oog der achterblijvenden onttrokken. Wat zouden de
indrukken wel zijn, die hij van deze reis in voor hem zoo vol-
slagen vreemde en nieuwe omgeving thuis in zijn negorij mede-
bracht? Wat een tegenstelling tusschen dit leven in de laatste
weken en zijn geheele vroegere bestaan! Of was hij al te oud
om zieh nog over veel te verwonderen ?
Nu moest Mam o n a nog worden afgezet, en daarna kon naar
Merauke worden teruggekeerd.
Den 2 i en April om 7 uur ging de Valk weder onder stoom,
maar spoedig daarop zat zij aan de Z. O. zijde van Boembäl aan
den grond. Om t 2 uur kwam het schip echter weder vlot, de
banken aan den zuidelijken ingang der Moeli werden nu gepas-
seerd, en weldra duidde een zacht stampende en slingerende
beweging aan, dat de volle zee weder bereikt was. Tegen donker
werd voor de Boelaka-rivier ten anker gegaan.
Reeds werden den volgenden morgen aanstalten gemaakt om
Mam o n a hier met de stoomsloep en vlet naar zijn negorij terug
te brengen, toen kort daarop als stipjes aan den horizon, ver-
schillende prauwen gezien werden, die van onder den ver ver-
wijderden wal kwamen aanroeien.
A l vroeg was Mam o n a bij de hand, zenuwachtig en verlangend
om zijn vrienden terug te zien. S lK l had hem dien morgen een
laatsten knoop gelegd in een dun gevlochten koord dat van
achteren staartsgewijs aan zijn lendengordel hing, en waarop ge-
durende de geheele reis elke verloopen dag met een knoop was
„aangeteekend” .
Was hij bij aan-boord-komst, zonder eenige bagage en gekleed
of beter ongekleed als elk ander op dek van de Valk overge-
stapt, nu was hij uitgedost met een vuurroode körte broek, een
kleurig baadje en in den gordel een grooten bijl en eenige messen
; hij vond zieh blijkbaar erg mooi en nam dan 00k met ge-
noegen een complimentje aan.
Reeds uit de verte begon hij zijn kameraden toe te schreeuwen,
en toen ze daarop langszij en over waren gekomen, was het ver-
makelijk om te zien hoe hij zijn scheepswijsheid tegen hen luchtte.
Overal leidde hij, na bekomen vergunning, een paar zijner intimi
rond; wees hun de machinekamer, het tusschendeks, een hut
achteruit, het passagiersverblijf, en ten slotte „enterde” hij voor
hun verbaasde oogen en gapende monden naar boven in het
want op, en poseerde daar met zijn hand boven de oogen voor
„uitkijk van top.”
Een paar uur bleven de prauwen langszij, en 00k bij de ruiling
nam Mam o n a de leiding. Ten slotte werd het sein tot vertrek
gegeven. Met een militair saluut, dat hij van den politie-oppasser
van den Assistent-Resident geleerd had, ging hij nu van den
Samb-onim af tot den laatsten passagier toe afscheid nemen, om-
helsde daarna zijn besten vriend onder de opvarenden, denjongen
van den heer K R O E S E N — die dit blijkbaar maar half plezierig
vond — > en liet zieh toen met de talrijke geschenken die hij
van het Bestuurshoofd en 00k van anderen gekregen had, in zijn
prauw afzakken. Nog eens een langgerekt gefluit gepaard met
hoofdschudden 1), een geroep van t eh! eh!", een gewuif met de
hand naar het schip en daarna, als van ouds zijn pagaai weer
oppakkend, ging hij nu met forsche slagen naar den wal.
43. Mamona keert naar zijn negorij Boclaka terug. 22. 4 . ’05.
Het was een aardige opgewekte reisgenoot geweest, altijd ge-
reed om een handje te helpen aan boord of op den sloepen-
to ch t; — met leedwezen zag men hem dan 00k op de Valk
vertrekken. Nog lang zal hij zeker de held van zijn „dorp zijn,
1) Aanduiding van groote gemoedsbeweging bij de Papoea’s. _