aan te
tañen.
1S4 L E V E
A. 1452. en vekWagen, begon by te woonen ,
was hy daar niet af te brengen.
E n neemt Dus zogt , by zelf in zyn oude dagen
voor, Het altyd ’t eqn of ’t ander nieuw onderweip
van Oorlogj hoewel Deel van » , .D het ,h em. in. ’t einde
Perfien zoo wel met gelukte, als in de vorige
jaaren, toen hy wat radder, en in ftaat
was om over al zelf by te zyn.
H y , niet te vrede met ’t genehy. zoo
gelukkig reeds gewonnen had, kreeg
luft,' om hetWettelyk Deel van Perfien,
dat wel eer mede tot het Ryk van Mier
ftimoer behoord had, maar van tyd tot
, tyd met ftukken cn brokken daar afge-
icheurd was, weder aan zyn Kroon te
hechten.
T wee T urkomanfehe V orften bezaten
het toen. De een JiaJfan-Beg, denander
Djehaan-Sjah genaamd , beide van een
zeer deftig Stamhuis, van Welke ’t eeen,
toen Ihn il Awis te Bagdad nog heerfch-
te , gewoonwaseenzwarten Hamei, of
Schaap, en het ander een wit , tot een
Veldteeken te yoeren.
, In ’t leven van Ibn il AvAs waren de
Voorvadcren dezer Princen (en niet zy
zelf, gelyk F. Catrou fchryft) de voor-
naamfte Höofden van zyn leger geweeft,
dog dezer Vorften Kinds - Kinds-
Kinderen waren by verlpop van tyd
Meefter van het Zuider-Deel van Perfien,
en van dit Deel, daar Aboefaid het 00g
op had, geworden, dat zy ider voor een
gedeelte bezaten.
De eerfte dezer-twee PrinCen, byvee-
len, en voor. al in Europa, vrybetermet
de naam van Oefom-Cajfan bekend, was
van het Stamhuis van den witten Ha-
mel.
Deze, met Meföpotamien, o f Djar-
bec, dat hy had vermeefterd, niet ver-
genoegd, vatte de wapenen op, tegen
Djehaan-Sjah, die van ’t Stamhuis van
den zwarten Hamei was, en over Georgien
gebood, om een einde van dat Stamhuis,
dat hy nevens zyne Voorvaderen
altyd doodelyk gehaat had, te maken.
Hy leverde hem flag, overwon dien
Prins, en benam hem, en zyn oudften
Zoon, het leven, terwyl ’er van dit
Stamhuis van den zwarten Hamei nie-
Abodiid. mand, dan Haffan Aali, overbleef, die na
de nederlaag van zyn Vader, toevlugt
tot Aboefaid nam, die, zoo uit medely-
den over dien j ongen Prins, als uit een verborgen
haat tegen Oejfom-Cajfan, doch
meeft om zelf weer Meefter van ’t verlorene
in Perfien te werden, hem onder
Zyne befcherming nam, en zynhulp toc-
Zey.
Hy viel dan met een zwaar leger in
Perfien, taftende Aderbitfan, en Fars,
eerft aan , ’t geen Oefom-Cajfan zoo
verfchrikte, dat hy beft keurde dit
onweder door allerlei ootmoedige aan-
biedingen af te keeren.
Haffan
Aali,
neemt
zyn toevlugt
tot
D ie
Oeffom-
CaSan
daar op
aaotaft.
N S D E K.
Hy zond dierhalven aan. Aboefaid een A. 1453,.
gezant, en bood hem aan,om Djehaan-
Sjah alleen, dat hv zyn Vader reeds af-
handig gemaakt had, weer te geven,
en daarenboven aan Aboefaid al het Land,
dat tuflehen Corafän en de Caipifche
Zee lag, over te leveren. Eengroote
aanbieding j maar met welke Aboefaid
niet vergenoegd was, alzoo hy hem zelf
in handen wilde hebben.
Deze al te ftrenge eifch van Aboefaid
bragt Oefom-Cajfan, hoe bevreefthy oök
was, tot een geheel ander befluit, en
om, dewyl hy geen kans zag voor de
grooten menjete Tartaaren. van Aboefaid
te können beitaan, het vofle-vel aan te
trekken* en zieh door een looze kiygs-
lift, in plaats van Vgeweld der wapenen*
te rcdden.
Hy begaf zieh derhalven na deengtenDieAboS
van ontoegankelyke gebergten, van waarfaid g®-
geduurigeaanvallen doende* hy zyn vyand^n^n
niet alleen zeer afmatte, maar* doorr’t ySt
afTnyden van de levens-middelen, totzul-
ken uiterfte wift te brengen* dat hy zieh
genoodzaakt vond van daar na een beter
plaats te vlugten * dog eer by daar körnen
kon-, werd hy door een van de Zoonen
van Oefom-Cajfan gevangen, die hem
in zyn Vader’s tent bragt, daar hy vry
belecfd ontfangen wierd;
Hy was zoo ftout* vergetendein wat Enheiä
ftaat, en waar hy nu was, van Oefom-on&üita
Cajfan vry fors aan te fpreken, en overdeei
verfcheide zaaken zeer fcherp te heke-
jg|y ’t geen den overwinnaar zoo. ver-1
bitterde, dat. h y, ziende in den beginne
dit vuilaardig misbruik van zyne. zagt-
moedigheit in een Prins, die nu zyn gevangen,
en van den welken hy § op al
zyn aanbiedingen, zoo veragtelyk be-
jegent was, hem na zyn trotsheit, eri
verdienfte deed handelen, en aanftonds
het hoofd afflaan.
Dit was het einde van Aboefaid, die
ongclukkig in ’t begin, cn in ’t einde
van zyn beftier als een groot Veldheer *
zoo hy zieh maar in ruft gehouden had,
had können ftervenj maar die nu, doof
zyn al te woelagtigen aart, en trotsheit*
zieh een fchanaelyke dood op den hals
gehaald had, in ’t einde zig te veel, en
in ’t begin zieh te weinig bewogen heb-
bende.
Hy ftierf A .14 6P , na dathy 17 jaa-A.r,^
ren geregeerd had, makende zieh zel- En zyn
ven, en zyne drie oudfte Zoonen, die ^ric oui
met hem gevangen wierden, zeeronge-fteZjJ^
lukkig, alzoo Oefom-Cajfan hen de 00* je”,
gen met een gloeijend yzer blinden deedi
Daar op wierd die Vorft 00k in kor- Hyveia
ten tyd Meefter van de voornaamftedee-over(fli«t
len van Perfien, nalatende aan zyn zes„
Zoonen, Ogorloe Mohhammed, SulthaanvanPc^
K a lif Jacoeb Mirzah, Maziab Mirzahfvnu
IJfuf
G R O O T E
A. Mirzah, Macfoed Mirzah * en Zeghelbek
, beide de. Landvoogdyen. van
Iraac, Aderbitfan * Fars, Kirman* en
. veel andre treffelyke landen *. tot op de
•Grenfen van Indien gelegen. :
Werd Hy behoordc, zoo hy wys geweeft
door was,, uit Aboefaid's oneeval geieerd te
Mohham-hebben, dat een bejaardoverwinnaarzig.
ned de
Ilde ver-
M O G O I S ; ' i8:y
tot ruft moet begevenj maar* inet het
gene hy reeds had , niet vergenoegd*
ging:hy tot in Anatolien oorlogen, aaar
hy, een geruime tyd hier na * door Mohhammed
de Ilde, Turk$ Kcizer, over-
wonnen wierd. .Wy.vertonen hier zyne r-
beeltcnis ander No* y.
-.nr, - ----^^-¿ ntzaaten hieldên *t Ryk* dat Hy
hen naliet* 00k niét lang} maaf geraak-
tenA. ifo z* en A. tf0 4 * onder de
inagt van Sjeich Ifmaiel, den Zoon van
Sjeich Aydar, die vermaarde grondvef-
tcr van de Stam der Tfoéfi’S in Perfien*
die zeer heilig vàn leven * èn de jöfte
Nazaat Van den grooten AäH, Zufters
Zoon* en fchöonzoon van Möhhammed^
de Profeet* ett wetgever der Mohham-
medaanen, was.
’t Geen Mohhammed de Ilde ver-
Waarlooft, en al voör hem in zyn hand
had, nana déze Vorft met een byzonde-
ren y ver waar* voerendc dushethuisvan
A ali9 dat bevorens zeer veel onder de
Chalifa's, Owwr* Aboebakier* en Oets*
man, ofhùnneNazâaten, geleden had,
op den throon van Perfien.
j . . . Daar zyn ’e r, die Aboefaid z8 jaaren
ontrentSde fegcerings toefchryven, s dog dir is een
jaaren van *V. DfiEL.
g ro ó te M o^ol
iöifllag, d i e naderblvkt liit ëèn tiveede* .. .
die niet mioelër is* aat zy twee groote^-^^
Mogols, te weten , Mirzah Seyed, ettg^nn^,
Pier Mohhafnimed * neveris hun ganfehe
regeer-tyd, overflaancnuitlaten, behal-
ven dat zy niet recht weten, o í Aboefaid
wel een Zoon van Miroen Sjah (dat hy
noit-was) geweeft zy.
Dejeifuiet, François Catrou, en andre
met hem, bekennen zelf, dat het Ryks-
Zegel eenen Sultbän Mohhammed} tufr
fchen Miroen Sjah en Aboefaid, ’er in-. - .
laft * en dus toonen zy het rechte Ryks- -
Zegel, o f niet gezien * o f niet wel gele’-
zen té hebben * alzoo ik ’er meer - dan
een * en 00k verfcheide af beeldingen van
alle deze Hindoeftanfche Keizets * gezien
hebbe, waar in Mirzah Seyed, en niet
Pier Mohhammed , o f Sulthaan 'Mohhammed,
onmiddelyk op Miroen Sjah quam
te volgen. - .0 r m
Á a %y