v.:i'
■ i, l i■;
4.‘»é -i\
ÿ ,
if
s
■|ii
' i ’A
■. ii
• ' V . '
/I;: : '
‘i; .
iIii\; ■
. 'I À .It '.
'.'ji '
h e t 4<Je afgietsel had te weinig e x tra c t en aroma. Geheel
anders was de u itw e rk in g van kokend w ate r. Als men 100
gram goede thee gedurende tw e e m in u ten m e t een lite r
gedestilleerd w a te r u ittre k t, dan zijn in h e t aftreksel meer
bestanddeelen opgelost dan in de drie vorengenoemde te
zamen. Dit s tem t overeen m e t w a t Mulder leerde, en voor
de huishouding is h e t goed, te weten, d a t men door goed
kokend w ate r, zonder meer, dadelijk h e t beste u ittr e k t en
den besten d ran k w int. L e t men n ie t op den sm a ak , dan
k an men veel bezuinigen, d. w. z. van dezelfde hoeveelheid
thee door verw arm in g meer en langer schenk verkrijgen.
De gebruikers zullen echter wel hebben opgemerkt, d a t h e t
e e rste schenksel h e t geurigst en aan g en a am st van sma ak
is. De meeste th e ed rin k ers — alth an s in Nederland — houden
van ste rk e d. w. z. donkere thee, m e t veel melk en suike r.
Over den smaak v a lt in tu s sch e n n ie t te tw isten .
Sommigen voegen zelfs aan h e t th e ew a te r een weinig
koolzure soda toe, waardoor men wel schijnbaar de k racht,
m a ar geenszins de hoedanigheid van den d ran k bevordert.
Thee, die donker a ftre k t en, zooals men ’t noemt, „lang
w a te r houdt,” is daarom alleen, v o lstrek t n ie t de beste.
Integendeel leveren de iijn ste theeën een licht-gekleurde
infusie. Jacobson spreekt van „fraai b ru ia en schenk m e t
rooden, vurigen, blanken, goudachtigen gloed” en bsschrijft
den smaak als „zacht, voi, geurig en p ittig m e t ie tw a t eigen-
aardigen rozengeur.”
In Rusland, w aa r in de hooge kringen wellicht de beste
thee gedronken w o rd t — China en Japan n ie t meegerekend
— pleegt men aan h e t aftreksel een paa r druppels limoen-
sap toe te voegen ; men beweert dat de geurigheid er door
v e rs te rb t wordt. De T a rta re n koken de thee in melk onder
toevoeging van w a t keukenzout. Bij een volk, dat zijn bief-
s tu k onder den zadel gaa r rijdt, g aa t men echter geen cu lina
ire wetenschap zoeken.
De Jap an n e rs wrijven de thee, alvorens ze a f te trekken.
op een ste en to t poeder, of mengen h ie rvan w a t in den
drank. Volgens Pompe van Meerdervoort vindt men in elk
J a p an s c h huisgezin den ganschen dag de the epot gevuld
en geb ru ik t elke J ap an n e r dagelijks eenige kopjes, zelfs
bij zijn middagmaal. Kellner berekende, d a t de Jap an n e r
dagelijks + 300 c.M^., volgens de w armwater-me thode bereide,'
th e e d rin k t en daardoor, als zijn thee echt is, 2,17
gram droge stof, 0,24 gram theïne, 1,25 gram looizuur,
0,15 g ram ruw eiwit, 0,34 g ram mine rale stoffen en 0,13
gram potasch geniet. In de min d e r bemiddelde volksklassen
g eb ru ik t m en thee van geringer qualiteit, w aa rvan men per
persoon gemiddeld 15 g ram n e em t en deze m e t w a te r uitkookt.
Bij deze wijze van bereiding w o rd t van alle genoemde stoffen
m e er opgelost, m a a r vooral veel me er looizuur, w a a rvan
de voor de meeste th e ed rin k ers onaangename smaak
van gekookte of te lang verwarmde thee h e t gevolg is.
De Chineezen ze tten de thee in kleine aarden trekpotjes,
die een hooger waarde voor hen verkrijgen n a a rm a te zij
langer d ien st gedaan en inwendig een ex tra c t-k o rst afgezet
hebben. Zij drinken u it kleine kopjes en voegen aan den
dran k geen melk of su ik e r toe. Hoe hoog zij de th e e ver-
eeren, g e tu ig t wel h u n spreekwoord: „Als gij toorn of droef-
„heid ondervindt, neem dan uw toev lu ch t to t echte thee en
„gij zu lt ze k u n n en v e rd rijv en .” [Im ts'in iê ling dsinsido
bien sili.) D.
') Ned, Chineesch Woordenhoek van prof. Sohlegel.
Kämpfer schreef: „Het is een bijzondere wetenschap de thee klaar te ma-
„ken, en voor te dienen in gezelsohappen ’t welk evenwel meer bestaat in
„zekere welvoegelijke en aangename manieren, dan in eenige moeijte in de
„kooking of toebereiding. Deze kunst wordt genoemd Sado en Tjianosi. Gelijk
„er in Europa menschen zijn, die leeren snijden, dansen, sohermen, en andere
„dergelijke dingen, zo zijn er in Japan raeesters, die hun werk maken om
„do kinderen van beide sexen te leeren hetgeen zij Tjianosi noemen, dat is,
„zieh wel te gedraagon wanneer zy in gezelsohappen van theedrinkers zijn,
„alsmede om de thee toe te maken en ln het gezelschap om te dienen op
„een fraaije, aangename en bevallige wgze.” ,