i
'
H
enz., kunnen enkele druppels loodazijn volstaan. Ook kan men
met fijn en volkomen droog beenzwart schudden; dit neemt
de kleurstoffen en de zouten op, maar ran d t de suiker niet
aan. Past men achtereenvolgens beide methoden toe, dan
kan men op een vrij volkomen ontkleuring rekenen.
Zwak getinte oplossingen worden ook helder als men
ze met aluinaarde-hydraat of tannine schudt.
Zoolang er rekening te houden valt met suikers van
ondersclieiden gehalte — en we zullen ons wel niet kunnen
voorstellen, dat de handel alleen en uitsluitend „geraffineerd”
te zien krijgt — zoolang ook zal de saccharimetrie een belangrijke
rol te vervullen liebben en blijft daarom iedere
verbetering of vereenvoudiging gewenscht.
De standmonsters geven een zeer gebrekkige en onvolkomen
maatstaf. Zintuiglijke waarnemingen alleen, zijn bedrieglijk
en kunnen to t geschillen leiden. Daarenboven zijn ze gemakkelijk
te verschalken door kwade praktijken, ') en eerlijke
transacties noch fiscale aanslagen kunnen er dus bij ruwe
suikers en basterden op bouwen en vertrouwen. Men kan
er op aan, dat de Nedei'landsche schatkist daarvan veel te
lang de dupe is gebleven, zeer ten bate van handelaars en
raffinadeurs, die een gulden periode beleefden toen Nederland
nog op een suikermarkt mocht roemen, de Middellandsche
zee nog een rijk afzetgebied was, en schier al de Java-suiker
herwaarts kwam om, krachtens een allerprimitiefst stelsel
van belastingaanslag, een wel wat overdreven ruimte aan
winst door overponden bij raffineering te laten, — waarop,
in de open rekeningen zeer aangename en voor de raffinadeurs
en handelaren voordeelige transacties gesloten konden
worden. De lange termijn van crediet (zes maanden) opende
de gelegenheid om binnen zekere grenzen aan ’t af- en over-
schrijven te blijven, de stortingen dus te vertragen en fmaliter
to t een minimum te beperken.
1) Zie o.m. de laatste regelen op blz. 132,
Consumenten en fiscus hebben in zulk een belastingstelsel het
gelag te betalen. Sinds men de wetenschap te hulp riep, door de
toepassing van de saccharimetrie, is er wel veel verbetering gekomen
en de z.g. omslagwetten van 1891 en 1894 laten de raffinadeurs
zelfs vrij, u it overweging (zoo moeten we althans denken)
dat hun winsten door overponden, hun voordeelen als medebe-
lastingheffers, niet meer van overwegende beteekenis kunnen zijn.
Ook het titragestelsel ondervond heel wat bestrijding. In
een adres van 12 Mei ’84 werd zijn invoering door de aan-
zienlijkste vertegenwoordigers van den handel te Amsterdam
aan de Tweede Kamer ontraden. Men zag liever een uniform
recht gevoteerd.
De heer G. A. de Lange, te Datavia, publiceerde daarentegen
twee jaren vroeger (26®*® deel van het N. I. Tijdschrift voor
L. en N.) onder den tite l: Hoe de suik erfabrikanten op
Java telken jare grootendeels benadeeld worden door gemis
van voldoende kennis en toepassing der saccharimetrie,
een opstel waarvan de conclusie luidde: Daaruit blijkt hoezeer
de su ik e rfa b rika n t benadeeld wordt door de te lage
keuring, die op Java inheemsch is. De suik erfabrikanten,
die zich daaraan ja a r in ja a r u it ergeren en naar verbetering
haken, behooren onzes inziens te beginnen met
zich gemeenzaam te m a ken met de werkwijze ter bepaling
der innerlijke waarde der suikers en wel volgens hetNeder-
landsch stelsel. (Hiermede bedoeld de bij de wet van 1880
in bizondere gevallen voorgeschreven titrage na uitwassching).
Het spreekt im m ers van zelf, dat zoolang zij zelven niet
in staat zijn om de in n e rlijk e waarde h u n n er koopwaar op
degelijker gronden dan keuring naar standmonsters op te
geven, de handel van h u n n e onbeholpenheid partij trekt
en in de wijze van verkoop dan ook geen verbetering is te
wachten.
Men ziet u it die tegenstrijdige uitingen, dat ook deze
suikerquaestie, van minstens twee kanten bezien en beoordeeld
kan worden, — al naar gelang men op ’t standpunt van
i ■'
te'.” s
î