I
/ f
' I i
F : '
f::
zouden dus 95,620,000 en 92,450,000 kilogrammen meer in
dan uitgevoerd zijn. Waar bleef dat meerdere als h e t niet
verbruikt werd en men de consumtie werkelijk niet hooger
dan een 44 millioen zou mögen schatten?
De doorvoer van alle suiker, hoofdzakelijk riet en biet, die
van Java en Suriname en Duitschland naar Engeland gaan,
voor drie vierden via Rotterdam, beliep over de jaren 1893/94
53,538,000 en 40,423,000 kilo’s.
Bij art. 6 der wet van 25 Mei ’80 (Sb. 93) werd bepaald:
W ij behouden ons voor, hij algemeene maatregel van inwendig
bestuur, onder de noodige voorzieningen teruggaaf toe te staan
van den accijns voor suiker, gebezigd voor de bereiding van
chocolade, gecondenseerde melk, confituren en andere eetwaren
o f dranken, die naar het buitenland worden uitgevoerd.
Het Koninklijk besluit van 30 December 1881 (Sb. 260)
heeft daaraan gevolg gegeven, mits niet minder dan 50 kilo's
suiker begrepen is in de met hetzelfde consent uitgevoerde
waren — waaronder de geleien met name ook voorkomen —
en die waren minstens 5 % suiker bevatten.
Terugbetaald werden op die voorwaarden aan accijns:
wegens uitgevoerd in ................. 1891. 1892.
gecondenseerde m e lk . /166.884,16®. /281.974,23.
bisquits........................................ » 1.215,40®. » 1.053,67®.
chocolade, confituren en ander
suikerbakkerswerk.. . . . . . . » 20.886,38®. » 23.036,26.
v ruchtengele i............................ » 1.537,11. » 1.170,04.
T o ta a i. . . . /■ 190.523,06®. f 307.234,21.
Aan saccharine werden in de jaren 1890/92 ingevoerd:
945—565 en 1380 kilo’s, te r waarde van f h l per kilogram.
Yeel daarvan werd weder uitgevoerd, naar Belgie. Beweerd
wordt, dat men de saccharine o.a. gebruikt to t zoetmaking
van bier, ook om dit (instede van salicylzuur) tegen bederf
te behoeden.
Ter verzekering van de opbrengst van den accijns moesten
van den aanvang af, maar, met de wassende verwikkeling
der toestanden, in toenemende mate, maatregelen genomen
worden, die de administratie met een zware taak belasten.
Wij kunnen in ons beperkt bestek geen ruimte wijden
aan een volledige opsomming en omschrijving van al die
maatregelen. Slechts enkele aanteekeningen zullen echter
reeds den indruk kunnen geven, dat onze suikerwetgeving
niet uitm u n t door eenvoud, — dat ze integendeel aan de
betrokken administratie stellig nog al wat hoofdbrekens moet
bezorgen, en dat ze, anderzijds, voor de handelaren en industrieelen
inderdaad geen aangenaam of opwekkend program
kan heeten.
Kon men b.v. maar overal suiker in- en uitvoeren, lossen
en laden of opbergen, de contrôle ware zoo goed als onmogelijk.
Dus zijn er plaatsen voor den in- en uitvoer aangewezen
en erkent men publieke en particulière entrepôts, waar
de opgeslagen suikers als op neutraal terrein verkeeren en
een verrekening, af- of overschrijving toegelaten wordt.
Buiten die officieele plaatsen houdt men zich bij den aanslag
eenvoudig aan 27 cents per kilo, als verschuldigd voor
droge witte suiker.
Voor op en uitslag van suikers zijn minimum gewichten
voorgeschreven; de verevening der open rekening met de
administratie is aan termijnen en formules gebonden; van
fabrikanten, raffinadeurs en handelaren wordt borgstelling
geeischt. Bij in-, door- en uitvoer heeft men zich naar vaste
bepalingen te gedragen.
Nergens vrije beweging, noch vrijheid van doen en laten-
Faciliteiten worden overal en in alles gegund, maar ze
vergaan onder de formaliteiten, — de suikerbewegingen
worden binnen ’s lands palen gestadig gevolgd en bewaakt,
en als men suiker uitvoert met aanspraak op afschrijving van
accijns, wordt deze eerst definitief te goed gedaan nabewijs-
levering, dat aangewezen partijen haar bestemming bereikten.