bladeren, slechts éen à twee etmalen. Het wit van den bloesem
g aa t in roestkleur over. De bloempjes verflensen, vallen af en
dekken een wijle den tuinbodem als een sierlijk kleed Hoe
träg e r dit procès verloopt, des te beter voor de bevruchting
en, mocht het zware regenbuien treffen, dan kan men zieh
op teleurstellingen voorbereid houden, zooals de vruchtzetting
ook onvolkomen blijven kan en ernstig tegenvallen dus, na
een te lange en feile droogte, waardoor de boomen verzwakten.
Is de vrucht eenmaal gezet, dan werken regenbuien günstig.
Tegen den tijd der rijping is droogte daarentegen gewenscht.
Het welig bloeien der boomen wekt den planter goede
verwachtingen en gaarne geeft hij zieh al spoedig aan ramingen
van den oogst over. Bij de gouvernements-cultuur in 0. Indie,
zijn en blijven die ramingen geregeld aan de orde. Hoe on-
tijdig en daardoor bedriegelijk ze kunnnen zijn, welke ver-
rassingen ze ten kwade als ten goede kunnen baren, is wel
in de jongst verloopen ja ren 1892/93 het treffendst aan het
licht gekomen. Raamde men toch in Januari 1892 den gou-
vernements-oogst op Java op ruim 495000 pikols, werkelijk
Steeg die tot 697000 pikols. Daarentegen liepen de ramingen
in 1893 gestadig te ru g en wel van ruim 154000 pikols in
Februari, to t + 68000 in December. In Brazilië gaat het al
niet beter en het mag dus zeer bedenkelijk heeten, op ontijdige
ramingen van koffie speculatien te bouwen, die door den
termijnhandel niettemin regel werden.
De vruchten rijpen in 7 à 12 maanden, naar gelang van
weêrsgesteldheid, en later, naarmate de plantsoenen hooger
zijn gelegen. De Cof f e a l i b e r i c a eischt dooreen meer tijd
dan gewone koffie, al bepaalt haar cu ltu u r zieh heden nog
to t lager gelegen landen.
Die onregelmatige rijping vergemakkelijkt den oogst en
het streng toezicht op dezen natuurlijk niet. Vooral in de
gouvernements-tuinen mist men gestadige waakzaamheid en
contrôle en moet daarom heel wat product verloren gaan of
aan den gedwongen inbreng onttrokken worden.
De volkomen rijpe vrucht valt gemakkelijk af. De Arabieren
verzamelen haar door zacht schudden der boomen. Waar een
plantsoen niet zorgvuldig onderhouden werd, zal men dan
ook veel spontanen opslag kunnen aantreffen. Zoo ook vindt
men rissen koffie in de hoornschil, door een dikke slijmerige
massa saamgehouden. Ze zijn de uitwerpselen van dieren,
welke zieh aan de zoet-vleezige schil vergasten. Men schat
deze koffie hoog, en geen wonder, daar de snoepers de voorkeur
geven aan volkomen rijpe vruchten.
Vóórdat de groote oogst aanvangt, doet men wel, zijn tuin
aan een degelijken schoonmaak te onderwerpen, opdat de ten
bodem gevallen en vallende vruchten niet aan het oog der
plukkers ontsnappen. Het afrissen of afslaan der vruchten is,
zooals reeds opgemerkt werd, hoogst schadelijk en vermits
men edele koffle alleen van volkomen rijpe vruchten winnen
kan, dient er nauwlettend gewaakt te worden tegen het, maar
al te veel gebruikelijk, rijp en groen dooreen verzamelen.
Het blijft daarom aanbeveling verdienen de geoogste vruchten
liefst vóór haar bereiding aan een sorteering te onderwerpen.
De scherpe kleursverschillen maken die dan nog het best
uitvoerbaar.
Onrijpe vruchten laten zieh ook niet längs den z. g. natten
weg — West-Indische bereiding — behandelen. En deze, die
de verkieslijkste en meest gebruikelijke ook is bij particulière
ondernemingen, vordert zelfs een behandeling in den verseht
mogelijken Staat, daar het vleezig omhulsel der boonen zieh
moeielijker laat verwijderen zoo ’t ook m aar een weinig indroogde.
De koffiepluk geschiedt door vroiiwen en kinderen zoowel
als door mannen. In den grooten oogsttijd worden vele banden
vereischt en menige onderneming ondervindt daarvan soms
ernstige bezwaren.
Het gaat niet of moeielijk aan, te verklären, hoeveel koifie
een vruchtbaar plantsoen wel produceeren kan. Elk ontwerper
van een koffle-onderneming maakt gaarne de balans zijner
toekomst op. Hij stelt zijn raming van inkomsten tegenover