I S-l-
De Erroribus Myjlicorum.
■ \7 Erùm fi inde Myfticos fanos & fobrios magni fecit Cancellarius nofter: aliunde, vel deli-
v ranpum, vel minus cautè loquentium erroribus non perpercir.
Primùm enim , eos iraprobavit , qui in Theologia Myftica nituntur involvere, fenrentias
fermonibus imperitis 8c inufitatis ; vel qui eos volunt laudare arque defendere, & defcndendo,
feipfos magis involvere. E t ad id proband.um, adducit parciculam cujufdam Sermonis fadi in
Capitulo CartnuGenfium ,ubi fic habetur. Quartam verb devotionem falfam , id eft , vanam
8c curiofam illi exercent, qui fine mortificatione propriæ voluntatis, 6c zelo Domino ferven-
d i, vitam fpiritualem confiftere credunt in ruminatione, vel potius phantafiatione rerum fpi-
ritualium } æftimantes banc ipfam phantafiationem , vel deledationèm inde confequentem ,
devotiqnem efle : unde h i , ad hanc ipfam confequendam, non contend modis loquendi Sacræ
Scripturæ * adinveniunt fibi, vel fingunt de rebus fpiritualibus modos abftradiores , eo quod
tales majorem eis deledationem generent. Plerumque etiam ob hoc, materias fatis faciles ob-
fcuris modis 6c abftradis, in quibus deledantur, obvolventes ; aut vocantes humiliationem
vel fortaffis etiam altam contemplationem, fubmerfionem in abyflali profundo, divinam amo-
rem, annihilationem, vel in nihilum redadionem, charitativum motum mentis in Dcum in-
fluxum in Deum, effluxum à Deo} 8c Gc de aliis confirnilibus : quamvis tarnenChriftus, Prophc-
tæ 8c Apoftoli, 8c omnes Dodores Scripturæ Sandæ tradatores, quantum poterant 6c expe-
dïebat, ea quæ difficilia fuerunt, per modos loquendi fecerunt facilia.
• Secundo. Eos damnat, qui Myliicam Theologiam omnes paffim cdifcere volunt 8c cundos
fine delcdu , fine præparatione ad yicam contemplativam invitant. Fatetur enim aliquosejus
efle indolis, quæ ad contemplationem idonea nequaquam fit. Hos periculofum , imo dam-
nabile efle a it, con temp] atiom vacate ; fed oportëre eos continué, oçcupari vitæ adivæ labo
rib us. Alios ex Officio teneri vitam adivam ducere, ut funt Prælati, Officiales , muiieres
maritatæ pueros habentes , 8c familiam gubernantes, aut qui tenentur fervîre fuis parèntibus.
Hos, fi çùm operi inftare debenC ex Officio, contemplation vacarenc.magnoinenqreyer-
fari nemo dubitaret. T. n i . yyd. 561. N ec cuiquam confulit ad vitam .contemplativam ten-
dere, ni fl per adivam. f5 f .
Tertio. Vitam contemplativam non ita ample^andam efTe, ut vitæ omnis adivæ opera ( quod
nonnullis Myfticorum placuit) negligantur 8c abjiciantur. IJ traque enim vira conjungenda
e ft, prælertim in Prælatis, imo inipfis Religiofis, quibus ait, exp^dire laborare etiam inte*-
dùm manibus fuis: quod négligentes quidam, non quidem ob corporis.debilitatem , fed ex
defidia, 8c carnis voluptate , deveniunt ad magna pericula fuarum animarum 3 non folum in
malis cogitationibus, fed etiam quandoque in gravioribus. Hinc prudenter 8c rediflimè Re-
ligionum Inftitutores fuis depuiaflè obfervat filiis, certas horas, nonfolùm ad.cantandum,oran-
dum, ad meditandùm 8cc. verum etiam ad labores manuum exteriores faciendum, prout dare
patet in Régula S. Benedidi, 8c aliorum approbatorum Ordinqm Inftitutionibus. Et fi
cui hæc exempla non fufficiant} atten.dat, inquit, etiam quod ipfi Fratres Carthuiienfes , qui
plus coeteris Religiofis, quieti, contemplation , 6c fpiritualibus exercitiis cieputari videntur,
habent certas horas, quibus corporalibus intend operibus, fecretè, 8c fine ftrepitu in fuis cellis
exerceantur. Quippe confiderantes, quod fpiritualibus femper intendere , non finit huma-
na fragilitas , Religiofi quandoque corporalia exercent, ut vitetur periculofa otiofitas.
Addatur præmiffis, quod ficut quafi omnibus periculofum eft fimpliciter veile intendere contemplations
quieti, 8c non labori quandoque manuali} fpecialiter tamen videtur hoc pernitio-
fum juvenibus perfonis, 8c fi non omnibus, tamen multis. T . 1 r 1. 614. (Si 5. Uno verbo, non
debet quifquam ita fe dare uni vitæ, ut non fe occupet àliquando in a l» , vel plus vel minus,
fecundùjn tempùs , 8c fecundùm hoc quod ei prodefle potérit. Non enim debet fe i t ï dare
ad vitam adivam, quin interdiim cogitare habebit ad Deum , fuamqueconfcientiamemendan-
dam, ad confitendum, 8c ad poenitentiam agendam: 8c ex parte .altera, non ita 'dedkus' fit
contemplationi, quin aliquando etiam ei opus fit laborare, T. n i . f f6 . B.
Quarto. Jubet Gerfonius, contemplativæ vitæ fefe tradentes, confilium prudentum fequi,
non auremfuas imaginationes 8ç adinventiqnes cordis fui, Legem Chrifti meditari, àFidei prin-
cipiis non difcedere, humilia de fe fentire, 8c fapere ad fobietatem: alioquin nulli pertinaciùs
aut abfurdiùs errores confingere nofcuntur, quàm Myftici: proniffimi quippè funt ad errores,
etiam fupra indevotos, fi non direxerint affeétus fuos ad normam Legis Chrifti j 8cfi propriæ
prudentiæ inhæferint, fpreto aliorum corifilio. T. 1 81. T. n i . ^69.
Quinto. Begardorum 8c Turlupinorum, aliorumque errorem redarguit ,qui dùm fequeban-
turaffedus fuos fine régula 6c ordine, poftpofitâ Lege Chrifti, eo devenerunt, ut dicerent}
hominem, poftquam ad pacem tranquillam fpiritûs perveniflet, abfolutum efle Legibus Divi-
norum Præceptorum. T. 1 1 1 . 569^
Hæc fané falfa devotio, eft Religiofis periculofiffima j quoniam multos videre eft, ut quotidians
nos docet 8c docuit experientia,qui fpiritualcs apparebant,quos decepit, infatuavit.vel penitùs excx-
. cavit} ita ut fièrent in obfervantiis Regularibus quas defpexerant, deiides, Superioribus quos rudes
reputabant rebelles} etiamaliquifugerent6capoftatarent 3 aliqui etiam hærèticarent, vel ante
tempus prophetarent} dicentes, H<u diett Dominus, cnm Dominus non effet locutus-. fed fuperba,
vel fidem phantaftica capita eorum hæc confinxerunt. Aliqui quoque mirabiles fiituita-
tes extrinfecùs, in prætenfis jubilationibus, tripudiis, faltationibus , 8c hujufmodi oftende-
runt.
Sexto. Plurimos fallere obfervat nimiam fentimentorum conquifitionem,feu cupidinem, ut in qui-
’ bufdam
bufdam devotis, non lecundum feientiam, expertum eft, qui deliramenta cordis füi, proDeifen-
timentis amplexantes, turpiter erraverunt. Alii fruftra conati funt ad nihil paffionabiliter af-
fici, ciim. fentiret Apoftqlus aliam Legem repugnantem. - Alii ita Deo fe voluerunt tradere
qqod otnnia Deus agejret in ejs? p^ffivè fe.habentffius. Alii per unionem apicis mentalis cum
Spii'itu Sando, tradunt habere fe Myfticam feientiam de Deo. Sed abiftis 8c ä prioribus inqui-
ratur, ubi meritum erit, fidiledionis voluntarite nullus habeatur adus. 7 . 1. p. 174.
Septimo. Nonniilli^è Myfticis coiuernplatiqnem fupremam in folis abnegationibus poriunt,
nihil relinquentes in ea de Deo p o f i tó cognitum vel expertum. Deum apprèhendi neganc
fubratione Ends veri 8c boni} amari fine ulla cognitione} ChriftiPaffionem, JudiciorumDel
confiderationem, virtutum meditationem, vit^ fanda? propofitum ab illa contemplatione fu-
blimi eliminant. Hos omnes errores rejicit Gerfonius ,. docens, ftare non pofte cóntemplatio-
nem fine cognitione Dei 8c Myftëriorum, per Fidem: hujüs bbjedum efle Deum , conceptual
fub ratione fummi boni, ut Patrem, Benefadorem, Rcdemptorem , Salvatorem , Ju-
dicem} Chrifti vitam 8c Paffionem meditationis fitradamentum efle } Judicia Dei ante ocu-
los fiepe revocandä} Fidein, Spem^ Charitatem, aliafque virtutes animo revolvi oportere i
uno verbo, contemplations femper comitenj efle orationem, quä tanquam mendici, infirmi-
tates noftratf Deo exponimus.
Hfee m Opcj'e De ityonfe Gmtemplatmis X 111. p .- f f i- & fequentibus: item eodemTomo
p. 3<5f. C. 463. A . T. 1. p 174 D.
Odavo. Hunc in Joanne de Ruisbroecji .errorem reprejiendit, qui Myfticis Scriptoribus
familiaris e ft, quqd anima perfedè contemplans Deum^ non ïbliim videt éum per claritatem,
qua: eft divina eflentia, fed eft ipfamet clarkas divina } ita ut anima amittat efle in illa exiften-
tia, quam priüshabuit, 8c convertatur, feu transformetur 6c abforbeatür in efle Divinum ,
perdaturque in illo abyflali Divino, ita ut reperibilis non fit ab glla creatura j fiatque uniinci
cum Deo. 7*. 1. p,6o.
Denique Gerfonius, amoris Myfticorum quorumdam figmenta, infänias,amentiam, retun-
dit pluribus in locis: ut in libro ‘De.Dißintlione verarum Vifionum äfalßs, in fine Refponfi
ad Defenfionem Joannis de Schoenhavia, in libro De Simplificatione cordis , 8c alibi. N e c vult ho-
minem'itafeDeo permittere, ut defalute fua nihil curet, earn non optet, non defideret, imö
damnationi ftue confcntiat. T. in . 470.
Atque haec de Dodrina Gerfbnii, non fine acri 8c improbp labore, ex ejus Operibus , ip-
fiffimis ejus verbis excepta, ad fuos quasque locos revocata , digefta, 8c in unum colledafint,
quee Theologis ea legentibus multüm utilia fore non dubitamus. Quis enim Scriptor , aut
lölidiora Dodrinas Chfiftianae fundamenta ftatuit, aut noKn-ela» Eccleliafticam uberiüsexpofuit;
aut morum faniora prascepta tradidit; aut ad fublimiorem pietatem informavit ? Nolim equi-
dem eorum omnium vadem me prmftare, nec eorum fêquendorum ulli legem imponere } fed
omnia potiüs, non folum E c clefix, 8cPr«fulumJudicio j fed 8c cujus vis pii ac fapientis Theo-
logi arbitrio permitto.
Finis Gerfomanorum.
lom, I,
È P t S