De Autor it ate Traditionis, in rebus Fidei.
Cilm autem ex diöis, ejus intelligentiapetenda fit abEe c le fixpræfértimprimitiv®Traditio-
u e & autoritate > bine fecundo loco, de Traditionis autoritate quæ fuent mens Gerfo-
nii èxponendum. . , . ^ B , . , .r , .
Nullæ aliæ,fecundùmcum,veritatesCatholicæ haben poflunt 6c determinari 5 nili quæ ab m-
dubitata relatione Apollolorum , per fucceffionem continuant devenerunt. T.i. p. i l . C. Hmc
in Ëéclëfiæ primitivæ, quæ Doctrinam fuam immediate a Chrifto recepit, aud'toiitatem , re-
felvituf Fidei noftræ ratio : & ficut nullum novum dogma; coridi poteft ;Tta nulla ihveiiiri nova
liærefis rquia quæcumque detur, ilia priiis erat Scripturæ Sacræ Contraria , ab ipfaque damna-
ta , & veteri Doctrinæ à Chrifto & Apoftolis traditæ contraria. T. i. p. 33. 'B.C.'D. Exriovitate
opinioiium iurgunt hærefes, & fchifmata orta defenduntur. T .u.p.7,iz . ‘D. Eatendum nihilo-
minus, pofle fieri declarationem novam tarn doctrimliter , quam judicialiter , de aliqua hærélî
quöd Scripturæ Sacræ repugnet, quæ fi. non obliget,ut. præeifè talis e i t , obligat tarnen, ut
Convincitùr efle Faâa conformiter ad Scripturam , vetefemqueTraditionem. Nam nihil quid-
quam adJ Fidem poteft Prælatus -àdjiçere, quod honfit priùs de Fide , quamvis nondum fit
autoritative declaratutn. r , n . p. 44. B. N ec Papa Mit generale Concilium , determinando de
Fide, feclufa revëlatione fpeciali, faciunt aliud , nifi declarare talia efle de F id e , cum poena-
rum adjcctione. T. 11. p. 346. B.
De Ecclefia in rebus Fidei Autoritate.
Dîvinæ hujus Traditionis euftos eft Ecclefia Univerfalis à Chrifto fundata , qui Caput ejus
e ft, & Sponius indefc&ibilis, ita ut nec Chriftus poflit illi dare libellum repudii , nec è con-
verio ipfa deficere. T. 11. p .z05.213. Chriftus fuit fupremus 6c optimus Inftitutor Ecclefiæ, non
deficiens in necêflàriis, qui 6c dixit, Matt.2.8. v. 20. Ecce ego , vobifeum fum ufijue adeonfumma-
tionem Taculi. Hinc opqrtuit in Eccîelia relinqui regulam infallibilem pro Fide fervanda, 6c
dubiis emergentibus term in and is. T . 1.8. B. Hujus autem tanta eft autoritas | ut diceret Augu-
ftinusi EvAngelio non crederem t nifi me auSloritas Ecclefia Catholica compelleret. Quanquam vicif*
fîm dici poflit • Ecclefia non crederem-t f i non aubloritas Sacra Scriptura impelleret. Et ita, diver-
fis refpedibus, autoritas utraque mutua fe confirmât. 7 . 1. p. 22. C. Hæc Ecclefia , præfer-
t'im primitiva , eft intallibilis régula à Spiritu San&o direda , quæ in his quæ Fidei funt nec
M e re poteft nec falli. 1. 45-9. C. Ejufque determinationes in rebus Fid er, ab earurn numéro
fecluduntur, quæ traditionibus hominum nituntur , qui Doflunt M e re & fa lli, cùm ab ca autoritate
pendeant, quæ nec M e re poteft necfalli.T.i i.p-%1- B• Attendendum tarnen eft , quod
non omnia quæ tradit vel tolérât Ecclefia, publicè legenda funt, de neceflîtatc Tahitis 5 led
dumtaxat ilia quæ fub definiiione judiciali tradit efle crcdenda, vel oppofita reprobanda, concurrente
univerfali Ecclefiæ conlenfu implicite , vel explicite , vel interpretative. T. 1.
p. 22. Ç.Nimirùm attendendum e ft , multiplicem efle do&rinarum per Ecclefiam ( feu per Concilium,
viceverfa) approbationem.Quædam approbantur ut certitudinaliter, veiè,neceflari6-
que credendæ : quædam ut utiles ad moralem religiofamque dodrinam-, fine mixtione falfi-
taïis noxiæ} non tarnen funt ejus generis , ut credantur obligatoriæ 5 fed dicuntür de pietate
Fidei : quædam verb foiùm permictuntur ut legantur , non quin fint mixtæ falfitates , ïcd
habent aliunde plurimas utiles dodrinas , ficut funt Scripta multorum Dodorum : ôc ita
Auguftinus fua Scripta recipi volebat. T. i./>. 8. C.
Opponet aliquis, quod in agibilibus, & Conftitutionibus humanis, vel Sentcntiis, velSan-
dorum Canonizationibus Ecclefia M i poteft & M e r e , fecundùm jura, 6c expérimenta pluri-
ma. Refpondetur : fecùs elfe in his quæ funt Fad i vel Juris humani , & in his quæ funt Juris
divini de neceffitate falutis agnofeendi, çujufmodi funt veritates Fidei T. 1. p. 8. B. Genera-
tini1 ,in rebus Fadi, Ecclefia tallere poteft & falli. T . 11 ./>. 18. B. Quin etiam, in materia fehif-
matis 6c diffenfionis inter. Pontifices, Ecclefiam omnino inMibilem elfe non audet pronuntiare,
quando ex Fado res pendet. E a , injuit in Epifiola ad Ducem <tAurelianum, T . I l . p. 7. B. quæ
dilienfionem afferunt in præfenti fehifmate , funt talia , quæ in Fado maxime conhftunt, in
quibus errare fine periculo falptii poteft, non foiùm ifte vel file, fed etiam in talibus Ecclefia
M e re dicitur ôc falli. Pofteà tarnen ait: Pium eft credere,quod in tradationé hujus materiæ
Concilium generale Univerfalis Ecclefiæ non erraret. Confiât quidem quod in materiis Fidei
error non cadit in generali Concilio. Rationem dant Dodores , ex fpeciali afliftentia Spiritus
Sandi, 6c Chrifti regentis Ecclefiam, nec permittentis errare in iis ad quæ humana inveftiga-
tio pervenire?non poreft : fecùs in his quæ vel Fadi funt, vel humana ratione terminari pof-
funt. Præfens autem fchifma quanquam in his quæ Fadi funt plurimùm hæreat , ejus tarnen'
terminatio tam perplexa cernitur , tamque difficilis, ut fupra hominum vires, ingénia, inven-
tiones 6c confilia videatur. Ubi verödeeft humanum auxilium ,poteft 6c débet abfque temeri-
tate divinum, etiam miraculofum expedari. Ita enim de fortibus mittendis, incafu, déterminât
Auguftinus, dum fævientibus tyrannis inquiriturj quis de multis Prælatis pro gregis falute re-
manebit, qui recedent.
Quæ comparatio Gerfonii fatis indicat eum non loqui de certitudine abfoluta Fidei i fêd de-
piâ tantùm credulitatc : nam nemo dixerit cèrtum efle 6c de Fide, fortes illas ita Temper tèm-
perari, ùt nunquam ab intento fine aberrent. Hinc adjicit.
Quod etiamfi pars injuftior vinceret in Concilio ; tarnen communis error faceret J u s , præ-
fertim error F ad i, vel ex Fado locum habens.Hæcincodem O p é ré .T .ii.p .j^. <tA. Sitamen
ejus generis efletFadum, quod non poflet rationabiliter negari qui negaret propofitionem in-
de confequentem , diceretur merito hærefim fapere: ut fi quis diceret, quod Beatus Gregorius
non fuiflèt Papa ; quia fùppofito quöd non poflînt rationabiliter negari hiftoriæ,- dicentes ipfum
fuifle verè eledum 6c fufeeptum in Papam, licèu non fint de Fide , fequitur ifta hærcfisj quod
Quöd rite eledus in Papam, non eft nec fuit Papa. Aliud exemplum, ut ilia propofitio |
Biblia eft falfa , eft h^reticalis i 6c fi adderetur quöd Biblia quam habet Joannes eft fälfa,
non eflet haereticalis de fe , licet dici poflet fapere hasrefim , fupponendo quöd Joacmes non
haberet Bibliam mfi corredam. T . 1. 23. C. At in fadis dubiis, ficut dicere j Multo tempore
feeminam Ecclefia pro Papa coluit ( hac enim fuit opinio Gerfonii ) tune qui negafl’et Joannem,
Papam efle, quia fcEmina erat, non attuliflet propofitionem fuereticam , aut fapientem.ha>
refim. T. 1 1. 7\. B.
Similiter 6c in F ado Marcellini Pontificis, aut alterius Papas de crimine acculati, poflet in eum
depofitionisSententiaä Concilio ferri : 6c fi diceretur quöd non eft haereticus , aut reus j re-
fponderetur, quöd apud JudiciumEcclefias, ubi circa ea quas Fadi funt fallere poteft 6c M i ,
fimile eft Judicium de hisquasnon apparent, 6c quas non funt. T . 1 1 . p. 306. Atque ita Pontifex
ille ejufque fequaces, tenerentur fe fubmittere Judicio Ecclefiae : non tarnen credere tene-
retur ille, fe noxium efle criminis quod certö feit fe non admififle j necalii, qui veleuminnocen-
tem efle certö noflent, aut probabiliter opinarentur.
De Autoritate Concilii Generalis in rebus Fidei definiendis.
Ecclefia Univerfalis, hoceft,Congregatio Fidelium omnium, Dodrinam ä Chrifto & Apoftolis
traditam iemper .tenuit, nec unquam ab ea deflexit, aut contrariam credendam propo-
fuit. Verum cum in dubiis emergentibus, tota illa hominum Congregatio convocari non poffit,
nec Judicium ferrej oportuit Chriftum in Ecclefia relinquere regulam inMibilem pro Fide
fervanda , 6C dubiis emergentibus terminandis: nulla autem , fecundüm Gerlönium , in terris
altera talis infallibilis regula reperitur , nifi generale Concilium congregatum.T. 1. />. 8. 'S, Uni-
verfalem Ecclefiam reprxfentans , ut centies ait idem Gerfonius, cum Concilio Conftan-
tienfi.
De Concilii generalis infallibilitate dübitarunt tum aliqui Theologi: at Temper Gerfonius pro
ejus inMibilate decertavit , ’6c certunr efle doeuit , illud errare non pofle in quasftionibus Fidei.
Unum e multis hic proferam.
Conftat, inquit in epiftola citata, ad Ducem Aurelianenfem , in materiis Fidei terminandis
errorem non cadere in Concilium generale. Rationem dant Dodores , ex fpeciali afljftentia
Spiritus Sandi, 6c Chrifti regentis Ecclefiam , nec permittentis errare in his ad quas humana
inveftigacio pervenire non poteft. A t de Concilio pariter id dicit Gerfonius , quod de Ecclefia,
in quasftionibus F a d i , etiam in iis propofitionibus quarum pars ä Jure pendet. Sic enim
ratiocinatur in libro, De furifdiftione fpirituali. T . 11. p.aöy. Juxta hoc M ile eft videre, quo-
modo in ifta materia Concilium poteft errare , 6c quomodo non: quia fi proponeretur ifta propofitio
; An deberet effe unus Papa, Concilium circa illam errare non poflet: fi autem proponeretur
} An Clemens fit Papa , cum includat unum quod eft F a d i } 6c etiam in illis quas Fad i
funt errare poflit, fic a i t , Non oportet dicere quin errare poflit, etiam quoad judicandum de
jure fuo.
Plures alias circa Conciliorum generalium autoritatem quasftiones moventur , de quibus fuse
Gerfonius inOperibus fuis. Sed cum h x ad roKireiav Ecclefiafticam pertineant, ad lecundum
librum eas remittimus : hanc tantum hic attigilfe contenti, qux ad ejus in definiendo de rebus
Fidei audoritatem fpedat.
De Tapet in rebut Fidei definiendis Autoritate.
Examinator Juridicus Dodrinarum Fidem tangentium , Papa fupremus eft in terris , poft
Concilium generale, vel cum ipfo: quoniam fupremus in omni Politia Judex, habet dubia circa
Politiam emergentia determinate, vel interpretari, vel declarare , cum appofitione peena*
rum in rebelles5 hoc verö Judicium eft audoritativum.T. i .p . A. Differt autem determinatio Pa-
pas, ä determinatione cujuflibet alterius Prailati, eö quöd generalis fit, 6c ad omnes Catholi-
cos fe extendat quoad peenam. T . 1. 10. A.
Attamen Romanum Pontificem errare pofle in judicando, paflim inculcat Gerfonius, 6ctan-
quam certum atque indubitatum fupponit \ idque etiam ^n judicando 6c definiendo cum Con-
lHiariis fuis.
At in eo quöd Papa fit errori obnoxius , etiam in rebus Fidei , non fequitur eum non efle
Judicem legitimum.
Neque enim poteft Temper Concilium generale haberi 6c continuö pro decifionedubiorum, nec
expediret paflim ita fieri. Supremus autem in Ecclefia faciliter aditur , qui fi nollet omnino
pertinaciter ea qua: funt Fidei declarare , vel erraret declarando 5 fupereft Judicium Concilii.
Concluditur tarnen ex hac radice duplex veritas.
Prima, quöd determinatio (olius Papa;, in his qu<e flint Fidei, non obligat, ut precise eft
talis, ad credendum : alioquin ftaret, in cafu , quöd quis obligaretur ad contradiötoria , vel ad
falfum contra Fidem.
Secunda veritas eft, quöd Sententia Papa ligat omnes Fideles ad non dogmatizandum con-
trarium, nifi per illos, aut apud illos,qui maniteftum contra Fidem deprehendunt errorem , 6c
icandalum grande Fidei fuo filentio fieri, fi fe non opponerent, cognolcunt. Quöd fi fieret pro-
fecutio Sententiarum 6c poenarum contra eos, feiant Beatos ejfe ejuiperfecutionem patiuntur propter (fu-
(imam. Supereft quoque remedium Concilii generalis, cujus finalis autoritativa , judicialifque
poteftas, fundata eft indeftru&ibili ter in illo verbo Chrifti, decorreötione fraternaj quod fiSc-
clefiam non audierit, fit ttbi ficut Ethmcus & Publicanus. Quöd adeö verum efle cenfet , ut oppo-
litam dodtrinam hterefim efle dicat, exprefle damnatam per Concilium Conftantienfe. T . 1.
P- 9 -fB. C.
Hinc in Caufis Fidei, a Judicio Papa:, ad Concilium generale provocari pofle , ex profeflo
arguit Gerfonius, in Opuiculode hoc argumento confcripto. T . 1 1. p. 303 , in quo propofitio-
7 om. I. m nem