neque injuriam fecifle dici porcft, qui nulli debitor e f t : quod notavit Apoftolusdicens: O homo
tu c/ttis es qui refpondeas Deo See. Et ficuc nulla poteft aflrgnari ratio, cu r, inter tot res pofli-
biles fieri, ifta, non ilia fa&aeft, nifi beneplacitufh Dei-, ita de recreatione, feu regenerationc
ad vitam fpiritualem , multo magis dici debet; neque confugienckim eft ad illoruin merita vel
opera , quos ab teterno praedeftinat Dcus, quia Si ex operibus , jam non ex gratia , fed neque
priorem seterna Dei voluntas caufam habet, qui fecit omnia propter lemetipfum, impiumquoque
in diem vindi&ae. Nihilominus fatendumeft, quod nemo line culpa damnabitur, ficuc abfque
gratia (alvabitur nullus. Hcec in Dialogo DeConfolatione Theologia. T. I . p. i $6. 137. Con-
gruum igitur eft & rationabile , Deum polfe facere de omnibus nobis ereaturis fuis ad liberam
fuam voluntatem, abfque vlla reprehenfione, abfqujs hoc quod ci dicatur: Quarehoc agis? Et
eft contra ftultam prxlumptionem humance crcaturas, quas alteram vult inquirere rationem 8c
caufam, quam juftam Dei voluntatem, murmurando quidem contra earn: Qua re De us falvet
hos 8c non illosj quare potiiis gratiam 8c remiflionem confert his quam illis? Illorum quige-
neraliter de humano genere captivi funt in carcere peccati, faltem peccati Originalis, nonnejus
eft, ut gratiam faciat quibus placet ci, nullarn faciendo injuriam his quos dimittic in carcere in
in quo funt inclufi.
Htec Auguftini do&rina: omnino confentanea Gerfonius in Sermone De Trinitate T. hi. p.
1173. & H74.
De Trinitate Perfonarum in Divinis.
De Trinitate perfonärüm in una eflentia fuie diflerit Gerfonius in duobus De Trinitate Ser-
mönibus. T . m Operum ejus: docetque præfertim, non efle quærendairi rationem hujusMyf-
térii, fed Fide fîmplici credendum; Patrem, Filium 8c Spiritum San&um unum elfe Deum:
très iftas perfonas æquales eflè 8c indivilâs in una eflentia: nullam inter eas prioritatemaut ma-
jôritarem; præterquàm originis agnofeit.
Addcns, quodfi Do&ores ufi fint terrhirtis prioritatem àüt majoritatem fonantibus, protinus
eos refolverë opetfteat ad hanc unicam 8c ftabilena Fidei regulam : Quöd Filius eft à Pâtre,
8c Spiritus Sànétus eft à Pâtre 8c F ilio, 8c Pater à n u lloi 8c quod in divinis omnia funt idem,
ubi noil obviât rclâtionis oppofitio.
S i, inqiiit, mille millia terminorum adduxeris,ad explicandum hoc Fidei fecretum, nihil
âmpliùs, fi non vis errare, cognofcCs, quàm iftatn unicam 8c pauciflimis verbis explicatam vel
îitatem. Auguftînus, Damafceilus, Richardüs, nomen hodcaufa in divinis admiferunt s Pater
eft eaufa Filii. Hilarius d ic it , quod Pater major efl autoritate. Auguftinus in Confeflionibus,
pofuit in Deo gradus 8c ordinem :attamen Scotus; in inquifitione veritatis, ubi precififfimafo-
brietate loqui convenit , fas non eft afièrre hujufmodi terminos, prohibente hanc audaciam rat
io n e d Superioris auéfcorirate. Datur ergo régula generalis, qubd in divinis nullus terminus
eft admit^ndus, qui vel diftin&ionem importet, vel primævitatem > nifi folam diftin&ionem
8ç prioritatem originis, 8c quöd hanc dicat abfque importatione vel connotatione imperfè&io-
nis cujufcumque , vel diflimilitudinis, vel inæqualitatis ex fuo correlativo, Exprimitur au-
tem prioritàs originis hoc modo; quöd hoc eft ab illo: prioritas autem attributorum explicatur
per hoc , quöd inter eas non convertitur fubfiftendi confequenria. Ex hac régula liquidum
eft, quöd pauci termini lignantes prioritatem quameumque in humanis, trahendi funt ad di-
vina, . . . Quid minus dici poteft, quàm quôd Pater eft Dominus F ilii, quöd eft Caput ejus,
quöd eft Re&or ejus? 8c tarnen G terminos iftos, Dominus, Caput, Reftor, Magißerrefolvere-
mus , quod fignarent tantummodö primævitatem originis originativam quam habet refpeötu
Filii leclufa imperfedionc per correlativa iftorum terminorum importata. T . i . 101.10z. 103.
hinc reprobat eorum fententiam , qui dicunt, perfonas conftitui 8c diftingui per abfoluta,
non per relationes : contra quam fenfit Petrus de Alliaco, cujus ea de re vide Diflertationem, in
Appendice T. 1 .p. 6 Z< & fequentlbus.
Rejiciteaiam Gerfonius alias propofitiones circa Trinitatem. p. 122 & 1 2 3 .^ , quales funt
hæ.
Spiritus San&us libéré, contradi&oriè, contingenter producitur ex parte principii quo. In
divinis eft ablolutê potentialitas ad non eflè Spiritus Sanâi. Producere Filium in divinis, ut
f ie , nihil eft. Spiritus San&us prius eft produ&us, quàm fit fummè perfe&us. Parer 8c Spiritus
San&us non funt cognitio. Et Pater 8c Filius non funt amor. Films in divinis poteftali-
um Filium producere: 8c alias innumerabiles, quibus Theologi quidam fui temporis, quos
Phantafticos appellat, occupabantur,in grande Chriftianorum fcandalum.
# 4-
De Lapfii hominis ; Incarnationis Myflerio; Morte Chrifti pro omnibus: &
neteffitate credendi in turn.
Lap fus hominis.
Tpldeï veritate credendum eft, primos Parentes noftros Adam & Evam , qui ad tam nobi-
km finem confequendæ Beatitudinis creati fuerant, clàufiflè Paradifi januam, & Beatitu-
dims introitum tqti fuse pofteritati genèris butnani : qöoniam per peccatum inobedientiæ donum
Juftitiæ Originalis, quadam hæreditaria pofl'effione pro fe & luis pofteris acceptum à Deo ipfi
prodifores pérdidèrunt;; quo âotio gratuito Originalis Juftitiæ coniérvato , nos omnes à eulpa
tmftimus initnuUes, & ab omni miferia fatnis & fit is. aut infirmitatis abfoluti, & ab alia qua-
iibet pcenalirate hberi; ade° quod omnis alia corporalis creatura nobis pacificè fubicâa fu ifle t,
ik^andem iibiquc mortis pedna in Paradifum fuiftemus tranflati. Idoc autem dono'per peccatum
tam primorum Parentum perdito, nos moriendi neceffitatem, 8c univerfam quam patimurpoe-
nam atque miferiam, incurrimus, qui nafeimur. in peccato; originaii, fcilicet in- prædiébe originalis
Juftitiæ carentia.
încarhatiônis cattfa Oratio, &Myflerü 'Exhofitio.
Omnipotens autem Dominus ac piiiîinjüs Pater, nolens humanum genus tot 8c tàntis ]fub-
jectum miferis, in æternum perire, 8c,à Regno Paradifi perpetuo exulare, occurrente juftitià
fimul 8c miièricordia, Iris rémedium decrevit adhibere. Voluit fiquidem idem piiflimus Pater
Unigenitum Filium fuum carnem fumere 8c hominem fierijintra intemeraræ Vitginis immaî
culatum uterum. Tàntaque 8c tam mirabilis unio faéta eft duarum naturarüm, divinæ & hu-
manæ in una perfona Filii Dei, ut veie Dcus homo dïceretur 8c homo Deus. ’ Ipfe eft Tefus
Chriftus Salvator nófter, pariter 8c Redemptor; qui anted quidem à Patriarchies & Prophetîs
denuntiatùs, ndviïîimè in fine, temporum, in hae ultima mtjndi ætate eonceptus natus 8cc
Legem diviham , Chriftianamque Rcligionem prædicavit 8c doemt8cc. Ordinavitinfuperfep’
tem Sacramenta, quæ funt, Baptifmus 8cc. Ipfe poftrem’o , ut nos redimeret 8c falvaret fub
Pontio Pilato fupplicio Grucis acerbiflimam fuftinuit Paflionem 8c Mortem : fepultus deindè
8c tertia die refurgens 8cc. Coelos afeendens fedet 'ad Patris dexteram in excelfis, venturus eft
poftremo îe fine mundi per jgnem finiendi 8c immutandi, Judex generalis hominum cuna0-
rum, m anima 8c corpore:réffircitandortim ; réddicurus fingulis præmia meritorum • bonis fi*
quidem coelclte Regnum perennis beatitudinis s peccatoribùs verô pcenalfc fupplitium iénis a-'
terni. °
Ita totam Incarnationis oeconomiam exponit Gerrooiutw OfttßuÜ THpàtitôT. i. p. x ig
8c 429. ‘ ’ ; '' ^
Qui plnra de Myfterio Incarnationis, UnioneHypoftatica duarum naturarum in una perfona"
de Chrifti Pafliohe, Refurreâiohe, Afcenfibne volet, coufulat Sermoncs De rtautvUte IncJ-
natüne&VapmeT.-1n .9 3 3 .n p 4 .1294. & fic/xemihus. N e c iio nCompmdwmThiojogU Gerfonio"
alcriptum, in quo Articuli omnes Symboli expOnumur 7 . 1. f . - id t &-ftqmeMibiu. Pauca tan-
tùm de Scolafticis quæftionibus hic adjiciemus.
Incarnationis finis, eft humani-generis per primi hetnihis pcecatum lapfi redemptio. C o n f
rat emm. quod, fi Adam non, peccaflet., Chriftus non fiûiflqt incarnatus, (altem ad moriendum"
7 . i. ipö. C. Per îllam veto fufceptionem humanitatis à Verba, habuit Chriftus ab înftanti fuæ
conceptiônis, aniniam rationalem perfc&è beatam, fecundùm! portionem mentis fuperiorem.
tdque tanquam veritatem, quæ de ncceffitate Talutis credi debeat, affirmât Gerfonius & ex
ea eorollaria deducit in Lib. De fufeeptione hum.mtatis Chrifti malta. T. i.p . 470, hæe nempe
Ipfum cognoviffe totum Ecclefiæ decurfum, cum meritis 8c demeritis fîngùloruni hominum
j [non fenfiffe dolorem pro peccatis hominum quorumeumque, nee pro poenis alienis aur
proprus in horpore fuo: habuifl'e tarnen fummam de peccatis omnibus fingulorum hominum
difplrcéntiàmScdéteftationem. Licèt ab inftanti luæ conceptionis habuerit clariffimam notiti
am fuæ ^Paflionis futuræ; non habuiflè tarnen ejus dolorem experimentalem in corpore
qualemhabuit cùm ccepit'tædere 8c moeftus elfe: noluifle eum ab inftantrfuæ conceptionis'
quod' béatitude, fuæ mentis redundaretin corpus, ht Frueretur gloriâ ïîcut nuiic in patria’’
vereeum doluilTe,8c paflum|efle fecundùm carnem, fed volUnrane-defideranterScconfonèdi'
vinæ volantati.: J ' . ' .
H g dodbus eprporis Chrifti poft Refurreûiohem, vide T .m . p . 1108 1209. Ibidem re-
Jicit ftultam Ongenis opinionem, Chriftum in aëre paflum eflè ad diabolos làlvandos. Hanc
item agitât qüæftionem :ütrùm Corpus Domini qoftri Jefu Chrifti fuiflèt putrefaâum fidiù
pefmänfillet in terra: Screfporidet negativécumGandenfi. Hanc etiam: AnrefumpfericînRe.
lurrcctione omnem fanguinem;,an pellem 8c umbilicumfDefanguiuedubitatidealiis partibuà
negat. Ahasque hujufmodi quæftiones proponit, quas curiofitatis efte ait, 8c plerafque infolu-
tas'relmqun. Similis eft ilia, de phyfiononiia Chrifti, quam putat talem fuifie, ut eluceret
in ea virtutum exemplar T . n i . 1 j ; 1 , quibus jünge aliâs^de Chrifti tentatione : ibid- 10't 4 & 1082. ’ •‘“5/
B e Morte Chrifti pro omnibus & aecejfttete, credendi in eum.
Chriftuöi prd omnibus mortuum elfe verum : eft fed mors hæc non. proderit, ht Paradÿfüs ha-
-beatur, nifi faciant Dei ordinationem , tenendo; Legem ejus, 8c adimplehdo eius Mandata T
n i .-çiS A. \ J ‘ .
Nulli Deus dédit gratiam, neque datums e f t , nifi per medium Medjatoris Dei 8c homU
num i quam gratiam pro omnibus meruit ad fufficientiam, fed non ad efficaciatn, nifi incor-
poratis fibi per Fidem habitualem, ut in parvulis; vel a&ualem 8c habitualem, quæ perdile&i-
onemperfeverauter operatur. Qaæ Fides minus explicita fuit in Prophotis tempore Levis
lcnptæ, quàm in Apoftolis temporegratiæ SclongèminiisinPhilofophis 8c aliis Gentilibus iri
Legenaturæ. Quamvis enim omnes accedentes ad Deum oportet credere quod Deus eft &
quod ïnquirentibus fe remunerator fits quis eflet tarnen modus,quo tali) remuneratio coiife-
queretur? per Myfterium videlicet Incarnationis Filii Dei, noh explicita Fide revelatum nec
explicitaFidc credendum.T.t. 139,140. Quodfifquis dixerit, Eccldiamincèepifiê ab AbeîjoP
to , iedundum Gregorium, quo tempore nondum Chriftbs elat intai-nauis : fefpondet Joannes
in Apocalypfi xm. 8, Agnum fuifle occifum ab origine iriundi, piævifiyè fcilicet & acceptà-
uve a Uebs licet hondum corporaliter exhibitivè, quia net ipfis antiquiS erat fains, nifi in Fis
« . TOultum tämen implicita Sc generali Mediatoris Sc Cajiitïs Eccléfiæ Chrifti tunc futuri,
quiDus trat neccfiarium tarnen.credere hoc Symbolum, quod Deus e f t, 8c quod remunerator
i H B B K B l 7 ' 1X. »10. A . ^.Chriftus igitureftCaput eflentiale Ecclefiæ, Sponfusab
a non autenbibs T . i ft i t 4 Sttmmusejus Poiÿilex; B .u : 79 ,8c Papa perfedtiflimus T. i t . 24. A.
* 2 S f .
Tom. I.