Tertio. Nullum eft argumentum inviûum, quô probetur effe Thomæ à Kempis. Nam’
ft quod effet, niteretur, vel MSS. codicibus, vel editionibus, ve! coxvorum Scriptorunltef-
timonio , vel ftyli confonantia. „Codices MSS. eum Autorem non probant,faltem inviâè ,
cdm primus , anni 1441, nomen Thonoe non præferat ut Autoris , fed ut exfcriptoris
hujus librii atque hinc fieri potuit ut in aliis MSS. & à f^quentibus fcriptoribus, Thomæ tan-,
quam Autori tribueretur. Bufchii teftimonium adjeäitium effe verifimile eft , etiamfi ge-
nuinum effet; neque hie , neque alii. Icriptores, neque MSS. codices, aut editiones.codice
anni 1441 pofteriores , inviftum præbent argumentum, eùm -fcilicet concurrent cum aliis
MSS. codicibus, editionibus & teftimoniis, etiam antiquioribüs, in gratiam Bernard;,Ger-
fonii & Gerfenii. N ec confonantia ftyli inter librum De Imitatione Chrifti, & Thomæ à Kempis
Opera, ineluétabile præbere poteft argumentum. Primùm enim in genere , fimilitudo
ftyli fola non fufficit ad Opus Scriptori alicui cert® tribuendum : aliunde veto non eft omnino
fine diffonantia hujufmodi confonantia: denique certum non eft omnia Opufcula qux nomen
Thomæ à Kempis ferunt-, ejus„ efle ; cdm; iis ipfis fotentibus qui ipfi maxime favent, nulli
fuorum, èx animi demiflione, nomen appofiierit , & aliorum plura dcfcriplerit.
Quarto. Librum De Imitationen -Thomâ à Kempis vetuftiorem effe aliquatenus verifimile
videtur. Argumento effe poflunt manuferipti codices Aronenfis , Sirmbndianus, Bobienfis ,
qui quamvis ætatem aferiptam non habeant, à peritiflimis hac in arte viris Thomâ antiquio-
res judicati funt. Hi quibus aferipta eft temporis nota annorum 14Z.1. 1433. 1434. 143Ä.
14 3 7 , fidem etiam hujus rei faciunt.. Sunt equidem pofteriores anno 1410.3 inquogratis
fupponitur is liber à Thoma compofitus; quamvis id virihmile minimè videatur,. A t duo funt
obfervanda: primum e f t , hos codices MSS. in locis diverfis ac diffitis reperiri : alterum ,
hos non elle autograpfaa Autoris, fed exemplaria ex apographis deferipta. Haud yerifimile
e ft , tarn brevi tempore librum De Imitatione Chnßi toties potuifle deferibi, & in tôt loca diver-
la defèri. Idem obfervari potuit circaverfionem Gallicam anni 1447s MSS. .cpdicem item
Gallicum Comitis EngolifmenfisV & hæc firmare teftimonioTrithemii, qui anno, 1494 difer-
tè ait , feniores feniorum fuorum hoc Opus legiffe , quod ad initium ufque decimi quintifæ-
culi hoc Opus ad minimum revocat. . .
Quinto. Certum eft iibrum De Imitatione, vivente ipfo Thoma à Kempis attributum filiffe
D . Bernardo, Carthufiano, Gerlonio & Gerfenio. • Ex manuferiptis & editionibus res nota
eft : quod magno argumento eft , Thomam Kempenfem pro ejus Autore habitum non fuif-
fo. N
Sexto. Joannes Gerfonins Univerfitatis Parifienfis Cancellarius, is videtur effe e tribus con-
tendentibus, cujus Caufâ melior , fi confùlantur tantum externa teftimonia. Pofeffionem habet
acquiiîtam ante Thomam à Kempis. MSS. codices qui joanni Gerfen aut Gefen fàvent,
exccpto uno qui nomen Abbatis habet, de eo poflunt accipi ob fimilitudinem nominis, quod
vitiari facile potuit. Suftragatur ei conmunis-Galliæ Sc Italiæ decimo quinto & decimo fox-
to fæculis opinio. Autor eft certus magni nominis, qui multa ejufdem generis Opera compo-
iùit. At duo funt quæ his argumentis obviant; Monachi profeffio quæ Scriptori tribuitur ,
& ftyli diverfitas. . . . r •'
Septimo. Dignitas Abbatis Sanüi Stephani Vercellenßs Ordinis S. Benedifti, quæ Joanni Ger-
fènio tribuitur, nullum habet aut fundamentum, aut teftem. In Aronenfi folum manuferip-
to Abbatis dignitate decoratur ; in aliis nudus & fpoliatus apparet s nunc fub nomine gerfen ,
nunc nominibus Gejen, GeJJen gerfem ignotus hucufque, & tenebris depfiflimis obduâus non
folum Autor, fed & homo.
Tandemdefinirehaud facile e f t ,ulrùm'Joannes Gefen> gejfen , gerfen au: Cjirfem nomen révéré
lit Abbatis alicujus, an nomen Gerfonii vitiatum. Conjedturæ hinc & inde militant,
quæ foam habent quæque verifimiUtudinem.
Infumma, Operis De Imitatione Autor æquè incertus remanct, ac fuit ab initio, & unieui-
que è tribus coutendentibus Caufa Temper fopereft probabilis : at nullus jure foo perfpicuè
demonftrato, in Judicio vincit.
G E R -
GERSONIANA
L I B E R I V.
DE DOCTRINA GERSONII,
ln quo
Univerfa ejus Theologia exponitur.
Uanquam nullum fit Opusjoannis Gerfonii, in quo Theologiam integram, pro more
^ “ °^a“ :'corurn Theologorum, ordine pertraftarit j nihilominus tarnen vix ulla efl
illius pars, de qua non identidem in diverfis Scriptis, data, juxta veterum confuetu-
dinem, occafione, non fit locutus : atque ita facile eft ex ejus Operibus Summam,
ut loquuntur , Theologicam excerpere , quod nos hic facere tentabimus 5 haud
equidem fingula, quod prolixius eilet , fule exponentes j led ea tantum loca indicantes , in quibus
ilia qux. lummatim expoluimus, latius iple prolequitur. In hoc autem Gerlonianorum li-
b ro , eumdem quem in ejus Operibus digerendis lecuti fumus, lervabimus ordinem y ut primo
capite ea exequamur, quaeadReligionis Dogmata pertinent: in fecundo , qux ad Difciplinam
Ecclefiafticam: in tertio, qux ad Mores : in quarto, qua: ad Theologiam Myfticam.
C A P U T P R I M U M .
ln «jtto
Do&rina Gerfonii circa Religionis Chriftian2e Dogmata
. exponitur.
jT. 1.
De principiis & fundamentis Iheologicis * ubi de Sacrarum Litterarum , Jradirionis,
Eccle(id i Conciliorum generahum, SS. Patrum, Theologorum automate, alnjque
locis 'Iheologicis ■, neenon de retfa traftanda Theologia methodo ; hareß & varus
errorum generibus dijferitur.
DeTeologiæ Principiis in genere.
T Heologia/apientia eft à Deo,cujus revelantis autoritati tota nititur, T. 1. 189 A. Omne autem
revelatum a Deo eft verum. T. 1 . 7.1. B. Credendarum fcilicet veritatum Theologicarum fpe-
cies omnes ad eas reducuntur, quæ à Deorevelatæ lîmt. T. 1 .15 . A. Totaquecredulitas
omnium traditorum in Sacra Scriptui â , huic innititur principio r quod tota Scriptura à Deo
revelataeft.T*.i.2,6. A . A c eadem eft in omnibus Articulis Fidei generalis ratio credendi, Ici-
licet divina revelatio. Hinc veritas Catholica fie poteft deferibi : Méritas habita per divinamre-
velationem immediate vel mediate j explicite in propria forma ver b orum , vel implicite in botta & certa
confeejuentia.T. 1. 2,3. B. Triplex autem diftingui poteft veritatum revelatarum & credendarum
gradus.
Primus eft canon totius Scripturæ Sacræ , & fingulorum quæ in eâ litteraliter allèr-
ta funt.
Sccundus eft veritatum ab Ecclefiâ determinaturum , quæ ab indubitata relatione Apoftolo-
rum per continuam fuccelfionem devenerunt.
Tertius gradus eft veritatum fpecialiter aliquibus revelatarum , quæ ab illis quibus revelatio
faâa eft ablque ulla dubitatione credendæ funt; alioquin non elTènt revelatæ: nam deratione
propofitionis revelatæ eft , ut fit certa. Coeteri vero. quibus non eft hujufmodi revelario fa-
£fca, non tenentur credere, nifi per miraculum evidens, vel per Scripturam Sacram , & præ-
cipuê per Ecclefiamdetur certitudo. T . i . 1 1. ~
Atque ita, principia & fundamenta Theologiæ ad duo revocari poflunt, Scripturam nem-
pe Sacram, ôc Tmditionem , juxta quæ Ecclefiâ & Concilium generale cam reprælentans,
quid credendum fit proponit & definie.
ü De