79 E ftjio la J-oanrits Gerfpmi g0 iillent modos loquendi hærcticorum, protinus hâ- immo inlanianfAlmarici coridemtiati, ponen,tisèrea-
buiflfent pacem cum eis , fed malam pacem. Note-' turam verti in Deum filin'Rium elfe 6c priÈipàinï
tur rélponfio- magni Bafilii in cafu fimili, qui tkh. idealfe • fîcût notât HofHenfîs- fuper illud" capita
luit nec in folo verbo quidem deviate profitendo lum damnamus, de fium. T r im '& Fide Cath.. Deniqiie
Catholicam veritatem : fie nec Hieronÿmüs de ver- fimilis phantafia fuit alia Parifiis tanquam fatua
bo ilto- omoufion, fic alii fine numéro. Fuit1 qui- inintelligibilis adverfiis unum Auguftmcnfem dam-
dam tempore meo Scotus, quirelpondendo dicébàtf riatà.
Pattern elle caufam Filii, hoc dicebat, id ell Pater a
producit Filium. Coadus ell llatim reVocare didum>
luurn nec expofitio fiia quomodolibet admifla ell;*
quamyis eilet ad intelledum fuUm 6c expreffionem
veriflima.
MO d u s loquendi Doólorum fi reperiatur impro-
prius & paràbolicus 6c inufitatus, aut figura-
tivus, extendi vel in ullim trahi non debet y fed ad
fenfum propriam 6c non figurativum reverenter ex-
poni. Alioquin frtillra effent Dodores in Theologia
Conflituti principaliter ad hoc officium elucidandi la-
cram Scripturam, quam magis atque magis aliter a-
gendo confiinderent. Unde fi quis ad vim vocis fuf-
tinere-vellet quod Deus ad liberandum fiufcepturns hominem
non horruifti virginis utcrum , utique erroris
reus eflet. Toierent igitur patienter homines inférions
gradus 6c feientiæ, fi dida eonim quærantur
ad proprium ulùm coardari, non in perniciem doc-
trinæ Catholicæ diiatari. Hac confideratione permo-
tos exillimo Dodores noviffimos,Thömam, Bona-1
venturam, Alexandrum de Ales, 6c fimiles, dum
omiflo omni verborum ornatu, tradideruntTheolo-
giam per quælliones, ut fub certis regulis 6cfubpræ-
cifa verborum forma tutiffimam haberemus Theologian!
tam pradicam quamfpeculativam, reducendo
Dodores omnes priores ad unam fecuramque locu-
dbnis proprietatem.
UN IC V IQ fU E in fua arte perito addendum eft :
hæc ell ratio cur Dodoribus -in facra Theologia
exetcitati^ datür audoritas interpretandi dodri-
naliter facram Scripturam, quod maxime habet fieri
iiïScholis, dodrinam impartiendo his qui tam in-
genio quàm exercitatione continua capaces funt ad
intélligendum. Cum igitur quæ ponit tertia pars
tradatûs prænominati funt de pundis facræ Scriptu-
ræ, immô de fumma Theologia quæ Myltica nominator
6c quam fcholallicomore Albertus Magnus, 6c1
quidam alii claro proprioque fermone expolueruntj
quis non mirabitur audireab hu jus Audioris defenlb-
re quod hæc in Scholis non funt tradanda ? Ita videlicet
nunc publicabuntur feriptis, nunc verbis idio-
ma vulgare fervantibus, 6c apud fimplices adolefcén-
tulôs, apud fenes hebetes, apud illiteratam plebe-
culam, apud anus decrepitas, nunc in foro, nunc
in angulisj 6c viri dodiflimi tam ingenioquam exer-
citio præditi ab aliis redè loquendis, quia fcholalti-
ci funt, arcebuntur.
Q V I adharet Deo, anus fpirituseft. i . Cor. 6 . Hanc
unitatem ' nullus fané potell intelligere vel ex-
ponere quantumeumque verba multipiicaverit ad
alium fenfum quam per affimilationem. De qua dick
Joannes in Canonica. Scimus quod cum ille apparue-
rit ^ fimiles ei erimus. i. Joan. 3. Omnis enim modus
alter loquendi metaphoricus vel figurativus vel hy-
perbolicus vel ernphaticus Doélorum, utDionyfiiôc
aliorum , fi non referatur ad hanc regulam, repu-
diandus. Affimulatio autem non tolht fed perficit
naturam, neque tollit efie quod habet creatura in
proprio genere, quoniam illud perdere nifi per an-
nihilationem anima rationalis nunquam potell : ac
proinde fequitur quod fimilitudo adduda per qua-
lemcumque Dodorem de infufione guttæ aquæ in
dolium vini fortiflimi, ad unionem animæ cóntem-
plantis cum Deo , tanquam fit omnimoda fimilitudo
, repudianda ell prormsj tanquam habens errorem,
D EvOTt oillorum culpandaell qui nituntur invol-
vere feiitentias ferfnonibuS imperitis, perégrinis
6c inufitatisy yel eos qui fic voluint laudare atque defen-
dere 6c deferidendo leiplos magis involveré. Adducam
hoc Jocb , ’ nd mihi foli videarinniti, particülam cu-
jufdàm fermonis fafti in Capitulo uno Fratrum Car-
thufienfium Anno Domini, 1406. vel 1408. cqjus the-
ma fell: Tideamusfi floruit vine a , 6cc. Cant. 7 .12 . Quar-
„ tam vero devotionem falfam, id ell vanairi&cu-
„ riqfam illi exercent qui fine mortificatibne pro-
„ priæ voluntatis à zelo Domino fefviendi, vitam
„ lpiritualem confillefe credunt in ruminatione vel
„ potiiis phantafiatiône rerum Ipiritualium j æltiman-
,, tes hanc ipfarn phantafiationem vel faltem delec-
,-, tationem indeconfequentém devotionem efie. Un-
„ de hi ad hanc ipfarn coiifequendam non cohtenti
„ modis loquendi Scripture facræ, adinveniunt fibi
„ vel fingunt de rebus Ipiritualibus modos abllractio-
„ res eo quod tales majorem eis deledlationem gene-
5,, rent: Plerumque etiam ob hoc materias fatis fa-
„ ciles oblctiris modis 6c abllradis in quibus delec-
„ tantur obvolventes, aut vocantes humiliationem,
„ vel fortaffis tetiam altam contemplationem , fub-
„ merfionem in abyflali profundo,divinum amorem,
„ annihilationem vel in nihilum redaélionem, cha-
„ ritativum motum mentis in Deum, influxum in
„ Deum vocantes motum ad opus propter Deum,
„ effluxum à D eo , 6c fie de aliis conhmilibus : quam-
55 vis tamen Chrillus ,> Prophetæ 6c A pollôli, 6c
5, omnes Doélores Scripturæ faci-ai traélatores quan-
i, turn poterant Ôc expediebat ea quæ difficilia fue-
5, runt, per modos loquendi fecerunt fàcilia. Hæc
révéra làlfa devotio ell Religiofis periculofiffima,
quoniam multos, ut quotidiana heu dôcet 6c dolen-
da docuit experientia -, qui fpirituales ac religiofi ap-
parebant, decepit, infatüavit vel penitus excæca-
0 v itj ita ut fierent in obfervantiis regularibus, quas
delpexerant defides, Itiperioribus quos rudes repu-
tabant rebelles, etiam aliqui fugerent 6c apollata-
rent, aliqui etiam hæreticarent vel ante tempüs pro-
phetarent dicentes, hac dicit Dominas, cum Dominas non
effet locutus. Efech. z z . 28.; fed fuperba vel faltem
phantaftica capita eorum hæc ipfa confinxerunt. Aliqui
quoque mirabiles fotuitateaextrinfecus inpræten-
fis jubilationibus, tripudiis, faltationibus 6c hujufmodi
,, ollenderunt. Sequitur. Quarta devotio ell vi-
„ num valde fiimofum, ideftlûperbiægenerativum
53 & ell libidinofum, de quo myliicè 6c iÙa fortiilis
,, inhibitio Apoflolica accipi potell, nolite inebriari vi-
„ no in quo eft luxuria. E p h .f. 18, Etreverainhocip-
„ lo ell fpiritualis luxuria , eo quod fic false devoti
„ non Dei cultum 6c honorem, fed propriam quæ-
,, runt deleélationem, Hæc ibi. * 0 fi vidiflfes quif-
quis Auélor fiiilli fermonis illius, fi vidifes Epiftolam
noviter ollenfam mihi quid dixifies, quid ltomachi
habuifles ?
AMICUS Plato, amicus Socrates, magis arnica ve-
ritas. Pervertit enim affedlio nimiaad D06I0-
rem aliquem vel dodtrinam judicium non lolum
pradlicum, quod læpilfime contingit y led etiam lpe-
culativum , de quo minus videretur, quafi videlicet
more Pythagoricorum non liceat aliud interrogare
quam fi Magiller hoc dixerit. Tollenda ell igitur
e medio ficut odiola conceitatio 6c inledlatio invi-
diofa, fic pertinax6canimofa hujus vel illius dodtri-
næ defenlàtio. Patet- autem conlcientia mea apud
81 Contra prrtdiBavn defenfionem. 82 te Deus quia nullatenus odio cujufcumque fueram in- ter oportet eos leribere vel docere , fed nec abf-
dudlus feribere ea quæ fermfi. Sed quia Veriffime que.cautela magna adhærendum eft eis, nifi prævia
tunc mihi videbatur ficut 8c nunc magis ac magis dilCiiflione diligenti 6c Dodtorum examinatione. In
infpicio modos illos loquendi nimis improprios elle i talibus quippe liepe reperimus plurima auîs falfa aut
unde 6c fic dixi inter cætera pollquam de unitatç male explicata, ac proinde muitam erroris materiam
animæ ad Deum quædam inducta fuerant, hoc tro- præbentia fimplicibus, ‘quamquam in multis divinif-
inquam, probatBofetius hominembonum, elfe lima altiflimaque lint. Addo nunc id quod evenit
vidi6c
-:>ijuffit,
quod fpiritus fous Deum contemplandô fuerat ânni-
hilatus vera annihilatione , 6c hinc recreatus : 6c
dum. nuæreretur qualiter hoc lcire potuerat, ref-
pondebat fe expertam. Dies mihi non fufficeret,
fi numerate^ vellfem innumeras tales infanias aman-
tium, immo 6c amentium, quia non lecundum Icien-
tiam quales videntur fuilfe Begardi 6c Begardæ ,
quemadmodUm in quodam tradlaculo de diftm-
ttionc verarum revelationum a falfis meftini pridem an-
notaflfe.
DO C E I f fD V S fiori eft vel monetrdus qui errorem
fiuum defendere mavult quam corrigere. Hoc Ho-
ratius pofuit in fine Poëtriæ lùæ. Exigitur igitur
conædlio fævior fi fic iterum Fuerit pugnaciter ad
lative, immutative 6c nuncupative, Quod fi Audor
ille pari inodo refpönderit fe dida fuaintellexiflede
ilia unificatione fpiritus cum D eo , non contendo,
non contradiqp, led explicationem aliter fonare non
dubito. Hicc ibi. Vide quicfo o ledor fi modellior
eile potuerit fermo meus, additö quod pollmodum
tam verbis quam feriptis exculare conatus lum pra>
didum Audorem, pollquam innotuit mihi quod in
alio loco plus expreflerat quod creatura nullo modo
perdit eile luum quod habet in proprio generej quod
fi idem inferuiflet ad verba tertian partis fui trada-
tus, non ita praebuiflet occafionem eiTandi & fecul-
pandi, non folum apud fimplices, led litteratos 6c
edodos. Videbit hoc quod dico verutii efle, qui
forfitan inciderit in trädatulum unum quem de Theo-
fogia myllica tam fpeculative quam pradice conatus
., - làlvandam tanquam propriam hanc verborum improfum
ordinäre , habens hanc intentionem deducere g prietatem. Quo padto lit vel quo ordine poftulan-
ad notitiam familiärem 6c propriam fcholallicorum dum, quippe videbitür Ordinarii 6c Inquifitoris judi-
ea quæ devoti homines de ea,magis affedivadecla- cium, qüoniam parva radix peregrini fermönjs fer-
matione 6c figurativa locutione quam litteratoria pit ut cancer, 6c modica erromm fcintilla (ficut in
proprietate tradiderunt. Notetur locus ille ubi Theo- Amo patuit) dum non convenienter opprlhiitur vel
logia Myftica differentiam hanc à litteratoria po- ardatur, magnam erumpit in flammam. Sic nuper
nitur inter cæteras habere , quia unit 6c transfor- adum ell Parifiis per fàcram TheologiæFacultatem
mat* adverfus illos qui dodrinam quamdam peregrinam
. - t Raymundi Lulli conabantur inducere j quæ licet A iV qui amant fibi fomnia fingunt , ait VirgiliuS. fit multis altiffima 6c veriflima : quia tamem in aliis
J. A. Super hoc dido cum experientiis 6c ratione diforepat à modo loquendi Dodorum facrorum, 6c
certa fundaair didum prions Epillolæ meæ quo fie à regulis dodrinalis fuæ Traditionis 6c ufitatæ in
ponitur: Sicut ex carentia pij affedus, 6c magis ex Scholis, ipfa edido publico repudiata prohibitaque.
infedione ejus per vitia, errant nonnunquam peri- hi/- 3 i-.
tillinu jn faens litteris, excæcavit enim eos malitia
eorum, 6c dati flint in reprobum fenfum: ita 6c par-
volumine intelledus 6c parva inllrudione in llu-
dio litterarum etiam fæcularium, quandoque, præfer-
tim in Logica, prolabuntur aliquando in errores pe-
Dicam hie quod fentio, fi tales locutiónum modos
publicari perciperem apud almam Univerfitatem Pa-
rifienfem, vel per fermones vel per fcholas, dedu-
cerem protinus ex officio cui indignus defervio, ad
Cenfuram Theologicæ Facultatis ut examinaretur,
6c examinata fuum quale mereretur judicium forriculofiflïmos
illi qui magnorumlunt ergavirtutesaf-Ctiretur. Bene vale Pater Eremita, memor mei in
feduum, quales Apollolus notavit habere zjelum, fed orationibus tuis.
non fecundum feientiam, adeo ut fi non humiliter lapiant
6c nifi fefe contrahant infra metas fuæ co- ' Finis fecundd Epiftola foannis dé Çerfon contra ditlafra»
gnitionis , nulli peitinacius inveniuntur , neque tris foannis Ruysbroech , in tertia parte traft,
abfurdius errores confingere j propteiea non levi- ornatu fpiritualium nuptiarum.
f fid de
Tomi /. Pars. T.
J Ü D I -