dat de Australiers de kleinste schedels hebben en de Polynesiers de groot-
s te , terwijl die der Negers, Maleiers en Papoea’s niet merkbaar in grootte
verschillen. En dit steint zeer wel overeen met hetgeen ons bekend is
aangaande hunne verstandelijke Vermögens en vatbaarheid voor beschaving.
De Australiers hebben de längste schedels, daarop volgen de Negers,
en vervolgens de Papoea’s , de Polynesiers en de Maleiers.
De Australiers hebben ook de laagste schedels, dan volgen de Negers,
terwijl die der Polynesiers en Papoea’s aanmerkelijk hooger en die der
Maleiers de hoogste zijn.
Het is derhalve waarschijnlijk d a t, indien wij veel grooter reeksen van
schedels bezaten, de gemiddelden kenmerken van ras zouden aan de hand
geven waarop men zieh vrij wel zou kunnen verlaten, ofschoon, ten ge-
volge van het groot bedrag van individueel verschil, uit enkele exempla-
ren, of uit de vergelijking van een beperkt aantal, nooit iets met zeker-
heid is op te maken.
Hoe het zij, voor zoover iets uit de hier behandelde reeksen kan worden
afgeleid, schijnt het wbl overeen te stemmen met de uitkomsten
waartoe ik zelf door de waarneming van lichamelijke en geestelijke eigen-
aardigheden ben gekomen, en die in het kort hierop neder komen : dat
de Maleiers en Papoea’s in den grond verschillende rassen zijn, en dat
de Polynesiers in nauwer betrekking staan tot de laatstgenoemden, ofschoon
zij waarschijnlijk eenig ; bijmengsel van Maleisch of Mongoolsch bloed in
de aderen hebben.
n.
D e talen v an In su lin d e .
Op mijne omzwervingen door de eiland-groepen van den Indischen Archipel
heb ik een groot aantal woordenlijsten verzameld, in gewesten die
tot hiertoe zelden zijn bezocht geworden. Behalve het gewone Maleisch en
Javaansch omvatten zij 57 verschillende talen, waarvan ik geloof dat meer
dan de helft aan de taalkundigen geheel onbekend zijn, terwijl van on-
derscheidene andere slechts enkele verstrooide woorden zijn opgeteekend.
Eenige jaren geleden leende ik de geheele reeks aan wijlen den heer John
Crawfurd, en nadat ik eenige maanden lang verzuimd had hem er naar
te vragen, vemam ik dat hij in dien tusschentijd verbuisd was, en dat
de boeken die 26 van deze woordenlijsten bevatten, verlegd waren. Zij
zijn sedert niet wedergevonden, en daar het slechts oude en erg gehavende
schrijfboeken waren, hebben zij waarschijnlijk met ander scheurpapier den
weg betreden naar den vuilnishoop. Gelukkig had ik vooraf negen gewone
woorden uit deze geheele reeks van talen bij elkander geschreven, en deze
laat ik hieronder volgen, even als de 31 volledige woordenlijsten die mij
nog resten.
Daar het mij reeds bij ondervinding gebleken was, hoe moeilijk het
i s , waar het volk uit zuivere wilden bestaat en de middelen van gemeen-
schap slechts onvolkomen bekend zijn, de juiste equivalenten der woorden
— naamwoorden en eenige der meest gebruikelijke bijvoegelijke naam-
woorden uitgezonderd, •Ijlilbehoorlijk te bepalen, heb ik omstreeks 120
woorden uitgekozen, en mij zooveel mogelijk streng aan deze gehouden. Op
het Engelsche woord laat ik eerst het Maleische tot vergelijking met de
overige talen volgen (a). Voor ’t overige zijn de talen in geographische
orde, voortgaande van het Westen naar het Oosten, gerangschikt; die
van hetzelfde eiland of de aangrenzende eilanden zijn zooveel mogelijk bij
elkander gehouden.’
Ik erken dat ik weinig gevolgtrekkingen uit deze woordenlijsten durf
maken. Het komt mij voor dat de talen door langdurig verkeer tusschen
de eilanden zoo sterk gewijzigd zijn, dat overeenkomsten in woorden niet
als een bewijs, vah verwantschap der volken die deze woorden gebruiken,
kunnen worden aangemerkt. Vele in tal van talen terugkeerende overeen-
komstige klanken kunnen tot organische onomatopoeia worden terugge-
bracht. Ik breng hiertoe het veelvuldig voorkomen van g , ng en ni in
woorden die tand beteekenen, van l en m in die voor tong, van nge,
oeng en sno in die voor neue. Andere zijn klaarblijkelijk handelswoorden ,
zooals “ salaka” en “ringgit” (het Maleische woord voor Spaansche mat)
voor zilver en “mas” voor goud. De Papoesche talengroep schijnt zieh te
onderscheiden door hardere letterverbindingen en door eenlettergrepige op
een medeklinker uitgaande woorden, die in de Maleische groep zelden of
(a) Ik laat hier weg Wat de schrijver over zijne wijze van transscriptie zegt; had
ik het noodig en nuttig gevonden de woordenlijsten over te nemen, dan had ik zooveel
mogelijk de gewone Nederlandsche manier van transscriptie gevolgd Vert.