plaats zoü bezoeken, en trachten zou in het binnenland door
te dringen tot de inboorlingen die zieh werkelijk met het schieten
en onthuiden der vogels bezig houden. Hij yertrok met de kleine
prauw die ik te Goram had gekocht, en door de vriendelijke
tusschenkomst van den Nederlandschen resident te Ternate,
werden hem een luitenant en twee Soldaten toegevoegd door
den Sultan van Tidore, om hem te vergezellen, te beschermen
en bij te staan in het verkrijgen der noodige manschappen en
in het bezoeken van het binnenland (29).
In weerwil dezer vöorzorgen oritmoette de heer Allen op
deze reis belemmeringen, zooals wij geen van beiden te voren
ooit ondervonden hadden. Om zieh liiervan een begrip te maken,
moet men bedenken dat de paradijsvogels een handelsartikel
zijn, en dat de hoofden der dorpen aan de kusten, die ze tot
lagen prijs van de bergbewoners koopen en weder aan de
Boegineesche kooplieden verkoopen, het monopolie daarvan in
handen hebben. Een gedeelte wordt ook jaarlijks betaald als
schatting aan den Sultan van Tidore. De inboorlingen zien dus
hoogst ongaarne dat vreemdelingen, inzonderheid Europeanen,
zieh met dien handel bemoeien, en vooral dat zij zieh naar de
binnenlanden begeven om zelven zieh met de bergbewoners
over de levering te verstaan. Natuurlijk denken zij, dat d it,
zeer tot hun nadeel, de prijzen in het binnenland zal doen
stijgen en schaarschte van het artikel aan de kusten zal te
weeg brengen; ook vreezen zij dat de schatting zal worden
opgedreven als een Europeaan er in slagen mocht van de
zeldzamere soorten eene eenigszins belangrijke hoeveelheid bij-
een te brengen; en eindelijk hebben zij een zekere onbepaalde,
maar niet onnatuurlijke vrees voor de verdere voornemens die
een blanke in hunne oogen koesteren moet, die zieh zoo-
veel moeite en kosten getroost om hun land te bezoeken. Zij
kunnen niet gelooven dat het hem alleen om paradijsvogels te
doen is. Van de gewone gele soort kan hij er immers zooveel
hij wil te, Ternate, Makasser of Singapore koopen, en alleen
aan deze hechten zij voor zieh zelven waarde.
Het gevolg was dat, toen de heer Allen te Sorong kwam en
te kennen gaf dat hij naar het binnenland wilde gaan om
paradijsvogels te schieten, ontelbare tegenwerpingen werden
geopperd. Men zeide hem dat hij eene reis van drie of vier
dagen door moerassen en over bergen zou moeten doen; dat
de bergbewoners wilden en kannibalen waren, die hem stellig
zouden vermoorden; en eindelijk dat er in het geheele dorp
niemand was die met hem durfde gaan. Toen hij, na eenige
dagen met nuttelooze beraadslagingen gesleten, bij zijn voor-
nemen bleef volharden en hun toonde, dat hij een machtiging
had van den Sultan van Tidore, om te gaan waar het hem
goed dacht en overal de noodige hulp te vragen, verschaften
zij hem eindelijk eene boot, om zijne reis met het opvaren eener
rivier aan te vangen, maar te gelijker tijd zonden zij geheime
bevelen naar de binnenlandsche dorpen, om te weigeren hem
levensmiddelen te verkoopen en hem daardoor tot den terugtocht
te dwingen. Toen het dorp was bereikt waar de riviervaart
ophouden en de tocht naar het binnenland aanvangen moest,
keerden de kustbewoners terug en lieten den heer Allen voort-
sukkelen zoo goed hij kon. Hij deed nu een beroep op den
luitenant van Tidore om hem te helpen aan de noodige manschappen,
om als gidsen naar de dorpen der bergbewoners te dienen
en zijne bagage te dragen. Maar dit was niet zoo gemakkelijk
gedaan. Er ontstond een twist, en de inboorlingen, weigerende
aan de op hoogen toon geuite bevelen van den luitenant te
voldoen, trokken hun messen en velden hun speren om hem
en zijne Soldaten aan te vallen, en de heer Allen was verplicht
zelf tusschenbeide te komen, om hen te beschermen die hem
als eene wacht waren toegevoegd. De eerbied voor de meer-
derheid van den blanke en de tijdige uitdeeling van eenige
geschenken behielden de overhand; en nadat hij messen, bij len