ijïß
i '
jiito:
t' î 6 *
i , 1 íi'-' I
‘ 1
(j to t ■
ty o . 5Í-; to '•:
•i
î
volgende ja r e n , er door moet worden verklaard. Bovendien ziet men
bij boomen, die ja ren lang op dezelfde plaats stonden, knobbels
ontstaan aan de jongste wortels, welke ja ren na ’t verplanten
gevormd worden, en die dus in ieder geval geene ombuiging bij
’t planten noch verwonding hebben ondergaan.
Om de juistheid van S o rau e r’s hypothèse te toetsen, hebben
de heer Ide en schrijver dezes op de terreinen der Rijkstuinbouw-
school te Wageningen de volgende proeven genomen. Er werden
een 25 tal jonge appelboompjes geplant, en wel
a. vijf op de gewone man ier, zooals het planten altijd geschiedt,
nadat de wortels op de gebruikelijke wijze waren ingekort;
à. vijf in een gewoon p la n tg a t, maar met de wortels opwaarts
samengebonden ;
c. vijf in een gewoon p lantgat, maar met zeer kort afgesneden
wortels ;
d. vijf in een veel te klein p lan tg a t, zoodat de wortels zich
niet op de gewone manier konden u itb re id en , maar opwaarts
werden gebogen;
e. vijf werden in g rin t geplant, niet in gewone tu in a a rd e ,
zoodat de wortels hier en d aa r in hunnen normalen groei moesten
worden belemmerd.
Toen nu in ’t n a ja a r, volgende op d a t, waarin zij geplant
w erd en , de boompjes uit den grond genomen w e rd en , bleek dat
aile boompjes in meerdere of mindere mate aan hunne wortels
met knobbels bezet waren; en juist bij de boompjes, onder ô en c
genoemd, vond men betrekkelijk weinig knobbels, terwijl zij
volgens Sorauers théorie er vele zouden moeten hebben; aan die
onder a niet minder dan aan de boompjes, onder d en e genoemd.
Deze resultaten bleken dus geheel in strijd te zijn met Sorauers
opvatting; zoo ook het reeds bovenvermelde feit, dat bij gelegenheid
van onze proefnemingen verscheiden malen kon worden
geconstateerd, nl. dat aan wortels, die zich eerst na het poten
hadden gevormd, knobbels werden aangetroffen. —
Blijkens onderzoekingen, door Toumey aan [het ,,Experiment
Station” van Arizona in ’t werk gesteld, zouden de wortelknobbels
der ooftboomen door eene slijmzwam (zie I I , bl. 4) worden
veroorzaakt, die hij Dendrophagus globosus noemt. Herhaaldelijk
heb ik zelf, evenals trouwens verschillende andere plantenziekten-
kundigen, de wortelknobbels van ooftboomen onderzocht, maar
steeds zonder een spoor van parasieten te kunnen ontdekken.
Is de opvatting van Toumey ju is t, dan is dus de ,,Wurzelkropf”
eene besmettelijke ziekte. Nu zijn er wel feiten bekend, die erop
schijnen te wijzen dat deze ziekte inderdaad besmettelijk is. Op
te rre in en , die langen tijd als kweekerijen hebben gediend, waarop
dus langen tijd ooftboomen stonden, krijgen de ooftboompjes
vaker wortelopzwellingen, dan op te rre in e n , waar nog slechts
sedert kort of nog in ’t geheel geene ooftboomen werden gekweekt.
Op sterk bemesten bodem komt het verschijnsel meer voor dan
op weinig bemesten grond; en — n a a r men meent — op kalkarmen
bodem meer dan op kalkrijken.
„Melkglans" op appel-, p ru im e -, abrikoze- oí perzikbladeren
is eene bij fruittelers wèl bekende ziekte, waarvan echter de
eigenlijke oorzaak tot nog toe geheel in het duister ligt. Bladeren,
die aan deze ziekte lijden, zien er aldus u it: de frissche groene
kleur is vervangen door eene doffe, zilverachtige tint. Opmerkelijk
is o o k , hoe los het bladweefsel is : met een p aa r praepareernaalden
is het gemakkelijk, de afzonderlijke cellen van elkaar te isoleeren.
Dit is dan ook een karakteristiek verschijnsel, dat wel moet be-
ru sten op de omstandigheid, dat de buitenste laag van de celwanden
min of meer opgelost of althans omgezet wordt. Dit kan
Z Ó Ó ver g a a n , dat de opperhuid op sommige plaatsen vanzelf
loslaat, zoodat zich hier en daar blaasjes op het blad vormen.
Over de oorzaak der ziekte heeft Sorauer eene onderstelling
gemaakt. Hij meende waar te n em en , dat aan de ta k k en , die den
zilverglans op hunne bladeren h a d d e n , steeds het houtlichaam ook
ziekteverschijnselen vertoonde, en zag nu in het ziek worden der
bladeren eene uiting van gebrek aan geregelden watertoevoer.