Léonin Aduocati Byzantini
Wfii.
466
N
tmiiMpifiV' CinftMtinvp.miüutl-.eutr
iiatusiftnolns.
NAturas ravione diliidc « «ivnione fflyflerij }<«>«>»»>
(ideftviuonem carnis cum Deo fetete.)
tttißemnatiuitatemchrifti,
Ifimattrmanliflet'viigörhudnshomonatuscffel,&
X parrns rion fuiflet admtfahiltt. S i vero poft partum
manlit virgo, illt intonupte natus eft, qui ianuis cUuus Ii-
vllo impedimentb ingrcflüs eft, cuius comunihonem
aacurarum cum Thomis contemplaretur, damamtui-
quiens: Dominus riieits, & Deus mens.
IfidoriEeltifioto epiftola ad Tbeodofium Diacoutm. _
On poflüntqu?ri naturales demonftrationes eorara,
XNl qu® funt lupra naturam. etfienim verbum caro'fe-
dumeft,non tarnen Chriftus nudushomo (dt quin potius
Deus homo fe<!fos, in vtraque natura vnus eftmius.
Ol
Eiufdem ex epiftola ad Tmotbeum Uftorem.
Mni cuftodiacuftodi cor mum 5 ne forte vnam nara-
ram Chrifti poft incamationem admittas.Vtriufq; e-
nim negatio eft vnius affirmatio,vel diuina natura mutata;
vel noftra i mmihuta.H fuitManerisGarybdis,pcr quam
ftuduit ,v t o mnes ad gehennam dcduccrct.
Eiufdem ex epiftolaadCyriüum Epifcopum Alexandria.
BVod veras, & fiipra omnia Deus homo fadus eft,nó
mutatus ab eo quoderat;& aflumcns quodnqn erat,
vnus in duabus naturis filius fine principio,& infinitus,re-
cens, &«ternus necipfenegabis, cumplurimas fandipa-
tris noftrfmagniAthanafij de his habeas comprobationes.
homine fupra naturam diuina aggreffo opera*
Eiufdem exepiftold ad Leandrutn.
S Aturahumana, vir mirabilis, Uéque capax malorum
eft; neque naturaliter poffidetmala; fedpotiusvo-
i u x i r a t e , &fegnitie fruftrarionem eorum, qu® bona, &
honefta funt, fuftinet, quod& primo homini euenit. Qui
exddit de pofTeffione faluris, quam illi rurfus fecundus de
coslo homo reddidit«, qui veram naturamnoftram infè i-
pfo demonftrauitvDeus enim cum vere cflèt, fadus eftve-
re homo, in duabus naturis vnus filius Dei non mutatus,
in eo quodefUt, cumfeduseft, quodfumuS.
Eiufdem ex eodem libro.
y v V p l e x ergo eft fèrino in filio, quafe referenda funt ad
U Deum,qu? Dëifiint;& tanquam ad fadumficut nos,
referenda noftra,fd cft,humana*
Eiufdem ex libro ad Acatiufh.
FRatrc5 yero Antiocheni fplis cogitationibus ilU y è *
quibus Chriftus cflèintelligitur accipiences, differentes
namrasdixerunt , quia nonfunt idem, vt dixi,irt quali-
täte naturali diuinitasv&humanitas,vnum alioqui filium,
& Chrifturq, & Dominum; & quia vere vnus eft, vnam
«perfbnam eius eflè dicunc.
Eiufdem ex[ecundo tomo contraEleftorium.
SI igitur cum hominfcm nominas, fcis eumeflènaturU
Deum,bene habet:fincmiaciam.£invero partiens naturas
non folumintelligendo , qu® eft humana natura; &
qu® rurfus diuina, fèd po rius fcparans, ne m vniöriem co-
eant,manifcftecultumDei homini tribuis: & tibi dice-
muSjlabores firuduum tuorum comedes.
Eiufdem ex ep iftola a i Succejfum.
IGitur quantum in cOgitarionemcadit, & folumoeuhs
animae cernitur,quomodó vnigenitus fadkus fuerit, homo
, duas naturas eflè dicimus,vnum veroChriftum, & fi-
hüm & Dominum, verbum Dei fadkum hominem, & in-
camatum. Et fi videtur accipiamus compofitionem no-
ftramjecundum quam fumus homines,fumus enim com-
pofitiex anima & corppre;& videmus duas naturas,vnarft
quidem carnis; alteram vero anima;,verumvnusex vtrifq;
homo fècundum vnionem fecit, vt vnüs fit, qui ex corpore
& anima compolitus eft ; & non compofitum eflè t
duabus naturis, fecit, vt duo homines intelligantur. Si
nim negemüs, quod vnus &folus Chriftus eft ex duabus
naturis differenribus , quipoft vnionem difiungi non po-
teft,didkuriiunt,qui cum re<ftaf$ntenriapugnant,fi totum
eft vna narara, quomodo fadkus eft homo?&quam c
nemcxnobisfumptamfecitfibipropriam.
Eiufdem ex dialogk de Trinitate,quod vnus eft Chriftus..
v 'T V m igitur confufie funt naturas, ^cambaefedhelunt
vna natura ? ©einde, quis vfque adeo ftupidus, & in-
enidituserit j VCexiftimet, vel diuinam naturam Vetbiin
id, quod non eraq vel tranfiftè camcm fècundum mpdum
mutationis in naturaipfius verbiPimpofïibile enim efthoc.
Eiufdem ex interpretations epiftola ad Hebroos.
P Ärtntqui
Cyt ilium
’aciufabtnt
Igróatejvn-
1de necefle
fuitiliil'uoj ;
anathema-
(ifjiios alio
qüicatho :
i|Neftonura
ijnttrptcta.
fii,(juos ma-*
. tie quidam Iintelligcbät
vtTheodo-
letiM.qui
ïeos confu-
Itauit non
imeUigens,
18c non pau-
jci* fualeiar,
(male fenti-
« CynUé.
IN omnibus fiiperioribus ftuduimus, vt in-medium after-
Ircmus audkoritates&beati Cyrilli, & patrum, qui cum
anteceflerunt, quæ totam mènten eius & confirraarent;&
interpretarentur. vtfdantomnes, quod nccipfè ncc aliils
ex patribus illud ex duobus,autex ambobusad negandum
eùm, qui erat in duobus dixerunt. Mulris enim inlocis
contcndens aduerfus^diuifionem Ncftorij pofiiit non fo-
lum, ex quibus, iedin praepofitioncin vtrilque naturis v-
fus eft, vt ex audkoritaribus ei,us , quas fiibiunirimus, fecile
eft perlpicere. In omnibus autem fèrmohibus eius eas tantum
audkoritates, quæ nihil dubij habent,& quas ncc infini
praue intcrprecari poterunt, afierte curauimus.
Beats CjriUiEpiftopi Alexandrirti ex primo tomo
de Trinstate*
ILle vere facer, & fapienriflutius Paultts,immo vniuerfus
Chorus fândkorumyeluti duplicem fermonem nobis in
filio & cognouerunt, & inducunt, poftquam vnitus eft
cariii, id eft, fadtus ficut nos integra finauitudine , lolo
peccato exccpto*
»■7fA*7re-
NOn dicimus tanquam confiifionem quandam acci-
diflè circà naturas, vt natura verbi in riaturairi hPnSi-
nis forre tranfiret; neq; huriiana natura in naturam ipfius
verbi, quin potius vtraque natura intelligitur, &exiftitin
definirione propriac natura:, atque ira vmoncm feâam efi
fe dicimus, habitante verbo.'corporaliter iritemplo ex vir-
gine*.
Eiufdem ex Scholas.
NOfieftigiturdiuidehduS vnus Dominus Iefiis Chri-
ftus inhottiinem fcparatim; fed potius vnum,&eun-
dem Iefûm Chriftum eflè dicimus agiiofeentes differen-
tiäm naturar um, f eruantefquc illas fèmpèr noq confufas.
Btati Pauli Epifeopi Emefo ex homilia in Ecclefia Alexandrina
fedente Cynllo, & laudante
OntinuP PètrusCoryphæuS,& Appftplorum os,T u,
inquit, es Chriftus filius Dei viui,tu es Chriftuiqui es
duplex nâtüra, qui fadkus es homp ; tu es Chriftus non
dixic,filij,fêd filius Dei viui,agnouii etiam fingularem per-
fonam.
Eiufdem ex hortiilia ftcunda.
T ? Saias igitur prædicat Emanuelem , id éft, Deüthfe?
X-^dhim hominem,Petrus dicir,fu esChriftutfiliusiiei viu i
Duplie&m
iSinSi*
C
D
6 »*ci ali-
quando di-
uiduntli- ;
tnosialiqua»
do tomum
in libios, 8c
tomos ora-
tiones,li-
I bios.horai.
lias omnia
Vocaie ßi-
. lent*
' ' . ' Contra Neßor. & Eutych. lib. /.
Düplicemnâturî,&fîngiilârempcrfonamtiliidiciteciam j funtdiuerfiefùbftanriae , neutraferuatur, fèdpptius am-
Ioannes Theologus,& habitauit innobis ,d\ias naturas vni-
geniti,& vnamperfonam,manfit autem Deus verbum im-
pafUbile.
Cyrillus ad hoc.
ECce igitur haufimus aquamexfonte faiidko dodkoris
inquam,antegrefli,qui fec^bus Spiritus fandti illumi-
natus explanauit nobis magnum 8c venerabile feluato'ris
myfterium.
Eiufdem ex tomo tertio contra Neftorium. •
V J Oneffim quiafedfcus eftlitütnos amitteteflè Deum,
i -N nequaquam,neque ruïfus quia natura Deus eft, non
poteft fieri fimilis nobis; & recufabit fieri homo. Sicut e-
nim manfit Deus in humanitate; fic cum eflèt alipqui in
celfitate diuinicacis, eft nihilominus homo: amboitaque
in eo,& vnus fimul Deus,&homo Emanuel.*
Eiufdem ex imerpretatione Leuitici cap^.,
RVrfusinhis totum myfterium faluatoris noftri clare
circuml^iqe, &emundationem per fendfom baprif-
mum. Düas emm auiculas viuäs & mundasiuber capere,
vtintelligas ex auihus,hommem cceleftem fimul & Deum
in duas naturas eatenus diuifüm, quoad perrinet ad ratio-
nem vnicuique nacurte conièntaneam. Verbum enim erat,
quod ex Deo patre fplenduit,quod in carne ex muliere ap-
paruit, veram non partitum; vnus namqüe eft ex ambo-
bus Chriftus* Idcirco tanquam dusauiculae capiüntur; &
rurfus amb® intelliguntur vt vna j fèd tarnen viu* &
mund®.
- Eiufdemexprimo libro deadorationein Spiritu,
tomofecundo.
CHriftus vero vt legis & Prophetaram Dominus, qu®
fibi vide'ntur, fa n c h ^ mediator erat, concurrente
iriipfb, & tanquam in vnüm eunte diuinitate, &huma-
nitate ramb® enim, & in eodem intellfgitur Chriftus;
Eiufdem ex interpretation epiftolo ad Hebroos.
T 7 Ide igitur in duobus hircis vnum Chriftum, id eft,
V Deum fedfcum hominem, & mprientem quidem humane
propter peccatum, vt afperfioné proprij fanguinis
totam Ecclefiam fandkificaret', manentem vero rurfus im-
paflibilem diuine.
Eiufdmin iUudyOmma mïhi tradita funt
dpatremeo.
\ Liquando quidem voces mitrit decentes hominem
* * aliquando vero res demonftrat,qu^fbli diuinitati de
bentur, y t intelligatur vtrumque.
Eiufdem ex libtofecundo de adoraisone in Jpiritu,
tomonono.
\ Vreum caput column®. Atqui & corpus aureum.
j~ ” Templitm enim ex virgine opulentiam, diuicias
habebatexhabitarione in eo natUr® diuin®, fymbolum
yero diuinitatis eft aqrurft, q'uod omnibus antecellit: in tali
fortaflè materia dico-, exargento autém, & ex duobus
•bafis: fplendxdus enim, &confpicuuS erat in terra, Chri-
fhis iuxta illud, Deus Dóminuspc illuxit nobis, vtpöte no-
rionefii habens duplicis natur®; intelligitur,enim idem
Deus-, & honio, ho c namq; arbitrör eflè habere duplicem
bafim exargento.
Eiufdem exapologeticoad Alexandritios.
S I enim mixt® fimt du® natur® in vnam mixtiohem qü£
b s confuf®, delet® funt:
Eiufdem ex eadem drationê.
T foluturn eft templum tempbre fepultui® tridui,ipfb
fvolente ; & rurfus extitauit ipfurfi; & vnitüs eft ëi areas-
na,&incxplicabiliratione,nonmixrasinipfo, velincar-
nacus, fèd fèruans in fè ipfo prPprietatem non cohfufam
duarum naturarum diuerf® iubfkanti®.
•
Eiufdem ex fecundo tomo interpretations epiftola
ad Hebroos.
C Eparantes enim naturas düas inter fè, &demonftrantes;
^ nobis fèparatim vtramque non vnitam alteri, infolis
perfbnis aiunt fedkam eflè vnionem, & tanquam in fola
confènfione, & in eadem rarione confilij, & voluntatum
nutibus fècundum illud, quod in aékibus Apoftolorum
fcriptum eft, multstudinis autem crederttiuyn erat cor vnum, &
anima vna.
Eiufdem 'mïoannem Euangeliftam libro
primo.
O EtraftatautemvtilitetËuangelifta, quoddixerat,&
Xvquamhabeatvim h ®c fèntentia ad clariorem notio-
nem adducit: quia enim dixerat verbum Dei faéhim eflè
camem, ne quis magna infeiria fufpicaretur, a propria fub-
ftantia receffiflè, ätque ita conuerfum eflè in carnem, &
paflurn eflè, quod fiëri non poterat; ab omni enimmuta-
tione in aliud quidfècundum rariönem aliquo mbdo exi-
ftendi, rémotus eft Deus, valde commode., & opportune
fubiunxit ftatim Ëuangelifta illud, &habitauitinnobis, vt
cumintellexeris duofignificata, habitantem fcilicet, & in
quo habitauit, ne in carnem mutatumeflèéum exiftimës.
Sedpotius habitaflè in carne tanquam proprio vfum cor-
por&templo ex fan&a virgine, in ipfo namque habitauit om-
nispknitudo diuinitatis corporaliter, vt Apoftplus ait.
Eiufdem ex Scboliisper capita.-
SErbum enim natura Deus infimiliradinehommum
fedum eft, habitu autem inuentus cft vt homo; vt
cum fit alioqui vnus, in eodem ipfo intelligatur vrrumq;,
nequenudus homo; neque rurfus verbum finé humanitate,
&came.
PLane igitur, quod eft ex carne, caro eft; ^ubd ex Deo,
Deus.Eftautemvtraqueineodemfimiil Chriftusvnus
filius&DomimBcumpropriacarnefua. ’
Eiufdem ex epiftola ad Orientates.
EVangelicas autem, & Apoftolicas de Chrifto Voces
feimus viros Theologos alias quidemfecere communestanquam
in vna perfona; alias vero diuidere tanquam
in duabus naturis; atque eas quidem, qu® Deum decent,
diuinitati Chrifti, humiles vero“, & abiedas humanitari e
iustribuere.
Eiufdem exScbol&i
MVodautem remanferint natur® ttoft cpnfuf®, hin&
feiemus aurum etiim oblitum ligno, manfit quod e-
rat; & ditatum eft lignum fplendoreauri, c®teram non
defiuit elie lignum.
Hadenus confiicatio, & e uerfio contrarf® NeftoEy * be
Eutychis fidionisSc opinationis circa diuihitatem Chrifti
, & hutpanitatem-.
L EO N