n
1 7 0 II. KL. TWAALFDE FAMILIli. CHYIHOPLAJVIAE.
B e l o o p , Duui ' , en Uitgang.
Het beloop van beide soorten is doorgaans chronisch;
slechts in die zeldzame gevallen, in welke zij door voorbijgaande
oorzaken wordt veroorzaakt, verloopt Pompholyx
vulgaris acuut; overigens duurt zij steeds maanden
, jaren en zelfs 6, 10 en meerdere jaren lang.
Epinyctis loopt vroeger ten einde, dewijl de hevige pijn,
de verzweringen enz. de krachten der bejaarde zieken
spoedig ondermijnen, en niet zelden versterving ontstaat.
Geene der twee soorten heeft eenen bepaalden
duur en bij beide hebben er veelvuldige nalatingen en
verheffingen der toevallen plaats. De uitgangen zijn:
1. In v o l k ome n e genezing. De pisafscheiding
heeft weder geregeld plaats, de vochtige plaatsen
droogen op, blijven nog eenigen tijd rood, schilferen af
en gaan van lieverlede in de normale huidkleur over.
Zweren echter genezen door vorming van vleeschheuveltjes
en laten, voornamelijk bij Epinyctis, ongelijke,
dikwijls blaauwachtige likteekens terug. Het genezen
van enkele vlekken is geen waarborg voor het verdwijnen
der geheele aandoening en zelfs de geheele verdwijning
van Pompholyx is dikwijls slechts voor eenigen tljd. Er
ontstaan menigmaal herhalingen.
2. In g e d e e 11 e 1 ij k e genezing. Er kunnen
zweren, hinderlijke en zeer misvormde likteekens, verstoringen
van enkele ligchaamsdeelen en dgl. terug blijven,
en Wichmann zag onder anderen, iemand, ten gevolge
van Pompholyx, welke 9 jaren aanhield, de beide
oogen verliezen.
3. In ander e ziekten. Even als bij andere uroplanische
aandoeningen der huid, kunnen zieh ook tot de
beide soorten van Pompholyx, velerlei aanverwante ziekten
van andere organen voegen, of dezelve voorafgaan
en met haar blijven bestaan. Niet zelden ontstaan er op
de slijmvliezen, welke met een hard epithelium zijn
voorzien, soortgelijke blazen als die, welke reeds op de
V. GESLACllT. POMPHOLYX.
171
huid aanwezig zijn, en g a a n i n ontvelhngen en verzweringen
over, of de weivliezen worden aangedaan, er ontstaan
toevallen van Asthma urinosum of van Hydrothorax,
of er voegen zieh bij den blaar-uitslag lyphus urmosus
en soortgelijke zenuwtoevallen. Eigenlijke stofverplaatsingen
schijnen hier echter zeldzamer dan bxj tnesmus
en Paedophlysis te zijn. Ik heb nimmer eemg hiertoe
behoorend geval mögen waaruemen; Rayer zag eens, na
eene plotselijk verdwenene Pompholyx (Pemphigus chvon.
Ray.), waanzinnigheid volgen en den lijder twee jaren
daarna, geheel verlamd sterven. Bij eenen längeren duur
van den blaar-uitslag vervallen de zieken, even als bij de
aanverwante ziektevormen het geval is, meestal in Marasmus
en Hydrops.
4 In d e n d o o d. Deze kan op dezelfde verschiilendewijzen,
als bij Paedophlysis, door versterving, uitteringkoorts,
het gelijktijdig lijden van inwendige Organen,
Marasmus, Hydrops enz. volgen.
Y o o r z e g g i n g .
Over het algemeen genomen, is Pompholyx meer eene
pijnlijke en langdurige, dan gevaarlijke ziekte; er bestaan
echter vele uitzonderingen op dezen regel. De voorzegging
rigt zieh hoofdzakelijk naar de volgende punten :
1. Naar den vorm.. De eerste soort is minder gevaarlijk
dan Epinyctis.
2. Naar de o o r z a k e n. De voorzegging is gunstiger
, wanneer de blaar-uitslag alleen door voorbijgaande,
ligt te Overwinnen stoornissen wordt veroorzaakt, twijfelachtiger,
wanneer hem eene idiopathische, dieper
wortelende üroplania tot grondslag ligt, en gevaarlijk ,
wanneer hij zieh als verschijnsel van ongeneeslijke aandoeningen
van het pisstelsel vertoont.
3. Naar den o u d e r d om, de g e s t e ldhe i d en
den t o e s t a n d der k r a cht e n van de zieken enz,
4 . Naar het gelijktijdig uroplanische lijden van and
e r e O r g a n e n en het aantal en gewigt derzelve.
A