ramquara teftcs. Verùm quia in Anglorum Ecclcfia Auguftinus folus tunc crat Epifcopus > annuit
i B ^ aPa UC l ip folo Epifcopi polfent ordinari.
a quo novum . QH3ndocîuidcm ab Auguftini lcgacis accepcrat Gregorius meiTèm in Anglia mul.tam cfle, opera-
prædicaiorum rios autem paucos ( cum quadraginta tamcn circiter fociis in infulam hanc appulfus fuerac ) novum
cepft/u“ ac' fubfidium, plurimos videlicet fclc&os ad verbi divini altarifque miniftcrium Monachos, Laurentio Sc
Pctro adjunxitj quorum prxcipui fuerunt Mellitus, Juftus, Paulinus, Rufinianus. Tranfituris per
a Galliam a littcras dedit commendatitias ad Brunichildcm Reginam, ad Reges, Sc ad przcipuos Gall
iu m Epifcopos, in quibus omnibus Mcllitum Abbatem , cetcros verb Monachos vocat. Ex mo-
nafterio S. Andre« prodiifle fupplementunrhoc przdicatorum , unde ctiam priores edudi, fignifica-
tib. xi.E}. rc videntur ilia verba Epiftolz ad Mcllitum Abbatem : Poft difteffum congregationù noftra qua tecum
eft &c. Quod argumento eft quantum florcrct Grcgorianum hoc coenobium,
ma* W P Un ^er cos Papamifitad Auguftinum quzque crantad cultum divinum Sc ad miniftcrium Ecclefiaf.
Scdalib. I. ticum neceftaria J vafa facra videlicet, pallia veftiendis &: ornandis alcaribus, facerdotalia indumen-
*“ '9' t a , Martyrum reliquias, Sc codices plurimos. Addidit pallium Sc Epiftolam qua novo Apoftolo dc
zib-xi. up.28. Anglorum convcrfione, ac dc patratis ab ipfo miraculis ira gratulabatur, ut àd humilitatem Sc dc ac-
BeixM. i.c. cepris donis formidinem nihilominus difcipulum fuum provocaret, à reprobis fada miracula ei ob-
I v jiciens. - . \
Epiftoi* fânâi , Scripfit quoque Edilbertho R e g i, gratias agens pro fide Chriftiana quam fufeeperat, Sc velut al-
Rc«mUatl tCr Conftantinus propagaverat-, qua in Epiftola Auguftinum impcnse laudat, quod in monafterii rc-
zib. xi. Ep. Su*a dodus fit, facræ Soripturz fciencia repletus, Sc bonis, audorc Deo, przdicus operibus : dignus
60- proinde quern Rex monentem audiat, cui fuadenti morem gerat.
Ante illam Edilbertho Regi feriptam Epiftolam, Gregorius Bertha: ipfius uxori feripferat, ei gra-
/ . Ep. zf. tulatus quod tamquam altera Helena Conftantini Imperatoris mater, zelo fidei accenfa, converfioni
Anglorum operam daretj.eam tarnen tacite negle&us arguens ob Edilberthum ad Chriftianamfi-
dem nondum ejus cura & prudentia inflexum j qui paulb poft Çhrifto fc fubdidit.
Et ad Augufti- Przter Epiftolam ad Auguftinum miftfam, cujus mcminimus fupra, exhibet aliam venerabilis Beda,
z a . j. e. z9. qua legimus Auguftino jus Pallii conceflum, poteftatcmque datam duodecim Epifcopos ordinan-
zib.xi.tp. di, qui ejus ditioni fubjaccrcnt ; ea lege ut Londonienfis Epifcopus in pofterum Temper à propria
Synodo confecrarctur, Palliumque ab apoftolica Scde accippret. Eboracenfem quoque Epifcopum
ab ipfo ordinandum, conftituit deinceps Metropolitano jure Palliiquc honore potiturum j à quo, ft
finicimz urbes verbum Dei rcciperent, duodecim Epifcopi inftituerentur. Poft Auguftini mortem*
quem qüamdiu viveret, voluit Gregorius Angliz primatum obtinere, decrevit ut ex Londoniz ac
Eboracz civitatis Epifcopis ille Primas haberetur, qui prior fuifletordinatus. Ex hac Epiftola conji-
cere licet fummo Pontifici priùs placuiifc, ut Auguftinus Londoniz potiùs quàm Doroberniz cathe-
dram haberet. Aliter verb vifum eft pofteaj primaque Sedes epifeopalis Angliz , Doroberniz feu
Gantuariz reroanfit.
De monaftcrio Auguftinus prope eamdem civitacem monafterium conftruxit, in quo, ipfo au&ore, Rex Ecclcfiam
mm'condito ^caCorum Apoftolorum Petri Sc Pauli nomine zdificari curavit,ac diverfisditavit donis; quz cjuf.
stUtihSfe dcm Auguftini & omnium deinceps Epifcoporum Dorobcrnenfium, necnon Regum Cantii condito-
X.i3. b rium fuit. Hoc monafterium primum Abbatem habuit Petrum b Monaçhum Sc Prelbyccrum , cujus.
jam meminimus. De ejufdem làn6Htate, morte, editifque poft mortem ad ejus fcpulcrum miraculis
legendus venerabilis Anglicanz hiftoriz feriptor.
vfrain^iefia r ^U0(luc Metropolitana Cantuarienfi S. Auguftinus vitam obfervavit coenobiticam cum
Camuar.infli- fuis f ° cjis, Sc obfervandam deinceps inftituit, ex Gfegorii confilio vel przeepto his verbis dato;
mta. wsßtfe m4 ulc> tua Fraternität monafterii regulis erudita, feorfum vivere non debet a Clericis fu is in Ec-
Xl‘ Anglorum, qua auttorc Deo nufer adfdem ferdutta eft, hanc debet inftituere converfationem, qua
in initio naftentis Eccleftx fu it fatribus noftris, in quibus nullus eorum ex his qua fofstdebant, aliquid
fuum efte dietbat, fed erant illis omnia communia,
Equidem haud inftcior his verbis zque fignificari poffe vitam coenobiticam Sc commünem, quails
eft Ganonicorum, ut vocant, Regularium, ac monafticam. Verùm dc converiationc monaftica
e^de^cBcd ^ ^ cc^ a Cantuarienfi inftituta qualis dcccbat Auguftinum ejufquc focios Monachos, id interpre-
t e f t in o n iu tatUj vcncrabilis Beda, fane hac in rc audiendus. Cum cnim hiftoriam Ecclcfiafticam fuz gentis te-
xendam fuicepiflfet accuratilfimus Sc dotliflimus feriptor, S. Auguftini aut ejus difcipulorum fere lup-
par, ( eodem nempe feculo florere coepit quo Auguftinus Chriftianz religionis in Anglia fundamcn-
tajccit,&: canto .open eft immortuus) non potuit cum fugerc, quale vitz genus in primaria Anglorum
Ecclcfia, Clericorum an Monachorum inftituerit vir fanftiflimus. Bedam igitur audiamus lib.iv.
ift. Ecclef. c. 17 . Jiftia nimirum, inquit, Aidan qui primus hujus loci ( Lcndisfarnenfium ) Epifcopus
fu it, cum Monachis iliu c dr ipft Monachus adveniens, Monachicdm in eo converfationem inftituit. ’ Jpuo-
modo dr pnus beatus Pater CAuguftinus in Cantia fccifle nofeitur, ftribente ù beatifsimo Tapa quodfu-
prapofuimus : fed quia tua fraternitas, inqu it, monafterii regulis crudita, fcorium fieri non debcc
à Ocricis fuis, &c. Unde patet minus fidos cflfc mentis S. Gregorii interprétés, qui ex his verbis ex-
tundunt clcricalfcm vitam quam Canonici Reguläres vulgo di&i fedantur, à beato Auguftino fuif-
fc in primaria Anglorum Ecclcfia inftitutam : nifi fatcri vclint Monachos cofdem cfle atque Ca-
nonicos communis vitz fc&atores.
Alteram ex Mcntcm fuam clariùs explicat venerabilis Beda in vita S. Cutberthi cap. 16. Neque aliquis mi-
Bcdafurntum retur, inquit, quod in eadem infula Lendisfarnca, cum pemodica fit , & fupra Epifcopi, dr nunc Abbatis
* Lege lib. xr- Epiftolas f4- f j. & feptem immediate fcquentes.
c ^ L^ t10 raÜrUS fuit' B da quidcm cum vocat tialàm loco indicato : ver^m c. ay. ejufdem Ubri eumdiWl
dr ^Monachorum ejfe locum dixerimus. Re •vera enim it a eft. Namque una eademque ferns orum Dei ha- argmr.cmnm
bitatio utrofque fimul tenet, Imo omnes Monachos tenet. Aidanus quippe qui primus ejufdem loci E p if
copus fu it, Monachus erat, & monachicam cum fu is omnibus vitam fempet agere folebat. \Jnde ab illo
omnes loci ipfius Antiftites , ufque hodie fic epifcopale exercent ojficium, ut regente monafterium i^Abbate,
quern ipft cum confilio fratrum elegerint, omnes Presbyters, Diaconi , Cantores, Leftorcs ceteriquegradus
Ecclefiaftici monachicam per omnia cum ipfo Epifcopo Regulam fervent. Jpuam vivendi normam multurn fe
diligere frobavit beatus Papa Gregorius, cum feifeitanti per litteras Auguftino, quern primum genti Anglorum
Epifcopum mifeerat: qualiter Epifeopi cum fu is Clericis converfari debeant» refpondit inter alia : Sed
quia tua Fraternitas monafterii regulis erudita feorfum fieri non debet 2 Clericis fu is, in Ecclefta Anglorum,
qua Deo autlore nuper adhuc ad fidem perdu ft a eft; hanc debet converfationem inftituere, qua in in itio
naftentis Ecclefta fu it patribus noftris, See. ut fupra.
Ex tarn perfpicuis verbis pene oculati ac indubitatz fidei teftis patet Dorobernenfcm Ecclcfiam
zquè ac Lendisfarnenfem, pro clero fuo folos habuilfe Monachos. Unde mirari fubit nuperi feri-
ptoris commentum qui de ordine Canonicorum Regularium feribens, Auguftinum ejufquc focios cap. n. art. T.
exhibet tamquam primum exemplum Clericorum communitcr canoniceque viventium ; cumque •?"<£•7?•
tam apertis teftimoniis quz ipfos fuifte manfifteque Monachos luce clarius probant, effugium non in-
venirct : ipfos fingit ea lege in clcrüm cooptatos fuifte, ut monachifmum ejurarenr. Quibus rationi-
bus fulcire conetur hoc paradoxum, nunc expendamus, licet paulo extra Gregorianz hiftoriz mc-
tas, hac in difeeptatione excurrere videamur.
C A P V T VI.
/. O b je tfa e x Gregor. Epiftolis d i j jb h m tu r . I I . Rejpondetur alteri obje&ioni. I I I . A n M o -
nach us a d ck rica tum promotu s , ultra non dicatur M o n a c h u s , apud S . Gregorium. I V . M o -
nachi olim.Cle ric i pajjim d ifti. V .V t r u m Canonicos R eg . inftituerit S . Gregorius. Johannes
Diaconus explicatur. , V I . N u m v i ta communis Canonicum potius in n u a t, quàm Mo nachum.
V I I . Objeftorum J o h a n n is Diaconi verborum g e n u im s fta tu itu r f e n fu s . A n Canonicis R e g u -
laribus annumerandi Clerici omnes qui j u x ta canones v i v u n t . V I I I . D e difcrimine Canonicorum
f c u l . & R eg u l. I X . N o v u m de S . A u g u ftin i fociis Monachis num q u am ordinatis
commentum. X . L aurentius < y alii S . A u g u ftin i fodales omnes fite re M o n a c h i. X I . D e
Presbyteris Arelatenfibus Au g u ftin um fecutis aliud figm en tum . X I I . Gregorii a d A u g u ft,
R efp o n fo explicatur. X I I 1. V r b a n i I I . te fim o n ium expenditur. X I V . Deere turn B o n i-
f a c i i l V . Pro M onachis Ecclefiaftica muniq obeuntibus. X V . ë ju fd em ëpiftola pro M o n a chis
in Scdefia C a n tu a r. militantibus. M a l e à nupero feriptore intellefta.
DUz nobis opponuntur S. Gregorii Epiftolz. In priori, quz libri quarti prima eft, legitur ; Nemo }■
fft eft & Ecclefiaftici s officii s defervire, & in monachica Regula ordinate perftftere, Sec. Ergo ad- G^^EpLfloli*
miffis in olerum Auguftini ibciis integrum non fuit monaftica retinerc inftituta. Huic loco jam mul- dÄumur.
toties refponfum eft turn à Mabillonio noftro, turn à nobis, Jib. 11. c. iz. §. 11. Sc in nods ad hanc
Epiftolam, ubi gçnuinum verborum illorum fenfum aperuimus. Jam di<äis tarnen addendum, fateri
nos perlibenter Monachos qui npnnullis Ecclefiafticis officiis deferviunt, qualia funt verbi divini affi-
dua przdicatio, facramentorum adminiftratio, Ecclefiarum gubernatio, quzque Gregorius his verbis
fignificat : Jfu i quotidie in obfequio Ecclefu cogitur permanere, non pofle ad amuflim omnia Regulz
monafticz inftituta diftri&iùs obfcrvarc, in filentio, vigiliis, jejuniis, aliifque fimilibus ; quod eft
Gregorio, dftrittionem monafterii tenere. Unde Abbatcs aliique ccenobiorum przfe&i, à quorum ver-
bo Sc excmplo pendet vigor omnis rcgularis ôbfcrvantiz, non pofliint fimul Ecclefiaftica implerc mu-
nia, &monafteriis przefte. Ceteri vero Monachi, fi Ecclefiarum plcbiumque curam gerant, aliquid
de rigore difeiplinz remittcre cogantur. At idem diccrc five de Canonicis Regularibus, maxime
lèverions & ar£Horis oblervantiz, qualis adhuc viget apud Przmonftratcnfcs Reformatos, five
de eorum przfe&is quid prohiber ? Ideonc verb fomniabit quis eos non pofte Clericorum fimul
obirc munus, Sc Ecclefiafticis ofticiis addici ? nifi priùs Canonicorum Regularium inftituto valedi-
canr. Adhibita forlan diftinélione refpondebunt ill!, duo in fuo Canonicorum Regularium inftituto
conjun&a ; vota fcilicet quz ad fui flatus eflentiam pertinent, Sc pias quafdam afeefes, quales funt
certishoris in choro pfallere, leiftioni, orationi, meditationi operam dare , in communi coenaculo
cibum lumcre, ab hominum confortio fecederc, filentioque ftudere, eodem loco & tempore decum-
bere See. Et quidem horum difpendium pati eos qui aut lucrandis aut regendis animabus incum-
bunt; vota verb illibata permanere. At eamdem fimul relponfioncm fuppeditabunt Monachis, Sacerdotale
munus obeuntibus, nerdique folutioncm quern ex priori Gregorii teftimonio adftringere
conantur.
Ad pofteriorem locum jam veniamus; S. Do&or lib. vn . Ep. 43. hzc decernit ; S i quifpiam Abba- j j.
turn aut Monachorum ex quocumque monafterio ad clericatus officium v e l ordinem facrum accefferit, non il- Refpondctnr
lie alt quam habe at ulterius, ut diximus, poteftatem; ergo hoc ipfo quod ad curam Ecclefiz fuftinen- °bjc£li»:
dam ordinabatur Monachus , monachatus auferebatur, inquit nuperus feriptor. Mira fané confcqucn-
tia. Quafi verb idem cflet poteftas in monaftcrio. Sc monafticus flatus, qui obedientia Sc fubicitio*
Tom,IV X i j '