Epifcopi cum derm fibi vcndicarc non vcrcbantur ? Quafi verb extra fui Patriarchatus fines aliquaffl
cpifcopalcm au&oricatem cxcrccre poflent ; aut Patriarchatus Conftantinopolitanus , pro toto Orbe
Chriftiano non infiilsè intelligcretur & fumeretiir ? Satis ergo mirari non pofliim quofdam fcriptorcs,
licet orthodoxam fidem profitentes, Gregorii magni ftudium in oppugnando hoc luperbo titulo vcl-
licaffe, vcl etiam aperte damnafle : quafi de nomine tantum Ôc non dc re gravis momenti acriùs quàm
par erat dccCrtavcrit. Ipfis equidem ultro conceflurus film, huic voci &c nomenclature nonnullos
affingi & accommodàri potuiffc fjjnfus innocuos. Ac cum longé pluribus noxiis & à fide alienis fub-.
jacent, iifque obviis , dum ccontrario qui fani funt, aliunde accerfiti videntur, quis nifi temere
improbarc audeat tantum Pontificem de novo infolentique vocabulo & à modeftia cpifcopali prorfiis
alieno profligando follicicum?
Aiunt Ariftarchi noftri eamdem eftc oecumenici fignificationem ac generalis, cujus titul'us tot Pre-
fcdHs five militaribus, five civiliÖhs & politicis, five etiam ecclefiafticis ac monafticis- tribuitur. At
longé latiùs paCcc oecumenici fignificatus. Illi aiftem miniftri aut Prefe&i in exemplum addu&i, generales
dicuntur, utà particularibus, quorum minor eft au&oritas , difeernantur. Verum hoc fenfu
Patriarchs: Conftantinopolitani nequaquam generales dici potcrant. Pcto enim qui fucrinc illi Pa-
triarcha: particularcs à quibus hoc vocabulo fecçrni debuerint >
Preterca cum in ancipiti foret, quo lenfu oecumcnicos efie fe ja&arenr, metuendum erat ne ipfo*
rum^mbitio fatis nota, ilium qui latiùs paterct, hoc eft peffimum &: hsereticum afiumercc: quis
modo fanus, vitupérée fan&um virum, quod cum ipfe in preftantiffima fummaque Ecclefia: dignita-
te humilitatem adco colerct, fuperbientes Epifcopos ad earn virtutem quam Chriftus à fe nos difccre
potiflîmùm voluit, provocare &: rcvocare conaretur ?
v i. Hie opera: pretium eft obfervare quibus gradibus Conftantinopolitanus Epifcopus ad tantæ dignita-
^aae^icrit* c*s ^digium pervenifiet, ut nulli alii quam Romano Pontifici haberetur inferior. Jprimyfl? itaque Epif-
Patriachlrum copo Heracleenfi fubditus, poftea jus Metropoliticum &c Exarchicum in HeradpfoferiSSiiofque pluri-
GP. ambiiio. mos Epifcopos cxercuit. Deindc antiquis Patriarchis annumeratus eft ; ac non multö poft fultus lmpe-
ratorum poteftate, confcntircque coa&is Epifcopis & ipfis etiam Patriarchis, qui ejus opera & gratia
apud Auguftos, in variis Ecclefiarum fiiarum negotiis indigebant, id confecutus eft in Concilio Con-
ftantinopolitano fccundo generali, dc in Chalcedonenfi, ut feeundo poft Romanum Pontificem lo-
co federet ; repugnance licèt S. Leone, qui canonem Chalcedonenfem ca de re promulgatum, tam-
quam fuppofititiuin, & abfoluto jam Concilio per fraudem adje&um reprobavit. Neque hoc in gtadu
ftare 6c quiefeere potuit ambitus hujus Prefulis de cathedra fua in regia urbe qua: nova Roma dice-
batur, conftituta, ultra modum fibi blandientis & fuperbientis : nam cecumenici titulum aut iponte
affumferunt, aut ab adulatoribus oblatum ambabus manibus acceperunt retinueruntque Johannes III.
Epiphanius, Mcnnas, cccumenicus Patriarcha farpe à Synodo Conftantinop. fub ipfo habita vocatus,
- alii que deinceps ejufdem urbis Epifcopi ; univerfalem prefeduram forfitan in totum Orbcm Chriftia-
num dc in ipfam Romanam Ecclefiam fibi vcndicaturi, nifi eorum fuperbia: qua: femper afeendebat
v j j Romani Pontifices obftitiflent.
Qnanta fucrit Ex omnibus autem Conftantinopolitanis Epifcopis nullus tanta cupiditate aucupari vifus eftcccu-
iu Johanne. mCnici nomenclationcm , quanta Johannes cognomento Jejunator, qui ca de caufa, licet aliam fimu-
laretur, Synodum totius Orientis habuit Conlfcantinopoli, ut docent nos Scriptorcs non pauci, pre*
id .v. f e r t i mq u c S. Gregorius, Jj^uod mox, inquit, idem decejfor meus (Pelagius) ut agnovit, d ireflis litteris
a ex aufloritate S. Petri Apofioli ejufdem Synodi a afla cajfavit. ^uarum videlicet Epiflolarum S an flit at i
vcfirx exemplaria flu du t defiinare. Diaconum verb qui ju x ta morem pro refponfis Ecclcfix faciendis p iifsi-
worum Dominorum vefiigiis adhxrebat, cum prxfato confacerdote nofiro Mijjarum folemnia celebrare prohi~
huit. Hæc Gregorius, qui cùm Pclagio fucceftfor datus fuiffet, Johannem per Sabinianum Legatum
v i n ^uum rogavit, ut ab hoc titulo abftineret. At nihil his prccibus lucratus, alia tentavic remedia.
Ancx Mona- Antequam dc Epiftolis in hanc rem à fandto Pontifice feriptis loquamur, quifnam fuerit Johannes
chofadtus Pa- Jejunator, explorandum cft. Vulgaris eft opinio eum fuiftfe Monachum, nititurque tum Johannis Dia-
/3rC»hA c.-si con* tcftimonio, tum inferiptione cujufdam Scrmonis dc pceniccntia, qui ipfi tribuitur, de in titulo pra:-
Liturg. s. J. fertnomen Johannis Monachi Patriarch« CP. cognomento Jejunatoris. Additurcum Liturgiam qnæ
chryfiß.Tom. Chryfoftomi creditur, meliori ordine difpofuilîc, atque in ea Ic nomine facri Monachi aut Sacerdo-
4. oper. p .iji, t’is j^ onacj1j defignafle. At ilia oratio in qua vocabulum hoc legitur, abeft àLiturgia
S. Chryfoftomi quam exhiber do&iffimus Jacobus Goar. Neque conftat Liturgiam hanc Johannis jejunatoris
opera ruifle ordinatam. Fuerunt autem plurimi Epifcopi CP. qui cum priùs vitam monafti-
cam eflent amplexi, UçpfjyvclÇomç aut facri Monachi dici potuerunt. Ex Gra:corum Menæis Johannes
Jejunator Conftantinopoli omis b erat, ubi primùm ftatuariam ( melius yciçstwTViç fculptoriam )
ortem cxercuit. At ob prxftantcs virtutes à Patriarcha hujus urbis in clcrum mit cooptatus de Dia-
conus faftus. Mortuo tandem Eutychio, ad fufeipiendam Patriarchalem dignitatem invitus cogitur ,
quam mira abftinentia, largis eleemofynis, aliifque piis operibus dccoravit. Ejus vita: fan&itas five
fincera fuerit, ut Gra:ci contendunt, live fucata, ut plcrifque Latinis placet, quöd humilitas virtu-
tum omnium fundamentum eidefuifte videatur ; harc,inquam, fanftitas aut fan£fitatis Ipecies, non
parum contulit ad conciliandum ei Mauricium Impcratorem, quem in tota illa dccccumcnici titulo
controvcrfia infenfiflimum expertus eft S. Gregorius.
e iftoîis Pr^ma tluan} de hoc argumento (cripfit Epiftola, apud Mauricium Auguftum conqueftus eft de
Gregorii de Johannis fuperbia, qua pax inter Epifcopos turbata de labefa&ata fuerat, quave dicit barbarorum glahac
oontrovei« dios in Rempublicam exaeui. Eum verb his verbis miré depingit : o ß a jeju n iis atteruntur, & mente
turgemus. Corpus defpeflis vefiibus tegitur, & clatione cordis pur pur am fuperamus. Jacemus in einer e, &
* Exceptis tarnen his qua; in caufa Gregorii Antiocheni hac in Synodo abfoluti & reftituti gefta fuerant, ur patec ex Ep. 68. lib. IX.
fc S. Ilidorus lib. de viris illuft. c. iS . decct tarnen eum fuiûc Cappadocêm.
sxcelfi defyiemm. Doltorcs bumilmm duces fitfe rb it, ovin a facie /«pines dentei abfcöndimüs. Ec mul- fia
to manifertiiis de eodem loquens infra « I lie ergo, inquit, magi, eß piifsimorum Dominerons precept,o- ‘" •„ » 'H »
ncfleUendus, qui precept,s canon,as ebedientum prAcre contemn,,. A c coirccndus eß , qui fanSU «ni- S i S S “ “
verfall Eccleßa injutum fa c t , qui corde turne,, qui gaudtre de nomine fmgularitatis appetit, qui hone- f " 1 «
r i quoque Imperii veßr, fe perprivatum vocabulum fuperponit. Objicit Johannis faftui Apoftolorum Principis
modeftiam, qui etfi tonus Ecclefia: curam à Cnnfto accepifletj numquam tarnen univerfalis Apo.
ftolus Tocari voiuit; cujus excmplo adhasferunt ejus dignitatis hetedes Romani Pontifices : poftea exclal
mat : o tempora, ä mores! Eccc Clinda in Europa partibus BarbarerrumJuri funt tradita, de/trußa urbes
everfa caftrà, depopulate provincial, nullu 's terram cultor inbabitat : fa viu n t & dominantur quotidic in
neccm ßdclium cultures idolorum s & tarnen Sacerdotes , qui in pavimemo & einen j ! ente, jaccrc debuerunt,
vanitatis fib i nomina expetunt ,& novis ac profinis vocabulis gloriantur. ■
Tandem hunc titulum arietai muicis racionum momencis,pra:fertim expravofimfii cuifuboft de.
duäis. Praxipua quibus Johannem urgec argumenta, mm in hac Epiftola tum in aliis, ea funt : t’epu.
gnat humilitati chriftianas qua: in Epifcopis magis fulgere debet, novum oecumenici nomen ; carita-
tem turbat, unitatem fcindic, cetefos Epifcopos fiia dignitate fpoliat, ut unum tantum faciat Epif-
copum, quo ruente tota ruit Ecclefia. Cumquc plurimos Conftantinopolitanos Epifcopos in hicte-
fim Iapfos effe legamus, inde fequeretur à vera fide fæpiùs excidiffe Ecclefiam. Denique Romani
Pontificis titulum bunc ultro fibi oblatum refpuerunt.
Papam hortatus fuerat Imperator ut cum Johanne pacificè agêret ; ad quod tefpondit : A d vitam
redam revertatur auttor fcandali, & omnia Saccrdomm jurgia cejfabunt. Ego enim cundorum Sacerdotum
fervus fum , imfuantum ip fi facerdotaliter vivant : nam qui contra omnipotentem Dominum per inanis gloria
tumorem, atque contraftatuta Patrqmfuam cerviccm crigit, in omnipotenti Domino confido, quia mean,
fib , nec cum gladiis f i ed it. ' ' a i
Idem fere eft argumentum Epiftola: ad Conftantinam Auguftam feripta:. Vehcmentius tarnen in.
furgit in Johannem, cujus immenfam fuperbiam ait pratnuntiare propinqua Antichrifti tempora ; il- fit ad Aam,
lam quippe imicatur, qui fipretis in fociali gqudio Angelorum legionibus, ad culmen conatm eß fingula- fl,ann'
ritatis erumpere,dicens; Super aftra ca:li exaltabo folium meum. a ° iM .n f.it.
C m Epifcoporum omnium, maxime verö Patriarchammhonor, hac ufurpatione pulfaretur fan-
ctu$ Gregorius ad Eulogium Alexandrinum, & ad Anaftafium Antiochcnum Patriarcham, commu- x.
nem fenpfit Epiftolam,cui adjunxit omnia litis hujus inftrumenta, exemplaria litterarum turn à AdPa<t!al>
Pelagio I E mm i fe ad Johannem fcriptamni, ut intelligerent de fumma Epifcopams, adeoque ^ 5 ^
tonus Ecclefiz, agi hac m controvcrfia. Tum eos hortaturut neminem umquam fuis in Epiftolis uni- '
verfalem nomment Epîfoopum, ne fibi debimm dettahant, cùm alteri honorem offerunt indebitum
Quia veto pacis & umtatis amor mtercedere poterat quominus Johanni refifterent, docet qua ratio,
ne tovenda fit pax, ex Apoftolo dicente : s i fieri poteft, quod ex vobis eft, eum omnibus bemin,hm pa-
cemhabemes: r u h t en,.m, mquit, pacem bonos cum mali, habere non pofte ; & M W noftis, L - „m. I
WBÊUÈ. ” ' n. P0“ “ ---- £uam videlicet gatem tune Veraciter tenemm, 'cum fuperborum culpa,, cantate
Jimuleftpujhtta infiftentc profequimur ; cum eos diligimus, eft eorum vitia odio habemus. Hoe animo ait bellum
fuperbia: Johannis mdicendum effc, at pro tuendo fuarnm Ecclefiarum honore, per hanc fuper-
Tiam peffumdato illis eile decertandumt State,m cph,fortes,ß a,c fecuri.Scripta cum univcrfalünomi-
nis falfitate, nec dare umquam, nee recipere prafumatis . . . . s i qua autem adverfa fiubfequamum unani-
mttcr. perfiftentes, et um monendo debemus oßendere quia in damn undo generalitatis nomine, no/hum Poe-
aa liter a liquid non am amu s.- ■
in ^ ef onfu“ .Elllogii diu expeftavit Gregorius, qui de tahta mora cumeo expoftulavitamicÄlia
.in üpmoia, ubi commémorât beatum Evangeliftam Marcum à fiando Petro Apoßolo magißro fuo Alexan- 3a.
dr,amfutftetranfmifumla a ie ihfertEcclefiam Alexandrinam arftiùs Romanic efTe adftriflam. Poftea Quid.bfeulo-
tarnen Eulogius Papae refpondit, fe ut juffus fuerat, feribendo ad Johannem abflinüifTe à fuperbis vo. S ®
a n f e j tlua:.ex vf > “ tis radice prodicrant, eaque fe ampliùs non ufurpaturum. At laferunt fum.
regoru modeftiam verba h xc ^ßcut ju fsifiü : <%uod verbum jufeionü, inquit, peto à meo audi-
su K ™ ™ ™ * quiafcto qui fum , qui cfiü. Loco enim mihi fratres eßü, moribus Patres. Magis xgvè tu- M É
,.-mV , ll]o univcrfalem Papam in Epiftola: inferiptione appellatum. Recédant, inquit, verba-aux
vamtatem infant 3 & cantatem vulnerant. . ?
^Pc<^ac a£i Anaftafium, non probavit vir pius tantam pro cecumenici titulo motam eon-
i r S R r «m ? ate,c , a ia ,a<^ 1P^um feripta Epiftola. Mira autem eluxit Gregorii modeftia , & hu- xir.
2 2 0 2 WÊ W fa admonicione, pene dixerim increpatione ; his enim verbis ca-
S a n f l Z l r ^ f T ° rdlCUr Ep^ ° lam/ .qUa Anaftafio m°nenti refpondet : Dcßderatamfuavifsim* veßrx B L ^
^ » » « H M i ii *«» m k w È anima M ?
a projluebant. E t non mtrum f i bene loquitur qui perfefle v iv it.
EDifcnnkaZ 1S'l!b infeaanrdo oecumenici vocabulo numquam celfaverit, quèd iÜud profanum, &
mortnrinh™'bU^ lnfUn0rUm,pUta!St >.mhi!OI™niK ^ communione Patriarchs CP. non reccffictât
nrsfams fi.. . V ejus mccefToris Epiftolam fynodicam , in qua oecumcnicum fe Patriarcham
£oc vocaKnlnm V UrCCPltA> “Pltac^m Ecclefia: (einderee. Qua verb dc caufa patienter ferendum
sorio AntiorE? A" aftafi,us. haud difficile eft fubodorari. Nuper enim,È vivis fublato Gredc
re H n H • J“ 1“ 0*12. exilio rcvocatus fuerac Anaftafius, & priftinz S,edi reftitutus; qua - -,
que Iimjerarnris hé 'e” *1’ n°a®r Grcg°rius. Cùm igitur poft longa bella, pace tandem ftueretur, at-
ncfforiif CI° > anmtente quoque forfàn Johanne CP. Parriarcha, quem Auguftus de
è re macm (V ‘ A™ f ° ^ u\crcr folebat, fuamSedcm rccuperaffec, iterum adiré pericula metuens,
ri Sc contendere1 lC^V1C °eniSnc cecumenici titulum interprccari, quàm pro ill o ufurpato tumultua