Ill v e n t u m q u e u n g i c H r e g e m : u n f l u m m o x t o l e m r A
____ B Ë S S S K S > A nun n r m o perfeeutorem ? A quo ne morr iuattuurr., ttrreémpiddaâtt :: &&t taa--
men ne ei Dominus irafeatur, rogat. Ipfe quippe
t. cùm mitteretur, ait : Aitdiet.Saiil , & inttrficiame.
Ec ei per femecipfam Veritas dicit:U/j»eip» tu luges
Smlem, cum ego abjccerim cum ? Quid ergo ifto
tiro did benignius poteft, qui Sc hunc non vulc
divinitus percuti, à quo fotmidat occidi ! Cùm ad
pietatis atque humilitatis celfitudinem tendimus,
præcedentium cxemplis levamur. Quid enim David
mifericordius, quid humilius dici poteft, qui
à rese reprobo pro vidloriis contumelias recipit,
qui de manu hoftili Ifraëliticam Gentcm fort.s
eripuit, & tamen ne ipfe moriatur, quafi debilis
fuvit ï Qui Sc fe eledum divino judicio, Sc perieà
quibus dedignatum eife le doluit. Scd repente
evigilans cvigilafle fe doiet, qui interim divitia-
rüm imaginem vcl dormiens tenebat. Gemit enim
protinus fub paupertatis pondéré, Sc inopiac fuac
anguftiis premitur, Sc eo pejus quo ad tempus bre-
viilimiim, vel vacuè dives fuit. Sic, fie nimirum
bu jus mundi funt divites, qui rebus acceptis tu-
ment. Bene operari de fua abundantia nefeiunt.
Quafi dormientes funt divites, fed paupertatem
fuam evigilantcs inveniunt : quia ninil fecum ad
illud judicium, quod permanet, ferunt : Sc quanto
nunc ad breve tempus fublimiùs clati funt, tan-
to contra fe in perpetuum graviùs ingemifeunt.
a Qui, telle Sapientia, damnationis fine tempore ■
ciuorenTTuum reprobum agnofcit,& tarnen ei- B diauri referuntur : g u id nobisfro fr it fujerbU ,& %
dem perfecutori fuo crebræ fatisfodionis humili- divitiarum jatfantia quid contulit nobis ? Tranjierunt
täte fe fubiicit. Qui pcrfecutoris lanccam tollit, omnia ilia tarn quant umbra , & tamquam nuntius
oram chlamvdis detruncat, atque ad eacumen percurrens. Vilia ergo &C fugitiva foiffe, quæ te-
montis protinus properat,&: uno eodemque tem- nuerant, jam amifla cognofeunt. Quæ quamdiu
porc, qWu.i. a occ•i dî-e.n. dI il p__o_teSftSaÜtSeKmS habucrat, often- ft-nlris «omni cordibus & magna &mantat,
& nc occidatur, rogat. * Hinc eft quod dc
prxdicatoribus per Prophetam dicitur : Jg u t fu n t
i/H, qui ut nubes v o la n t? * In cundis ergo qua: fpi-
ritualitcr appetimus, cxemplis prxeedentibus m-
formamur. More enim nubium extensa fuper nos 1
aderant,ftultis eorum &: man-
fura videbantur. Serb dives aperuit oculos, quan- LA
do Lazarum requiefeentem vidit, quern jacentem
ante januam videre contemfit. Intellexit ibi quod
hie facere noluit, & in damnatione fua cognofce-
re compulfus eft, quid fuit quod perdidit, quannattum
vitâ te<nmur, ut ad frudum fecundi ger- . do indigentem proximum non agnovit. Cùm enim
minis infundamur ; Sc_ quafi intuentes cxlum, priùs C corpus obdormifcit in morte, tunc anima evigi- IUUIU l i n n . “ — . ---- j ----- 1------ c CL J
nubes afpicimus, quia ante bonorum racta admi-
rando cernimus : & poft, ilia quæ funt cxleftia,
experiendo penetramus.
C a p u t C L V L
T u rb a ti f u n t omnes i n f f e m e s corde. Dormierunt
fom n um f u u m ,& nihil in v e n e ru n t omnes w r i
dm itia rum in manibus fu is . !(
lat in vera cognitionc: & cum carnc moritur, ejus
anima videre cogitur, quod providere contemfit.
Tunc effe confpicit quod timebat, tunc fe vacuam
invenit, qua: plena rebus pra: ceteris hominibus
fc effe lxtabatur.
b C A P U T C L V I I .
DormitA'vermt qui ajeenderunt equos. r>
I n expof. B. Job, 1.31. adjun&um eft : Dormita- mi
veruntqui afeenderunt equos. E q^ i nomine,digni-
tas temporalis accipitur, Propheta atteftante,qui
I n expof. B. Job, 1. 18. adjundum eft: T u rb a ti
funt omnes inßftentes corde, &c. U t in fua manu
divites poft mortem quidquam inveniant, eis ante — —- r -----------1 I I ■ H - ,■ *
mortem dicitur, divitias fuas in quorum mambusD ait : Dormitavermt qui afeenderunt cques : ldelt
ponant: F a c ite , inquit, v o b is amicos de mammona
in iq u ita tisy u t cum d e fec e ritis, rccip ia n t v o s in ater-
n a tab ern acu la. Dives ergo cum dormient, nihil
in manibus fuis inveniet. Res ergo fuas, cum mo-
rcretur, fecum tolleret, fi ad petentis vocem, cum
viveret, fibi tuliftet. Nam terrena omnia, qux fer-
vando amittimus, largiendo fervamus : patrimo-
niumque noftrum retentum perditur, manct ero-
gatum. Diu enim cum rebus noftris durare non
pofliimus, quia aut nos illas moriendo deferimus,
aut illx nos viventes quafi deferunt pereundo.
Agendum ergo nobis eft,ut res abfolute perituras
in non pcrcuntem cogamus tranfire mercedcm.
D.ormit namque dives, & nihil invenit: nihil ni-
mirum de rebus, quas tenuit. Nam culpa rerum
fimul ducitur, quamvis hie omnia, pro quibus cul-
. pa perpetrata eft, relinquantur. Eat ergo nunc, &
acceptis rebus tumcat, fefequc fuper ccteros ex-
töllat : glorietur fe habere quod proximus non
habet. Vcniet quandoque tempus ut evigilct, 6C
tunc cognofcat, quam vacuum fiierit, quod in
fomno tenuerat.Sxpe namque contingit dormien-
ti inopi, ut fe per fomnium divitem videat, atque
ex eifdem rebus ammum extollat: lxtetur Ic ham
o r t e a n im æ m e n t i s o c u l o s à v e r i t a t i s l u c e c la u -
f e r u n t , q u i i n p r æ f e n t i s v i t æ h o n o r e c o n f i f i fu n t .
C a p u t G L V I I I .
Erijte me de Into, u t non inhoeream. fJ
J n e x p o f . B . J o b , 1. 1 4 . a d j u n f t u m e f t : E rip t ^
me de luto, & c . L u t o i n h æ r e r e , e f t f o r d i d i s d e -
f i d e r i i s c o n c u p i f c e n t iæ c a r n a l i s i n q u i n a r i .
C a p u t C L I X .
Jfeganji confelari animam m eam : m em o r fu ïD ù , ?
& deleéîatus fo n t .
( " * ] u m c d e p e r f e i f t o r u m i n t r a f a n £ t a m E c c l e f i a m e
d e f i d c r i i s t r a f t a r e t u r , i n e x p o f . B . J o b , 1. 1 8 . ad - m
ju n < f tu m e f t : N e g a v i con fola ri anim am meam ,& f
S a n c t i v i r i a d a n jm u m f u u m e x p r æ f e n t i v it a
n u l l i u s g r a t iæ c o n f o l a t i o n e m a d m i ç t u n t . N a n ^ | e'
r u m q u e h u j u s f e c u l i d i v i t e s , f o l e n t m e n t i s tæ d io
a f f e & i , b o n a t e m p o r a l i t e r a c c e p t a c o n f p i c e r e , &:
t r i f t i t i a m d e l i n i r c . C ù m e n im m c e r o r c q u o d a m
1 In Uticenfi multa alia hîc intexta leguntur quz f
Lutn affignato funt excctpta.
h Caput ho
* I ta Icgitui
i fequenti abeft à raff.
tans'
tangi fe fentiunt, equos afpiciunt, auri argentique a ham ,Deus lfa a c ,& Tteus Ja c o b : & quód ipfe Deus
fui vafcula contemplantur, prædia circumeunt.
Cumque per hæc temporalia oculos libenter tra-
hunt, obortiim animæ moerorem vincunt. Unde
eis & in Evangelio Veritas dicit : Va vobis divi-
tibtts, qui habetis confolationem vejhram. Sed fan-
£tas vir,qui hoc luge^quiaabæternis gaudiis ce-
cidit, confolationem de temporalibus non admit-
tit, dicens : Negavi confolari animam meam. Ac fi
apertè dicat : Qtù de temporalium amiftione non
lu geo, de temporalium abundantia confolari he- . .
quaquam poflbm. Cui tamquam fi nos audientes Fllu Ef hrem ^endentes mum, & renames fa-
ifta, diceremus : Quid igitur qùæris, qui confolari gittdS foitâ, cowverji font in die belli.
in his , quæ mundi funt, renuis ? Illico adjecit:
llemor fui Dei,dr delettatus fum. Ac fi aperte di- g | 3 Umde pufillanimitateprædicantiumtraftarp.
cat: Terrenarum rerum me nec abundantia refo- tur,in Ezech. hom.^. adjuniftum eft : Filii Epbren
fit, ver^ profc£lo non dicit; nec tamen per hoc,
quod dicit, veritatis regu lam deferit: quia cui ini-
nifteiium lectionis exhiber, ejus dominium voce
prxtehdit.Itaque Scriptores facri cloquii,quia rew
plcti fanfto Spiritu fuper fe trahuntur,quafi extra
femetipfos fiunt, & fic de fe fententias quafi de
aliis proferunt»
C a p d t C L X I i t .
vet ; audtoris aiitem mci, quern adhuc videre non
valeo, vel fola memoria delcdat.
C a p u t C L X .
Exercitatus fu m , & defecit paulifoer fo iritu s
meus. D Um de incrcmentis profeduum tradaretur,
in expof. B. Job, 1. zz. adjundum eft : E x ercita tu s
fum; & c . Qu î d eft quoa ait : S p iritu s m eus, nifi
fpiritus hominis, videlicet fpiritus elationis? Et
quia per occultam gratiam ad amorem Dei tem-
perata defuper menfura proficimus, quanto in noin
ten d en tes arcum , & c . b P l e r u m qu^e nos, qui
.dodorcs videmur, dum prxdicamus, audientes
inftruimus, & loquendo armamus alios, fed ipfi ad
laborem.certaminis ire recufamus. Et feriptum eft;
F l i i E ph rem in ten d en tes arcum , d r m itten tes fa g it -
taa fu a s , c o n v erfi fu n t in d ie belli. Ephrem quippe
frudificatio dicitur. Et qux efttalis vel tantarru-
dificatio, nifi lingua dodorum ? Qui^dum verbunT
feminant,multiplicant frudus animarum.Qui cum
docere prxparamus, & fen fum facra: Scripturx
exquirimus, arcum intendimus. Cum verba corre-
ptipnis facimus-, fagittas emittimus. Arcus enim
r ----------- r—------------r -----------1 --------- ------- nonnumquam in facro cloquio ipfum facrum clobis
de Dei fpiritu virtus crefcit, tanto nofter fpi- ^ quium poni fölet, quod ex utroque Teftamento
ritus deficit. Qui fpiritus erroris,quia non a riobis
fubito penitus amputatur, bene paulifper defecif-
fe perhibetur. Tunc verb in Deo plene proficimus,
cum a nobis ipfis funditus defecerimus.
» C a p u t C L X I .
Etenim Ja g ittd tuat pertranjierunt.
I n expof. B. Job, 1. zp. adjundum eft : E ten im
f a g h u tux p e r t r a n f e r u n t . D e imbre namque fan-#
ttx prxdicationis alias dicitur : M a n d a b o n u b ibu s
velut ex cornu & chorda conftat. Vetus quippe
Teftamentum figuratur cornu propter duritiam,
novum vero, quod incarnato Domuio fadum eft,
fignatur chorda. Et dum chorda trahirai*, cornu
curvatur : ~quia cum Teftamentum novum difeu-
titur à duritia litteræ, vetus inclinatur, & ad in-
telledum fpiritualem fleditür, quia rigor ejus du-
ritiæ non tcnetur.Sagittæ enim funt hæc ipfa verba,
quæ dodores proferunt.Unde bene etiam per
Prophetam de fandis dodoribus Gcntilitatem in-
gredientibus dicitur : Cum fagittis & arcu ingre-
dientur illuc. Nos ergo cùm Scripturæ facræ <lida
ne pltiant fuper earn imbrem. De curfu verb j-^penfamus, arcum int-endimus : cùm verba dodriimbris,,
qui in eledorum cordibus agitur,Pfalmi-
. fta teftatur dicens: V elo citer currit ferm o eju s. Ple-
rumque verb imber eft, &c curfum non habet:
quia prxdicatio ad aures venit, fed peflante interna
gratia, ad corda audientium non pertranfit. De
cujus‘ prxdicationis verbis,propter cledos dicitur:
Etenim fa g it tx tu x p ertra n jieru n t. Sagittx quippe
Dei pertranfeunt, quando verba prardicationis ejus.
ab auribus ad corda defeendunt. Quod quia folo
divino muncre agitur, imbri curfum Dominus fe
dediile teftatur.
C a p u t C L X I I .
A ttendite,popule mens, legem meam.
D u m de fervando modo facri eloquii trada-
retur, in Prxfat, Moral, adjundum eft : Attcndi-
te,popule metts, legem meam. N on lex David, aut
populus David, fed perfonam ejus, ex quo loque-
bacur, affumens, ipfius audoritate loquitur, cujus
infpiratione replebatur. Hoc quotidie fieri in -Ec-
cicfia cernimus, fi vigilanter intueamur.Nam ftans
in medio populi ledor clamat: E g o fum B en s A b ra -
• Caput hoc non eft in mff.
fc 1° C0<1- horn. 9. in Ezech. ubi fruftra ha:c qua:livi-
T om . I V .
nx damus , fagittas emittimus. Sed in die belli
convertimur: quia nonnumquam contra vitiorum
certamina laborem fubire recufamus.
C A P u T C L X I V.
S ta tu it aquas quafi in utre,
D Um de reproborum contra Ecclefiam machi-
nationibus tradaretur, in expof. B. Job, 1. 8. ad^
jundum eft : S t am i t aquas q u a fi in u tre. A quAi
in utre, funt lubrica pravorum defideria, quia cum
operis effedum non inveniunt, fub carnali cor-
p de- deprimuntur.
C aput CLXV.
Ejcordatus eft, quia caro fo n t .
Um de providentia divinx mifericordixer-
ga genjis humanum tradaretur, in expof B. Job,
1. 4. adjundum eft : Recordatus e ft, & c . O m n i -
p o t e n s Deus, ficut ex nihilo bona facere po-
tuit: ita cum voluit, per incarnationis fux myfte-
. Pauca extant in horn. :
Q _ .
Pf-if- 77.
m - 7. »4.
rfal. 77• 13,
Nam. ip.
Pfal, 77- 39.