Dalton zag in de binnenlanden van Koetei op de Oostkust talrijke
overblijfselen van Hindoesche tempels en pagoden en van steenen
en metalen afgodsbeelden, die onmiskenbaar een Hindoeschen oor-
sprong verrieden, ofschoon de inboorlingen eenstemmig deze overblijfselen
als van Chinesche kolonisten afkomstig wilden doen voor-
komen 1). Den overste von Henrici werden soortgelijke overblijfselen
gewezen in den omtrek van de kampong Margasari aan de
Negara-rivier in de Banjer-massinsche bovenlanden, waaraan eene
overlevering aangaande eene werkelijk in die streken bestaan heb-
bende kolonie van Hindoes (Orang Kling) verbonden was 2). Het
zou bij den weinig gevorderden staat onzer kennis dezer overblijfselen
en der oudere geschiedenis van Borneo, schier vermetel zijn
eenige gissing aangaande hunnen oorsprong te willen wagen. Het
natuurlijkst schijnt, bij den eersten oogopslag, ze in verband te
brengen met de overleveringen aangaande de kolonisatie van Borneo’s
Zuid- en Westkust door Javanen uit het rijk van Madjapahit, die
wij beneden nader zullen leeren kennen. Doch het schijnt bezwaar-
lijk te loochenen, dat men ook nog dieper liggende sporen van
Hindoeisme bij de Dajaks aantreflt, die 6f uit hunne eigene ons on-
bekende afkomst, 6f uit vroegere kolonisatie door Hindoes moeten
verklaard worden. Van Lijnden vindt ze op de Westkust in hunne
onthouding van koevleesch, die echter niet algemeen is , en in den
naam van djewata of dewata, dien zij aan hunne goden geven 3).
Hupe acht ze duidelijk afgedrukt in de goden-namen, mythen en
godsdienstige gebruiken der Dajaks van Poelopetak en de aangrenzen-
de distrikten nabij de Zuidkust 4).
Gids” voor 1846, Boekbeoord., bl. 3 5 1 , 352. Het opscbrift houdt men
voor Kawi en de heer Millies deelt zelfs, t. a. p., uit het algemeen verslag
van den heer Tobias (HS.) de volgende proeve van verklaring mede, voor
welker naauwkeurigheid echter niet mag worden ingestaan:
,, Senkala (o f het jaar) 110.
„ Dit voortreffelijk werk doet het hart verschrikken en maakt de drie
bestemmingen bekend: het leven, den dood en het paradijs.”
George Mullers afteekeningen van den Ganesa, de Nandi en den Batoe
Sampei zijn, gelithographeerd, in de „ Indische Bij” geplaatst; de afteeke-
ning van laatstgemelden door den heer von Henrici is onuitgegeven.
*) Dalton, p. 4 1 , 4 2 ; zie ook bl. 3 9 , uit welke plaats blijkt, dat ook
de heer George Muller zijne aandacht aan die overblijfselen geschonken had.
*) S. Muller, bl. 347—349 , vgl. E a r l, p. 2 7 4 , en Schwaner B . ,
bl. 43 vv.
*) Van Lijnden N. T . , bl. 600.
‘) Hupe, bl. 127— 129.
Op Sangouw volgt Sekadouw, aan beide zij den, maar grootendeels
op den linker-oever, van de Kapoeas gelegen. Hier bevindt zieh
ook de rivier Sekadouw, die op de grenzen van Matan ontspringt
en van belang is voor den afvoer van producten. Aan hare mon-
ding, die breed en diep is, doch in den droogen tijd door eene
steenbank schier geheel gesloten wordt, ligt de hoofdnegerie, die
een SOtal huizen te lt, niet binnen eene palissadering besloten. Op
den regter-oever behooren tot Sekadouw de oevers der rivier Ajah,
aan welker vereeniging met den hoofdstroom het Chinesche kamp
Soengei-Ajah ligt, ingerigt op dezelfde wijze als dat te Pontianak en
door omtrent 250 zielen bewoond. In zijne nabijheid liggen ook
de voornaamste goudwasscherijen. De bevolking van Sekadouw wordt
geschat op 15,000 zielen, waarvan 1600 Maleijers en Boeginezen,
400 Chinezen en de overigen Dajaks. De Vorst, vroeger Pange-
ran geheeten, geeft zieh thans den titel van Sultan; waarsebijnlijk
sedert een onbeperkt gezag oefent, met terzijdestelling van
den raad der mantries, aan welken de overige vorsten van het
gebied der Kapoeas min of meer gebonden zijn x),
Zeer onbeduidend zijn de beide volgende staten, Blitang en Se*
pouw of Sepahoe. De eerste ligt hoofdzakelijk aan den regter-, de
tweede aan den linker-oever der Kapoeas. De bevolking van Blitang
wordt geschat op 9950, die van Sepouw op slechts 1250 zielen;
onder de eerste zijn 200 Maleijers, onder de laatste 250 Maleijers
en 25 Chinezen. Al de overigen zijn Dajaks, doch onder deze
zijn in Blitang vele vrijen, die geene scliatting aan den Vorst of
Pangeran betalen. De Sultan van Sekadouw maakt aanspraak op
de Suprematie over Blitang, terwijl Sepouw onder den invloed van
Sintang staat. De Blitang-rivier is voor vrij groote praauwen bevaar-
baar en heeft zwart water; de hoofdnegerie, die slechts 15 huizen
en geene palissadering heeft, ligt, bij uitzondering, niet aan hare
monding, maar iets hooger op. Drie dagen roeijens vandaar liggen,
*) Van Lijnden N. T ., bl. 5 4 9 , 6 5 0 , 5 6 9 , 572, 5 7 3 , 5 8 3 , 5 8 6 , 626;
von Kessel, bl. 1 7 2 , 177, Gronovius, bl. 349. De verschillende opgaven
aangaande de bevolking volgen hieronder.
Maleijers Chinezen Dajaks Totaal.
Tobias en Gronovfus 2200 1788 10,390 14,378.
Hartmann en Francis 1200 660 10,390 12,250.
Von Kessel 4000 1500 7,500 13,000.
Yan Lijnden 1600 400 13,000 15,000.
Melvill stelt de geheele bevolking op slechts 4 7 6 0 , op eene oppervlakte
van 55 vierk. mijlen.