de Sultan van Goenong-Teboer vcrklaarde, dat deze menschen hem
toebehoorden, en liet ze opeischen, onder bedreiging van geduchte
wraak. De vorst van Tandjong, bevreesd voor de grootere magt
van zijnen nabuur, was op bet punt aan dien eisch te voldoen,
toen de Nederlandsche Commissarissen aankwamen. Na eene körte
onderhandeling werden de schipbreukelingen met eene praauw aan
boord van de schooner gebragt, die daarop naar Goenong-Teboer
vertrok, om van den Sultan verantwoording te eisclien ten opzigte
van zijn jegens de Engelschen gehouden gedrag. Deze beweerde,
dat hij te vergeefs op een gelukkigen dag gewacht had, om de E ngelschen
naar Makasser te doen yervoeren, dat hij ze van den vorst
van Tandjong had teruggeeischt, uit vrees dat deze hen aan den
Sultan van Koetei zou uitleveren, die wegens het gebeurde met
den heer Murray zeer op de Engelschen gebeten was, en dat de
lasjkars zieh uit eigen beweging naar Soeloe en Boelongan hadden
begeven; terwijl hij tevens al de goederen, die aan kapitein Brownrigg
behoorden, teruggaf 1). Bij deze gelegenheid werden de over-
eenkomsten met de vorsten van Berouw vernieuwd, en werden zij
voorloopig gesteld onder het administratief gezag van den Resident
ter Zuid-oostkust van Borneo, terwijl hun het voeren der Nederlandsche
vlag werd vergund 2). Den 27ston October verliet de schooner
Tandjong, en bereikte den l ö den November Banjer-massin,
waar de commissie aan den heer Weddik verslag deed van hare
verrigtingen, terwijl de schipbreukelingen op kosten der Nederland-
sehe regering naar Java werden gebragt 3).
Inmiddels was door de laskars, die met de praauwen van Soeloe
vertrokken waren, het gebeurde met de Premier ter kennis geko-
men van den heer Wyndham, een Engelschman op dat eiland ge-
vestigd, en door diens tusschenkomst van Sir Edward Beicher, die
met het Engelsche oorlogschip Samarang te Manilla lag 4). Kapi-
*) Van Capellen Bydr., bl. 7 7 , 7 8 , 8 8—96.
*) Temminck", p. 190, van Capellen Bijdr., bl. 94 , 95.
8) Van Capellen Bijdr., bl. 97.
*) Beicher, I , p. 201 , 205.
tein Beicher begaf zieh dadelijk naar Soeloe, en een afgevaardigde
van den Sultan met zieh nemende, haastte hij zieh naar Goenong-
Teboer, waar hij den 309tcn December 1844 aankwam. Op de pa-
lissaden, die de kathpong omgaven, zag hij eene menigte kleine IIol-
landsche vlaggen ten toon gespreid. De Sultan zond dadelijk, ter
verwelkoming ven den Britschen officier, een afgevaardigde, die, toen
hij bemerkte, dat de Engelschen weigerden te saluëren, aleer zij
wisten of de plaats in de magt der Holländers was, alle betrekking
tusschen Goenong-Teboer en het Nederlandsch Gouvernement geheel
verloochende. Sir Edward bragt vervolgens den Sultan een plegt-
statig bezoek, ontving van hem voldoende verklaringen aangaande
het lot der schipbreukelingen, over wier ongeduld en aanmatiging de
vorst zieh zeer beklaagde, en vernam van hem , dat zij reeds door
een Ilollandsche oorlogsschooner waren afgehaald. Daarop vroeg hem
de Sultan, waarom hij geweigerd had hem te saluëren onder de
Ilollandsche vlag, tevens met die vraag het verzoek om eene Engelsche
vlag verbindende. Sir Edward antwoordde, dat h ij, tenzij aan
eenige bijzondere mogendheid onderworpen, die in dat geval eene
magt zou zenden om hare vlag te beschermen, wettiglijk slechts
zijne eigene banier kon hij sehen, en dat Engeland nooit veroor*
loofde, dat zijne vlag werd vertoond, waar zij bij eenige mogelijk-
heid ungestraft zou kunnen geschonden worden ¡¡§ De Britsehe
kapitein vond voor het overige de ontvangst des Sultans te veel be*
lovend, om er geene partij van te trekken. Ilij liet zieh door den
Sultan de contracten met het Nederlandsch gezag en zijne corres-
pondentie met de autoriteiten te Banjer-massin voorleggen, en nadat
deze vorst hem plegtig verzekerd had, dat hij geene verbindtenis-
sen met vreemde natiën had aangegaan, die hem tot meer dan vriend-
schappelijke ontvangst en toelating ten handel verpjigtten, stelde
Sir Edward een kort document op, waarbÿ zieh de Sultan gezind
*) Ik houd dit voor eene welverdiende les. ’t Is voor de nationale eer
ongetwijfeld gevaarlijk de Nederlandsche vlag te doen voeren door hoofden,
bereid om haar bij de geringste aanleiding te verloochenen, wanneer de
magt om haar te handhaven ontbreekt.