pleegd, op zijn aanstoken heeft plaats gehad, in de hoop, om zieh
daardoor aan de gevolgen zijner toegevendheid te onttrekken. Ik
zal op deze noodlottige gebeurtenis in een ander gedeelte van dit
werk terugkomen.
Ten gevolge der groote moeijelijkheden, waarin omstreeks dezen
tijd het Nederlandsch-Indisch Gouvernement door den op Java uit-
gebarsten oorlog werd gewikkeld, der strenge bezuinigingen door
den Commissaris-Generaal du Bus de Ghisignies ingevoerd, en van
het stelsel van den graaf van den Bosch, om het regtstreeksch bestuur
des Gouvernements op Borneo, als sleehts tot moeijelijkheden en in-
productieve uitgaven leidende, eer in te krimpen dan uit te brei-
den 1) , bleven de zaken van Borneo’s Oostkust jaren hangende; de
moord van George Muller bleef ongewroken, en men wendde zelfs geene
poging aan, om zijne vaor de wetenschap zoo kostbare papieren te
redden. Gedurende eene reeks van jaren vernemen wij van Borneo’s
Oostkust niets dan uit Engelsche bronnen. Den 3 den October 1827
ging de Heer John Dalton van Singapoera naar Koetei onder z e il,
alleen door eene avontuurlijke neiging gedreven om vreemde gewesten
te bezoeken, zoo mogelijk zijne fortuin te herstellen en nieuwe
veerkracht te schenken aan een door vele rampen neergedrukten
geest 2). Door geene andere Europeanen, dan den Heer Hecksler,
een Deen van geboorte 3), vergezeld, zeilde hij in eene praauw, aan
den Sultan van Koetei behoorende, de Zuidkust van Borneo om,
en bereikte, na veel eilende doorgestaan te hebben, den 25sten
October de rivier van Pegatan 4) , welker omstreken toen tot ver-
blijfplaats strekten van het beruchte rooverhoofd Raga, onder den
naam van » Prins der roovers” bekend, die toen reeds gedurende
17 jaren zijn barbaarsch handwerk op deze kust op groote schaal
had gedreven. Alleen in 1813 had hij drie Engelsche schepen aan-
gevallen en de kapiteins met eigen hand gedood, toen een besluit
1) Kochussen, bl. 32.
*) Dalton, p. 30.
3) Dalton, p. 62.
4) Dalton , pag. 31—34. Hij noemt dit gewest Bagotta o f Pergottan
en deelt daaromtrent, pag. 16—2 5 , vele nadere bijzonderheden mede.
I N L E I D I N O . LXV
van den Luitenant-Gouverneur van Java de gansche Oostkust van
Banjer-massin tot Berouw in staat van blokkade stelde en twee Engelsche
oorlogssloepen deze wateren kwamen schoon vegen 1). Het
was haar echter niet gelukt de veiligheid dezer kust te verzekeren,
en na de vestiging van Singapoera, die den inlandsche handel zoo
zeer deed herleven, had Raga, met behulp van zijnen broeder,
Hadji Bota, Radja van Pegatan, zijn bedrijf met verdubbclde kracht
geoefend. Hoe weinig het Nederlandsch Gouvernement toen ter
tijd met de zaken der Oostkust bekend was, blijkt uit de vol-
gende door Dalton medegedeelde bijzonderheid. Wenschende de roovers
der naburige eilanden tot erkentenis van zijn gezag te brengen,
schreef de Radja van Pegatan een brief aan den Resident van Banjer-
massin, waarin bij over den treurigen staat dezer kust uitweidde,
en op de noodzakelijkheid van krachtige maatregelen tegen de zee-
roovers aandrong. Hij voegde er bij, dat hij, om zijne gehechtheid
aan het Gouvernement te toonen, zijnen broeder Raga had overge*
haald, om met groote praauwen, de Nederlandsche vlag voerende,
kruistogten tegen de roovers der eilanden te ondernemen. Deze
list gelukte volkomen, en de Resident zond een afgevaardigde met
eene kanonneerboot, om zieh met den Radja te onderhouden.
Zijne onverwachte komst bragt de breeders in eenige verlegen*
heid, daar juist op dat oogenblik een drietal praauwen in de rivier
lagen, op haren togt van Java naar Sambas veroverd. Intusschen,
door een vriend te Ranjer-massin in tijds over land van het dreigend
bezoek vergewist, hadden zij genoegzame toebereidselen getroffen, om
den schijn te bewaren. De afgevaardigde werd met eerbied ontvangen
en betuigde het genoegen van den Resident over de taak aan Raga
opgedragen, tevens met aanbod van bijstand. De Radja verklaarde
echter, dat onder de Hollandsche vlag hij en zijn broeder zieh sterk
genoeg gevoelden, om de roovers te beteugelen, wier gruwelen jegens
hunne Europesche vrienden zij meer dan hunne eigene verliezen
betreurden. Zij verzechten daarom alleen eenige ondersteuning in
') Dalton, p. 1 6 , Earl, p. 40—42.