en het plaatsen van gewapende vaartuigen te verdedigen. De sehe*
pen moesten, wegens de ondiepten, z66 ver van den wal blijven,
dat zij dien naauw met hun geschut konden bereiken; en het strand
was zoo moerassig en digt begroeid, dat eene landing slechts op
een p u n t, namelijk achter Poelo Boengan, mogelijk, maar ook daar
nog, wegens de opgeworpen bentings, hoogstbezwaarlijk geoordeeld
werd. Bij dit alles was nog eene zware ziekte op de oorlogssche-
pen uitgebroken, die een groot deel der bemanning weggesleept of
tot de dienst onbruikbaar gemaakt had.
Silvester, moedeloos door dezen zamenloop van noodlottige om-
standigheden, was op het punt onverrigter zake terug te keeren ,
toen een gezant van den Panembahan kwam opdagen, om den eer-
bied van zijnen meester voor de Compagnie en zijne vredelievende
gezindheid te betuigen , terwijl te gelijkertijd witte vlaggen van de
bentings werden opgestoken. Silvester besloot hiervan gebruik te
maken , om het doel zijner reeds als mislukt beschouwde zending,
althans ten deele, te bereiken. Hij liet aan den Panembahan te
kennen geven, dat hij hem een deel in het bestuur wilde la ten ,
mits hij zieh onvoorwaardelijk aan de Compagnie onderwierp, en
alle nog bij hem vertoevende Boeginezen verwijderde, aan welke een
veilige aftogt verzekerd werd. Terwijl de onderhandelingen hierover
nog voortduurden, kwam eindelijk de scheepsmagt van Pontianak,
uit 30 ligte, maar vrij wel gewapende vaartuigen bestaande, door den
Sultan zelven aangevoerd weder opdagen; maar te gelijker tijd bleek het,
dat ook de Panembahan van Mampawa slechts tijd had gezoeht, om
zieh voor den verwachten aanval te versterken met de h u lp , hem
door Sambas beloofd, welks Sultan thans openlijk de partij van
Mampawa begon te kiezen. Silvester vernam n u , dat 24 praauwen
van Sambas, op welke zieh een zoon van den Panembahan van
Mampawa bevond, te Tradokkan, tegenover Poelo Boengan , geland
waren. Dadelijk zond hij eenige der ligtere Compagnies-vaartuigen af,
onder bevel van Kapitein Drillinger, die het strand zoo digt mogelijk
naderden, eene der daar opgerigte bentings vernielden, ettelijke
der vaartuigen van Sambas in den grond boorden, Poelo Boengan
in bezitnamen, en aldaar eene verschansing opwierpen, waaruit zij
den vijand hevig bleven bestoken. Een geweldige storm sloeg boven-
dien eenige der vaartuigen van Sambas aan stukken en ontmoedigde
de overige zoodanig, dat zij zieh haastten om terug te keeren.
De Panembahan van Mampawa, alles hiermede verloren achtende,
zond een nieuw gezantschap aan den Kapitein-Commandeur met de
verklaring, dat hij zijn land aan de Compagnie overgaf en zieh
aan al hare voorwaarden onderwierp. Silvester gaf bevel terstond
de vijandelijkheden te staken , en zond een schriftelijk antwoord ,
waarbij hij de onderwerping van den Panembahan aannam, nog-
maals aandrong op de verwij dering der Boeginezen, en het siechten
der bentings en der palissaden in de rivier vorderde. Aan
dit laatste \ferd spoedig voldaan, en de Sultan van Pontianak
roeide met al zijne vaartuigen de rivier tot aan de negerie op.
Tot zijne verbazing vond hij haar ledig. De Panembahan, waar-
schijnlijk de bedoelingen van Abdoe’r-rahman en zijne bondge-
nooten mistrouwende, was met zijn geheele geslacht naar de
binnenlanden gevlugt, en door de overige ingezetenen derwaarts
gevolgd. De laatsten keerden wel is waar spoedig te ru g , maar
alle pogingen om den Panembahan tot terugkomst te bewegen,
bleven vruchteloos. Daar hij hierdoor feitelijk afstand van het
bewind deed, besloot de Kapitein-Commandeur aan het oorspron-
kelijk plan gevolg te geven. Adi Djaja Koesoema werd van de
regering vervallen verklaard en het bestuur over Mampawa in leen
aan Sjerief Kasim, met den titel van Panembahan, opgedragen ¡¡|
De voorwaarden dezer opdragt werden vastgesteld door een contract,
den 20sten Junij 2) 1787 door Silvester, uit naam der Compagnie,
met Sjerief Kasim gesloten. De meeste artikelen stemden bijna geheel
overeen met die van het contract met Pontianak van 1779. Ten opzigte
van de levering der handelsproducten aan de Compagnie en van de
uitroeijing der specerij- en koffijboomen werden dezelfde bepalingen
verordend ; alleen werd hierbij geen gewag gemaakt van het pe-
pergewas, terwijl daarentegen den Panembahan eene verpligte le-
verantie van 600 realen goud werd opgelegd. De regten en eenige
andere inkomsten zouden gelijkelijk tusschen den Panembahan en
de Compagnie worden verdeeld. De Chinezen en hunne hoofden, te
Mampawa of in zijne onderhoorigheden gevestigd of later zieh vesti-
gende, zouden onder het regtstreeksch gezag der Compagnie staan.
Hetzelfde zou gelden van alle Javanen en andere vreemdelingen uit
') De Jonge, t. a. p., V I , I , bl. 245—2 5 0 , vgl. met hetgeen boven,
bl. 16—1 8 , over de plaatselijke gesteldheid van Mampawa gezegd is. Vgl.
verder van Kampen I I I , bl. 8 2 8 , Ritter, bl. 2 0 4 , G-. Muller, bl. 3 4 6 ,
Muntinghe, bl. 174, Tobias, bl. 54, Leyden, p. 32, Hartmann HS. I, bl. 9..
) Niet 20 Januarij, zoo als abusivelijlc staat bij Muntinghe, bl. 163.