Sultan van Tandjong het voornemen opgevat tot eene hedevaart naar
Mekka, en wa s, om daartoe alles in gereedheid te brengen , naar
de aan zee gelegen kampong Batoe-poetih vertrokken. Hier ver-
voegde zieh bij hem een roovershoofd der Ilanons, die weldra zijne
dochter ten huwelijk vroeg, en des Sultans toestemming verkreeg op
voorwaarde, dat hij zieh van zijne makkers scheiden en te Tan-
djong vestigen zou. Dit geschiedde; maar inmiddels pleegden zÿne
volgelingen in den omtrek een aantal rooverijen, die de aandacht der
Nederlandsche autoriteiten op Berouw vestigden en den Sultan onder
de verdenking bragten, dat hij met de roovers heulde 1). De
heer Kolff deed het voorstel tot eene expeditie, om de roovers uit
deze streken te verdrijven, en tevens die van het naburige eiland
Laut te tüchtigen 2) , en werkelijk ontving in April 1834 de kapitein
ter zee Anemaet la st, om een eskader, bestaande uit de
korvet Heldin, de brik Siewa en de schooners Castor en Krokodil|
benevens eenige kruispraauwen, te Makasser te vereenigen, ten einde
aan dit voorstel gevolg te geven. Ongelukkig kregen de roovers de
lucht van deze toebereidselen en verstrooiden zieh ; maar Batoe-poetih
werd verbrand en de Sultan met een zijner zonen gevankelijk naar
Makasser gevoerd Bij deze gelegenheid onderwierpen zieh ook
de vorsten van Goenong-Teboer en Boelongan aan het Gouvernement.
Met eerstgenoemden werd den 27sten September 1834 een contract
gesloten, waarbij hij het Nederlandsch Gouvernement als leenheer
voor Goenong-Teboer en Tandjong erkende, en zieh tot het weren
der zeerooverij en het beschermen van den handel verbond 4). Toeh,
hij nader onderzoek, de onschuld van den Sultan van Tandjong aan
de gepleegde rooverijen gebleken was, werd hij den 24sten Junij 1837
*) Van Capellen Bij d r ., bl. 8 6 , 87.
s) Cornets de Groot, p. 319.
s) Cornets de Groot, p, 322, v. Capellen Bijdr., bl. 87.
*) Cornets de Groot, p. 222. Deze schrijver drukt zieh dus uit:
„ u n traité par lequel il reconnaissait, que Batoe-poetih et Berou et les
environs appartenaient au Gouvernement Néerlandais.” Onder den naam
Berouvv schijnt hier meer bepaaldelijk de staat van Goenong-Teboer ver-
staan te worden, terwijl Batoe-poetih, aïs de tÿdelÿke zetel van den vorst,
in plaats van Tandjong genoemd scbijnt.
door het Nederlandsch Gouvernement in zijne waardigheid hersteld;
doch daar hij nog vóór zijn vertrek van Makasser stierf, werd
regering in zijne plaats door zijn zoon Iladji Mohammed aanvaard *).
Sedert dien tijd waren tusschen de vorsten van Goenong-Teboer
en Tandjong hevige geschillen gerezen, voornamelijk dewijl Si-Atap
Maharadja Dinda, de vorst van eerstgenoemden staat, zieh, opgrond
van Let contract met het Nederlandsch Gouvernement, het oppergebied
over geheel Berouw aanmatigde en aan den Sultan van Tandjohg
de wet wilde voorschrijven; terwijl daarentegen de laatste geweigerd
had zÿne zuster aan Sultan Si-Atap ten huwelijk te geven, dewijl
hij dezen, uit een bij wij f geboren, niet als wettigen vorst van
Goenong-Teboer erkende 2).
Wij keeren thans terug tot de schipbreukelingen van de Premier.
Wat er eigenlijk met hen was voorgevallen en in hoe verre zij
gegronde redenen tot klagten hadden, is, wegens den strijd der ge-
tuigenissen, moeijelijk te bepalen; doch het schijnt inderdaad, dat
kapitein Brownrigg de onaangenaamheden hem overkomen grooten-
deels aan eigen wangedrag, trots en overdreven vrees had te wÿten.
Van de laskars geraakten twaalf in handen van den vorst van Boelongan,
terwÿl zes andere met twee praauwen van Soeloe naar dat
eiland werden gebragt. De Europeanen werden te Goenong-Teboer
in eene praauw op de rivier gehuisvest, maar schijnen zieh zeer on-
gerust te hebben gemaakt, dat zij als slaven aan de Dajaks der binnenlanden,
hier Orang-Segai geheeten, zouden worden verkocht 3).
Ofschoon de Sultan hun steeds de verzekering had gegeven, dat
hij hen met al wat van het schip gered was naar Makasser zen-
den zou , vertrouwden zÿ deze belofte zoo weinig, dat zÿ besloten
tot den Sultan van Tandjong te vlugten, ’t welk hun den 18den
Augustus gelukte. Deze scheen genegen hen voort te helpen, doch
*) . Van Capellen Bijdr., bl. 38.
’) Van Capellen Bijdr. r bl. 82.
s) Belcher, I , p. 2 0 2 , 2 0 3 , 2 4 0 , 2 4 1 , 2 4 6 , van Capellen Bijdr.,
bl. 9 6 , 97. Wat Brownrigg voor een man was, kan daaruit blijken, d a t,
ofschoon hij aan boord met beleefdheid overladen was , hij te Banjer-mas-
sin de schooner verliet zonder een woord van dank of afscheid.