deed , eehige stappen uader en ia de Makassaarsche taal
dezelfde woorden, hooren; geen anlwoord ; — onafgebro»-
ken bleef het woeste oog op beide voorwerpen zijner be-
spiegeling rüsten. De Kommandant gevoelde als toen, bij
zooveel onbeschaamheid , zijne driften op wellen en toe-
vallig een’ rottang - bal, waarmede de Boeginezen ge-
woonlijk Sapoe Raga (1) speien , en dien hij van den
grond had opgeraapt, in banden hebbende, wierp bij
dezen dep woesten, stommen aankijker in het gezigt.
Maar naauwelijks had hij dit. gedaan of Daing P jleboe
ontglipte een schelle kreet; schielijk sprong hij een paar
schreden achter uit en sloeg de hand op de kris. Doch
even ras sprong de Luitenant hem na en drukte , eer nog
de kris getrokken was, met zijne volle krachten zijne
linkerhand op de breede regterhand van den Boeginees ,
zoodat deze zijn voornemen geen gevolg kon geven. Toen
, tastte hij met zijne vrije eigene regterhand achter zieh
naar de kris zijns lijfjongens, den trouwen B id j o e , die
echter begrepen had, dat juist nu het wäre oogenblik
daar was om het voortreffelijke en nuttige zijner vadeflijke
het Portugeesch S ig n o r ) genaamd. De Europeaansche afstam-
melingen verkrijgen: echter bij meerderjarigheid de benaming van
T o e w a n (heer), doch inlandsche : Christenen blijven hun’
leeftijd door S i n j q.
( i) Dit is een spei, waarbij zieh eenige lieden in de rondte
plaatsen en elkander, een’ wijden kring gevormd hebbende, eenen
van r o tta n g gevlochten bal toewerpen, door denzelve
met de wreef van den regtervoet in de hoogte te slaan. Hoe
hooger zoo fraaijer, en de anderen zorgen dat de bal den grond
niet raakt, maar eer hij denzelve bereikt, met de gemelde wreef
dien opvangen en weder in de hoogte werpen, hetgeen zoo on-
afgebroken doorgaat. * Een ong eregeld, doelloos spei, indien men
de noodige vlugheid van beweging daarbij ter zijde stelt.
övererving zijne lange beenen te beproeven , en zieh on-
tniddelijk uit de voeten gemaakt had. Te leur gesteld,
maar geenszins zijne tegenwoordigheid van geest verlie-
zende, verwisselde dz B. . . . , zonder zieh te bedenken
, (en dit tooneel viel voor als in een oogenblik) de
handen, en ontrukte toen met de vrije linkerhand de
I reeds door zijnen ordonnans, die juist gereed stond toe
te stooten, getrokkene bajonet en zette ze zijner ijzer-
sterke partij op de borst., zonder evenwel hem te kwet-
sen : hem toe roepende zieh over te geven. Deze wrong
zieh als een slang en worstelde met inspanning van alle
zijne krachten om zieh te bevrijden; maar te vergeefs!
De Luitenant hield vast en vaster, hoe hij zieh ook
I kromde^ en weerde, en liet niet lo s, vöor hij den wegge-
I loopenen , door hem zelven ontwapenden, ordonnans met
I zijn onder het Besidentiehuis geborgen geweef en eene
patroon zag terug komen. — Toen stiet hij Daing Pieboe
moedig en krachtig van zieh a f, zoodat deze bijna achter
over tuimelde; deed zelf, zonder zieh om te keeren en
langzaam, tien of twaalf passen achteruit, wierp de bajonet
weg, greep geweer en patroon en begon koelbloedig te
laden, terwijl de schuimbekkende en razende Boeginees ,
zieh vrij gevoelende, de kris. trok met vlammende oogen
en eene woede als of duizend duivels in hem gevaren
waren. Schreeuwend en gillend sprong hij, onder het
I aankoudShd geroep van » Amok! Amok / ” op en neder,
I dan eens naderend, dan eens terug; maar immer, terwijl
de lange los geraakte zwarte hären hem in het aan-
I gezigt slingerden en een heisch voorkomen gaven, met
de punt der kris naar den • Luitenant gerigt , en doof
voor al het geschreeuw dat en de Besident en Krain
Gastauasg van boven uit het huis deden hooren om te
vlugten, tot dat de Kommandant, het geweer links bren-
I gende, de patroon in den loop deed en den laadstok
2® D E E L , 16.