ligten , ont de schauseu aan de Telloboan's r iv ie r b ezet te
kunnen houden > terwijl de inoedeloosheid daar hoven het
g e vo lg was van het scherpst bestaande zwaard ; — van den
honger. W e l waren bij den luitenant M o b b e a g de gedachten
opgeweld orn gebruik te maken van die moedeloosheid
en de opstandelingen te overvallen ; — wel werd bij aan-
g eprikkeld door den roem ', dien hij zou in o o g s ten , als
hij het zoo beruchte Capaha overmeesterdé ; — doch hij
beefde te ru g vo or de verantwoording , die hij zieh op den
hals zou halen , indien zijne vermetele daad schipbreuk
leed ; — hij vreesde vo o r de. ongenade van den strengen
L an d vo o gd , indien hij onverhoopt' teruggedreven w e r d ,
en hij b eza t te ve e l menschkennis om n ie t te v o o r z ie n ,
d a t , zu lk s het g e v a l eens z ijn d e , door dat voordeel de
te r neêrgeslagen moed des hongerigen vijands eensklapsöp-
gebeurd zou worden, en eene feile v e rv o lg in g n ie t a ch te r -
wege blijven zou ; eene ve rvo lg in g , welke zieh wel eens
to t aan de poorten der schansen zou kunnen uitstrekken ,
waar hij den wanhopigen vijand geen magt genoeg zou
kunnen tegenstellen om het indringen te beletten , en der-
halve a l de zijnen eene prooi hunner woedende moordlust
zou doen worden. E r bestond slechts één man, w elke in
die s tond en , door een weinig meer toe g e ven dh e id , dan
zijn k arakte r eigen w a s , de zaak had kunnen beëindigen ;
doch die m an , de Landvoogd > kleefde voortdurend de
strengste beginselen aan ; de stipte v e rvu llin g der op hem
rüstende ve rp lig tin g en was hem zoo eigen geworden , dat
h ij, de moedeloosheid der opstandelingen kennende,
elke toenadering van zijne z i jd e , als in strijd met ■ dezel-
ven , — als in tegenspraak met de van het Opperbestuur
ontvangene bevelen om , het koste wat het w i ld e , de v ie r -
hoofdige Hitoësche regering afgeschaft te houden , — als
eene schandelijke en der Compagnies eer belagende daad
aanmerkte. Hij lie t'd a a rom de beslissing aan de scherpte
des zwaards over en wilde geen stap meer doen, om de
ontknooping van dit bloedig treurspel op eene menschelij-
ke wijze te doen plaats grijpen.
t In de woning van T oeeobcabbsie was evenwel nog nie t,
voor zoo verre zijn huisgezin b e t r o f , hoezeer ook daar
de honger rondwa ard e, die moedeloosheid. Het zacht-
z in u ig e , zieh in alles schikkende k a ra k te r van .Alhiha
had , gelijk vroeger in dezelfde omstandigheden , ook nu
evenmin een klaagtoon doen hooren , als dat Sb Tibdja ,
haar edel voorbeeld volgende , de zorgen , die dagelijks
een rimpel te meer op het voorhoofd haars echtgenoots
deden verschijnen, door nutteloos weegeklag vermeerderd
zou hebben. Slechts een zoon had haar de Toorzienigheid
geschonken , een zoon , in wien zij het evenbeeld zag van
hären T oeioecabesie , en die , in weerwil van den nood-
d r u f t , die om hein h e e r s ch te , dank zij der moederlijke
lie fd e , welke het w e in ig e , dat zij to t onderhoud ontvin g,
voor den lieve lin g haars harten bespaarde, welig opgroei-
de en den lust haars levens uitmaakte. En wanneer zij
d an, in een oogenblik van echtelijk v e r tro uw en , de lange
hären van hären man met de teedere hauden naar achteren
s t r e e k , hem met dien onweerstaanbaren b lik a a n z a g , die
het eerst zijn hart getroffen had en door hare lie fk o z in -
gen deed v e rg e te n , da t buiten zijne woning uiets dan e ilende
en ve rb ijstering ro n d sp o o k te ; dan zonken zij in
elkanders armen en dankten God en zijn’ P r o fe e t , dat zij
clkander op het doornig pad des levens hadden . mögen
v in d en , om elk aä r den la s t van het leven te helpen dra-
gen ; dan smeekten zij om verlossing u it den nood, wa ar-
in zij verkeerden , op eene w ijz e , welke Hem den A lb e -
stierder to t roem en eer en handkaving van het g e lo o f ,
dat zij omhelsden, kon v e r s t r e k k e n ; dan. beloofden zij
elkander eene onvergankelijke toegenegenheid- en aan zijne
borst gezonken herhaalde zij vaak de woorden : » T okeob