rjg$ A D M M N I T I O . ' 166
jiendo ittilem inferre & propoaere Iiceat. Cum omnes codices, qui Ambrofmm
lignant, æque fexati corrupt! ex unico.vitiatq exemplari proficifcantur; primi
• illius librarii ofcitantia’, vel arbitrio fieri potuit, ut vel ' nomen Profperi , quod
erat in vetuftio'ribus MSS. in Ambrofium mutaret, vel ( quod probabillUs eft ,
& frequentius aliis in operibus acçidiç A Pbros line aucioris nomine fubjecerit
Ambrolii operibus; èx quo alii pofteîioreï amanuenfes occafionem fumpferint
tribuendi illos Ambrofio; cui tamen iidem certe nequeunt adfcribi, uti Quefnellus
evidenter oftendit jdiffert. 2. nec ailtiquioribus temporfbus atque < É^diiçibits
adfcriptos.fcimus. E contra cum omnes icodices Profperum .præfereratds «nënda-
tiores 6î;.aon ita dimimiti fine, ac nonnulli fetiam vetuftiores; 'palam'èft hos ab
originali antiquiflimo ac linceriori profeftos, cui pariter nonien Profperr infcri-
bebatur. Hinc autem nonne conjicere licet, aliquem Prbfper-um vere; effe horum
librorum auciorcm, licet quis Prolper fiierit, ignoretur t ita quidem conciliantur
probe omniaDifficultates enim a Quefnelloi objedtae differr.2. contra feiitentias
Profpemm ingerentes., id folum evincunt horum librorurii auélorem norf effe
Profperum Aquitanum. At fi dicatur elfe aliquis alius Prolper aliunde non co-
gnitus, qui fub Leonis ævum , & ante Gelafium vixeriti; ea objefta nihil officiant,
hac ratione antiquiorum, .& pluriutn, & emend at ior 11m exemplar ium
AuOor li- Wes intadla relinqiptur.. Simili quoque via.conciliar! potett auctoritas Caffiodp-
brorum rii , qui Ijbros de promijfionibus iX proediStionibus Dei Profpero tribuit . Id pet eV-
promt,O. rorem accidiflet, fi Profperum Aquitanum intelligere neçeffe. effet: illorum enim
to f.a<JU!S ?pii-,rQrurn au&or Africanus perfpicitur. At Caffiodorius Profperum duobus 'in li*
bris conftaater vccat; pdtriam autem non defignat; cumquetipfe huic auftori fit
fere feppar, in ejus nomine hallucinants non ira facile, dicendus eft, cum alius
Profper intelligi queat; fed illi potius per non leve præjudicium hallucinati cre-
dendifunt, qui Profperum Aquitanum a Caflïodorio, appellàtum præfuméntes ,
duplex hnjus teftimonium rejiciendum'aeertare notandum putarunt. Quidni igi-
tur idem,, accidere potuit in cafu noftro ?
y Gelafti Papæ textus nihil répugnât, eiim Magiftrum Eiclefioe honoris gratia
ilium potuerit appellare, qui vel tunc in MSS. Profper mincuparetur: nequéenim
hinc cogimur dicere, hos libros line auckoris nomine fuiffe editos; quod tamen
ex foia Gelafti citatione , qua nomen omittitur , nonnulji colligendum exifti-
marunt .
6 N.eque moveat quod quidam addunt, ita potuiffe errare codices in tribuen-
Libii A dis his libris Profpero., uti errarunt in vindicandis, eidem. b'bris de Vita contem-
tftacm- piatjva | qUJ Jujjanum Pomérium habent aufiorem . Alii .enim codices invent!
temp at,- pun.^ MjM noviffimo Profperi editore Jaudantur , qui hos libros Juliano Pomerio
In admoiii-yindicant : cujufmodi etiam funt units Vat. Reginæ r.91. iæculi XI. & alius Am-
«ione. brofianus mille annorum a Muratorio indicants tom. 3 - Antiquit. Italic, pag. 847:
in quo dum excerpta ex antiquis Scriptoribus deferibuntur, unum ex cap. 21.
lib. 2. de Vita contemplativa fie allegatur : Incipit de tertio ( legendum fecundo ,
nifi ajia divifto obfiftuiffei ) libra tomcrii ad Juliamm. E contra vero null! codices
hacteuus inveniri potuernnt , qui libros de Vocatione alii adferibant niii Profpero,
vel Ambrofio : ac propterea cum Ambrolii effe nequeant, unus Profper reliât
: quern cum non cogamur Aquitanum intelligere ( nullus enim codex A-
quitanum vocat ) alium Profperum pofltimus credere ,vetfi quis ille fuerit, non
liqueat. Hanc conjeffuram, quæcumque fit, Leftomm judicio fubjicimus, eorum
præcipne, qui alios codices infpicere & conferre poterunt.
id ?
I DE V ' O C A T I O N E
O M N I U M G E N T I U M ll
L I B R I D U O ,
Q u i L e o n i M a g n o ^ Qu efn e llo perperam a ttr ib u te , ignoto cuidam
P r û S P E R O adjudicandi v td e n tm .
L I B E R P R I MU S .
C A P U T P R I M U M .
Materiam hoc libra traSlandam proponit ,
oflendttque non reSle Jentire eos qui pradi-
catione gratia liberum negari \ arbitrium
contendunt.
Nter defenfores liberi ar-
bitrii & prædicatores
gratiæ Dei magna &
difficilis.:dudum 2 ver-
titur quæftio . Quaeri-
tur enim , utrum ve-
lit Deus omnes homines
fal vos fieri ? Et quia
negari hoc non poteft,
cur voluntas omnipotentis non impleatur,
inquiritur. Cumque hoc fecundum volunta-
tem hominum fieri 3 dicitur, gratia vide-
tur excludi j quæ fi meritis redditur, confiât
earn non donum effe s/ fed debitum .
Unde iterum • quseritur , cur hoc donum,
Tom. II.
fine quo nemo falvus 4 eft , ab eo , qui 4
omnes falvari vult , non omnibus confera-
tur ? Atque ita, contrariarum difputationum
nullus terminus reperiturj dum nort difeer-
nitur quid manifeftum, quid, fit occultufn .
De hac igitur compugnantia opinionum ,
qua menfurâ & temperantia fentiendum fit,
quantum Dominus adjuverit, annitar inqui-
rere ; exercens atque difeutiens modulum fa-
cultatis meæ, in his quae cordDmeo fo-
brie, quantum arbitror, inhæferunt : ut fi
in eas régulas procefferit ftilus quæ nihil
offenfionis, nihil habeant pravitatis , non
folum nobis, fed & aliis utile fit , ad aliquem
nos limitèm pervenifle, quem nonde-
beamus excedere . Primitus itaque de voluntatis
humanae motibus & gradibus difpu-
tandum eft . Inter quain & gratiaiii Dei
quorumdam non fana. diferetio eft, exifti-
mantium quod prædicatione gratiæ liberum
negetur arbitrium : nec advertentium ea-
dem régula fibi pofle objici, quod gratiam
negent, cum earn humanæ voluntatis non
ducem volunt effe , fed coraitem. 5 Si enim ’
tollitur vpjuntas, nifi ipfa eft verarum ori-
go virtutum ; tollitur gratia, nifi ipfa eft
Honorum caufla meritorum. Sed jam auxi-
N lian-.
" 1 „ Hunc titulum prae fe fert codex Thuaneus
„ MS. ad quem'prsclarum hoc opufculum accu-
j, rate receufuimus . Priores editiones habent fo-
,, lummodo : De vocat tone gentium : quo fuffi-
,, cienter non exprimitur auftoris confilium to-
5, tiufque operis inftiturum & materie^. In . id
£ quippe totus au£lor incumbit , ut explicet ,
5, utrum , & quo fenlu omnes homines falvos fie-
3,~ ri velit Deus ? Cur gratiæ donum j- fine quo
to nemo falvus eft , non omnibus hominibus cod-
5, feratur ? Cur omnes non falvet , qui omnes vult
to falvos fieri, & pro omnibus vuit precesfundi?
3, Cur anterioribus temporibus dimifïæ fint omnes
„ gentes ingredi vias fuas ? Quomodo Chriftus
3, omnia trahat ad feipfum , & ab eo omnia fa-
,, fta fint nova, id eft omnes homines renova-
„ ti > Q.omodo omnibus omnium.fæculorum ho-
„ minibus , divinæ providentiæ cura non defue-
to rit ? &c. Quibus omnibus , non oho. modo fa-
3, tisfacit, fed imprimis totam difputationem par-
s, tim ad infcrutabiiium judicioruni,Dei admira-
„ tionem transfert, partim ad illudrevocat, quod
„ Chriftus Dominus Apoftolis præcipit , Matth.
„ cap. 27. Euntes ergo docete omnes gentes ba~
„ ptizantes eos-in Nomine Patris & Filii & Spi~
to ritus SanSi. Ubi, inquit, nullarum nationum,
„ nultorum hominum faóia diferetio eß ; neminem
„ merito exceptt, neminem genere feparavit, ne-
93 minem conditioni diflinxit . Ad omnes prorfus
,, homines mijfum efi Evangel ium crucis Cbrifli.
„ Unde manifeftum eft totam librorum iftorum
to materiem, difficultatumque omnium futnmam ,
„ immo & compendiofam earum explicatiohem
,, iplo hoc tjtulo voluifle comprehendi: DE VO-
„ CATIONE OMNIUM GENTIUM. 4tiHa6Ie-
nus Quefnellus. Noftri quoque codices in Admo-
nitione allegati num. 2. habent : De vocatione
omnium gentium . Leo etiam ferm. 3(5. c. 2. De
vocatione omnium gentium fcrip fit , ut ex MSS.
emendavimus.
2 Vulgati Profperi habebant: queeritur queeflio .
Emendationem Quefnelli noftri codices & duo alii
apud noviffimum S. Profperi editorem confirmant.
3 Alias videatur . Quefn. in margine .
4 Al. effe poteft. Quefn. in marg.
5 Sic noftri duo vetuftiores codd. 1. & 2. nec
non Jolienfis apud editorem S. Profperi . Ad hos
propius accedunt MSS. Camb^ron. & Thuan. in
quibus folum pro -fi enim legitur fie enim, ut no-
tavit Quefnellus , qui cum anterioribus Profperi
editionibus ac MS. Vat. 3. prztulit: Si enim tollitur
voluntas, ubi ipfa eft verarum origo virtutum
? Si tollitur gratia, ubi eft ipfa bonorunt
caujfa meritorum ?
ƒ .